ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 287 เริ่ม

　　“แม่!แม่จะทำอาหารประเภทไหนอะเช้านี้?”
　　หลังจากที่ได้รับการขอบคุณจากใจของโคล่าฉินชูหยีกำลังพยายามที่จะแยกแยะความฉลาดที่น่าทึ่งของโคล่าอยู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงของลูกสาวเรียก
　　หันหลังกลับไปเธอก็เห็นหลีเหมิงเดียยืนยู่ข้างๆเธอแล้ว ลูกสาวของเธอมองมายังเธอด้วยสีหน้าสงสัย “แม่มาทำอะไรกับพี่หลินแถวนี้อะ?”
　　“โจ๊กลูกเดือย!ไปที่ห้องครัวซะ!”
　　หลังจากที่ว่าแบบนั้นฉินชูหยีที่กำลังแปลกใจ ก็กลับมารักษาท่าทีของตัวเองอีกครั้ง เธอโบกมือสั่งหลีเหมิงเดียอย่างไม่ลังเล
　　เห็นแม่ของเธอทำตัวแบบนั้นใส่เธอหลีเหมิงเดียก็เริ่มเครียดขึ้นมานิดหน่อย แต่เธอก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไรดี เธอทำได้แค่ไปที่ห้องครัวและรับประทานอาหาร
　　แต่เหมือนกับว่าความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสองก็ยังคงตัดสายสัมพันธ์แม่ลูกนี้ไม่ขาด หลินเฉิงที่นั่งออยู่ข้างๆ ก็ไม่มีอะไรให้พูดมาก เขามาเพื่อหางานให้โคล่าทำและเพิ่มความปลอดภัยให้บ้านหลังนี้เท่านั้น ตอนนี้เขานั่งกินซุปอยู่ข้างๆ หลีเหมิงเดียเองก็กำลังนั่งเงียบไม่พูดอะไรและกำลังค่อยๆ กินอยู่
　　เห็นอยู่ดีๆหลินเฉิงก็หยุดกิน เธอที่กำลังกินอยู่ก็หยุดตามและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลินเฉิงก็ขัดจังหวังเธอก่อน “ตอนนี้เราจะไม่คุยกันเรื่องเมื่อวานนะ!”
　　เขาพูดและชี้ไปยังก้อนขาวๆนุ่มฟูที่นั่งอยู่บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอต้องพาไอ้ก้อนฟูๆ นั้น ไปทุกทีที่เธอไป! เธออาจจะไม่เชื่อฉันแต่ฉันเองก็เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเธอเหมือนกัน….”
　　เขาหันไปหาเทียนซือและพูด“เทียนซือหลังจากนี้ แกต้องรับผิดชอบคอยดูแลน้องสาวคนนี้ให้ดีนะรู้ไหม? แต่จำไว้ให้ดีอย่างนึงเลยนะ ถ้าสถานการณ์ไม่สู้ดีก็ให้หนีเลยนะเอาเธอกลับมาด้วย!”
　　“โฮ่กกกก….”
　　ได้ยินคำอธิบายของหลินเฉิงเทียนซือนั้นก็เป็นสัตว์เลี้ยงที่ฉลาดมากอีกตัวเช่นกัน มันเอาหัวมุดไปยังหลีเหมิงเดียเบาๆ สองครั้ง มันต้องคุ้นกับสิ่งที่มันต้องปกป้องเสียก่อน
　　มองไปยังดวงตาอันน่ารักของเทียนซือหลีเหมิงเดียที่เห็นมันเป็นสิ่งน่ารักมาโดยตลอดก็ไม่สามารถปฏิเสธข้อเสนอนี้ได้ แม้ว่าเธอจะไม่พอใจที่หลินเฉิงทำตัวเจ้ากี้เจ้าการก็ตาม ตอนนี้เธอก็เอามือไปลูบเทียนซืออย่างตื่นเต้น แล้วเธอก็นวดแก้มของมันอย่างอดไม่ได้
　　เห็นหลีเหมิงเดียชื่นชอบในตัวเทียนซือเธอก็พักรบกับหลินเฉิงชั่วคราว เมื่อครอบครัวของป้าฉินตกอยู่ในอันตราย หลินเฉิงก็ไม่ได้ลดความระมัดระวังของเขาลงเลย แม้เขาจะพอใจที่ให้สัตว์เลียงของเขาทำหน้าที่ป้องกันดูแลพวกเขา มันก็ยังไม่ปลอดภัย 100% จนกว่าเขาจะจัดการกับปัญหานี้ได้
　　คิดได้อย่างนี้หลินเฉิงก็พูดกับป้าฉินตรงๆขณะที่เธอกำลังให้อาหารโคล่าอยู่ “ผมพาเจ้าสองตัวนี้มาเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ ตอนนี้พวกมันก็เข้าที่เข้าทางแล้ว ผมจะไปยังกองพันที่หนึ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมคงอยู่ที่นี่ไม่ได้สักระยะ!”
　　ได้ยินแบบนั้นฉินชูหยีก็วางอาหารลงและพูด“ไม่เป็นไร แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็แจ้งพวกเราให้เร็วที่สุดเลยนั ตอนนี้ก็ไปซะเถอะ อย่าเสียเวลาเลย!”
　　“งั้นฉันไปก่อนนะโคล่า เทียนซือ พวกแกควรทำตัวให้ฉลาดๆ เข้าไว้ ถ้ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นฉันจะมาจัดการพวกนายเป็นตัวแรก!”
　　หลังจากที่เขาพยักหน้าให้กับฉินชูหยีและหลีเหมิงเดีย เขาก็หันหลังเดินออกไป ขี่จักรยานสีชมพูแวววับ ปั่นไปอย่างสุดแรง
　　….　　“ว่าไง!ทำไมนายมาเร็วจังนะ?”
　　หลังจากที่มาถึงห้องสมัครของกองพันที่หนึ่งอีกครั้งหลินเฉิงพึ่งเปิดประตูเข้ามา ก็เห็นเซียวฉีกำลังนั่งกินขนมปังและอ่านนิติยสารอยู่ เมื่อเห็นเขาเข้ามาเซี่ยวฉีก็กล่าวทักทายทันที
　　“อื่มฉันก็แค่ตื่นเช้าไปหน่อยและไม่มีอะไรทำก็เลยรีบมาที่นี่ก่อน…”
　　หลินเฉิงกวาดสายตาไปรอบๆห้อง พบว่ามันยังว่างเปล่าเหมือนกับเมื่อวาน เขาจึงถามออกมา “มันเป็นแบบนี้ตลอดเลยหรอ…ช่วงนี้?”
　　“ใช่แล้ว….”
　　ได้ยินคำถามแบบนี้เขาก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้ตอนนี้เขาก็เริ่มกินขนมปังนั้นไม่ลง “และนั้นก็เป็นเพราะทางสำนักงาจัดหาคนแห่งนี่ไม่สามารถรับสมัครใครเข้ามาได้เลยยังไงหละ มันก็ส่งผลกับหน้าที่ของฉันมาก แต่ก็นะฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้ บนหน้าที่ที่ต้องลากคนเข้ามา จนตอนนี้ฉันก็ต้องไปยังตลาดเพื่อแจกแผ่นพับแล้ว โชคไม่ดีเลยที่วิธีนี้ก็ไร้ผล จะมีไอ้โง่จากไหนมาที่ฐานทัพแห่งนี้อีก? ตั้งแต่มีทางเลือกอื่น ใครจะเลือกที่มาตายหล่ะเนอะ…”
　　เห็นเซียวฉีเศร้าหลินเฉิงก็ได้แต่ยักไหล่แสดงสีหน้าทำอะไรไม่ถูก ไอลีนโนเวล
　　หลังจากบ่นไปบ้างแล้วเขาก็หยุดพูดเพราะไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกไปก็จ้างใครมาไม่ได้อยู่ดี และการตำหนิดังกล่าวยังคงถูกต่อต้าน เขาจึงไม่คิดอีกต่อไป หลินเฉิงก็นั่งลงและอ่านนิติยสารบ้าง เขาเห็นแบบนั้นก็เลยถามไป“ฉันให้บัตรผ่านชั่วคราวนายไปแล้วหนิ? พี่ฟางจะพานายไปไหม?”
　　“ไม่หละ….”
　　หลินเฉิงส่ายหน้าเขาวางนิติยสารลงและอธิบายเหตุผล”ฉันพึ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน ครอบครัวของฉันเองก็เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉัน และฉันก็ต้องกลับก่อนที่ฟ้าจะมืด ฉันเลยไม่ได้รบกวนอะไรพี่ฟางเขาเมื่อวานตอนเย็นเลย แต่วันนี้เรามีนัดหนิ เราจะทดสอบพลังของฉันเพื่อจัดอันดับและเข้าไปดูข้างในกองพันที่หนึ่ง!”
　　“งั้น…”
　　ได้ยินคำอธิบายของหลินเฉิงเซี่ยวฉีก็พยักหน้าเบาๆ “ทุกวันนี้ การมีชีวิตอยู่เพื่อความรู้สึกของญาติพี่น้องและเพื่อนที่แยกกันไม่ได้ ซึ่งเป็นเหตุผลหลักว่าทำไมไม่มีใครมาที่กองพันที่หนึ่งเพื่อลงทะเบียนเลย ท้ายที่สุดแม้ว่าทุกคนต้องการมาที่นี่ แต่ครอบครัวของพวกเขาก็ไม่เห็นด้วยง่ายๆ แน่ … ”
　　“งั้นก็ดีแล้วสำหรับชายแก่ที่โดดเดี่ยวอย่างฉันต้องมาตายในกองพันที่หนึ่งนี้ใช่ไหม?”
　　พอดีกันเสียงของเลาฟางก็ดังมาจากข้างนอกประตู พร้อมกับเสียงเอี้ยดเลาฟางที่ไว้หนวดขยุกขยิกก็เดินเข้ามาพร้อมกับบุหรี่ในปาก
　　เห็นเลาฟางกำลังหงุดหงิดเซียวฉีก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เขาหันไปหาแล้วพูด “อะไรกันเล่าพี่ฟาง! ถ้าพี่อยากจะแต่งงานก็มีสาวงามเยอะแยะอย่าจะขึ้นเตียงกับพี่ไม่ใช่หรอ! ”
　　“เอาว่าไง?”
　　เลาฟางเห็นหลินเฉิงก็ทักทายเขากำลังสูบบุหรี่อยู่เงียบๆ ก่อนที่จะยิ้มและพูดออกมา “ฟังดูแล้วพี่ใหญ่ของเราก็โด่งดังในหมู่ผู้หญิงนะเนี้ย?”
　　“แน่นอน!”
　　เห็นหลินเฉิงสนใจในวิถีชีวิตของฟางเซียวฉีเอ่ยปากอย่างมั่นใจ เดินมายังโต๊ะของตัวเองและนั้งข้างๆ หลินเฉิงและอธิบายอย่างมั่นอกมั่นใจ “แม้นเขาจะไม่หนุ่มไม่แน่น แต่วิชากังฟูเนี่ยของถนัดเลย นั้นทำให้ผู้หญิงพับทีนอนวิ่งมาหาแถมยังถอดชุดปลดเน็คไทให้ด้วยนะ! แล้วตอนนั้นเขาก็ซื้อบ้านใหม่ด้วยในเวลาเดียวกัน พวกผู้หญิงที่กำลังดิ้นรนอยู่ข้างล่าง เห็นเขายังโสดก็เหมือนเห็นเค้กชิ้นใหญ่เลยหละ!”
　　—————————-SC: บทที่ 288 การทดสอบความสามารถ