ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 292 มองไม่เห็น

　　หลังจากที่เห็นคนสามคนของตระกูลจ้าวเดินออกไปเหลียงก็รู้สึกผ่อนคลายลงไปบ้าง เขาหันหลังมายังหลินเฉิง และบ่นอย่างไม่พอใจ “พอหนุ่ม นายเป็นคนที่โหดร้ายมากเลยนะ….” ยังไงก็ตาม หลินเฉิงก็หยักไหล่และพูดในมุมมองของเขา “นี้โหดร้ายหรอ? งั้นคนในฐานทัพทะเลน้ำเงินก็ใจดีกันเกินไปแล้ว”
　　“พวกเราหรอ?”
　　เมื่อได้ยินคำพูดเสียดสีเล็กน้อยนี่เหลียงก็ตกใจและถาม “ฟังเหมือนว่านายจะไม่ได้มาจากที่นี่ใช่ไหม?”
　　เขาพูดและยิ้มออกมา“แต่มันก็ถูก! ถ้าพ่อหนุ่มมาจากฐานทัพนี้จริงๆ ก็ต้องเป็นคนดังไปนานแล้ว…”
　　“โอเคพวกเขาพ้นทางเดินไปแล้ว เราจะเริ่มทดสอบให้มันจบไปเร็วๆ เลยดีไหม? ฉันยังมีเรื่องที่จะต้องทำอีก ฉันอยู่ที่นี่นานมากไม่ได้!”
　　หลินเฉิงไม่ต้องการที่จะพูดในเรื่องนี้เขาจึงเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เขารีบถาม “ยังไงก็ต้องขอบคุณผู้เฒ่าเหลียงด้วยสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น…”
　　ได้ยินแบบนั้นผู้เฒ่าก็โบกมืออย่างไม่คิดอะไร“มันแค่เรื่องเล็กน้อย จ้าวหลิวทำตัวเองทั้งนั้น ว่าแต่…”
　　พูดมาถึงตรงนี้ตาเฒ่าเหลียงก็หันไปมองเซี่ยวฮันที่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่ เห็นเด็กคนนั้นเลียปากตัวเอง เขาก็ยิ้มอย่างบูดๆ และพูด “เกรงว่าถ้าฉันไม่ช่วยนาย เด็กไม่ดีคนนี้คงจะเล่นฉันตายก่อนแน่!”
　　“แต่ฉันคิดว่านายไม่จำเป็นต้องทดสอบพลังกายอะไรหรอกดูจากที่นายจัดการกับจ้าวหลิวแล้ว นายคงจัดการกับหุ่นซ้อมสามตัวด้วยมือเปล่าสบายๆ เลย ไหนจะพลังนำแข็งที่นายชำนาญอีก ฉันว่าจัดนายอยู่ในระดับ 4 ยังได้ด้วยซ้ำ”
　　เห็นตาเฒ่าเหลียงจะจัดอันดับเขาอยู่ในระดับสี่หลินเฉิงก็เลิกคิ้วขึ้น “สูงขนาดนั้นเลย? ผมคิดไว้ว่าน่าจะได้แค่ระดับ 3 ด้วยซ้ำไป…”
　　“3?”
　　ได้ยินแบบนั้นชายแก่งก็หัวเราะ“พ่อหนุ่มฉันกลัวว่านายจะไม่รู้ว่าฉันมีพลังอะไรใช่ไหม?”
　　เห็นเหลียงมั่นใจในตัวเองมากหลินเฉิงก็ขมวดคิ้วและถาม “พลังอะไรหละ?”
　　“ฉันจะแสดงให้ดู!”
　　ในตอนนี้เซี่ยวฮันที่ไม่พูดอะไรก็ลุกขึ้นเดินเข้ามาและพูด “พลังของตาเฒ่าคือการมองเห็นและบรรลุถึงพลังที่แฝงอยู่ในตัวคนได้! ไม่ว่าพลังนั้นจะสูงขนาดไหน ก็ไม่สามารถหลุดพ้นการสังเกตุของเขาได้!”
　　“ขนาดนั้นเลยหรอ?”
　　ได้ยินคำอธิบายของเซี่ยวฮันหลินเฉิงก็มองไปยังชายแก่อย่างแปลกใจ “พลังต้วนในตัวฉัน ผู้เฒ่าเห็นมันชัดไหม?”
　　“ไม่!”
　　ตาเฒ่าเหลียงส่ายหน้าพร้อมกับขมวดคิ้วและพูดขึ้น “ตรงกันข้ามเลย ตั้นแต่นายเข้ามาในศูนย์ทดสอบ ฉันก็รู้สึกถึงตัวตนของนายได้ในทันทีเลย นั้นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงให้เซี่ยวฮันไปเรียกนายเข้ามา เพราะพลังในการสังเกตุอันน่าภาคภูมิใจของฉันมองพลังของนายไม่เห็นยังไงหละ!”
　　“ฮะ?”
　　ได้ยินแบบนั้นใบหน้าของหลินเฉิงก็เต็มไปด้วยความแปลกใจ “มันคืออะไรกันแน่?”
　　“ฉันเองก็ไม่รู้…”
　　เหลียงพูดต่อ“แต่ฉันแน่ใจเลยอย่างหนึ่งว่า ไม่ได้เป็นเพราะพลังของนายอ่อนแอเกินไป เพราะจากความแข็งแกร่งที่เห็นแล้ว จนถึงตอนนี้ฉันก็พอที่จะเดาอะไรบางอย่างได้”
　　พูดจบคุณเหลียงก็มองไปรอบๆ ไปยังทุกคนที่ยังอยู่ในนี้ ทุกคนกำลังเดินออกไปกันหมดแล้ว เหลือแค่เซี่ยวฉีที่ยังอยู่ เขาจึงพูดต่อ “ฉันคิดว่า พลังของพ่อหนุ่มคนนี้ ฉันเกรงว่าจะสูงกว่าที่ฉันมองเห็นได้!”
　　“เป็นแบบนั้นได้ยังไง!”
　　ได้ยินข้อสังเกตุของเหลียงเซี่ยวฉีก็ทำตัวไม่ถูก เขารีบถามกลับมา “เท่าที่ฉันรู้ คุณเหลียง พลังของคุณก็ไปถึงระดับ 4 แล้วหนิใช่ไหม? ถ้าพลังของคุณที่ไปถึงระดับนั้นแล้วมองไม่เห็นแปลว่า…”
　　“ใช่แล้ว…”
　　ผู้เฒ่าถอนหายใจใหญ่“เดาว่าพลังของน้องหลิน ไปถึงระดับทำลายล้างแล้ว!”
　　“ปั้ง…” novel-lucky
　　ในตอนนี่เซี่ยวฮันก็ทุบโต๊ะ“ตาเฒ่าไม่ใช่ว่านายแก่จนหลงลืมแล้วหรอ? เขาคงจะเก่งกาจมากถ้าเขาไปถึงระดับทำลายล้างแบบที่นายพูด”
　　“ฉันไม่เชื่อหรอก!” 　　พูดจบเธอก็ยืนขึ้นเดินเข้าไปสำรวจหลินเฉิงอีกครั้ง หลังจากที่สังเกตุอย่างระมัดระวังอีกครั้ง เธอก็เอ่ยปาก “แม้ว่ามันจะมีระดับใหม่เพิ่มขึ้นมาสองระดับ ระดับ 5 ก็ยังคงเป็นตำนานที่ยังไม่มีใครเคยเห็นจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่เคยเจอนายด้วยซ้ำ ทำไมใครที่ไหนก็ไม่รู้ถึงมีพลังขนาดนั้น?”
　　เซี่ยวฉีเองก็เห็นด้วย“ใช่แล้วคุณเหลียง แม้ว่าผมจะรู้จักเขามาไม่นาน ผมก็คิดเหมือนกันว่าพลังของเขานั้นแข็งแกร่ง แต่ก็น่าจะอยู่ในระดับ 3 ไม่ก็ 4 แต่ระดับ 5 ดูเหมือนจะเหลือเชื่อเกินไป”
　　“ใช่บางทีฉันอาจจะแก่พลังของฉันอาจจะบกพร่องในตอนนี้ แต่พลังของเขานั้นแข็งแกร่งจริง ฉันแน่ใจมาก!”
　　เห็นคนทั้งสองไม่เชื่อใจตัวเองตาเฒ่าเหลียงก็ส่ายหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อด้วยเช่นกัน ว่าหนุ่มหล่อตรงหน้าจะเป็นผู้ใช้พลังระดับ 5 ในตำนานจริงๆ !
　　เห็นคนกำลังพูดคุยกันถึงพลังที่ไม่แน่นอนของเขาหลินเฉิงที่นั่งอยู่เงียบๆ ก็พูดสิ่งที่เขาคิดออกมา เหลียงมองไม่เห็นพลังในตัวของเขา นั้นไม่ใช่อุบัติเหตุแน่ๆ เพราะอ้างอิ่งจากบันทึกของผู้ใช้พลังวิเศษแล้วมันก็ไม่มีใครถึงระดับที่ 5 จริงๆ เขาจะเป็นคนแรกอย่างนั้นรึ?
　　คิดมาถึงตรงนี้หลินเฉิงก็ปรบมือเรียกความสนใจของทุกคนกลับมา “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าพลังในตัวฉันมันอยู่ในระดับไหน เพราะฉันเองก็มาถึงที่นี่ได้ไม่นาน และไม่เคยลองอะไรตอนที่อยู่ข้างนอกนั้น เพราะฉนั้นอย่าถกเถียงกันอย่างไม่เห็นทางออกเลย ไปรับบททดสอบการวัดระดับของตาเฒ่าเหลียงดีกว่า!”
　　เห็นหลิงเฉิงไม่อยากพูดถึงนี้แล้วตาเฒ่าก็เปลี่ยนเรื่องที่กำลังคิดอยู่ในหัว แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา เขาโบกมือและพูด “เอาล่ะ เซี่ยวฮัน!”
　　หลังจากที่กวักมือเรียกเซี่ยวฮันเขาก็อธิบาย“รีบทำพาลากราฟทดสอบระดับ3ออกมาก่อนเลย!” 　　“ระดับ3?”
　　คนที่โดนเรียกก็ได้แต่ถาม“นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าพลังของเขาถึงระดับ 4 แล้ว ทำไมต้องมาขอ ระดับ 3ในตอนนี้….”
　　ยังไงก็ตามเหลียงก็ส่ายหน้า“น้องหลินอยู่ที่นี้แล้ว มันจะเด่นเกินไปที่จะจัดระดับ 4 ให้กับเขา นั้นจะทำให้เขาเจอกับปัญหาอีกมากมายเลยหละ! มันไม่มีเหตุผลที่ต้องจัดเขาไว้ในระดับสูงแต่อย่างใด…”
　　“ระดับสามก็ทำให้เขาเดินไปได้ทั่วทั้งฐานทัพแห่งนี้แล้ว”
　　เขาหันกลับไปหาหลินเฉิง“เอาหละ นายจะว่ายังไง?”
　　“สมกับเป็นความคิดของตาเฒ่า!”
　　หลินเฉิงได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้ม“ฉันเองก็ต้องการแค่ระดับ 3 และนั้นผู้เฒ่าก็คิดแบบเดียวกัน ฉันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องพูดแล้ว!”
　　เห็นแบบนี้เซี่ยวฮันก็ได้แต่ส่ายหน้าหันกลับไปยังห้องทำงานเล็กๆ ข้างหลังของเธอ　　—————————–SC: บทที่ 293 โกนหนวด?