ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 303 แรงจูงใจ

　　ทันทีทันใดเนื้อฉลามทั้งสีชิ้นก็มีราคาสูงกว่า 350,000 อย่างเป็นทางการ ตอนนี้มีคนที่ต่อราคาก็มีจำนวนน้อยลงไปในทุกๆ ครั้งที่ราคาเพิ่มขึ้น แม้ว่าเนื้อสัตว์กลายพันธุ์นั้นหาได้ยาก แต่พลังที่เพิ่มขึ้นมานั้นแย่กว่ายาเสริมกำลังหลายเท่านัก และคนพวกนี้เองก็ไม่ได้แกร่งอะไรมากมาย แม้พวกเขาจะโลภอยากได้เนื้อ แต่สถานะการณ์ตอนเหมือนกับหัวใจของพวกเขาถูกแขวนอยู่บนตาชั่ง เมื่อราคาค่าเฉลี่ยตอนนี้ดูแย่ และเมื่อมันแย่กว่ายาเสริมกำลังเมื่อไหร่ก็จะไม่มีใครกล้าต่อราคาอีก
　　ด้วยความเป็นผู้นำเนินการประมูลฉีฮองก็ไม่พอใจกับการเพิ่มราคาในตอนนี้ แม้ราคาต่อความต้องการถึงยอดที่ตั้งไว้แล้ว แต่เธอเองก็มีส่วนได้ส่วนเสียถึง 50% !
　　คิดได้แบบนี้เธอก็นึกถึงลิปสติกรุ่น SL ที่เธออยากได้ในร้านค้าหรู ที่เขตอยู่อาศัยอันดับที่หนึ่ง ราคามันสูงกว่า 100,000 !
　　ตอนนี้เธอหยิบไม่โครโฟนขึ้นมา“ตอนนี้ราคาถึง 300,000 แล้ว มีใครต้องการยื่นข้อเสนอที่ดีกว่านี้อีกไหม? ตามที่มีคนในกองพันที่หนึ่งบอก เนื้อเพียงชิ้นเดียวมันอาจจะส่งผลได้ดีกว่ายาเสริมกำลังอีกนะ! ถ้ากินครบ 4 ชิ้นความสามารถที่เพิ่มขึ้นมาเทียบกับยาเสริมกำลัง 4 ขวดได้เลย! ราคาของยาเสริมกำลัง 4 ขวดทุกคนก็รู้ดีว่ามันแพงกว่านั้นมากใช่ไหม? อาฮอง จะไม่พูดอีกนี้คือราคาสุดท้ายของสินค้าชื้นนี้แล้วใช่หรือไม่!”
　　ได้ยินแบบนี้คนที่หยุดต่อราคาแล้วก็นิ่งไปพวกหัวเบาที่ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนก็หลงเชื่อและเพิ่มราคาเข้าไปอีก ติดกับของสาวชุดแดงไปเต็มๆ !
　　ตอนนี้ราคาของมันก็ทยอยเพิ่มขึ้นไปอย่างต่อเนื่องและประสบผลสำเร็จ
　　ฉีฮองเองก็ตื่นเต้นกับราคาสงสัยว่ามันจะไปจบลงที่ตรงไหน นั้นทำให้การประมูลเหมือนจะถึงจุดแตกหักตั้งแต่ตอนแรกที่เริ่ม! 　　มองไปยังเนื้อฉลามทั้ง4 บนเวที หลินเฉิงก็อดที่จะปิดปากเงียบ หัวใจของเขานั้นร้อนรนมาก!
　　ตามระดับที่ถูกจัดของฐานทัพทะเลน้ำเงินเจียวยักษ์ที่เขาจัดการไปตอนที่ยังอยู่บนทะเลแกร่งกว่าฉลามพวกนี้หลายเท่านัก มันถูกจัดอยู่ในอันดับ 5 เป็นอย่างต่ำอย่างแน่นอน จากการคำนวนของเขาเอง!
　　และเนื้อกลายพันธุ์ของสัตว์ระดับที่5 นั้น ทำให้หลินเฉิงรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้นั้นสิ้นเปลืองอย่างมาก เงินกว่า 1 ล้านหยวนจะเสียปล่าว ไอลีนโนเวล
　　หลังจากที่ถอนหายใจออกมาหลินเฉิงก็คิดอะไรบางอย่างออก เขารีบหันไปหาเลาฟางและถามขึ้น “พี่ฟาง นายนี้ใจเย็นดีจัง! นายอยู่ในระดับ 3 แน่หรอ? ราคามันก็ไม่แพงนัก นายไม่สนใจเนื้อพวกนั้นหน่อยหรอ?”
　　ได้ยินแบบนั้นเลาฟางที่กำลังนั่งพ่นควันบุหรี่ ก็ส่ายหน้าและอธิบาย “เพื่อนายไม่เข้าใจ นั้นมันการหลอกลวงทั้งหมดเลย แล้วเงินกว่า 600,000 ที่จ่ายไปก็น่าจะเป็นเงินเก็บส่วนใหญ่ของฉันแล้ว เนื่อพวกนั้นก็ไม่ได้แกร่งอะไรขนาดนั้นต่อให้ทานไปพลังของฉันก็ไม่เพิ่มถึงระดับ 4 ด้วยซ้ำ และถ้าฉันใช้เงินขนาดนั้นแต่ระดับยังไม่เพิ่ม นั้นทำให้ฉันกลับไปใช้ชีวิตรากหญ้าเหมือนเดิมได้เลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องหาสาวมาคุยด้วยเลย!”
　　ได้ยินคำอธิบายของเลาฟางหลินเฉิงก็เข้าใจอะไรบางอย่าง เลาฟางเป็นคนธรรมดาที่มีพลังถึงระดับ 3 เขาจึงดูแนบเนียนไปกับพวกคนรวยในครอบครัวเศรษฐี ที่ต้องการเพิ่มพลังตัวเองได้สบายๆ มันดูไม่เหมือนเขาเอาเงินเก็บทั้งหมดมาใช้ทีเดียวหมดเลยซักนิด
　　คิดถึงตรงนี้หลินเฉิงก็ถามอีก“แต่พี่ก็ทำงานในกองพันที่หนึ่งไม่ใช่หรอ? ต่อให้ใช้เงินวันนี้หมด เดี๋ยวก็ได้กลับมาเองใช่ไหมหละ…”
　　“อ่า…”
　　ได้ยินคำถามแบบนั้นเลาฟางก็ถอนหายใจเบาๆ “เพื่อบอกความจริงกับนาย ฉันว่าราคาของเนื้อมันน่าจะสูงกว่านี้อีก และฉันก็ไม่ได้ต้องการมันมาก เงินหมดตัวเพราะมันชิ้นเดียว นั้นทำให้แผนการใช้เงินอื่นๆ ของฉันพังหมดพอดี…”
　　“โฮ่?”
　　หลังจากที่พบว่าเลาฟางมีแผนใช้เงินอีกเสียงพูดของเลาฟางก็เบาลงเล็กน้อยหลินเฉิงก็รู้สึกได้และถาม “พี่ฟาง นายรู้ไหมว่าการประมูลในช่วงท้ายจะเป็นยังไง?”
　　“อะแฮ่ม…นั้น…”
　　เห็นหลินเฉิงถามด้วยน้ำเสียงแบบนี้เลาฟางก็เข้าใจสิ่งที่ตัวเองคิด เขายิ้มแปลกๆ อย่างช่วยไม่ได้ และคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรอยู่นาน
　　หลินเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยคิดถึงความเป็นไปได้ในใจของตัวเอง “ช่วงท้ายของการประมูล จะมีผู้หญิงใช่ไหม?”
　　“อะแฮ่ม!” 　　อยู่ๆเลาฟางก็ขัดจังหวะหลินเฉิงที่กำลังจะพูด เขากระแอ้มออกมาเสียงดัง ก่อนที่จะถามอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิด “นายรู้ได้ยังไง? นายไม่ได้มีความสามารถในการอ่านใจใช่ไหม!?”
　　“ก็แค่อ่านใจของนายเรื่องน้องสาวแสนสวยในใจของนายเท่านั้นเอง!” หลินเฉิงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
　　“โทษเรื่องความไม่เนียนของนายเลย!รวมกับความเป็นคนแก่ของนายอีก “งานอดิเรก” ใช่ไหมหละ?”
　　ได้ยินคำอธิบายของหลินเฉิงเลาฟางก็อึ้ง เพื่อนร่วมทีมและเพื่อนของเขาที่อยู่ด้วยกันมานานยังไม่กล้าถามเกียวกับแผนใช้เงินของเขาเลย หลินเฉิงคนที่เขาเพิ่งเจอมาในช่วงสองสามวันนี้กลับรู้จักเขาดีกว่าเพื่อนจริงๆ ของเขาอีก เขารู้จากการแสดงออกไม่ใช่การพูด!
　　“โอเค…”
　　หลังจากที่ตกใจอยู่นานเลาฟางก็ได้แต่ยอมรับ “ใช่แล้ว การประมูลไม่ได้ประมูลสินค้าทั้งหมดบนเวทีอย่างเดียว ทีเห็นบนนั้นแค่ของเพินๆ เท่านั้น เพื่อที่จะหากำไรให้ได้มากที่สุด พวกเขาจะไปหาใครบางคนและยื่นข้อเสนอให้เป็นการส่วนตัว”
　　“โดยที่ไม่ตั้งใจรายการของสินค้าที่ได้รับความนิยมในการประมูลก็ถูกเผยแพร่ออกมา และด้วยความเร็วของการเผยแพร่ข้อมูลนั้น จะไปถึงคนพวกนั้นอย่างทันเวลาก่อนที่จะตัดสินใจ ของพวกนั้นบนเวทีก็เหมือนกับเป็นอาหารว่างของพวกเขาเท่านั้นแหละ…”
　　“แย่จริงมีอะไรอีกหละ?”
　　ได้ยินคำอธิบายของเลาฟางหลินเฉิงก็รู้สึกพูดไม่ออกอยู่สักพัก เขายังคงเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยอยู่ดี เลาฟางชายแก่คนนี้รู้สถานะการณ์ ปัจจุบันดีกว่าเขามากตั้งแต่ตอนเช้าแล้วแต่ก็ไม่ได้บอกรายละเอียดนี้กับเขา เขากลัวว่าตอนนี้เขาอาจจะตัวคนเดียวแล้วจริงๆ ก็ได้
　　คิดมาถึงตอนนี้หลินเฉิงก็เผชิญหน้ากับชายแก่ตรงๆ “ทำไม่นายถึงไม่บอกกับฉันตั้งแต่ที่รู้ว่าฉันต้องการมาที่นี้หละ?”
　　เห็นหลินเฉิงไม่พอใจเลาฟางก็ยิ้มแล้วพูด “โอ้ น้องชายไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยบอกนายหรอกนะ แรงจูงใจของฉันในตอนนั้นมันไม่ได้บริสุทธิ์แบบนี้ยังไงหละ! ฉันกลัวว่าถ้าฉันบอกนายก่อน นายจะไม่ยอมมากับฉัน…”
　　——————–SC: บทที่ 304 ระยะห่างขั้นที่ 4