ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 305 จากด้านนอก

　　“ยังงั้นหรอ?”
　　ได้ยินเลาฟางอธิบายเขาก็พยักหน้าเบาๆเขาไม่คิดถึงเรื่องนั้นแล้ว ก็แค่สาวสวยคนนึ่ง นั้นไม่น่าส่งผลอะไรกับแผนการของเขา จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องเข้าไปสอบสวนเธอแต่อย่างใด
　　….
　　เวลาผ่านไประหว่างการสนทนาของชายทั้งสองตอนนี้ก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงแล้วตั้งแต่การประมูลเริ่มต้นขึ้น แม้ว่าจะมีจะมีของมากมายถูกจัดแสดงให้ประมูล แต่ก็ไม่มีอะไรที่ถูกใจหรือดึงดูดความสนใจของไปได้มากมายนัก แม้บางอย่างจะถูกใจเลาฟาง แต่เขาดูเหมือนจะสนใจสาวงามมากกว่า
　　“ของชิ้นต่อไปที่จะประมูลดูน่าสนใจมากต่อให้ฉันเป็นผู้หญิง ฉันก็ยังอยากจะเข้าไปหาเลยทันทีที่เห็นความงามของเธอ! ยิ่งตอนนี้ฉันเป็นผู้ชายด้วย ไม่ต้องพูดถึงเลยทุกคนก็น่าจะคิดแบบเดียวกัน!”
　　หลินเฉิงเองก็พึ่งหลับไปเพราะความเบื่อเลาฟางก็ปลุกเขามาบ้างบางครั้ง เลาฟางก็มาโฆษณาความงามนั้นให้เขาฟัง
　　เมื่อเสียงของฉีฮองพูดจบสาวงามในผ้าคลุมหน้าก็เดินออกมาจากหลังเวที มีบอร์ดี้การ์ดคอยคุ้มกันทั้งสองข้าง เธอก็หยุดลงเมื่อเดินมาถึงข้างๆ ของสาวชุดแดง มือสองข้างประสานกันแน่น นั้นทำให้เห็นถึงความเครียดและกังวลของเธอ
　　หลังจากที่ฉีฮองโบกมือให้การ์ดทั้งสองเดินกลับไปเธอก็ส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ และเธอก็หันกลับมาหาสาวสวมผ้าคลุมหน้า ก่อนที่จะเปิดปากพูดด้วยเสียงอันนุ่มนวล “เอาหละ ทีนี้ก็เปิดใบหน้าให้ทุกคนได้เห็นสิ?”
　　ได้ยินแบบนั้นสาวร่างงามส่วมผ้าปิดหน้าก็ทำอะไรไม่ได้ปลดผ้าปิดหน้าลงอย่างช้าๆ !
　　ทันทีที่ผ้าปิดหน้าร่วงหล่นเสียงของผู้ชมข้างล่างก็ส่งเสียงเชยชมและเสียงผิวปาก สิ่งที่ทั้งห้องประมูลเห็นนั้นทำให้เวลาเหมือนกับถูกหยุดลงไปได้
　　นั้นเป็นหญิงวัยรุ่นอายุราวๆ 17 – 18 จุดเด่นของเธอคือความงามดังดอกอีปิไพลัมที่เบ่งบาน เธอกำลังทรมานจากการตกเป็นเป้าสายตา เธอคงไม่ชินกับการที่ต้องอยู่บนเวที นั้นก็เป็นจุดเด่นอย่างหนึ่งที่ทำให้คนสนใจ
　　ดวงตาสีดำเหมือนกับฤดูหนาวอันไม่มีที่สิ้นสุดเงาที่สะท้อนจากแสงไฟทำให้เห็นรูปร่างของเธอชัดเจนยิ่งขึ้น ด้วยความเครียดนี้ทำให้เธอกวาดสายตาไปมาไม่กล้ามองไปยังผู้คน แสงสะทอนไปยังด้วงตานั้นกำลังสั่นคลอน ตอนนี้เธอเหมือนอยากจะหนีไปจากตรงนี้เร็วๆ ดูน่าสงสารมาก
　　“จุ๊จุ๊”
　　เมื่อได้เห็นสาวงามขนาดนี้ต่อให้ใจเย็นแบบหลินเฉิงก็หยุดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมาจากปากสองที ความสวยงามนั้นแทบจะทำลายกำแพงที่ขวางกั้น เหมือนจะทำลายมิติที่สามไปแล้วเวลาถึงเหมือนจะหยุดนิ่งแบบนี้
　　ความว่างเปล่าเท่านั้นที่กำลังเชื่อมต่อห่วงเวลานี้ต้องเป็นเพราะอะไรนะใบหน้าที่ได้งดงามและเฉพาะตัว
　　แบบนี้!เลาฟางนั้นนิ่งจนกระทั้งสาวคนนั้นสวมผ้าปิดหน้าเหมือนเดิม หลินเฉิงต้องดึงเขากลับจากพวัง แบบเดิมกับที่เลาฟางปลุกเขาก่อนหน้านี้ แต่มันก็ไม่ได้ผลจนเขายอมแพ้ไปแล้ว
　　“อะแฮ่มแม้ว่ามันจะไม่ถูกต้อง ที่ฉันจะขัดจังหวะอันมีค่าแบบนี้ของทุกคน ไม่ว่านายจะมองเธอนานขนาดไหน ก็มีแค่คนเดียวนะที่จะได้สาวงามดังไข่มุขนี้ไปครอบครอง สิ่งที่ต้องทำก็แค่ต้องติดต่อผู้ขายให้เร็วที่สุด ไม่งั้นจะไม่มีเวลาเพราะทุกคนเห็นสินค้าที่เหลือแล้วหลังจากนี้!” หลังจากที่ทุกคนดื่มด่ำกับใบหน้าของสาวน้อย สาวชุดแดงก็คิดว่าหมดเวลาแล้ว เธอจึงทำลายความสงบเงี่ยบและจุดไฟในตัวผู้ชม
　　“เซี่ยวฮองชิดซ้ายไปเลย!” 　　“ใช่แล้วเธอควรยืนห่างอย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นจะเป็นการดูถูกสายตาของเรา!” novel-lucky
　　“จริงๆนะฉันคิวว่าเซี่ยวฮองจะเจ๋งที่สุดแล้ว…”
　　“ไอโง่!”
　　“แกมันตาบอด!”
　　“คิดเหมือนกันเลย!”
　　“…”
　　ผ่านไปสักพักลานประมูลก็เต็มไปด้วยผู้หื่นกระหาย และบางคนก็ลืมสาวชุดแดงไปเลย ผู้ที่เต็มไปด้วยศรัทธาเท่านั้นถึงไม่เปลี่ยนใจไปไหน แต่คำพูดดูถูกก็ไม่เข้าไปในหูสาวชุดแดงเลย
　　แต่ใจของเธอเองก็สั่นถ้ามันระเบิดออกมาเมื่อไหร่ ก็จะเป็นการขายหน้าเธอต้องคุมมั้นไว้ เธอได้แต่ยืนตัวแข็งอยู่บนเวที
　　“ตั้งแต่เธอเข้ามายังเวทีแห่งนี้หมายความว่าทุกคนสามารถประมูลสาวงามคนนี้ได้แล้ว เสียงก่อกวนนั้นไม่ช่วยอะไรนะ เดี๋ยวทางเราก็จะล้มการประมูลเสียหรอก เข้าใจไหม?”
　　ฉีฮองก็คุมตัวเองได้ไม่อยู่ฟูจือเฉาที่มีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงก็รีบขึ้นมาปลอบใจฉีฮองเบาๆ และเตือนถึงผลที่จะตามมาถ้าทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ต่อผู้ชม!
　　ถึงขั้นที่ฟูจือเฉาต้องเข้ามาชายที่ทำให้เหตุการนี้เกิดขึ้นก็ยอมรับถึงความวิเศษนั้น พวกเขาแค่ถูกสาวงามจุดไฟขึ้นมาแปปนึงเท่านั้น พวกเขาไม่ได้อยากจะทำให้ตลาดมือนั้นเสื่อมเสียแต่อย่างไร
　　หลังจากที่ผู้ชมหยุดไปฟูฉือเฉาก็ยิ้ม “ขอบคุณที่ให้ความสำคัญกับเรา การประมูลเริ่มต่อได้”
　　หลังจากที่ทุกอย่างคลี่คลายสาวชุดแดงก็ดึงสติกลับมา และเขาเดินลงไปจากเวที
　　ฉีฮองก็มองไปยังผู้ชมข้างล่างและพูดอย่างเศร้าสร้อย“ก็นะ ผู้หญิงทุกคนก็มีความสุขกับมันแม้ว่าฉันจะยืนกรานอย่างหนักแน่น่ ฉันก็ไม่พอใจในสิ่งที่ทุกคนมองมายังฉันอย่างมาก เหมือนกับว่าผู้หญิงงามคนนี้ทำให้ฉันดูเทียบไม่ติดไปเลยสินะ!”
　　เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เห็นว่ามีสัญญาณแห่งความโกลาหลเกิดใต้เวที สาวชุดแดงก็รีบจับมือเธอ และพูด “ฉันจะบอกว่าขอให้ทุกคนใจเย็นลงก่อนได้ไหม? ฉันยังไม่พุดถึงข้อมูลของเธอเลย! ตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันต้องแนะนำตัวให้กับเธอแล้ว! ชื่อของสาวน้อยจะไม่ถูกป่าวประกาศ จะมีแค่รู้สุดท้ายนี้เท่านั้น ส่วนที่มาของเธอนั้นง่ายมากๆ จากโลกข้างนอกนั้นอย่างไงหละ!”
　　“ฉันไม่สนใจเรื่องที่มาหรอกเราเริ่มประมูลเลยได้ไหม?”
　　“ใช่แล่วก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอธรรมดา? ไม่มีประโยชน์อะไร…”
　　“เร็วรีบประมูลได้แล้วเดี๋ยวฉันจะฆ่าตัวตายซะก่อน!”
　　ก่อนที่เธอจะได้พูดจบคนที่อยากจะเห็นรู้เรื่องสาวงามอีกครั้งก็ขัดจังหวะขึ้นมาอีก นั้นทำให้เกิดเสียงดังโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง　　เห็นแบบนี้ฟูจือเฉาที่อยู่ข้างๆเวทีก็ได้แต่ลูบหน้าผากตัวเอง แม้ว่าเขาจะคิดถึงเรื่องนี้มาบ้างแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าไอพวกหื่นกระหายน่าโง่พวกนั้นจะมีปัญหามากกว่าที่เขาคิดไว้ แม้แค่สาวสวยชุดแดงยังพูดให้จบไม่ได้เลย
　　——————–SC: บทที่ 306 ข้อตกลง