ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 308 หลิงเหมิง

　　“งั้น…”
　　เมื่อได้ยินคำอธิบายของเลาฟางสาวชุดแดงก็รู้สึกขายหน้าเล็กน้อย “คุณฟาง นั้นก็มีเหตุผลที่คุณจะทำอย่างนั้น แต่ในเมื่อคุณยังไม่มีเครดิทกับทางเรา หรือบันทึกใดๆ เกรงว่า…”
　　เห็นความลังเลของฮีฮองเลาฟางก็รีบพูดต่อ “ฉันรู้ว่าฉันยังไม่เคยซื้ออะไรจากที่นี้มาก่อน แต่ทั้งบ้านประมูลวางใจได้เลย คนของฉันกำลังเอาเงินมาให้จริงๆ ถ้าไม่เชื่อหละก็ ลองส่งคนออกไปหาเขาข้างนอกสิ! ชายคนนั้นชือ ฉีเฟย !”
　　ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าความกังวลของเธอก็หายไป ก่อนที่จะขยิบตาให้กับชายสองคนข้างหลังไปหาคนที่ชื่อว่าฉีเฟย
　　หลังจากที่ชายร่างใหญ่สองคนออกไปฉีฮองก็หัวเราะคิ๊กคักและโบกมือให้กับสาวน้อยข้างหลังเธอ และผายมือไปทางเลาฟางและพูด “นี้คือ คุณฟาง เป็นคนรับซื้อเธอนะ เธอควรจะเข้ามาทักทายเขานะ และแนะนำตัวด้วย!”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของสาวชุดแดงเธอก็ยืนตัวสั่นอยู่สักแปป แต่ก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้ เธอค่อยๆ ก้าวเท้าเข้ามาก่อนที่จะหยุดอยู่ข้างๆ เลาฟาง novel-lucky
　　“สะ….สวัสดีค่ะ!ฉะ… ฉันชื่อหลินเหมิง อายุ 18 ปี บ้านเกิดอยู่ที่ไฮอัน พ่อแม่ของฉัน…เป็น…”
　　ก่อนที่เธอจะได้พูดจบเลาฟางก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนและโบกมือ “ไม่เป็นไรนะ เราค่อยคุยกันเรื่องนั้นตอนหลัง เธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น แม้ว่าฉันจะดูไม่ใจดี แต่เลาฟางคนนี้ไม่ทำร้ายผู้หญิงที่อ่อนแอกว่าอย่างแน่นอน!”
　　เห็นความอ่อนไหวที่หาได้ยากของเลาฟางหลินเฉิงก็ได้แต่รู้สึกแย่ หลังจากที่หลินเหมิงเห็นความนุ่มนวลเป็นกันเองของเลาฟางเธอก็หายจากอาการตัวสั่น
　　“ก็อกก็อก!”
　　และตอนนั้นเองชายสองคนที่ฉีฮองส่งออกไปก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามาแต่ไม่มีชายที่เขาตามหาเข้ามาด้วย
　　“เกิดอะไรขึ้น?ไม่เจอใครเลยหรอ?”
　　เห็นชายสองคนกลังมามือเปล่าสาวชุดแดงก็ขมวดคิ้วและถามด้วยเสียงต่ำ
　　ชายสองคนพยักหน้าเป็นการตอบรับเธอก็มองมายังเลาฟางด้วยความไม่พอใจอย่างมาก!
　　เห็นเลาฟางตกตะลึงและพูด“เกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่คิดว่าเป็นแบบนั้นนะ? ชายคนนั้นตัวไม่สูง ประมาน 170 เซ็น ใส่แว่นกรอบดำ เขาค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์มองออกง่ายมาก!”
　　เลาฟางกำลังวิตกกังวลอย่างมาก
　　แต่ชายร่างใหญ่ก็ส่ายหน้าอีกครั้งก่อนที่จะตอบอย่างคิดบวกที่สุด “ผมขอโทษด้วยคุณฟาง แต่ผมไม่เห็นชายที่คุณฟางพูดถึงเลยจริงๆ ! ไม่งั้นคุณลองออกไปดูเองด้วยก็ได้ครับ!”
　　“มะ..”
　　ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกไปหลินเฉิงก็ขัดจังหวะเขาเสียก่อน เขาคิดอะไรบางอย่างออก “ยังไง เลาฟางก็อยู่ที่นี่แล้ว ยังจะมีอะไรอีก”
　　ได้ยินแบบนั้นสีหน้าของเลาฟางก็แย่ลงไปอีกเขาไม่เคยคิดว่าเพื่อนที่นั้งกินและคุยกันมาตลอดก็ยืนขึ้นในช่วงที่วิกฤติแบบนี้!
　　สำหรับเลาฟางแล้วเขาคิดแบบนี้หลินเฉิงเองก็ระวังคนพวกนี้เป็นพิเศษอยู่แล้ว เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เขาหันไปทางฉีฮองและพูด “พี่ชายของฉันสนใจผู้หญิงคนนี้มานานแล้ว และแน่นอน แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจกฏของการประมูลในที่แห่งนี้มาก แต่มันก็สายไปแล้วใช่ไหมที่จะคืนของไปได้อย่างทันเวลา…”
　　“ใช่แล้วค่ะ!” 　　เมื่อเห็นหลินเฉิงเปิดปากสาวชุดแดงก็หันไปฟังทันทีและรีบพยักหน้า
　　“งั้น…”
　　เห็นฉีฮองพยักหน้าหลินเฉิงก็พยักหน้าตาม “งั้นตอนนี้พวกเราก็คืนของไม่ได้แล้ว เราต้องจ่ายเงินค่าประมูลในทันทีสินะ แต่ด้วยปัญหาบางประการเพื่อนของเราคนนั้นก็ยังมาไม่ถึงที่นี่ งั้นผมจะช่วยเขาจบเรื่องนี้เอง…”
　　“หะ..ห๊ะ!?”
　　ได้ยินว่าหลินเฉิงจะจ่ายทุกอย่างแทนเขาเลาฟางก็รีบหยุดเขาไว้ “น้องหลิน ถ้าเป็นแบบนั้นนายจะหมดตัวเอานะ ! ฉันจัดการเองได้!”
　　“จัดกงจัดการอะไรเล่าพี่? อย่าพูดจาไร้สาระเลย นั่งดูเฉยๆ ก็พอครับ!”
　　เห็นชายแก่ยังพยายามจะโชว์ความกล้าให้เห็นหลินเฉิงก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เขารีบบอกให้เลาฟางนั่งเฉยๆ อย่างเหลืออด และหันกลับไปคุยกับฉีฮอง “แต่ฉันก็จ่ายให้ในทันทีไม่ได้เหมือนกับพี่ชายนั้นแหละ ฉันเองก็วางของประมูลไว้ สินค้าของฉันอยู่ในนั้นแล้ว แต่ยังไม่ถูกประมูลเลยในตอนนี้! พูดมาถึงขนาดนี้แล้วเธอคงเข้าใจแล้วสินะ?”
　　“ฮือ?”
　　ได้ยินแบบนั้นดวงใจของสาวชุดแดงก็กลับมาเต็มด้วยไฟแห่งความหวังอีกครั้ง“คุณหมายความว่า สินค้าของคุณยังรอการประมูลอยู่สินะ? แต่ว่า…”
　　“ต้องการหลักฐานสินะ?”
　　ก่อนที่ฉีฮองจะได้พูดจบหลินเฉิงก็ขัดจังหวังเธอเสียก่อน “พวกเธอไปถามฟูจือเฉาดูเองเลยก็ได้ ฉันเอาของนั้นให้เขากับมือ ไม่ก็ไปถามผู้ช่วยของเขาก็ได้เธอช่วยฉันลงทะเบียนสมุดบัญชีเองเลยกับมือ! ฉันชื่อหลินเฉิง ตอนนี้เธอก็เอาคนของเธอไปถามหาความจริงจากเลยเขาคนนั้นได้แล้ว ฉันสัญญาเลยว่ามันเป็นความจริง!”
　　เมื่อเห็นหน้าอันเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจฉีฮองก็รู้สึกไม่มั่นใจด้วย แต่เธอก็ไม่กล้าปฏิเสธเพียงเพราะแค่ความรู้สึกส่วนตัว เธอเองก็ทำงานในตลาดมืดนี้มานานแล้ว เธอสั่งให้การ์ดสองคนไปทำตามที่หลินเฉิงว่าไว้ “ไปหาเสี่ยวหยู แล้วเอาความจริงมา!”
　　“รับทราบ!”
　　หลังจากที่ได้รับคำสั่งชายร่างโตทั้งสองก็หันหลังออกไปจากห้องส่วนตัวแห่งนี้ในทันที
　　ไม่นานนักพวากเขาก็กลับมาจากการที่ไปสอบถามเสี่ยวหยูครั้งนี้พวกเขากลับมาด้วยสีหน้าที่ดีขึ้นเยอะ หลังจากที่รายงานข่าวดีแล้ว พวกเขาก็กลับไปประจำที่และมองมาทางหลินเฉิงแบบแปลกๆ ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง
　　และฉีฮองเองก็ดูผ่อนคลายยิ่งขึ้นตอนนี้ธุระกิจเป็นไปได้ด้วยดีแล้ว ตามกฏของการประมูล ความหายากและมูลค่า จะถูกจัดลำดับเป็นขั้นบรรได จนถึงตอนนี้สินค้าของหลินเฉิงยังไม่ออกมา นั้นหมายความว่ามันมีมูลค่ามากนั้นเอง!
　　“เป็นไงมั่งหละคนสวย?” 　　ตอนนี้ใบหน้าของเธอก็อมยิ้มเล็กๆแล้ว หลินเฉิงเห็นแบบนั้นก็ยิ้มกลับไปให้ อย่างไม่คิดมาก
　　เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิงสีหน้าของฉีฮองก็เต็มไปด้วยความสุข หลังจากที่เดินมาข้างๆ หลินเฉิง เธอก็หยิบกล่องบุหรี่ที่ทำจากเหล็กขึ้นมา และยื่นบุหรี่มวนหนึ่งให้กับหลินเฉิงและจุดไฟให้เขา “คุณหลินนอกจากหล่อแล้ว ก็ยังมากความสามารถด้วย! เหมือนความสามารถในการประมูลของคุณหลินจะไม่เหมาะกับอายุเท่านี้เลยนะคะ?”
　　———————–SC: บทที่ 309 หยาบคายที่สุด!