ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 309 หยาบคายที่สุด

　　เห็นผู้หญิงคนนั้นสนใจในตัวเขาแบบนี้หลินเฉิงก็หันหน้าหนีและพูด “ถ้าฉันมีความมั่นใจฉันจะขายอะไรก็ได้ใช่ไหมหละ? และมันก็ไม่มีกฏที่ห้ามให้วัยรุ่นทำอะไรแบบนี้สักหน่อย เธอก็รู้นี้มันโลกหลังวันโลกาวินาศนะ..”
　　“คุณหลินนี้รอบรู้จังนะคะ!”
　　แม้จะถูกหลินเฉิงพูดจาเชิงดูถูกใส่แต่ฉีฮองก็ไม่ได้เสียอารมณ์แต่อย่างใด “เนื่องจากดิฉันเป็นหัวหน้าผู้ดำเนินการประมูลมานาน ฉันสามารถทำให้ตัวยาที่คุณขายมีราคาพุ่งสูงได้ โดยอาศัยประสบการณ์ทำงานของดิฉัน ราคาสุดท้ายของคุณหลินจะสูงเสียดฟ้าเลยนะ…”
　　“ไม่เป็นไรอย่าทำแบบนั้นเลย!”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของเธอหลินเฉิงก็โบกมือขัดจังหวะ “เนื่องจากหัวหน้าผู้ดำเนินการประมูลมาถึงที่นี้ เพราะต้องการส่วนแบ่งของสินค้าใช่ไหมหละ ราคามันมากพอที่จะทำให้เธอตื่นจากความฝัน แต่ว่าอย่าคิดแบบนั้นอีกเลย โอเคไหม? มันไม่ง่ายนะกว่าฉันจะหาสินค้าสักอย่างมาประมูลขายได้ ทำไมเธอถึงได้โลภมากนักหละ?”
　　“ฮึ่ม!ไม่ใช่เพราะความโลภ หรือความเป็นผู้หญิงทั้งนั้นแหละ!”
　　เห็นว่าหลินเฉิงมองเห็นแผนของเธออย่างทะลุปรุโปร่งเธอก็ไม่ได้รู้สึกอายเลยแม้แต่น้อย แต่เธอก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีก หลังจากที่เธอบ่นพึมพัมเธอก็ยืนเผชิญหน้ากับเขา “ฉันไม่ว่าอะไรแล้วยังไงคุณหลินก็เป็นลูกค้าที่เปรียบเสมือนพระเจ้า ฉีฮองเองก็ไม่ติดใจอะไรแล้ว แต่ฉันขอเตือนอะไรไว้ก่อน หลังจากที่สินค้าของคุณถูกประมูลเรียบร้อยแล้ว ทางบ้านประมูลของเราจะเก็บค่าบริการ หักเป็นเปอร์เซ็นจากราคาขาย!”
　　“ฉันรู้แล้ว!”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็โบกมืออย่างไม่อดทน “ก็แค่เงิน 1 ล้าน สู้กับการที่ต้องถูกไอพวกผีบ้านั้นไล่ฆ่าไม่ได้หรอก…”
　　“ฉีฮองเองก็ไม่อยากทำอะไรแบบนั้นหรอกแต่ถ้าฉันไม่ทำจะส่งผลกระทบกับหน้าที่การงานของฉันเองได้…”
　　เห็นหลินเฉิงทำตัวกับเธอแบบนี้เธอก็พูดอย่างไม่พอใจออกมาแต่ก็ยังทำตามกฏที่ว่าไว้ ลูกค้าคือพระเจ้า
　　เห็นสีหน้าของฉีฮองหลินเฉิงก็ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดกับเธอไปตรงๆ “งั้นก็ดี ตอนนี้พระเจ้าต้องการให้เธอออกไปจากห้องได้แล้ว เรากำลังรอการประมูลสินค้าอย่างต่อไปอยู่นะ!”
　　“ค่ะ!ถ้าดิฉันมารบกวนความสุขของทั้งสองท่าน ฉันก็จะไป ลาก่อนค่ะ!”
　　หลังจากที่ถูกหลินเฉิงไล่อย่างไม่ใยดีเธอก็หน้าเสีย ไม่พูดอะไรและเดินออกไปจากห้องส่วนตัวอย่างรีบร้อน
　　“น้องชายทำไมต้องทำกับเธอแบบนั้นหละ?”
　　เมื่อสาวชุดแดงออกไปเลาฟางที่นิ่งอยู่นานก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา เขาสับสนมากกับการแสดงออกของหลินเฉิง
　　ได้ยินอย่างนั้นหลินเฉิงก็ตอบไปตามตรง เขาไม่พอใจและพูดดูถูกเธอ “จิตใจของเธอมันเห็นแก่ได้และหน้าเลือดเกินไป ฉันไม่ชอบอะไรแบบนั้น!”
　　เห็นหลินเฉิงตอบแบบไม่แยแสเลาฟางก็อดเป็นกังวลไม่ได้ “แต่นายก็ไม่ควรจะทำแบบนั้นนะ เธอเป็นหัวหน้าผู้ดำเนินการประมูล ของสถานที่แลกเปลี่ยนแห่งนี้ ฉีฮองเองก็ยังมีอำนาจอยู่นะ ถ้าเธอกลายเป็นศัตรูกับเราตอนนี้ ฉันกลัวว่าในอนาคตเธอจะสร้างปัญหาให้กับเราก็ได้นะ…”
　　“แต่เธอคนเดียวเองนะ?พี่ฟางคิดมากไปแล้ว!” ไอลีนโนเวล
　　เห็นเลาฟางกังวลหลินเฉิงเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร “เธออาจะมีความสามารถหลายด้าน แต่เธอยังเป็นแค่ผู้ดำเนินการประมูลอยู่ดีถ้าสมองของเธอไม่ได้มีแต่น้ำ เธอคงรู้ว่าไม่ควรจะเข้ามาแหย่ลูกค้าโดยตรงอย่างแน่นอน!“”
　　“โอเค”
　　เห็นสีหน้าอันมั่นใจของหลินเฉิงเลาฟางก็ไม่พูดอะไรต่อ เขาชี้ไปยังหลิงเหมิงที่ยื่นนิ่งๆ อยู่ข้างๆ เขาก็ถาม “ยังไงนายก็เป็นคนจ่าย งั้นฉันจะปล่อยเธอให้กับนายก่อน!”
　　“อะไรนะ!?”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็นิ่งไปสักพักใหญ่ๆ
　　แต่เลาฟางก็พูดอย่างจริงจัง“ฉันไม่ได้หลอกนายเล่นนะ! ฉันคิดถึงเรื่องที่นายพูดก่อนหน้านี้ มันมีเหตุผลมากๆ นะ พี่ฟาง คนนี้ไม่ได้มีพลังที่สามารถปกป้องผู้หญิงสวยงามคนนี้ได้ แต่น้องชาย นายมีทั้งความสามารถและยังอายุน้อย ไหนจะยังมีโชคที่คอยเข้าข้างอีก มันคงไม่มีปัญหาอะไรที่จะสนับสนุนผู้หญิงคนนี้! ” 　　“พี่ฟางหยุดสร้างปัญหาได้ไหม?”
　　เห็นเลาฟางพูดคุยเรื่องนี้กับเขาอย่างจริงจังหลินเฉิงก็รู้สึกอ่อนแอขึ้นมาลึกๆ “ฉันบอกพี่แล้วว่าฉันไม่สนใจอะไรในตัวเธอ นี้มันเรื่องของพี่…”
　　เห็นหลินเฉิงไม่ไว้ใจหลิงเหมิงเลาฟางก็รู้สึกช่วยไม่ได้ ตอนนี้เขาคิดถึงเรื่องนี้ซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้ง ถ้าเขารับเธอไว้ เขาคงจัดการกับหนี้กว่า 1 ล้านหยวนไม่ไหวแน่ๆ !
　　“ทะ…ทั้งสองคนฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม?”
　　ตอนนี้หลิงเหมิงที่ยืนอยู่เงียบๆก็พูดขึ้นมาบ้าง
　　เลาฟางก็นิ่งไปเธอไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยตั้งแต่เธอเข้ามาแนะนำตัว เธอน่าจะกลัวคนแปลกหน้า แต่ตอนนี้เธอกลับตันสินใจที่จะพูดอย่างอดไม่ได้ เลาฟางก็ได้แต่รู้สึกประหลาดใจ
　　“โอเคพูดได้เลยตามที่เธอสะดวก” 　　หลังจากที่ได้รับอนุญาติเธอก็มองไปยังหลินเฉิงก่อนที่จะเห็นว่าเขาไม่มีอะไรจะพูด เธอก็พูดเบาๆ เหมือนเสียงกระซิบ “ตั้งแต่ฉันมาถึง ฉันก็รู้แล้วว่าโชคชะตาของฉันเป็นสิ่งที่ไม่อาจจะควบคุมได้ ตอนนี้ฉันมีโอกาสที่สุภาพบุรุษใจดีทั้งสอง จะเข้ามาช่วยเหลือ หลิงเหมิงดีใจจริงๆ …แต่ถ้าการมีอยู่ของหลิงเหมิงทำให้ทั้งสองต้องมีปัญหา หลิงเหมิงคิดว่าตัวเองควรอยู่ที่นี้ต่อไปดีกว่าไหม…”
　　“อะไรนะ?ไม่มีทาง!”
　　ได้ยินคำพูดของหลิงเหมิงเลาฟางก็อึ้ง เขาตกใจมาก “อย่างเป็นห่วงเลยน้อง น้องชายของเราจะดำเนินการให้เธอไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก!”
　　พูดจบเขาก็รู้ว่าต้องตัดสินใจแล้วในตอนนี้“น้องหลิน ถ้านายไม่ต้องการเธอ ฉันก็ได้แต่ต้องรับไว้! น้องมั่นใจได้เลยว่าเราจะจ่ายค่าตัวขอเธอให้หมดทุกหยวน!”
　　ด้วยคำยืนยันของเลาฟางแต่หลินเฉิงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ตั้งแต่ที่เขาได้ยินคำพูดของหลิงเหมิง เขาก็รู้สึกแหลกๆ ตอนนี้เขามองไปยังหลิงเหมิงด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ดูเหมือนว่าเขากำลังเหม่อลอยเพราะความงดงามของเธอ!
　　เห็นหลินเฉิงทำตัวแปลกๆเลาฟางก็มองอย่างสงสัยก่อนที่เขาจะเขย่าตัวหลินเฉิงด้วยเสียงที่จริงจัง “น้องชาย? เห้น้องหลิน! นายเป็นอะไรไป?”
　　เมื่อโดนเขย่าอยู่สักพักหลินเฉิงก็ได้สติกลับมา ด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เขาก็มองไปยังหลิงเหมิงอย่ามีเล่ห์นัย เขาพูดกับเลาฟาง “พี่ฟาง ถ้าพี่จะยกเธอให้กับฉัน ฉันจะไม่เล่นๆ อีกต่อไปแล้ว และฉันจะไม่เบามือกับเธอหรอกนะ! ”
　　—————————-SC: บทที่ 310 สถานะของทีมค้นหา