ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 323 ลาวา

　　“ตู้ม!”
　　ดาบน้ำแข็งแทงร่างของเขาด้วยความเร็วสูงชายชุดม่วงไม่ได้ตกใจกลัวเลยแม้แต่น้อย เขายกแขนขวาที่กำหมัดแน่น ไฟสีแดงฉานก็ปะทุขึ้นบนหมัดของเขา เพียงหมัดเดียวก็ละลายดาบน้ำแข็งให้หายไปได้ในทันที!
　　“พลังควบคุมไฟ?”
　　เห็นการตั้งท่าของชายชุดม่วงหลินเฉิงก็ยกคิ้วสูงเขารูสึกว่ามันแปลกนิดหน่อย เพราะเมื่อชายชุดม่วงปรากฏตัวขึ้น ก็จะมีการระเบิดเกิดขึ้นตามมา พลังนี้ไม่เหมือนกับผู้ควบคุมไฟทั่วไป แม้ส่วนปลายของระเบิดจะรุนแรงกว่าตัวระเบิดเองด้วยซ้ำ!
　　หลินเชิงกำลังคาดเดาความสามารถของคู่ต่อสู้แม้ว่าชายชุดม่วงจะไม่เปิดโอกาสให้เขาพักหายใจเลยก็ตาม เมื่อเขาเห็นหลินเฉิงเสกดาบน้ำแข็งขึ้นมา เขาจะพ่นลมหายใจออกมาก่อนที่จะปล่อยหมัดทั้งสองออกไป เปลวเพลิงร้อนแรงปะทุออกจากมือต่อหน้าต่อตาของหลินเฉิง!
　　“บ้าจริง!แม็กม่าอย่างงั้นหรอ!?”
　　ไฟทั้งสองสายนั้นพุ่งมาทางหลินเฉิงเผาอากาศระหว่างทางจนเป็นไอ เมื่อหลินเฉิงหลบเขาก็สังเกตุไฟทั้งสองสายอย่างตั้งใจ จริงๆ แล้วไฟทั้งสองเส้นนั้นเป็นสีดำ เห็นได้ชัดเลยว่ามันคือลาวาโลกัลทั้งสองสาย!
　　หลังจากที่เห็นความสามารถของชายชุดม่วงอย่างเต็มตาแล้วหลินเฉิงก็เตรียมที่วิธีที่จะจัดการกับเขาทันที แต่การรับมือกับแม็กม่านั้น ยากกว่ารับมือกับไฟเยอะ เขาคงจะโชคร้ายจริงๆ วันนี้
　　‘ปั้ง!’
　　‘ตู้ม…!’
　　‘ซู้ซู้…’
　　เมื่อรู้ตัวว่าลาวาทั้งสองสายกำลังพุ่งเข้ามาหลินเฉิงก็ผายมือทั้งสองข้าง ปล่อยแผ่นน้ำแข็งสองแผ่นออกมาห่อหุ่มลาวา เมื่ออุณหภูมิของลาวาลดลงเขาก็เรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาบัง แม้ว่ามันจะไม่ร้อนแล้วแต่ความเร็วของมันก็ยังเยอะอยู่มากนัก!
　　“เจ้าหนูพลังควบคุมน้ำแข็งลึกลับมากเลยรึ?”
　　เห็นหลินเฉิงหยุดแม็กม่าของเขาได้ซือยี่ก็อดที่จะรู้สึกแปลกใจไม่ได้ เมื่อเขามาถึงก็รู้ทันทีว่าหนุ่มคนนี้มีพลังควบคุมน้ำแข็ง แต่ก็ยังไม่เห็นความสามารถของมันมากนัก ตอนแรกเขามั่นใจมากว่าไม่มีอะไรมาหยุดพลังของเขาได้จนถึงตอนนี้!
　　ได้ยินแบบนี้หลินเฉิงก็ยิ้มขึ้นมาทันที“ใช่ไหมหละ? งั้นฉันจะแสดงพลังของผู้ควบคุมน้ำแข็งที่แท้จริงให้ดู!”
　　ไม่รอฟังคำตอบของชายชุดม่วงหลินเฉิงอ่านใจของอีกฝ่าย และเรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมา เสียง ตู้ม! ดังไปทั่วทุกหนทุกแห่ง!
　　ทันใดนั้นชายชุดม่วงที่กำลังสงสัยว่าหลินเฉิงจะทำอะไรก็เห็นกำแพงน้ำแข็งแปลกประหลาดกว่า 8 แท่งพุ่งขึ้นมาข้างๆ ตัวของเขา เพียงพริบตากำแพงก็ทอดยาวไปกว่า 100 เมตร!
　　เมื่อกำแพงขยายกว้างพอที่จะขังชายชุดม่วง รวมถึงหลิงเหมิงได้แล้ว เขาก็เรียกกำแพงแผ่นใหญ่ที่สุดออกมาปิดแสงสว่างจากด้านบน!
　　“ขอโทษทีนะ…”หลินเฉิงยืนอยู่ที่เดิมและจุดบุหรี่ขึ้นมา พร้อมกับรอยยิ้ม “ฉันต้องทำแบบนี้ เพราะไม่อยากให้มันมีเสียงดังน่ารำคราญ ไหนๆ นายก็ไล่กวดฉันอยู่ฝั่งเดียว!”
　　“เล่นขี้โกงนี้หว่า!”
　　ได้ยินแบบนั้นชายชุดม่วงก็พยายามจะยกกำแพงน้ำแข็งออกไป“นายไม่คิดว่ามันจะขังฉันไว้ได้ใช่ไหม?”
　　“แน่นอนว่าไม่…”
　　หลินเฉิงรีบโบกมือ“ฉันรู้ว่านายเก่งกว่าชายชุดดำพวกนั้นคนละชั้นเลยหละ…. เพื่อที่จะให้เหมาะกับนายแล้ว ฉันเลยต้องแยกนายออกไป ดูจากสถานะการแล้ว…”
　　พูดถึงตรงนี้หลินเฉิงก็โยนดาบน้ำแข็งทิ้งแล้วพูดขึ้นอย่างดุดัน “นายควรคิดว่าจะรอดจากความหนาวเหน็บนี้ได้อย่างไร!”
　　‘เปรี๊ย!เปรี๊ย!’
　　เมื่อดาบปักลงบนพื้นอยู่ๆ อุณหภูมิข้างในกรงน้ำแข็งก็ลดลงอย่างฮวบฮาบ นำแข็งและหิมะ ค่อยๆ ควบแน่นไปรอบกรงน้ำแข็ง ก่อนที่จะก่อตัวเป็นพายุหิมะ!
　　พักหนึ่งที่ฝนกรงน้ำแข็งไม่มีเสียงอะไรออกมานอกจากเสียงพายุหลินเฉิงก็ยังไม่ยอมหยุดร่ายพลัง สีหน้าของชายชุดม่วงเปลี่ยนไปในทันที เขาย่ำเท้าไปบนพื้น และพบว่าความเย็นกำลังโจมตีร่างของเขาอย่างต่อเนื่อง!
　　เห็นน้ำแข็งกำลังค่อยๆกัดกินเท้าของเขา สีหน้าของชายชุดม่วงก็จริงจังขึ้นมา ด้วยกำปั้นทั้งสองข้าง ไฟก็ลุกพรึบขึ้นมาท้วมร่างของเขาในทันทีก่อนที่จะค่อยๆ เหยียบยำพื้นที่ถูกแช่แข็งรอบๆ !
　　“ปั้ง!”
　　“ซู่ซู่…”
　　เมื่อเขาย่ำลงไปบนพื้นน้ำแข็งความเย็นที่เหมือนจะแช่ทุกอย่างบนโลกเอาไว้ได้ ก็ถูกปัดป้องโดยออร่าแห่งเพลิงที่กำลังห่อหุ้มร่างของเขา แม้ว่าเท้าของเขาจะถูกน้ำแข็งห่อเอาไว้ ไอเย็นก็ไม่สามารถทำความเสียหายกับเขาได้เท่าที่ควร
　　“โฮ่?ยังไหวอยู่หรอ?”
　　เห็นไอศครีมมีชีวิตกำลังเดินมาหาเขาหลินเฉิงก็แปลกใจ แม้ว่าเขาไม่ได้กะจะฆ่าชายชุดม่วงด้วยวิธีนี้ แต่มันก็ทำอะไรชายชุดม่วงไม่ได้เลย!
　　เขาหัวเราะอย่างดูถูกและพูด “นี้เป็นท่าเฉพาะทางของนายรึ? เหมือนนายจะยังอ่อนเกินไปมากนะ!”
　　พูดจบเขาก็ปล่อยกำปั้นไปทางหลินเฉิงลาวาเส้นใหญ่สองสายก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นบนหมัดของเขา ก่อนที่จะปล่อยมันออกไปอย่างสุดแรง พุ่งตรงไปยังจุดที่หลินเฉิงยืนอยู่!
　　เห็นธารลาวาสายใหญ่พุ่งมาหาหลินเฉิงก็ขมวดคิ้ว แต่เขาก็ไม่กังวลอะไรมาก ยกดาบยาวขึ้นมาและสร้างเกราะน้ำแข็งให้กับดาบ!
　　“ชิ้ง!”
　　หลังจากที่ดาบทั้งด้ามกลายเป็นน้ำแข็งหลินเฉิงก็ใช้ความพยายามอย่างมากในการกันลาวาที่พุ่งเข้ามาใส่เขา ลาวาแตกออกเป็นสองสายโดยมีเขาเป็นตัวกั้นตรงกลาง!
　　“ตู้ม!”
　　“ตู้ม!”
　　เสียงลาวาที่สูญสิ้นความร้อนกลายเป็นของแข็งและตกลงไปข้างหลังของเขา แต่หลินเฉิงก็ยังไม่เลิกขวมดคิ้วแน่น เพราะใช้ดาบตัดธารลาวาเป็นสองสาย แขนของเขาก็ถูกความร้อนเผา แม้จะเฉี่ยวๆ แต่ก็สร้างแผลและความเจ็บปวดแปล๊บๆ ได้
　　หลังจากนั้นเขาก็เรียกแผ่นน้ำแข็งมาคลุมแผลที่ถูกเผาเอาไว้เขารุ้สึกได้เลยว่าเขาไม่ควรจะทำตัวอ้อยอิ่งอีกต่อไปได้แล้ว ทุกครั้งที่อีกฝ่ายเคลื่อนไหวจะสร้างความเสียหายกับร่างกายเขาได้ แม้ตอนนี้มืดแล้ว ถ้าพวกเขายังก็เสียงดังแบบนี้ต่อไปหละก็ มันจะเรียกความสนใจจากคนทั้งฐานทัพเป็นแน่!
　　——————–SC: บทที่ 324 มังกรไฟ!