ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 349 เรือหมายเลขหนึ่ง

　　“มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น!”
　　เห็นน่าอันเต็มไปด้วยคำถามของหลินเฉิงเฉินฉีก็อธิบายให้ฟัง “ถ้าพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ กองพันที่หนึ่งประกอบด้วยเรือรบขนาดเล็กจำนวน 20 ลำ เรือฟิกเก็ท 5 ลำ และ เรือพิฆาตอีก 2 ลำ แม้ว่าจะไม่มากเมื่อเทียบกับจำนวนของเรือรบทั้งฐานทัพ แต่เพื่อการประหยัดทรัพยากรแล้ว เรือลำใหญ่หรือการใช้เรือจำนวนมากก็ย่อมถูกตัดทิ้งไป…”
　　“หลังจากที่รายงานตัวกับกองพันที่หนึ่งแล้วสมาชิกใหม่ทุกคนจะถูกถามหาใบประเมินพลังและทดสอบอีกครั้ง หลังจากนั้นก็จะถูกจัดไปประจำตามเรือโดยเทียบจากผลของการทดสอบ! เรือหมายเลขหนึ่งคือเรือธง เป็นเรือครุยเซอร์ลำเดียวของกองพัน เป็นเรือที่มีนายทหารฝ่ายเสนาธิการ เช่น รองผู้บังคับบัญชาเป็นต้น เรือหมายเลขสองเป็นต้นไปคือตัวแทนของระดับขั้น! นั้นคือเหตุผลว่าทำไมเลาฟางถึงประจำเรือหมายเลขสาม แม้ว่าเขาจะไม่ชอบทำงานมารายงานตัวไม่บ่อยนัก แต่เขาก็เป็นถึงผู้ใช้หลังระดับสาม แต่ด้วยความสามารถของเขา แม้จะอยู่ในเรือหมายเลขสาม เขาก็เป็นถึงตัวท็อปของที่นั้นเลย!”
　　“อย่างไรก็ตามแม้เลาฟางจะอยู่ในเรือที่ 3 เขาก็ไปมั่วกับเรือลำอื่นไม่ได้ เมื่อกองพันที่หนึ่งจัดขบวนเสร็จ ท่านรองผู้บังคับบัญชาก็จะออกคำสั่ง โดยจะสั่งตรงไปที่เรือไม่มีการสั่งไปยังผู้ใช้พลังรายคนแต่อย่างใด มันจึงเป็นเรื่องต้องห้ามที่จะโดยสารเรือลำอื่นที่ไม่ใช่เรือที่ตนเองต้องไปประจำการ ไม่รู้ว่ามันมีเบื้องลึกอะไรยังไง จนถึงตอนนี้ทุกคนปฏิบัติตามข้อห้ามนี้อย่างเคร่งครัด!”
　　หลังจากได้ยินคำอธิบายของเฉินฉีหลินเฉิงก็ขมวดคิ้วแน่น สิ่งที่เขาได้ยินทำให้เขาสนใจในตัวของฉางเหวินฉวนมากกว่าเดิมอีก!
　　คำสั่งนี้เป็นอะไรที่ดูแปลกประหลาดอย่างแน่นอนถ้าเขากลัวว่าผู้ใช้พลังจะรวมกลุ่มจนกลายเป็นแก้ง จึงต้องแยกผู้ใช้พลังตามลำดับขั้นของเรือแต่ละลำอยู่แล้ว แต่ถ้าเหตุผลไม่ใช่แบบที่หลินเฉิงคิด มันจะเป็นอะไรที่หน้าสนใจมาก
　　ถ้าเขาเดาไม่ผิดเหตุผลที่มีคำสั่งแบบนี้ออกมาก็เพราะว่าฉางเหวินฉวนกลัวว่าจะมีคนแอบขึ้นมาบนเรือธงและเห็นสิ่งที่เขาไม่อยากจะให้เห็นนั้นเอง!
　　หลินเฉิงพยักหน้าให้กับเลาฟางเพื่อเป็นสัญญาณว่าเขาเข้าใจแล้ว ก่อนที่จะเดินตามเฉินฉีไปยังเรือธงหมายเลขหนึ่ง
　　“นี่แหละลำนี้เลย!”
　　หลังจากที่เดินเคียงกับเรือลำใหญ่เฉินฉีก็หยุด และชี้ไปยังเรือสีเงินข้างหน้าของเขา และแนะนำมันให้กับหลินเฉิง “นี้คือเรือหมายเลขหนึ่ง ชั้นลูจง 051C เป็นเรือพิฆาต ความยาวกว่า 165 เมตร กว้าง 17.1 เมตร มีระวางขับน้ำกว่า 7000 ตัน! ติดอาวุธทั่วทั้งลำ ฉันไม่จะพูดไปมากกว่านี้แล้ว เหมือนนายจะไม่สนเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ใช่ไหมหละ?” 　　“อื่ม… ฟังดูทรงพลังดีนะ!”
　　เมื่อได้ยินเฉินฉีแนะนำคุณสมบัติของเรือหลินเฉิงก็ตั้งใจฟัง สังเกตุเรือพิฆาตลำนี้อย่างละเอียด อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้สนใจเรื่อของมันมากนัก ยิ่งเฉินฉีอธิบายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหมดความสนใจไปมากเท่านั้น
　　พวกเขาทั้งสองเดินเข้ามาในตัวเรืออย่างรวดเร็วเฉินฉีก็อธิบายข้อควรระวังให้กับหลินเฉิงไปด้วย “นี้ก็ 8 โมงครึ่งแล้ว ปกติกองพันจะออกเดินเรือตอน 9 โมง งั้นฉันจะพานายไปยังห้องทดสอบก่อน หลังจากทดสอบเสร็จนายก็ออกมาได้เลย ถือว่าสิ้นสุดงานของวันนี้ นั่นคือทุกครั้งผลประโยชน์เล็ก ๆ สำหรับผู้สมัครใหม่หละนะ … ”
　　“ก็ดีจริงๆนั้นแหละ”
　　หลินเฉิงได้แต่ยกคิ้งวขึ้นเขากำลังปวดหัวกับการลอบขึ้นมาบนเรือหมายเลขหนึ่งลำนี้ เขาไม่คิดว่าการรายงานตัววันนี้จะเป็นตั๋วชั้นดีที่นำเขาเข้ามาได้ นั้นทำให้เขาประหยัดเวลาไปได้มาก　　“ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ขึ้นอยู่กับโชคของนายแล้วหละ!”
　　“ยังไงก็เหอะเรือธงลำนี้ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเรือลำอื่นสักเท่าไหร่ จะดีกว่าก็ตรงที่มีผู้ใช้พลังระดับสูงบางคน และนายทหารเสนาธิการโดยสารอยู่บนนี้! ถ้านายโชคดีอาจจะได้รู้จักพวกเขาสักคนสองคน พวกเขาจะได้ช่วยนายตอนมีปัญหาได้ด้วย ถ้าไม่ไปเจอกับคนแปลกๆ เขานะ…”
　　“ไม่ต้องห่วงฉันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น!”
　　ก่อนที่เฉินฉีจะพูดต่อหลินเฉิงก็หยุดเขาไว้ “ฉันก็แค่มารายงายตัว เมื่อเสร็จจากตรงนี้ฉันก็ไม่มีอะไรให้ทำแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก!”
　　“งั้นก็ดี!”
　　ได้ยินคำสัญญาของหลินเฉิงเฉินฉีก็ลบความคิดไม่เข้าท่าออกไป และเดินไปยังห้องทำงานห้องหนึ่ง
　　“ก็อกก็อก!….”
　　หลังจากที่เคาะไปยังประตูเหล็กข้างหน้าเฉินฉีก็พยักหน้าให้กับหลินเฉิง เสียงเรียกให้เข้ามาก็ดังขึ้น เขาจึงพลักประตูเขาไป
　　“เซี่ยวเฉิน?อะไรทำให้นายมาที่นี่เช้าอย่างงี่เนี่ย?”
　　ข้างในมีหญิงอายุประมาณ50 สวมแว่นกรอบทอง แม้เธอจะอ้วนนิดหน่อย แต่เธอก็ดูเป็นคนสบายๆ ตอนนี้เธอกำลังก้มหน้าก้มตาเขียนเอกสาร และเห็นเฉินฉีเดินเข้ามา เธอก็ถามอย่างแปลกใจ
　　“สวัสดีคับพี่ฉาง!”
　　ทันทีที่ถูกถามเฉินฉีก็ยิ้มและกล่าวทักทาย เขาชี้ไปยังหลินเฉิงที่เดินตามเข้ามาและพูด “นี้คือหลินเฉิงครับ เขาเสร็จสิ้นการลงทะเบียนกับผมเมื่อสองวันที่แล้ว ผมพึ่งจะจัดการเรื่องของเขาเสร็จ เลยพาตัวมาในวันนี้ครับ…”
　　“โฮะโฮ่…”
　　เมื่อได้ยินแบบนั้นหญิงวัยกลางคนชื่อ ฉางเจียก็ดันกรอบแว่นขึ้น เธอมองสำรวจหลินเฉิงอย่างตั้งอกตั้งใจ ก่อนที่จะพูดอย่างพึงพอใจ “ไม่เลวเลย ที่นายหาคนมาได้!”
　　พูดจบเธอก็ลุกขึ้นและเดินเข้ามาหาหลินเฉิงรับเอกสารที่เฉินฉียื่นให้และตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ก่อนที่จะถามหลินเฉิงคร่าวๆ ว่า “พ่อหนุ่มคนนี้มีพลังระดับไหนกันหละ?”
　　เธอมองมายังหลินเฉิงด้วยรอยยิ้มหลินเฉิงหันหน้าไปหาเฉินฉีก่อนที่จะพยักหน้าให้กัน “พาลากราฟที่ 4!”
　　“ระดับ4 เลยหรอ!?”
　　ได้ยินคำตอบนั้นฉางเจียก็อดที่จะตรวจเอกสารอย่างระเอียดไม่ได้ เธอแทบจะไม่เชื่อสายตา แต่เอกสารก็ระบุทุกอย่างไว้อย่างชัดเจน เธอจึงเชื่อแล้วว่าหนุ่มหล่อตรงหน้านี้ อายุน่าจะไม่น้อยไปกว่าลูกของเธอนักมีพลังถึงระดับ 4 !
　　“ช่างหน้าอศัจรรย์จริงๆ…”
　　เมื่อรู้แล้วว่าไม่ได้โม้เธอก็อดที่จะเอ่ยปากชมไม่ได้　　“ไม่ใช่แค่หล่อนะแต่มีพลังระดับสูงด้วย อนาคตไกลแน่นอนบอกเลย!”
　　พูบจบเธอก็ทำใจให้สงบก่อนที่จะหันไปพูดกับเฉินฉี “น้องเฉิน นายทำได้ดีมากรอบนี้ อย่างลืมไปรับรางวัลที่ฝ่ายจัดหาวัสดุด้วยหละ! เอาเอกสารนี้ไปให้ยามดูนะ!”
　　“รางวัลหรอ?”
　　ได้ยินแบบนี้หลินเฉิงก็ขมวดคิ้ว“ทำไมถึงรู้สึกเหมือนถูกขายเลยนะ?”
　　“ฮ่าๆๆ!”
　　เห็นหลินเฉิงไม่พอใจนิดหน่อยเฉินฉีก็หัวเราะออกมา เขารีบอธิบายให้ฟัง “ไม่มีใครกล้าขายนายหรอก ไอน้องชาย! มันเป็นข้อกำหนดของกองพัน ถ้าใครนำผู้ใช้พลังระดับสูงเข้ามาได้จะตบของรางวัลให้ มันเป็นข้อตกลงนายไม่ต้องคิดอะไรมากมายหรอกนะ….”
　　———————–SC: บทที่ 350 การเปลี่ยนแปลง