ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 357 เงาของสัตว์ใต้ทะเล

　　ครั้งแรกที่หลินเฉิงเห็นมหาสมนุทรเขารู้สึกว่ามันกว้างใหญ่มาก เขาพึ่งเห็นครั้งแรกตอนที่ออกเดินทางข้ามทะเลกับเฉินเฟยหยู ตอนเด็กๆ เขาไม่เคยมันมาก่อนเลยสักครั้ง ไม่ต้องถามถึงฉากเรือรบกำลังออกตัวไปพร้อมกับเขาแบบนี้ มันเป็นฉากที่งดงามมากจนหลินเฉิงอดที่จะหยุดชมมันไม่ได้ เขากำลังยืนนิ่งบนด่านฟ้าเรือของเรือธงและลืมเรื่องที่กำลังพูดคุยอยู่ เรือทุกลำแล่นเรียงกันเป็นขบวนทัพอันเกรียงไกร!
　　“พี่หลินพี่หลิน!”
　　ขณะที่กำลังเหม่อลอยเรือก็ออกมาจากท่าเกือบจะ 100 เมตรแล้ว ก่อนที่หหลินเฉิงจะได้สติกลับมา และได้ยินเสียงที่หยูซานกำลังตะโกนเรียกเขา
　　“ห๊ะ?มีเรื่องอะไรหรอ?” 　　เสียงของหยูซานฟังดูแปลกไปนิดหน่อยหลินเฉิงจึงรีบหันกลับไปถามเธอกำลังซ่อนตัวอยู่
　　หยูซานที่ควรจะอยู่ในสถานะพรางตัวกำลังชี้นิ้วลงไปในทะเล พร้อมกลับพูดกับเขา “พี่เห็นอะไรแปลกๆ ข้างใต้นั้นไหม?”
　　“อะไรแปลกๆหรอ?”
　　หลินเฉิงเลิกคิ้วขึ้นและรีบเข้าไปมองตามแนวที่นิ้วชี้ของหยูซานชี้ออกไป แต่ก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติเลยสักนิด
　　“มันมีอะไรบางอย่างจริงๆนะ!”
　　เห็นหลินเฉิงชำเลืองตามาทางเธอและมองด้วยสายตาแปลกๆ เธอก็รีบพูดด้วยความกังวล “ตอนที่พี่กำลังเหม่อ อยู่หนูเห็นเงาใหญ่ยักกำลังว่ายผ่านไปจากใต้ทองเรือ! ดูจากรูปร่างแล้วน่าจะใหญ่พอๆ กับจ้าวสมุทรเจียวที่พี่จัดการไปก่อนหน้านี้เลย!”
　　“จริงหรอเนี่ย?”
　　ได้ยินสิ่งที่หยูซานพูดหลินเฉิงก็แน่ใจมาก แต่เขาก็ช็อคและรีบปล่อยพลังสัมพัสทั้ง 6 ที่รุนแรงออกไปสำรวจใต้ท้องทะเลอย่างละเอียด!
　　กว่า5 นาที เขาก็สัมพัสถึงอะไรแบบนั้นไม่ได้เลย เขาถอนหายใจแล้วเรียกพลังเหล่านั้นกลับมา ก่อนที่จะมองหน้าหยูซานอย่างสงสัย “ฉันสำรวจพื้นที่รอบๆ แล้ว แต่ก็ไม่เจอสัตว์ยักษ์ตัวนั้นเลยนะ? เธอไม่ได้ตาฝาดจริงๆ ใช่ไหม?”
　　“แน่นอนว่าไม่เลยพี่หลิน!”
　　หยูซานส่ายหน้ายืนยันอย่างแรก“หนูไม่ใช่เด็กบนดอยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยแบบสองสามเดือนที่แล้วนะคะ ตั้งแต่ที่ใช้ยาที่พี่หลินให้มา แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ไม่ควรพูดแต่หนูยังจำได้ดี ทำไมหนูจะมองเงาขนาดยักษ์นั้นพลาดไปได้หละ!”
　　“โฮ่!ตอนนี้เธอก็กล้าพูดไม่เบาแล้วนะ!”
　　เห็นหยูซานมั่นใจในตัวเองมากหลินเฉิงก็อดหลุดหัวเราะออกมาไม่ได้ เขาโบกมือและพูด “แน่นอนว่าเธอไม่ใช่เด็กธรรมดาๆ แล้วแต่ฉันก็หาอะไรข้างใต้นั้นไม่เจอจริงๆ ถ้าเดาไม่ผิดมันหน้าจะหนีไปไกลแล้วหละ…”
　　หลังจากที่หลินเฉิงคาดคะเนไปแล้วหยูซานก็ยังเอะใจอยู่ แต่เธอก็ได้แต่พยักหน้ารับไป พลังของการตัวจับภัยอันตรายของหลินเฉิงนั้นไม่ธรรมดา เธอไม่มีทางสงสัยในพลังของมันแน่ๆ หลังจากที่เห็นประโยชน์ของมันข้างนอกนั่น
　　“ตะ…แต่”
　　หยูซานที่พึงยอมรับคำอธิบายเมื่อกี้ไปแต่หลินเฉิงเองก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกันกับสถานะการณ์ที่ค่อนข้างจะหน้าสับสนนี้ “ถ้ามันขนาดเท่าๆ กับตัวที่แล้วเหมือนที่เธอพูดจริงๆ มันไม่น่าจะปล่อยเหยือให้แหวกว่ายอยู่บนหัวของมันเหมือนกันนะ?”
　　“ใช่ใช่!”
　　เห็นหลินเฉิงยังคบจับประเด็นนี้อยู่หยูซานก็รีบพูดต่อไปทันที “แม้จะเป็นแค่ตอนนี้ พวกเราก็ข้ามทะเลมาไกล พอๆ กับตอนที่นั่งเรือมากับพี่เฟยหยูแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ทะเลยกลายพันธุ์น้อยใหญ่ขนาดไหน ก็ไม่มีทางปล่อยพวกเราไปอยู่แล้ว แปลกจริงๆ …”
　　“อ๊ะ!”
　　เมื่อคิดมาถึงตรงนี้หยูซานก็นิ่งไปสักพักก่อนที่เธอจะถามขึ้นมาด้วยความตกใจ “พะ…พะ..พะ.พี่คิดว่าจะมีใครสักคนกำลังควบคุมให้พวกมันว่ายออกไปไหม?”
　　“เป็นไปได้นะ!”
　　หลินเฉิงพยักหน้าเห็นด้วย“มันก็เป็นเหตุผลที่ฟังดูเข้าท่าที่สุดแล้วหละในตอนนี้ ไม่มีเหตุผลอื่นจะมาอธิบายแล้วจริงๆ นั้นแหละ!”
　　“มัน….ดูน่ากลัวมากใช่ไหม?”
　　เห็นหลินเฉิงพยักหน้าหยูซานก็ซุดลมหายใจเย็นๆ เข้าไป “มันเป็นสัตว์ทะเลขนาดใหญ่มาก พอๆ กับจ้าวสมุทรเลย! ถ้าใครควบคมมันได้ ก็จะเดินทางไปไหนก็ได้ และต้องกลายป็นจ้าวสมุทรตัวจริงแน่ๆ !”
　　“นั้นแหละที่ฉันกำลังกังวลอยู่ในตอนนี้เลยหละ…”
　　หลินเฉิงถอยหายใจด้วยเสียงเบาๆ“ก่อนที่จะชมคนๆ นั้น เท่าที่รวบรวมความเป็นไปได้แล้ว จะมีคนที่แกร่งขนาดนั้นอยู่บนเรือของกองพันนี้ด้วยหรอ….”
　　“งั้นพวกเรา..”
　　หยูซานถามด้วยความกังวล“งั้นเรายังจะทำตามแผนของวันนี้อยู่ไหมค่ะ?”
　　“แน่นอนว่าต้องลุยต่อสิ!”
　　หลินเฉิงสบัดมือและพูด“เป้าหมายหลักวันนี้ ยังไงๆ ก็ต้องมุ่งเป้าไปยังฉางเหวินฉวน แม้ว่าผู้ควบคุมสัตว์ทะเลนั้นจะหน้าสนพอๆ กัน แต่เขาก็น่าจะเป็นแค่ผู้เบิกทาง ไม่ได้เป็นภัยกับเรา ปฏิบัตการของเราต้องไม่มีความผิดพลาดเกิดขึ้น และต้องตัดสินใจทุกอย่าง อย่างรวดเร็ว!”
　　“รับทราบค่ะ!”
　　เห็นหลินเฉิงไม่เอาเรื่องลึกลับนี้ไปคิดมากแล้วและมุ่งสมาธิไปยังเป้าหมายหลักหยูซานก็เบาใจลงไปบ้าง แม้เธอจะกลัวพลังอันยิ่งใหญ่นั้น แต่เธอก็ใจเย็นแล้วเพราะความแข็งแกร่งของหลินเฉิง เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอไม่กังวลกับเรื่องนี้มากเกินไป สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการทำตามภารกิจ!
　　หยูซานมองไปยังลูกเรือบนด่านฟ้าเรือรอบๆตัว และบอกกับหลินเฉิง “ตอนนี้กองพันทั้งกองพันก็ออกทะเลยแล้ว หนูจะไปตามหาตัวฉางเหวินฉวนข้างล่างนั้น ตามข้อมูลที่ได้มาจากการติดตามตัวเขาในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เขาน่าจะไม่อยากให้ใครมายุ่ง และเขาก็ติดบุหรี่มากด้วย แต่ในห้องบัญชาการของเรืออรบดันเป็นเขตปลอดบุหรี่ งั้นตอนนี้เขาน่าจะกำลังแจกแจงหน้าที่ของแต่ละผ่ายอยู่ และถ้าเขากำลังยุ่งอยูในห้องใดสักห้องหนึ่ง หนูหน้าจะหาตัวเขาได้ไม่ยาก!”
　　เห็นการคิดอย่างเป็นระบบของสาวน้อยที่แยกแยะและคาดเดาจุดที่ฉางเหวินฉวนหน้าจะอยู่ได้อย่างหน้าสนใจแล้ว หลินเฮิงก็มองไปยังเธออย่างคาดไม่ถึง เด็กโง่คนนี้โตขึ้นมากขนาดนี้เชียวหรอ? ถึงขั้นคำนวนข้อมูลที่ได้มาอยางพิถีพิถัน นั้นทำให้เขาแปลกใจมากจริงๆ
　　“ไม่เลวไม่เลวเลย!” SC: บทที่ 358 ฉางเหวินฉวนอยู่ที่นี่หรือไม่?