ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 359 ความกระตือรือร้น

　　“เออ…ที่พูดมาก็ถูกอยู่เรื่องแนะนำเด็กใหม่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญ! คุณต้องเข้าใจด้วยว่าตอนนี้ทางกองพันเองก็ขาดคนมาก หน้าใหม่ไม่ค่อยมารายงานตัวเลยช่วงนี้ ทางเราเลยไม่ค่อยมีคนใส่ใจเรื่องแนะนำน้องใหม่เลย แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมจะให้ทางแผนกทดสอบช่วยดูแลเรื่องนี้ให้เอง!”
　　ได้ยินเสียงใจเต้นของหลินเฉิงฉางเหวินฉวนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเขาตลอด และสั่งเกตท่าทีของอีกฝั่ง
　　เห็นท่าทีของแต่ละคนเป็นไปในทางที่ดีหลินเฉิงก็โบกมือและพูด “ให้พูดตรงๆ นะ ท่านผบ.และท่านรองผบ. ไม่ต้องเอาเรื่องนี้ไปคิดจริงจังมากก็ได้”
　　“ไม่ไม่ ไม่!”
　　แต่ฉางเหวินฉวนจริงจังกับเรื่องนี้และพูดกลับไปอย่างซีเรียส “ถ้าเราพบปัญหาในการทำงานของพวกเรา ก็ต้องแก้ไขให้เร็วที่สุด! ปัญหาเรื่องการแนะนำสมาชิกใหม่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญมาก มันจะทำให้กำลังพลของเราน้อยลงเพราะอะไรแบบนี้ก็เป็นได้นะ”
　　“ก็ได้ก็ได้…”
　　เห็นสีหน้าจริงจังของฉางเหวินฉวนหลินเฉิงก็ส่ายหน้าเขาไม่อยากคุยเรื่องงานกับชายบ้างานคนนี้จริงๆ เขาปัดเรื่องนี้ทิ้งไปและพูด “เราจะพูดกันแบบตรงๆ ฉันรู้ว่านายมีความสัมพันธ์กับเสี่ยวเดีย บอกมาตรงๆ เลยก็ได้ว่าจะให้ฉันช่วยอะไร อย่าพูดว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น ฉันไม่ได้โง่ นายควรระวังให้ดี เกียวกับท่าทีของนายต่อจากนี้ไป!”
　　คำพูดของหลินเฉิงผ่ากลางใจของเขา ฉางเหวินฉวนยืนอึ้ง เขาไม่คิดว่าหลินเฉิงจะพูดตรงขนาดนี้ อย่างไรก็ตามเขาก็เป็นพี่ชายของหลีเหมิงเดีย เขาจึงไม่กล้าวางมาดรองผู้บังคับบัญชากับหลินเฉิงแต่อย่างใด ในที่สุดเขาก็ส่ายหน้าและยิ้ม “คุณเป็นคนที่เหมือนกับเสี่ยวเดียจริงๆ ดีนะที่เป็นคนไม่เห็นแก่ตัวแบบนี้…”
　　“ห๊ะ?ไอเด็กคนนั้นขายฉันไปแล้วหรอ? ฉันไม่อยากจะเก็บกวาดเรื่องพวกนี้จริงๆ…”
　　หลินเฉิงอดที่จะแปลกใจไม่ได้เขาเกรงว่าหลีเหมิงเดียจะพูดเรื่องที่เขาไม่อยากให้ฉางเหวินฉวนรู้ไปบ้างรึเปล่า เขาต้องทำเป็นไม่ใส่ใจอะไรนัก
　　ได้ยินว่าหลินเฉิงจะเก็บกวาดสิ่งที่หลีเหมิงเดียพูดไว้ฉางเหวินฉวนก็รีบโบกมือพร้อมกับอธิบาย “ไม่ ไม่! พวกเราแต่บังเอิญพูดถึงเรื่องของคุณนิดหน่อย ได้ยินมาว่าพวกคุณมีความหลังวัยเด็กที่น่าสนใจด้วยกัน เธอบอกว่าคุณเป็นคนที่ดื้อดึงและตรงไปตรงมา ผมก็เลยจำเอาไว้…”
　　เห็นฉางเหวินฉวนกล้าพูดเรื่องพวกนี้ออกมาหลินเฉิงก็พยักหน้า เขาเกือบจะแน่ใจแล้วหละ ว่าชายคนนี้ไม่ได้รู้ถึงความลับของเขาจากหลีเหมิงเดีย “งั้นนายกำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่หละ? เธอเป็นน้องสาวของฉัน ฉันไม่ทำแกล้งหรือทำร้ายอะไรเธอหรอก อย่างไรก็ตามถ้ามีใครมาแกล้งเธอ ไม่ว่าไอหมอนั้นจะมีตำแหน่งสูงขนาดไหนฉันจะไม่ออมมือด้วยแน่ๆ …”
　　“ไม่ต้องห่วงครับ!”
　　ได้ยินแบบนั้นฉางเหวินฉวนก็พูดอย่างมั่นใจ “ตราบใดที่ผมยังอยู่ที่นี่ ไม่มีใครในฐานทัพกล้าทำอะไรแบบนั้นหรอกครับ! ผมเองก็ไม่ชอบที่เธอโดนแกล้งเหมือนกัน ถ้ามีอะไรแบบนั้นเเกิดขึ้นผมจะแจ้งทันทีเลย!”
　　“จุ๊จุ๊..”
　　เห็นฉางเหวินฉวนให้คำมั่นสัญญาแบบนี้หลินเฉิงก็อดที่จะส่งเสียงจุ๊ปากออกมาไ่ม่ได้ ก่อนที่จะพูดอย่างจริงจัง “เหมือนนายจะชอบน้องสาวของฉันมากจริงๆ นะ อย่างไรก็ตามไอเด็กไม่เอาไหนคนนี้โชคดีจังนะ ที่มีคนใหญ่คนโตแบบท่านรองผบ.มาชอบแบบนี้ เหมือนกับได้พรจากฟ้ายังไงยังงั้นเลย ถ้าเป็นคนอื่นคงทำแบบนี้ไม่ได้!”
　　“ไม่…ไม่…” 　　ฉางเหวินฉวนรีบโบกมือ“เราคุยกันในฐานะของคนสองคน ไม่ได้เอาเรื่องตำแหน่งมาเกี่ยวข้องอะไร ไม่ว่าจะต่อหน้าป้าฉิน หรือคุณ ที่ไม่เห็นด้วยกับเธอสักเท่าไหร่…”
　　“ช่างใจดีจริงๆที่ท่านรองผบ. ยอมพูดถึงขนาดนี้!”
　　แม้ว่าเขาจะรู้ว่านี้เป็นการแสดงแต่เขาก็ไม่แหย่กันหน้าด้านๆ “แต่ จะว่าไปแล้วนายยังไม่บอกฉันเลยนะว่ามีธุระอะไรกับฉันกันแน่”
　　เห็นหลินเฉิงมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นฉางเหวินฉวนก็รู้สึกตะลึงอีกครั้ง ก่อนที่จะตอบกลับไป “จริงๆ แล้ว มันก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่ได้ยินมาว่าคุณมาที่กองพันของเราใช่ไหมหละ? ผมเลยอยากจะช่วยในเรื่องที่ช่วยได้ก็เท่านั้นเอง เพราะยังไงๆ ผมก็เป็นรองผบ. น่าจะไม่มีเรื่องใดที่ผมจะช่วยแก้ไขปัญหาไม่ได้!”
　　หลินเฉิงขมวดคิ้วก่อนที่จะใช้เวลาคิดสักแปป และตอบกลับไป “ช่วยหรอ? ไม่ต้องหรอก ตอนนี้ก็ดีมากแล้ว แค่รู้สึกเบื่อนิดหน่อยจริงๆ แล้วมันน่าประหลาดใจมากที่เห็นเรือรบออกทะเลไปพร้อมกันแบบนี้ด้วย!”
　　“แต่ยังไงคุณก็เป็นสมาชิกของกองพันที่หนึ่งแล้วมันสำคัญมากๆ นะ ที่คุณต้องคุ้นชินกับสถานที่ทำงานก่อนยิ่งเป็นเรื่องการออกล่าแล้วก็ยิ่งสำคัญเข้าไปใหญ่”
　　ฉางเหวินฉวนส่ายหน้าและพูดอย่างจริงจัง“อีกประมาณ 10 นาที กองพันของเราก็จะถึงเขตล่าแล้ว ผมจะอธิบายถึงขั้นตอนก่อนดีไหม? แน่นอนว่าถึงตอนนั้น เราจะออกมาซ้อมข้างๆ ทีมปฏิบัติการหลักก่อนเพื่อเป็นการฝึก!”
　　เห็นอีกฝ่ายอยากให้เขาคุ้นชินกับขั้นตอนของการออกล่าหลินเฉิงก็นิ่งไปสักพัก เขาแปลกใจมากที่ชายคนนี้ยอมทนและแสดงน้ำใจให้กับเขา ตอนแรกเขากำลังกังวลว่าจะล่อให้ฉางเหวินฉวนเปิดโอกาสให้เขาทำตามแผนได้ยังไง แต่เหมือนว่าตอนนี้ฉางเหวินฉวนจะแก้ปัญหาข้อนี้ให้กับเขาแทนแล้ว!
　　“ก็ดีนะ….แต่นายเป็นผบ.ไม่ใช่หรอ?นายต้องออกคำสั่งใช้ไหมหละ? ถ้านายออกมาช่วยทางนี้แล้วใครจะสั่งการแทนหละ?”
　　เมื่อฉางเหวินฉวนยื่นข้อเสนอไปทั้งๆแบบนั้น แต่หลินเฉิงเองก็ไม่ได้โง่ เขารู้ว่าถ้าตื่นเต้นมากเกินไปจะทำให้ฉางเหวินฉวนสงสัยในตัวเขาก็ได้ เขาจึงต้องเก็บความอยากไว้ก่อนและถามกลับไปพร้อมกับสีหน้ากังวล
　　เมื่อฉางเหวินฉวนได้ยินคำตอบของหลินเฉิงเขาก็พูดแบบไม่ใส่ใจอะไรมาก “ไม่เป็นไรหรอกครับ! พวกเราฝึกกันมาหลายรอบแล้ว ตั้งแต่ที่สถานะการออกล่าของเราคงที่ ผมก็ไม่ค่อยได้ความคุมการออกคำสั่งแล้วหละ จริงแล้วถ้าไม่มีธุระที่ผมต้องมาทำแล้วหละก็ ผมไม่ต้องมาที่กองพันด้วยซ้ำไปครับ! มีคนรับหน้าที่แทนอยู่แล้ว…”
　　“รับหน้าที่แทน?”
　　หลินเฉิงสนใจเรื่องนี้ในทันทีเขาจำได้ว่าใครๆ ก็บอกกับเขาว่าฉางเหวินฉวนเป็นคนคุมการออกล่า แต่เหมือนมันจะไม่เป็นแบบนั้นซะแล้ว เหมือนจะเป็นน้องสาวพ่อแม่เดียวกันของเขาแน่ๆ ฉางเก้อ!
　　——————SC: บทที่ 360 ปัญหาของฉางเหวินฉวน