ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 365 ชูฉิง ผู้พ่ายแพ

　　“เห้ย!จะแต๊ะอั๋งกันหรอ!”
　　แม้จะถูกปัดมือออกแต่เธอก็ไม่ได้โกรธอะไรแต่ก็อดที่จะบ่นออกมาบ้างไม่ได้
　　“จะบ้าหรอฉันไม่ใช่พวกชอบฉวยโอกาสสักหน่อย!”
　　ได้ยินเสียงใจเต้นตุบตับของชูฉิงหลินเฉิงก็อดจะพูดพร้อมกับส่ายหน้าไม่ได้ “ผู้หญิงแบบเธอนี้แย่ที่สุด ถ้าต้องร่วมงานกับเธอฉันคงขายวิญญาณทิ้งไปแล้วหละ! เอาเป็นว่าฉันมีแผนอยู่แล้ว เธอรอฟังข่าวดีได้เลย อย่างมาขวางทางฉันก็พอ!”
　　“ทำไมหละ!?เรื่องเข้าใจเป้าหมายนายก็ไม่ได้รู้อะไรมากแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับมีแผนแล้ว ไหนจะพึ่งขึ้นมาบนเรือนี้เป็นครั้งแรกอีก เอาเถอะแต่ฉันไม่สนเรื่องการดำเนินการของแผนนายนักหรอก ยังไงซะฉันก็เป็นเลขาของท่านนายพล แม้ว่าฉันกับนายจะรู้จักกันในระดับนึงแล้ว ฉันเองก็มีภาระผูกพันกับแผนของนายตรงที่ต้องควบคุมให้แน่ใจได้ว่า มันจะไม่เกิดการการจลาจลขนาดใหญ่ขึ้นในถายหลัง!”
　　หลังจากที่ถูกหลินเฉิงด่าไปสองสามคำ ชูฉิงก็ไม่รู้สึกติดใจอะไรแล้ว เธอบอกไปว่าเธอเป็นเลขาของนายพล เพื่อที่จะควบคุมความมั่นคงของฐานทัพแล้ว เธอต้องกังวลถึงเรื่องความปลอดภัยด้วย ไม่งั้นเธอคงเป็นบุคลากรที่แย่มาก!
　　ได้ยินแบบนั้นไปหลินเฉิงก็ได้แต่ให้คำมั่นสัญญากลับไป “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ฉันรับประกันได้เลยว่าปฏิบัติการของฉันกินบริเวณไม่กว้างเลยสักนิด แน่นอนว่าอาจจะเกิดความวุ่นวาย แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดไปหละก็ จะไม่มีใครต้องตายอย่างแน่นอน แค่นี้พอไหม?”
　　หลังจากที่ได้ยินคำสัญญาชูฉิงก็รู้แล้วว่าเธอไม่มีสิทธรู้ถึงแผนนั้น เธอพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “ลืมเรื่องที่ฉันพูดมากไปสะเถอะ ยังไงๆ นายก็ไม่ให้ฉันมีส่วนร่วมอยู่แล้ว ฉันจะไม่ถามหรือพูดอะไรเกียวกับแผนนั่นมากมายแล้ว ฉันหวังว่ามันจะประสบผลสำเร็จนะ อย่าให้มันรบกวนคนอื่น ตอนนี้พวกเรากำลังอยู่บนทะเลถ้าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมันจะกระทบกับความปลอดภัยของฉัน และนายด้วย! ต้องระวังให้มากๆ เลยนะ หวังว่านายจะเข้าใจในความแตกต่างนี้…”
　　“โอเคฉันเข้าใจ!
　　เห็นความจริงใจของเธอแล้วหลินเฉิงก็พยักหน้าให้ “แม้ว่าฉันจะไม่สนเรื่องชีวิตของคนอื่น แต่ฉันก็ต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยของตัวเองอยู่แล้ว! เพราะงั้นฉันเองก็ต้องระวังเรื่องนั้นเหมือนกัน เธอสบายใจได้ในเรื่องนี้! ถ้าเธอหาทางออกไปจากปฏิบัติการหลังจากนี้ได้ ฉันสัญญาณเลยว่าหลังเรื่องจบฉันจะไปหาเธอเมื่อทุกอย่างดีขึ้นแล้ว!”
　　“นายพูดเองนะ!”
　　ได้ยินแบบนั้นเธอก็ใจเย็นลงทันทีและจับแขนของหลินเฉิงอีกครั้ง “หลังจากที่จบเรื่องแล้ว นายต้องบอกทุกอย่างที่นายรู้เกียวกับฉางเหวินฉวนนะ! ฉันรู้สึกมาโดยตลอดว่าชายคนนี้เหมือนกับระเบิดเวลา บางครั้งท่าทีของเขาก็ดูสุดโต่งเกินไปมาก ข้อมูลของเขาสำคัญต่อฉันมาก ฉันหวังว่านายจะไม่ผิดสัญญานะ!”
　　“ตราบใดที่เธอไม่มาทำให้แผนของฉันช้าลงฉันรับปากเลยว่าจะไม่ผิดสัญญาแน่นอน!”
　　“งั้น…เกี่ยวก้อยสัญญาไหม?”
　　แม้ว่าหลินเฉิงจะสัญญาแล้วว่าจะบอกทุกอย่างแต่ชูฉิงก็ถูกเขาทำให้วุ่นวายอยู่เรื่อย เธอจึงไม่ยอมเชื่อเขาง่ายๆ เธอก็ยื่นมือมาหาเขา
　　เห็นชูฉิงยื่นมือออกมาหลินเฉิงก็เกี่ยวก้อยอย่างไม่อยากจะทน และเปิดประตูห้องสูบบุหรี่ออกไป ก่อนที่จะบ่นอุบอิบ “ไม่อายบ้างนะ ทำตัวเหมือนเด็กเลยแหม่….”
　　“ได้ยินนะ!”
　　แม้เสียงบ่นของเขาจะเบามากผู้หญิงคนนั้นได้ยินได้ยังไงกัน? เธอรู้สึกเหมือนถูกหยามเกียรติเธอจึงเข้าไปปล่อยหมัดใส่เขา ผู้หญิงทั้งคนคนนี้กลับกลายเป็นเสือไปเสียได้!
　　“ก็อง!”
　　“โอ้ย!”
　　ไม่แปลกใจเลยหมัดของเธอซัดเข้าไปที่กำแพงน้ำแข็งอีกครั้ง เห็นได้ชัดจากเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด จากข้างหลังของหลินเฉิง
　　หลินเฉิงเสกให้กำแพงหายไปและงัดบุหรี่ขึ้นมาอีกมวลสูบระหว่างที่เดินกลับไปยังห้องอาหาร พร้อมกับอธิบายให้เธอฟังโดยไม่หันกลับไป “ฉันจะกลับเข้าไปก่อนนะ ขอเวลาสักสองนาทีแล้วเธอค่อยตามเข้ามาเข้าใจนะ?”
　　….
　　“บ้าจริงไม่ได้ไปหลงทางมาใช่ไหม? อาหารของทุกคนพร้อมแล้วนะ? นี่ไปห้องน้ำหรือไปปู่เสื่อนอนมาหละเนี่ย?”
　　เห็นหลินเฉิงกลับมาแล้วฉางเหวินฉวนที่รอมาเกือบจะครึ่งวันก็ถามอย่างสงสัยไม่ได้　　“เชื่อเถอะถ้าฉันไปปูเสื่อนอนจริงๆนายคงต้องรอยันเช้าแหละ!”
　　หลินเฉิงยังไหล่เขาไม่รู้สึกผิดจากการมาสายมากนัก
　　“อย่างไรก็ตามการได้เห็นสีหน้าสรรเสริญและไม่พอใจของนายพร้อมๆ กันก็ดูดีไม่เลวเลยนะ!!”
　　ไม่ใช่แค่ไม่ขอโทษเท่านั้นเขายังจะพูดหยอกฉางเหวินฉวนเข้าไปอีก อากฝ่ายก็ถลึงตาใส่ แต่เขาก็ไม่คิดอะไรมากเนื่องจากเขาหิวมากแล้วตอนนี้
　　“เยี่ยมครับเยี่ยม!”
　　หลังจากชื่นชมหลินเฉิงแล้วหลินเฉิงก็มองไปยังรอบๆ และถาม “จะว่าไปแล้วฉันก็มีปัญหากับท้องนานเหมือนกันนะ ท่านเลขาชูยังไม่มาอีกหรอ? ประจำเดือนรึปล่าวนะ?”
　　“ขอบคุณที่เตือนครับแต่ผมเองก็ไม่มีประจำเดือนไม่รู้เหมือนกันแหะ? เจอแมลงสาบรึปล่าวนะ?” 　　พูดจบชูฉิงก็เปิดประตูเข้ามาทันทีที่ได้ยินคำติพวกนั้นเธอมาพร้อมกับความโกรธ เธออยากจะปะทะกับหลินเฉิงอีกรอบจริงๆ แต่ฉางเหวินฉวนรอมานานแล้ว และพูดขึ้นมา “โอเค คุณหลิน และท่านเลขาชูก็มาถึงแล้ว งั้นเริ่มกันเลยดีไหม ผมสั่งอาหารที่อร่อยที่สุดของกองพันมาแล้ว หวังว่าจะได้รับรสชาติที่ถึงใจที่สุดนะครับ!”
　　พูดจบฉางเหวินฉวนก็ยกแก้ให้กับทั้งสองคน“พวกเราไม่ใช่คนอื่นคนไกล เริ่มทานพร้อมกันได้เลยครับ ไม่ต้องรอผมเปิดก่อน!”
　　สิ้นเสียงเขาก็ยกขึ้นดื่มทันที!
　　แม้หลินเฉิงจะไม่ดื่มในเวลานี้ไหนจะมีเรื่องต้องทำอีก แต่ก็เห็นว่าฉางเหวินฉวนสบายใจมากตอนนี้ เพื่อให้ไม่แปลกหูแปลกตาไป เขาก็ยกขึ้นมาดื่มด้วย!
　　“เยี่ยม!”
　　เห็นหลินเฉิงไม่ขัดใจอะไรฉางเหวินฉวนก็รู้สึกดี เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาและพูดเปิดงานอย่างอบอุ่น “เอาเลยๆ อาหารกำลังร้อนๆทุกคนก็หิวกันแล้ว!”
　　———————–SC: บทที่ 366 ตกปลา