ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 366 ตกปลา

　　ตอนนี้ก็เที่ยงวันแล้วคนทั้ง 3 ต่างหิวโหย หลังจากที่ฉางเหวินฉวนและหลินเฉิงรินไวน์และดื่มอย่างสบายใจ
　　ฉานเหวินฉวนบอกเอาไว้ว่าเขาต้องดูแลหลินเฉิงและชูฉิงเป็นอย่างดีในวันนี้เขาสั่งอาหารจานเด็ดของที่แห่งนี้ นั้นทำให้เขาและชูฉิงทานกันอย่างมีความสุข แต่เพียงครึ่งชั่วโมงทุกจานก็ว่างเปล่าแล้วในตอนนี้!
　　แม้ชูฉิงจะกินไปมากพอๆกัน แต่เธอก็กินอย่างสุภาพชน แต่เหมือนหลินเฉิงจะไม่ได้เป็นแบบนั้น หลังจากทานเสร็จเขาก็เช็ดปาก
　　โชคยังดีที่ในห้องแห่งนี้ไม่ได้มีคนนอกแม้ว่าเขาและฉางเหวินฉวนจะไม่ได้รู้จักกันมานาน ความสัมพันระหว่างพวกเขากับหลีเหมิงเดียก็ช่วยได้มาก ฉางเหวินฉวนจึงไม่คิดอะไรมาก หลินเฉิงจึงกินอย่างมีความสุข　　กว่า1 ชั่วโมงในห้องอาหาร ทุกคนที่กำลังอิ่มนั่งพิงเก้าอี้ก็ลุกขึ้นยืน
　　“จะว่าไปแล้วฉันเองก็นึกขึ้นได้ว่ามีธุระต้องไปติดต่อกับเพื่อนร่วมงานเกียวกับงานสอบสวนเช้าวันนี้ ตอนกลางวันที่ฉันถามว่าจะไปออกล่าด้วยได้ไหมนั้น คงต้องยกเลิกไปก่อนนะ! ถ้าไม่มีฉันไปขัดแข้งขัดชาน่าจะสบายกว่าจริงไหม?”
　　หลินเฉิงที่กำลังแคะไม่ติ้มฟันอยู่ก็หันมามองชูฉิงที่กำลังคุยกับฉางเหวินฉวนเขาพยักหน้าเบาๆ “ไม่เป็นไร ถ้าท่านเลขามีงานต้องทำก็ไปทำเสียเถอะ! ถ้าวันหลังว่างจะมาลองอีกครั้งก็ได้นะ!”
　　ชูฉิงก็ยิ้มและพยักหน้ากลับไปเธอมองดูเวลาก่อนที่จะร้องออกมา “ตายหละ! นี้ก็ผ่านไปนานมากแล้ว ฉันต้องไปหาพวกเขาให้เร็วที่สุดแล้วหละ คุณหลิน ท่านรองผบ. ฉันต้องขอตัวก่อนนะ!”
　　พูดจบเธอก็หยิบกระเป๋าเอกสารวิ่งออกไปจากห้อง　　“น่าเลขาดูขยันจังนะ…”
　　เห็นท่าทีกังวลเกียวกับงานของชูฉิงฉางเหวินฉวนก็ส่ายหน่าและมองไปยังหลินเฉิง
　　“ก็คงงั้น…”
　　หลินเฉิงยักไหล่ก่อนที่จะยื่นบุหรี่ให้กับฉางเหวินฉวน “หน้าตาดีนะแต่ฉันไม่ค่อยชอบนิสัยของเธอสักเท่าไหร่เลย”
　　“อย่าพูดแบบนั้นสิ”
　　หลินเฉิงเล่นมุกนิดหน่อยแต่ฉางเหวินฉวนก็พูดกลับไปด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่าไปดูถูกผู้หญิงคนนี้เชียวนะ แม้เธอจะสวย แต่เรื่องความสามารถกับนิสัยก็ไม่เบาเลยนะ! ถ้าคุณไปดูถูกเธอเพราะเธอหน้าตาดีหละก็ คุณอาจจะตายอย่างทรมานก็ได้นะ!”
　　“ไม่ต้องห่วงฉันเข้าใจแล้ว”
　　เห็นฉางเหวินฉวนจริงจังหลินเฉิงก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “ฐานทัพทะเลน้ำเงินแห่งนี้ ก็เป็นสถานที่ซ่อนเสียงซ่อนมังกรไว้เยอะเหมือนกัน เธอเองก็คงเป็นหนึ่งในนั้นสินะ?” 　　ได้ยินแบบนั้นฉางเหวินฉวนก็พยักหน้าและอธิบาย“รู้ไหม ผมกลัวว่าคุณยังไม่รู้เรื่องของเธอมากนัก ถ้ามีใครซวยหน่อยก็มีคนเข้าไปจีบแล้ว แต่การที่จะจีบชูฉิงเนี่ย เหมือนรนหาที่ตายเลยนะ!”
　　“งั้นอย่าคุยเรื่องผู้หญิงคนนี้จะดีกว่านะจะว่าไปแล้วเราจะไฟฝึกกันที่ไหนดีหละ?”
　　หลังจากที่ส่ายหน้าไม่อยากคุยเรื่องของชูฉิงและถามเรื่องการออกล่าโดยตรงแล้วฉางเหวินฉวนก็กดก้นบุหรี่ลงไป เรียกพนักงานมาคิดเงิน และบอกกับหลินเฉิงไปพร้อมๆ กัน “ไหนๆ เราก็ดื่มกินกันมาเต็มที่แล้ว งั้นไปลุยกันเถอะ!”
　　…
　　ตอนนี้เวลาบ่ายสองโมงครึ่งณ ท้ายเรือของเรือหมายเลขหนึ่ง
　　ฉางเหวินฉวนจัดการเรื่องทะเบียของหลินเฉิง ก่อนที่ตจะเดินนำออกไป พวกเขาเดินผ่านผู้คนที่พร้อมสำหรับการออกล่ามากมาย จนมาถึงท้ายเรือที่มีคนน้อยที่สุด　　ยืนอยู่ตรงรั้วกันท้ายเรือหลินเฉิงก็หยีตามองออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่ไกลนักเขาเห็นเรือสีขาวทั้งลำกำลังวิ่งตามมาด้วยความเร็วที่เท่าๆ กัน ที่ใต้ทะเลของทางด้านซ้ายและขวาของกาบเรือเต็มไปด้วยสัตว์ทะเลน้อยใหญ่
　　“ตอนที่ผมถูกเลื่อนขั้นโดยลุงของผมให้เป็นรองผบ.ตอนนั้นผมยังตกปลาไม่เป็นด้วยซ้ำไป เขากังวลมากว่าผมที่เป็นถึงรองผบ.แล้ว จะสามารถล่าสัตว์ได้ไหม เขาจึงหาสุดยอดนักตกปลามาสอนผมเองเลยทะเลมันก็เลยไม่ต่างอะไรกับเปลสำหรับผม”
　　เห็นหลินเฉิงกำลังสนใจในเขตล่าสัตว์เล็กๆตรงนี้ เขาก็รู้สึกอ่อนไหวอยู่สักนิด ก่อนที่จะพูดความรู้สึกออกไป
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็สำรวจต่ออีกนิดหน่อยก่อนที่จะหันกลับมา“เหมือนเขตนี้จะไม่กว้างใหญ่นักนะ พวกสัตว์ทะเลตัวใหญ่ก็ต้องหากินเหมือนกัน จะเหลือให้พวกเรามากพอหรอ?” 　　“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรหรอ?”
　　ฉางเหวินฉวนมองอย่างสงสัยกลับมา“แถวนี้เป็นเขตที่เหมาะกับมือใหม่มาก เราใช้สำครับฝึกโดยเฉพาะเลย เป้าหมายหลักของการฝึกคือพวกปลาตัวเล็กและกุ้ง ทำไมหละ? อยากให้มีฉลามกลายพันธ์แถวนี้หรอ?”
　　“เหมือนฉันต้องคิดอีกเยอะนะเนี่ย…”
　　หลินเฉิงก็พยักหน้าและพูดต่อไปว่า“งั้นเรามาเริ่มกันยังไงดี?”
　　“คุณอยู่เฉยๆก่อนก็พอ เดียวผมทำให้ดูก่อน ตั้งแต่ต้นจนจบ และเมื่อพร้อมแล้วค่อยลองดูนะ”
　　ได้ยินคำถามของหลินเฉิงฉางเหวินฉวนก็มองไปยังอุปกรณ์ออกล่าที่กองอยู่มากมายในกลอ่งข้างๆ กำแพง หลังจากที่เขาเลือกออกมาอย่างช่ำชอง เขาเหวี่ยงมือ ออกไป และตาข่ายจับปลาสีเขียงก็ลอยออกไปจากมือของเขา!
　　“นี้เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดแล้วแค่จับการเครื่อนไว้หลักๆ เอาไว้ หลังจากนั้นก็ทำตามดู ก็จะออกมาเพอร์เฟ็คแล้ว”
　　หลังจากที่บรรจงจัดทำแหน่งของแหและเหวียงออกไป ฉางเหวินฉวนก็อธิบายเรื่องทั่วไปของการตกปลาให้หลินเฉิงฟัง ไม่รู้ว่าเพราะเขาได้กลับมายังสถานที่ ที่เขาโตมาหรือยังไงเขาถึงดูมีความสุขขนาดนี้ก็ไม่รู้
　　หลังจากที่อธิบายข้อควรระวังไปฉางเหวินฉวนก็ยกคิ้วขึ้น มือที่เคยปล่อยไว้หลวมๆ ก็กำหมัดแน่นขึ้น!
　　———————–SC: บทที่ 367 ข้อสงสัย