ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 376 พลังของจรวดต่อต้านวัตถ

　　ได้ยินคำเตือนของหลินเฉิงพวกเขาก็ได้สติขึ้นมาไม่มีเวลามาสงสัยแล้ว พวกเขาไม่ปล่อยให้โอกาสที่เต่าตัวนี้ชะงักเสียไปอย่างศูนย์เปล่าอย่างแน่นอน ต่างคนต่างวิ่งเข้าไปอย่างดุดัน!
　　ฉั่วะ!
　　ตู้ม!
　　แกร็กๆ!
　　เสียงกระทบกันของวัตถุดังขึ้นอย่างต่อเนื่องผู้ใช้พลังแต่ละคนต่างงัดไม้เด็ดของตัวเองออกมา จัดการกับเต่ายักษ์ตัวนี้ เต่ายักษ์ทีไม่สามารถต้านทานพลังของฝูงหมาป่าได้ ก็ไม่สามารถขยับไปหน้าหรือถอยหลังได้เลยแม้แต่น้อย!
　　“พี่น้อง!มันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น! ถ้าพวกเราจัดหนักกับมัน มันต้องตายตรงนี้แน่ๆ!”
　　“อย่าหยุดใส่ต่อไปเรื่อยๆ!”
　　“อย่าประมาทระวังตัวให้ดีด้วย”
　　“เห้ยนั้นอะไร!ระวัง!”
　　เห็นเต่ายักษ์กำลังถอดอย่างเอาเป็นเอาตายพวกเขาก็รีบเร็งความเร็วของตัวเองมากขึ้น การโจมตีอันดุดันก็พุ่งตรงไปหามัน จนมันไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป!
　　การสวนกลับอันบ้าบิ่นของผู้คนมากมายหลากหลายความสามารถนั้นในที่สุด เตายังก็ได้รับบาดแผลกว่างที่ข้างลำตัว เลือดทะลักออกมาจากบาดแผลอย่างไม่ยอมหยุด!
　　“โฮก!”
　　น่าจะเป็นเพราะขนาดตัวเต่ายักษ์นั้นรู้สึกเจ็บไม่นานนัก ก่อนที่ร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดออกมา มันรีบบิดตัวกระโดดออกมาจากเรือนั้นทันที!
　　ผิ้ว! 　　ฉั่ว!
　　“ว้าว….”
　　ภายใต้การดิ้นลนอย่างบ้างคลั่งไม่แพ้กันของเต่ายักษ์ผู้ใช้พลังแถวหน้าก็ไม่อาจจะหลบกรงเล็บของเต่ายักษ์ได้ทัน!
　　“อ๊าก!!!”
　　“บ้าจริง….ขาฉัน..มันหักแล้ว!!!!”
　　“อย่าหยุดไล่ต้อนมันต่อไประวังตอนมันหดตัวด้วย พลังของมันแข็งแกร่งยิ่งนัก อย่าให้มันแตะตัวเราได้!”
　　“เฟยซือตื่นแล้วหรอ?ให้เขามาตั้งเขตปลอดภัยตรงนี้ก่อน ถ้ามันพุ่งเข้ามาตอนนี้เราเสร็จมันแน่!”
　　หลังจากที่จัดทีมดูแลผู้ได้รับบาดเจ็บแล้วคนที่เหลือก็ออกไปเผชิญหน้ากับศัตรูต่อ พวกเขาคิดว่าถ้าโจมตีแบบนี้ต่อไป มันต้องเสร็จพวกเขาแน่ๆ แต่ผลที่ออกมามันคนละเรื่องกับที่พวกเขาคิด แถมยังถูกโต้กลับเรื่อยๆ ด้วย!
　　ผิ้ว! 　　ตู้ม!
　　“โอ้ย!”
　　ผู้คนที่กำลังโจมตีอย่างเป็นระบบตามแนวรบก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังผ่าอากาศออกไป ก่อนที่จะได้รู้วันมันคืออะไร แรงระเบิดก็ทำให้พวกเขาปวดหัวปวดตาไปตามๆ กัน โดยที่ศุนย์กลางการระเบิดคือหัวของเจ้าเต่ายักษ์นั้น!
　　“มันขึ้นอยู่กับสิ่งนี้แล้ว….มันคือจรวด P-Ship ของเรือหมายเลขสองใช่ไหมนะ?”
　　“เยี่ยมไปเลย!”
　　“นั้นไง!กำลังเสริมมาถึงแล้ว!”
　　“แกไม่รอดแน่ไอเต่าบ้า!”
　　หลินเฉิงที่กำลังมองอย่างไม่พูดอะไรก็กลัวพลังของจรวดพวกนี้เหมือนกัน เมือได้ยินเสียงพูดคุยของลูกเรือคนอื่นๆ หลินเฉิงก็หันไปดู เรือลำอื่นๆ แล่นตามมาแล้วจริงๆ!
　　ธงเรืองหมายเลข2 ตระหง่านต่อสายตาของเขา ปืนขนาดยังตั้งเบาเล็งอย่างแม่นยำก่อนที่จะลั่นใส่เต่่ยักษ์เป็นเป้าเดียว!
　　“เทคโนโลยีและวิทยศาสตร์ยังไว้ใจได้ดีเหมือนเดิมเลยนะ!”
　　หลินเฉิงถอนหายใจอยู่อย่างลับๆแม้ว่าเขาจะมีพลังที่สุดยอด แต่เขาก็ดูไม่มีอะไรเลย เมื่อเทียบกับพลังแสงยานุภาพของเรือรบแล้ว!
　　เต่ายักษ์เริ่มเครียดกับการถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องร่างกายของมันเต็มไปด้วยบาดแผล กระดองของมันเริ่มแตกหักอย่างน่าเวทนา
　　“โปรดระวัง!โปรดระวัง! ทุกคนรู้ว่าพลังชีวิตของสัตว์ทะเลนั้น หมดไปได้ยากมากขนาดไหน เราจะทำการยิงจรวตต่อต้านวัตถุแล้วโปรดหลบให้พ้นระยะด้วย!”
　　เห็นเป้าหมายใกล้จะตายแล้วผู้ใช้พลังรอบๆ ตัวหลินเฉิง ก็กลับมาจริงจังอีกครั้ง และพร้อมที่จะเผด็จศึกกับเต่ายักษ์ แต่เสียงเตือนภัยของเรือหมายเลขสองให้พวกเขาได้สติ!
　　หลังจากได้ยินสัญญาณเตือนทุกคนก็หันไปช่วยคนอืนๆ ถอยออกจากระยะยิงอย่างรวดเร็ว!
　　พวกเขารู้ถึงพลังของจรวดต่อต้านวัตถุดีแถมตอนนี่สถานการณ์ต่างๆ จะดูเร่งด่วนมากด้วย ทางเรือหมายเลขสอง จึงต้องประกาศเตือนก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงการยิงโดนพวกเดียวกันเอง มันเป็นสิ่งที่ยืนยันได้เลยว่าพวกเขาต้องการจะสังหารเต่านี่แล้วจริงๆ พวกเขาเตือนให้หลบไปเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเริ่มยิง!
　　หลินเฉิงเองก็ไม่ได้โง่เขารีบถอยออกห่างทันทีหนีไปด้วยระยะที่ไกลพอสมควร
　　“3…2…1…”
　　“ยิ่งได้!”
　　ทันทีที่หลบออกมาหลินเฉิงก็ได้ยินเสียงนับถอยหลังทันที เมื่อสิ้นสุดการนับถอยหลัง จรวดสีเงินก็พุ่งออกมาจากหลังหอบังคับการของเรือหมายเลขสอง พุ่งตรงไปหาเป้าหมายในทันที เสียงยิงของปืนใหญ่และปืนขนาดอื่นๆ ก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เป้าหมายก็คือหัวของเต่ายักษ์!
　　“โฮ๊ก!”
　　“โฮ๊ก!”
　　“โฮ๊ก!”
　　เมื่อจรวดแตะไปที่ปรายจมูกของเต่ายักษ์มันก็ส่องแสงออกมาชวนแสบตา เสียงร้องโหยหวนของเต่าก็ดังออกมาจากปากของมันอย่างต่อเนื่อง!
　　แต่เหมือนจะมีกำแพงอะไรสักอย่างบางๆกันระหว่างจรวดกับเต่าเอาไว้
　　“ตู้ม!!”
　　ด้วยความเหนื่อยล้าทุกคนต่างมองฉากอันแปลกประหลาดนี้ พร้อมกับฟังเสียงการเดินทางของจรวดที่พุ่งเข้าใส่อย่างไม่หยุดย่อน
　　“ตู้ม!!”
　　พลังของจรวดต่อต้านนั้นรุนแรงมากใครๆ ก็สัมผัสได้ถึงไอร้อนที่ลอยมากระทบกับใบหน้าของตน เต่ายังที่เป็นศูนย์กลางของการระเบิด ตอนนี้เต็มไปด้วยกลุ่มควันแล้ว!
　　“พลังนี้มัน….”
　　เห็นแสงระเบิดจากระยะไกลหลินเฉิงก็ขมวดคิ้วอย่างหนัก เขาเห็นพลังมาหลายรูปแบบแล้ว และพลังที่คุ้มกันตัวของเต๋าเอาไว้นั้นดูคุ้นตาเหลือเกิน!
　　หลินเฉิงขมวดคิ้วพร้อมกับหายใจเข้าไปเต็มปอดเขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ง่ายเลยแม้แต่นิดเดียว!
　　———————–SC: บทที่ 377 การจู่โจมด้วยความเร็วเสียง!