ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 378 คมดาบแห่งเสียง

　　ผู้คนบนเรือแต่ละลำกำลังตกตะลึงในความเสียหายที่คลื่นเสียงทำต่อเรือหมายเลขสอง พวกเขาแบ่งกำลังพลออกไปช่วยเหลือทันที แต่ก็ถูกหยุดเอาไว้ด้วยคำสั่งของผู้การที่ประจำบนเรือแต่ละลำ!
　　“อย่ารีบร้อน!มันอาจจะโจมตีอีกครั้งก็ได้ ถ้ายังไม่ฆ่ามันก็อย่าพึ่งทำอย่างอื่นเลย!”
　　ทุกคนต่างตกใจกับคำสั่งนี้ก่อนที่จะหันไปยังเต่ายักษ์เป็นตาเดียว มันกำลังอ้าปาก และงาของมันก็กำลังสั่นด้วยคลื่นเสียง เป็นพลังที่น่าเกรงขามจริงๆ !
　　“บ่าชิบ!พี่น้อง ทำตามที่ฉันทำเร็ว!”
　　“เร็วเข้าอย่างให้มันโจมตีต่อได้!”
　　“โฮ่!”
　　“โฮ่!”
　　เมื่อเห้นว่าเจ้าเต่ายังไม่ยอมแพ้ผู้คนต่างก็เริ่มเดือดดาล ผู้คนเริ่มกระโดดลงไปจากเรือและเข้าไปประชิดกับสัตว์ร้าย!
　　แต่หลินเฉิงก็รู้สึกแปลกๆเขามายังกองพันเป็นวันแรก ตามที่เขาสังเกตุการณ์มา ไม่มีใครกังวลเรื่องการจู่โจมของสสัตว์ทะเลเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อศัตรูโพล่ออกมา เรือทุกลำก็เข้ามาจูโจ่มอย่างดุเดือด ตอนที่มันอยู่ในควัน ใครหลายๆ คน ก็เริ่มลดการ์ดของตัวเองลง นั้นทำให้มันฉวยโอกาสสวนกลับทำให้มีผู้บาดเจ็บหลายคนได้สำเร็จ
　　แต่คำถามก็คือตามการสังเกตุการณ์ของหยูซาน เต่าตัวนี้น่าจะติดตามกองเรือมาตั้งแต่เช้าแล้ว มันไม่ยอมเปิดฉากทั้งวันจนกระทั่งถึงตอนนี้ ในจังหวะที่กองเรือกำลังกลับเนี่ยนะ?
　　หลินเฉิงไม่รู้ว่ากิจวัตรของเต่าตัวนี้เป็นอย่างไรแต่เมือเห็นผู้คนต่างเริ่มว่ายน้ำไปหามัน ทำให้เขานึกเรื่องนี้ออก แต่เขาก็ไม่ได้พูดออกไป
　　คลื่นเสียงอันน่ากลัวนั้นทำให้เขาเข้าใจกระจ่างต่อให้คนๆ นั้นแข็งแกร่งขนาดไหนก็คงจะทนต่อคลื่นเสียงนั้นไม่ได้ เต่าทะเลมีข้อได้เปลียบในเรื่องขนาดและความถึกทน แต่ถ้าหลินเฉิงบอกอะไรพวกเขาไป เขาที่เป็นหน้าใหม่ในสายตาของใครหลายๆ คน ก็คงจะไม่ยอมฟังเขา
　　“วู้ม-!”
　　“ระวังมันเริ่มโจมตีอีกแล้ว!”
　　“เตรียมตัวรับมือ!และหาโอกาสสวนกลับ!”
　　ตามที่คาดการณ์ไว้ เมื่อมันเห็นว่าเริ่มมีคนบุกเข้ามา มันจะเริ่มเปิดฉากโจมตีเป็นวงกว้างทันที ปากใหญ่ๆ ของมันอ้าขึ้น และเสียงที่คุ้นเคยก็ดังออกมาอีกครั้ง!
　　“ตู้ม!”
　　“ฉั่วะ!”
　　คลื่นเสียงของมันยังไม่ทันได้ออกจากปากทุกคนต่างฉวยโอกาสจู่โจมใส่ในตอนนี้ แต่ละคนต่างงัดไม้เด็ดออกมาหวังจะปลิดชีพมันในคราเดียว แสงสีต่างๆ ก็พวยพุ่งออกมาจากผู้ใช้พลังแต่ละคน แต่งเติมสีสรรที่หลากหลายให้กับการต่อสู้!
　　“อย่าพึ่ง!หยุดก่อน ถ้ามันเป็นฝ่ายรับมันจะได้เปรียบมาก!”
　　“หยุดพูดไร้สาระลุยเลย!”
　　“พวกแกจะโหดกันไปรึปล่าวฉันมองหน้ามันไม่เห็นแล้วเนี่ย!”
　　ในการจูโจ่มของผู้ใช้พลังกว่า100 ชีวิต มันก็พอๆ กับการยิงจรวดต่อต้านวัตถุอีกครั้ง กลุ่มควันก็ก่อตัวขึ้น ทำให้มองไม่เห็นร่างของเต่ายักษ์อีกครั้ง พวกเขาต่างโจมตีมันด้วยอารมณ์ล้วนๆ ไม่ว่าจะโดนเป้าหรือไม่พวกเขาก้ไม่แคร์
　　“ฝูงคนพวกนั้น…”
　　เมื่อเห็นการโจมตีที่ไม่เป็นระเบียบหลินเฉิงก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เขาเห็นว่าตอนที่ทุกคนทำตามคำสั่งของผู้การ มันก็ยังดูเป็นระเบียบดี เหมือนกับทหาร แต่พวกเขาคงยังคุมคนได้ไม่ดีพอก็ได้หละมั้ง มันถึงออกมาเป็นแบบนี้
　　แต่มันก็ไม่น่าแปลกใจนักเพราะยังไงๆ มันก็เป็นช่วยหลังวันสิ้นโลก ผู้คนต่างก็ไม่ได้ฝึกเรื่องทำตามคำสั่งอย่างเข้ากระดูกดำแต่อย่างใด ไหนพวกเขาจะได้กินอิ่มอย่างสุขสบายอีก ในกรณ๊ฉุกเฉินแบบนี้พวกเขาทำได้ขนาดนี้ก็ดีมากแล้ว ถ้าพวกเขาทำตามคำสั่งทุกขั้นตอนหละก็ มันจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างสดวกนัก
　　หลินเฉิงกำลังจะยิ่งธนูน้ำแข็งเข้าไปบ้างแต่เขาก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำดังออกมาจากกลุ่มควันเสียก่อน!
　　“ฟิ้วววว!”
　　หลังจากสิ้นเสียงคำรามเขาก็รู้ว่าเสียงนั้นต่างออกไปจากครั้งที่แล้ว ใจของเขารู้สึกไม่ดีเลยตอนนี้ เขาจึงเรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาป้องกันอีกครั้ง!
　　รอบนี้เขารู้สึกเหมือนเสียงกรีดร้องครั้งนี้จะดังมาจากทั่วทุกทิศเลยก็ว่าได้้　　ฉั่วะ!
　　“อ๊าก!”
　　“อุฟ!”
　　“โอ้ย!”
　　“นะ…นี้มันบ้าอะไรกัน!?”
　　“รีบตั้งการ์ดเร็วเข้า!…เอื้อ!”
　　“แขนของฉัน….มันหักแล้ว!!นี้มันท่าอะไรกัน!”
　　“นีมันหัวของเลาหลิว!…”
　　สิ้นเสียงคำรามของเต่าวิญญาณที่มองไม่เห็นนับล้านก็พุ่งออกมาจากปากของมัน เข้าใส่ผู้ที่บุกเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง เลือดของผู้ใช้พลังย้อมสีทะเลยให้กลายเป็นสีแดงฉาน!
　　ฉั่วะ!ฉั่วะ! ฉั่วะ! ฉั่วะ!..-
　　“ปั้งปั้ง ปั้ง!”
　　เสียงโหยหวนดังไปทั่วทุกที่หลินเฉิงเองก็หน้าถอดสีแล้วในตอนนี้ ทันทีที่กำแพงขึ้นมาบดบัง เขาก็ได้ยินเสียงร้องทันที เขาหันขึ้นมามองกำแพง มันกำลังสั่นสะท้านอย่างหนัก กำแพงสองชั้นถูกหันออกไปหลายจุดมาก!
　　“คมดาบแห่งเสียง…”
　　หลังจากที่กัดฟันและพูดประโยคนี้ออกมาหลินเฉิงก็สบัดมือทลายกำแพงน้ำแข็งที่ผุพังออกไป ภายใต้สภาพอันหน้าเศร้า รอบๆ ตัวของเขา หลินเฉิงมีสีหน้าที่มืดมน เขามองฉากอันโหดร้อยของผู้รับเคราะห์จำนวนมากจากการโจมตีของเต่ายักษ์!
　　หลินเฉิงจดจำท่าโจมตีที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนนี้ไว้ในนามของ‘คมดาบแห่งเสียง’ หรือก็คือ หยินเบลด!
　　หยินเบลดเป็นการโจมที่อีกฝ่ายจะมองไม่เห็น เป็นเส้นตรงออกไปในทิศทางที่เต่ายักษ์หันไป!
　　เพราะเขารู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของเสียงเขาจึงเรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาโดยที่ตัวเองก็ยังไม่ได้ตั้งตัว ถ้าผู้ใช้พลังคนนั้นไม่แข็งแกร็งจริง คงจะทำได้แค่ตัดขนของของไปสองสามเส้น ตราบใดก็ตามที่เขาไม่ได้โง่ด้วยขนาดตัวของอีกฝ่ายที่ใหญ่ขนาดนี้ หลินเฉิงก็ย่อมไม่ประมาทอยู่แล้ว!
　　คนที่ต่างโจมตีอย่างเอาเป็นเอาตายโดยไม่คิดถึงการป้องกันต่างก็ล้อมลงไปกองระเนระนาด บ้างก็ตายบ้างก็บาดเจ็บ แขนขากระจัดกระจายลอยอยู่เต็มทะเลไปหมด เห็นแบบนี้หลินเฉิงก็รู็เลยว่าความเสียหายที่กองพันได้รับในครั้งนี้ทำให้ปัญหาที่พวกเขากำลังจะได้เจอ ต้องมาถึงเร็วขึ้นว่าครึ่งปีอย่างแน่นอน! SC: บทที่ 379 พลังควบคุมสายลม