ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 379 พลังควบคุมสายลม

　　“ชะ…ช่วยด้วย”
　　“เห้…ใครก็ได้ช่วยด้วย!”
　　“เล่าลีมานี้!”
　　“เอาขาของฉันกลับไปด้วยไว้ค่อยให้น้องผีเสื้อต่อมันกลับไป!”
　　“เกิดบ้าอะไรขึ้น!?เอ้าเร็ว! รีบลงไปช่วยคนเจ็บเร็วเข้า!”
　　การโจมตีด้วยคมดาบแห่งเสียงของเจ้าเต่ายักษ์ผู้ที่มีพลังรักษาก็รีบรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ความมุ่งมั่นของหน่วยจูโจมตอนนี้ไม่เหลือแล้ว ผู้ที่บาดเจ็บต่างร้องหาพ่อหาแม่ และหวังว่าตัวเองจะถูกนำกลับยังเขตปลอดภัยในที่สุด ผู้คนที่ไม่ได้ลงไปด้วยก็รู้สึกโชคดีและขอบคุณการตัดสินใจของตัวเองในตอนนั้นมาก พวกเขาตั้งทีมช่วยเหลือขึ้นมาเพื่อลงไปช่วยผู้รอดชีวิต ก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติการนั้นชายวัยกลางคนมองไปยังเต่ายักษ์อย่างไม่ได้ตั้งใจ และสิ่งที่เขาเห็นก็ทำให้ก้าวขาออกไปไม่ได้!
　　ใครหลายคนก็เห็นท่าทีของชายวัยกลางคนคนนี้ดูแปลกไป และเริ่มมองตามชายวัยกลางคนไป นั้นทำให้ทุกคนเสียวสันหลังวาบ!
　　“เห้ย…พะ…พวกนายดูไปที่ไอบ้านั้นสิ!”
　　“ดะ..เดี๋ยวก่อนนะ!?”
　　“บ้าจริง!มันยังไม่ยอมหยุดอีกหรอ!”
　　“ถอยก่อนถอยก่อน! อย่างพึ่งเข้าไป!”
　　เห็นศัตรูยังไม่ยอมอ่อนแรงลงแม้แต่น้อยมันยังคงอ้าปากพุ่นคมดาบที่มองไม่เห็นออกมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดไม่รู้จักเหนื่อย ตอนนี้มันหันหัวไปทางเรือหมายเลขสอง และเตรียมพร้อมที่จะโจมตีละลอกต่อไป!
　　“ระ…เราควรทำอย่างไรดี?”
　　“จะใช่ปืนหรืออาวุธก็ทำไม่ได้พลังของพวกเราก็ไม่แข็งแกร่งพอ….เห็นทีกองเรืองของพวกเราต้องดับสูญลงในวันนี้แล้วหละ….”　　“อย่างพึ่งสิ้นหวังไป!อย่าลืมสิว่ารองผบ.ของเรายังไม่ออกตัวเลยนะ!”
　　“ใช่แล้วใช่แล้ว!”
　　“แล้วคนอื่นๆ หละ?”
　　หลังจากที่เห็นเต่ายักษ์กำลังว่าน้ำเข้าไปหาเรือหมายเลขสองคนที่อยู่บนเรือลำอื่นๆ ต่างก็รู้สึกสิ้นหวัง ความหวังสุดท้ายของพวกเขาในตอนนี้คงจะเป็นฉางเหวินฉวนที่ยังไม่ปรากฏตัวออกมาแล้วหละ!
　　ฉั่ว!ฉั่ว! ฉั่ว! -!
　　ทันไดนั้นขณะที่ทุกคนกำลังสิ้นหวังและยอมแพ้ในการใช้ชีวิตอยู่ต่อไปเสียงของอะไรบางอย่างก็พุ่งผ่านอากาศด้วยความเร็วสูง เมือมองไปยังต้นเสียงก็พบว่าเป็นฝีมือของเรือหมายเลขสามที่เข้ามาสมทบแล้ว!
　　“โอวววว!”
　　มันถูกยิงที่ซ้ายจากการโจมตีครั้งนี้เต่ายังที่กำลังว่ายน้ำเข้ามาสุดแรงก็ร้องโหยหวนขึ้นมาทันที และร่ายกายของมันก็เริ่มเย็นตัวลง
　　“ห๊ะ?”
　　เมื่อได้ยินเสียงร้องของสัตว์ร้ายหลินเฉิงก็แอบหาโอกาสที่จะปริชีพมันลง เขากำลังเก็บรวบรวมพลังอยู่ พร้อมกับยกคิ้วขึ้น การโจมตีครั้งนี้หยุดยั้งหายนะชีวิตมิให้สูญเสียไปได้
　　จากมุมมองระยะไกลของหลินเฉิงเขามองเห็นหญิงสาวกำลังลอยตัวอยู่ท่ามกลางอากาศธาตุ อยู่เหนือเรือหมายเลข3 ผมสีคลับดำของเธอกำลังปริวสยายด้วยแรงลมของทะเล ชุดคลุมสีขาวขงเธอก็ปริวไสวเช่นกัน มองเผินๆ บวกกับสถานการณ์ในตอนนี้ เธอก็เหมือนกับเทพลงมาโปรดอย่างไงอย่างงั้นเลย ไม่มีใครกล้าดูหมิ่นเธอแม้แต่นิดเดียว
　　“ท่านรองผู้ช่วย!?”
　　“ช่างงดงามจริงๆ…”
　　“ขอบคุณพระเจ้า!ในที่สุดก็มีใครสักคนเข้ามา!” 　　“ท่านรองผู้ช่วยยังคงสวยเหมือนเดิมเลยอยากจะเข้าไปกอดจริงๆ ถ้าขาของฉันไม่ขาดแบบนี้หละก็นะ…”
　　เมื่อเห็นร่างของหญิงสาวที่ลอยอยู่บนฟ้าผู้คนต่างอยู่ในโมเมนต์ที่กำลังตกตะลึง แต่ละคนก็กล่าวชื่นชมไปต่างๆ นาๆ
　　“รองผู้ช่วยหรอ?หรือว่าจะเป็น หลงซง น้องสาวของฉางเหวินฉวน?”
　　เมื่อทราบชื่อของหญิงสาวคนนั้นหลินเฉิงก็ขมวดคิ้วและบ่นพึมพัมกับตัวเอง
　　เมื่อได้ยินเสียงเชียจากผู้ชมด้านล่างเธอก็ไม่ได้ตอบรับอะไรกลับมา เธอแค่พยักษ์หน้านึ่งครั้ง สบัดมือและยิ่งพลังเข้าใส่เต่ายังอีกครั้ง+
　　ฉั่ว!ฉั่ว! ฉั่ว! ฉั่ว! ฉั่ว! ฉั่ว! —
　　เมื่อได้ยิงเสียงอะไรแหลมผ่าเข้าไปยังผิวหนังของเต่ายักษ์หลินเฉิงก็คาดการดูว่าพลังของเธอคืออะไรกันแน่
　　“พลังควบคุมสายลม?” 　　จริงๆแล้วเมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ลอยได้ เขาก็พอที่จะเดาออกแล้ว พลังที่สามารถลอยบนฟ้าได้อย่างอิสระนั้นเป็นไปได้ไม่กี่อย่าง เพราะยังไงซะมนุษย์ก็ยังเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติอยู่ดี
　　ถ้าให้พูดตามตรงแล้วหลินเฉิงเองก็ยังไม่เคยเห็นผู้ใช้พลังคนไหนบินได้มาก่อนเลย เพราะยังไม่มีใครที่มีพลังเทียบเคียงเขาได้!
　　เพราะอย่างงั้นเมื่อเห็นหลงซงหลินเฉิงเองก็เคยเห็นผู้ใช้พลังควบคุมสายลมมาก่อน แค่คนๆ นั้นมีพลังที่อ่อนแอมาก คนพวกนั้นอย่างดีก็ยิงคมดาบออกมาได้ ครั้งสองครั้งก็เก่งแล้ว เรื่องบินนี่ไม่ต้องถามเลย!
　　พลังและสติปัญญาของหลินเฉิงนั้นพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดดไม่ใช่แค่รู้จักหรือพัฒนาพลังของตัวเองเท่านั้น เขายังมีพลังอื่นๆ แผงอยู่อีกด้วย
　　ตามความสามารถที่ลดลงของเขาตราบใดที่มันยังคงอยู่ในขั้นที่สูงกว่า 4 เขาก็สามารถบินได้! 　　พลังควบคุมสายลมจึงเป็นอะไรที่เขาไม่ได้แปลกใจมากนักเมื่อเห็นหลงซงบนอยู่บนฟ้า และเมื่อเธอขยับอีกครั้ง หลินเฉิงก็สามารถยืนยันพลังของเธออย่างมันใจได้แล้ว
　　หลินเฉิงกำลังวิเคราะว่าพลังของเธอนั้นมากมายขนาดไหนอย่างไรก็ตามเธอยังคงโจมตีซ้ำไปที่ตาข้างซ้าย ของเต่ายังอย่างต่อเนื่อง!
　　“ตู้มตู้ม!”
　　“โอววววว!”
　　อีกครั้งที่มันถูกคมดาบพิฆาตฟาดฟันมายังดวงตาของตนเลือดไหลออกมาจากเปลือตาที่ปิดอยู่ นั้นหมายความว่าตาของมันบอดลงไปแล้วหนึ่งข้าง!
　　ร่างกายอันใหญ่โตของเต่ายักษ์กำลังต้านกระแสน้ำอยู่นั้นตอนนี้มันดิ้นอย่างแรงทำให้เกิดคลื่นซัดกระเด็นไปทั่วทิศ!
　　“ซู้ม!”
　　มันตั้งท่าได้และพร้อมที่จะสวนกลับการโจตีครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งอื่นๆ ต้องใช้เวลาสั่งสมพลังอยู่นาน เป้าหมายที่เคยเป็นเรือหมายเลขสองตอนนี้เปลี่ยนไปยังด้านบนของเรือหมายเลขสาม นั้นก็คือหลงซงเอง!
　　ผู้คนต่างเห็นท่าทีที่แปลกไปของมันพวกเขาหันขึ้นไปตะโกนเตือนท่านผู้ช่วย “ท่านครับ ระวังการโจมตีของมันด้วย อันตรายมากเลยครับ!”
　　————————-SC: บทที่ 380 ห้ำหั่น!