ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 380 ห้ำหั่น

　　“เตือนตัวเองเถอะไอพวกบ้าไม่กลัวตายรึยังไง?!”
　　ใครจะไปรู้หละเมื่อเธอได้ยินคำเตือน หลงซงก็หันกลับมาอย่างไม่พอใจและตะโกนด่าพวกเขาทุกคน!
　　“เออ….”
　　ได้ยินคำพูดเชิงตำหนิของหลงซงทุกคนก็นิ่งไป แต่ก็น่าแปลกใจที่ไม่มีใครแสดงความโกรธออกมา พวกเขาน่าจะรู้จักหลงซงดี จากการร่วมงานกันมาเป็นเวลานาน
　　หลินเฉิงที่มาใหม่ก็ได้แต่มองอย่างนิ่งเงียบเขาเกือบจะหลุดขำออกมาเมื่อเห็นหลงซงด่าผู้คนที่อยู่ข้างล่างของตน พวกเขาควรที่จะให้ความเคารพเทพธิดาคนนี้ให้มากกว่านี้
　　“เอาหละพวกแกทุกคนถอยไป!อย่าเข้ามาอยู่ในระยะโจมตีของมัน ที่เหลือฉันจัดการเอง! ”
　　หลังจากที่ส่ายหน้าอยู่สองสามครั้งหลงซงก็กลับมามุ่งมั่น เธอสงสัญญาณบอกกับทุกคนให้ถอยไป ก่อนที่จะลอยตัวเข้าไปหาเต่ายักษ์ทันที!
　　เห็นคนที่ทำให้มันบาดเจ็บเข้ามาหาเองเลยเต่ายักษ์ก็โกรธขึ้นมาทันที ดวงตาที่เสียหายก็สาดเลือดกระจายออกมา ดวงตาคู่นั้นสะท้อนแสงแห่งความโกรธอย่างดุเดือด พร้อมที่จะฉีกกระฉากร่างบอบบางที่กำลังเข้ามา!
　　ตอนนี้หลงซงอ้าแขนกว้างอย่างเต็มที่พายุขนาดเล็กก็หมุนอยู่บนมือทั้งสองข้างของเธอ เมื่อเต่ายักษ์อ้าปากกว้างพร้อมจะยิงคลื่นเสียงออกมา เธอก็สบัดมือและยิ่งพายุนั้นเข้าไปในปากของมันทันที! เลือดสดๆ ก็กระเด็นออกมาอย่างต่อเนื่อง
　　“ผิ้ว!”
　　“ผิ้ว!” 　　เสียงลมปั่นทุกอย่างข้างในปากของเต่ายักษ์ที่อ้าออกอย่างไม่หยุดยั้งจนมันต้องหุบปากลง แต่ยังไม่ทันได้ปิด พายุอีกละลอกก็ซัดเข้ามาทันที
　　“โฮ๊ก!!!!!”
　　รู้สึกเหมือนเครื่องในของมันกำลังถูกปั่นโดยภายุของหลงซงร่างของเต่ายักษ์ก็ถ่ายเลือดออกมาจากทุกช่องทาง มันไม่สามารถทนความทรมานนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ขณะที่เลือดไหลออกไปเป็นน้ำตก ร่างของมันก็ดิ้นอย่างแรงอยู่บนมหาสมุทร สาสมกับสิ่งที่มันทำเอาไว้ ผู้คนที่เห็นฉากอันน่าเวทนานี้ต่างก็รู้สึกเสียงวาบไปตามๆ กัน
　　หลินเฉิงก็ช็อคกับพลังการทำรายล้างของพายุเล็กๆดูไม่โดดเด่นพวกนั้น
　　แม้ว่าถ้าเขาเรียกพายุน้ำแข็งมาปั่นเครื่องในของเต่าอาจจะได้ผลลัพคล้ายๆกัน แน่นอนว่าคนที่ทำแบบนี้ได้ก็เก่งไม่ใช่เล่นๆ เลย!
　　แม้ว่าเต่าจะทุกข์ทรมารอย่างแสนสาหัสแต่หลงซงก็ไม่มีท่าทีที่พอใจกับผลงานครั้งนี้เลย สีหน้าของเธอยังคงเยือกเย็นเหมือนกับน้ำแข็งไม่มีผิด แต่ก็เพราะใบหน้าที่งดงามทำให้ใครๆ ต่างก็รู้สึกว่างดงามอย่างหาที่ติมิได้!
　　“ค็อกกกค็อกกก!”
　　ทำใดนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงไออย่างรุนแรงมาแต่ไกลเต่าที่ควรจะตายจากสภาพนั้นกลับพลิกตัวขึ้นมายืนอีกครั้ง แม้ว่าปากของมันจะมีเลือดไหลออกมาไม่ขาดสาย แต่ดวงตาของมันมองกลับมาหาสาวงามอย่างเยือกเย็น!
　　เห็นอีกฝ่ายยังทรงตัวอยู่ได้ความตกตะลึงก็มีให้เห็นในสายตาอันเยือกเย็นของเธอ ตามที่เธอคาดการไว้ เต่ายักษ์มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งแทบจะที่สุดในท้องทะเลแล้วก็ว่าได้ แต่เธอก็โจมตีใส่จุดสำคัญของมันแล้ว ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดเครื่องในกว่า 6 ชิ้น และส่วนอื่นๆ ของมันน่าจะถูกทำลายไปแล้ว เธอได้แต่สงสัยว่าทำไมมันถึงยังคงยืนอยู่ได้!?
　　ทันทีที่หลินเฉิงเห็นมันพลิกตัวกลับมาใจของเขาก็รู้สึกไม่ดีทันที! 　　ตอนนี้ทุกคนต่างเห็นท่าทีที่แปลกไปของเต่ายักษ์เหมือนๆกัน พวกเขาต่างโกนขึ้นมาตามๆ กัน “มันจะสวนกลับแล้ว! หนีเร็ว! ระ….หรือว่า…จะไม่ทันแล้ว!”
　　“วิ่งหรอ!?จะไปทำได้ยังไง!?”
　　“เราก็เห็นว่ามันได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงแล้วนะโดยการโจมตีของผู้ช่วย!”
　　“บางอย่างไม่ถูกต้องเหมือนกับว่ามันกลืนคมดาบทั้งสองของท่านผู้ช่วยไปแล้ว ถ้าเครื่องในมันทนไหว การโจมตีครั้งนี้ก็คงทำอะไรมันไม่ได้มากนัก! ฉันคิดว่า….”
　　“หยุดคิดมากได้แล้วถ้าสถานะการมันเป็นแบบนี้ก็ต้องรีบหนีแล้ว”
　　“สละเรือสละเรือ!”
　　เห็นท่าทีอันแน่วแน่ของเต่ายักษ์ทุกคนก็ทำตามที่ชายวัยกลางคน คนนึงสั่ง พวกเขารีบกระโดดออกไปจากเรือและว่าน้ำหนีไปให้ไกล!
　　“อู้วววววว” 　　เต่ายักษ์อ้าปากที่โชกเลือดออกมาอีกครั้งมันสามารถส่งเสียงที่แตกต่างจากทุกครั้งออกมาได้!
　　“ฮุ้ม!!!!”
　　เมื่อได้ยินเสียงคำรามหลินเฉิงไม่มีเวลาคิดด้วยซ้ำ เขารู้สึกหัวหมุน และปวดหัวมาก!
　　แต่สำหรับคนธรรมดานั้นแย่กว่ามากพวกเขาลงไปนอนกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง
　　คนที่ทนไม่ไหวก็ตะโกนออกมาอย่างบ้างคลั่งก่อนที่จะไล่กัดคนอื่น
　　“เห้ยแกเป็นบ้าไปแล้วหรอ!?”
　　“อ๊ากเอามันออกไปที!”
　　“คอฉัน!”
　　“ปิดหูเอาไว้!อย่าไปฟังมัน!”
　　หลังจากที่สั่งสมพลังมานานการโจมตีนั้นก็ได้ส่งออกมาเสียที ผู้คนที่เสียสติเริ่มไล่กัดคนอื่นอย่างบ้าคลั่ง ทำให้สถานกาณ์ในน่านน้ำนี้ดูเหมือนนรกไม่มีผิด! 　　หลงซงที่ทนเสียงคำรามอยู่นานก็หมดสติและสูญเสียการควบคุมพร้อมกับดิ่งลงไปยังทะเล!
　　“ตู้ม!”
　　“บ้าเอ้ย!อะไรว่ะ!?”
　　เมื่อปะทะหลินเฉิงก็รู้เหมือนถูกของแข็งแกระแทกอย่างจัง เพราะเขากำลังทนต่อเสียงคำรามอยู่เลยไม่ทันตั้งตัว คอของเขาเกือบหักจากการกระแทกนั้น!
　　———————-SC: บทที่ 381 ความต้องการยา