ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 386 การแสดงของฉางเหวินฉวน
ก่อนที่ฉางเหวินฉวนจะออกมาหลินเฉิงก็ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรได้ แม้ว่ามันจะเละเทะจนเขาต้องออกมาเองแล้วก็ตาม
แต่เมื่อได้เห็นพลังที่น่าเหลือเชื่อแข็งแกร่งทั้งในด้านพลังแห่งธาตและกายภาพถ้าหลินเฉิงคาดการณ์ไว้ไม่ผิด เต่าตัวนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉางเหวินฉวนเสียด้วยซ้ำ!
แต่แล้วเมื่อฉางเหวินฉวนจะจัดการกับเต่ายักษ์ที่ไม่น่าจะรอดจากการถูกสายฟ้าถล่มใส่ไม่ยั้งแบบนั้นหลินเฉิงก็สงสัยแม้ว่าชายคนนี้จะไร้ปราณี แต่เขาก็เปิดโอกาสให้เต่าตัวนี้หายใจทุกครั้งไป!
ตามวิธีคิดของคนทั่วไปแล้วรองผู้บังคับบัญชาฉางเหวินฉวนฆ่าหรือไล่ต้อนสัตว์ทะเลออกไปนั้น การที่เขาเป็นผู้นำกองพัน ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องให้ปราณีกับเต่าตัวนี้เลยสักนิด ถ้าเป็นหลินเฉิงหละก็เต่าตัวนี้ต้องตายเป็นร้อยๆ รอบได้แล้ว!
อย่างไรก็ตามความโกรธของฉางเหวินฉวนดูจะเป็นของตายมากแม้แต่พลังแห่งสายฟ้าที่ปิดบังไม่ให้ใครรู้เขาจะย้อมงัดออกมา แต่เขาก็ปล่อยให้เต่าตัวนี้เดินออกมาจากประตูนรกได้เสียทุกครั้งไป นั้นทำให้เต่ายักษ์สามารถเก็บแรงเอาไว้และเรียกกำแพงเสียงออกมาได้ในที่สุด!
“เหมือนว่าเขาจะเจอปัญหาหนักเข้าให้แล้วหละ…”
ด้วยความใจเย็นของหลินเฉิงเขาก็เข้าใจในข้องสงสัยที่เขาตั้งไว้ก่อนหน้านี้ทั้งหมดแล้ว ที่เขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้องตลอดเวลา แต่เมื่อเห็นฉางเหวินฉวนแสดงพลังแบบนี้ ทำให้เขาเรียบเรียงข้อสงสัยในหัวไม่ทัน จนตอนนี้เขามันใจแล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ มันต้องเป็นปัญหาใหญ่กับฉางเหวินฉวนแล้วอย่างแน่นอน!
“แต่อะไรหรอ?” หลังจากที่หลินเฉิงพูดทิ้งเอาไว้หลงซงก็ถามกลับมาอย่างสงสัย
“ไม่มีอะไร…”
หลินเฉิงไม่อยากจะอธิบายอะไรให้เธอฟังโดยเฉพาะเรื่องที่เขากำลังคิด ไม่ว่าเธอจะบาดหมางกับฉางเหวินฉวนมาก่อนหรือยังไง พวกเขาก็เป็นพี่น้องกัน ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องนั้นมีเบื้องลึกตื้นหนาบางอย่างไง
“แปลกจริงๆ…”
เห็นหลินเฉิงไม่อยากพูดกับเธอแล้วหลงซงก็บ่นด้วยสีหน้าเซ็งๆ แต่ก็ไม่มีอะไรที่เธอทำได้ในตอนนี้ เพราะยังไงๆ ชายคนนี้ก็ช่วยเธอไว้แล้วครั้งนึง ไหนจะล่อเต่ายักษ์ออกไปให้อีก ไม่มีเหตุผลอะไรให้เธอโกรธเขาเลยในตอนนี้
“โว้ว!”
ขณะที่พวกเขาพูกคุยกันคลื่นเสียงอีกชุดก็ถูกยิ่งใส่ฉางเหวินฉวน หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วน หลินเฉิงก็เข้าใจว่านี้เป็นการแสดงตั้งแต่ที่ฉางเหวินฉวนปรากฏตัวออกมาแล้ว ถ้าที่เขาคิดไว้ถูกจริงๆ ฉางเหวินฉวนไม่ต้องการที่จะฆ่าเต่าตัวนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ด้วยความสามารถระดับฉางเหวินฉวนไม่มีทางที่เต่าตัวนี้จะมีโอกาสเรียกกำแพงเสียงขึ้นมาด้วยซ้ำไป!
มุมปากของหลินเฉิงก็กระตุกเต่าที่กำลังจะหนีไปก็ร้องขึ้นอีกครั้ง!
“โอวววว!!”
มันร้องอย่างโหยหวนอีกครั้งหลงซงรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว เธอมองไปยังทิศที่เต่ายักษ์อยู่ และเห็นเต่าที่กำลังมุดลงทะเล กลับขึ้นมาอยู่บนผิวน้ำอีกครั้ง มันกำลังกลิ้งพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมา!
“เออ…”
หลงซงตะลึงเล็กน้อยและบ่นกับตัวเอง“ความบาดเจ็บที่สะสมระเบิดขึ้นมาอีกแล้วหรอ?”
หลินเฉิงที่ได้ยินเสียงบ่นก็หัวเราะออกมา“อยู่พูดแบบนั้นสิ มันก็เป็นไปได้นะ! พี่ของเธอเล่นหนักขนาดนั้น มันก็คงจะช้ำในมาพอสมควรเลยหละ”
เห็นหลินเฉิงคิดเหมือนๆกัน หลงซงก็เบาใจลงไปเยอะ มองไปยังเต่าที่กำลังเลือดไหลแบบไม่มีที่ท่าว่าจะหยุด เธอก็ถอนหายใจออกมา “เอาจริงๆ ตั้งแต่ผ่านวันโลกาวินาศมา เต่ายักษ์นี่น่าจะเป็นอะไรที่โหดที่สุดแล้วหละ แม้แต่คนที่แข็งแกร่งที่สุดยังวัดกับมันยากเลย เห็นทีถ้าได้ร่างของมันกลับไปก็คงจะดีไม่น้อยเลย น่าจะทำให้ฐานทัพของเราพัฒนาไปได้อีกระดับนึงเลยหละ!”
“ฉันก็หวังอย่างงั้น”
เห็นสิ่งที่หลงซงรู้สึกหลินเฉิงก็พยักหน้าเล็กน้อย เขากำลังคำนวนว่าสัตว์ตัวนี้จะทำประโยชน์ได้ขนาดไหน!
ก่อนที่คู่พี่น้องจะมาถึงหลินเฉิงที่ถูกเต่ายักษ์ไล่ในตอนนั้น ก็หันหลังกลับไปสู้ และตอนนี้ฉางเหวินฉวนก็มาถึง ซึ่งทันเวลาพอดิบพอดี แต่ก้อนน้ำแข็งที่เขายิงไปก็ยังอยู่ในตัวของเต่าตัวนี้!
เขาควบคุมก้อนน้ำแข็งก้อนนั้นเพื่อให้จบภาระกิจที่เขาตั้งเอาไว้!
เต่ายักษ์ตัวนี้จะเป็นประโยชน์ทางด้านต่างๆให้กับกองพันเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้มีอะไรที่เกี่ยวกับหลินเฉิง ถ้าเขาฆ่าเต่ายักษ์ก็มีวิธีอีกเป็น 100 วิธี!
แต่เป็นเพราะเขาไม่อยากจะแสดงพลังที่แท้จริงออกมากและถ้าทำไปก่อนที่ฉางเหวินฉวนจะปรากฏตัว ทุกอย่างจะไม่มาถึงขนาดนี้ ซึ้งนั้นจะส่งผลกระทบที่ไม่ดีกับภาระกิจของเขาอย่างแน่นอน!
ตอนนี้เขาถูกบังคับให้มีบทกับการแสดงของฉางเหวินฉวนไม่ใช้แค่เขามีพลังที่แข็งแกร็งมาเท่านั้น แต่เขายังสามารถควบคุมเต่าทะเลยักษ์ตัวนี้ได้ด้วย!
ถ้าเขาปล่อยเต่ายักษ์ไปการแสดงของฉางเหวินฉวนก็จะส่งผลสำเร็จ และหลินเฉิงก็จะไม่ได้รับผลดีอะไรเลย หลงซงและหลินเฉิงกำลังพูดคุยกันถึงสภาพของเต่าที่อาบเลือดอยู่ในตอนนี้แต่ฉางเหวินฉวนที่กำลังยืนอยู่บนหลังของเต่ายักษ์กำลังใช้ความตั้งใจอย่างมากในการสร้างฉากนี้ขึ้นมา แต่ก่อนที่เขาจะตัดสินใจจบเรื่องนี้แล้ว เต่ายักษ์ที่อยู่ใต้ตัวของเขาก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหวและตายไปเสียดื้อๆ !
—————————-SC: บทที่ 387 หลักฐาน