ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 396 รายงานพิเศษ

　　เห็นป้าฉินมองมาที่เขาอย่างประหลาดใจหลินเฉิงก็เสียใจนิดๆ ไม่รู้จะ่สงเธอกลับบ้านไปพักผ่อนอย่างไรดี แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะยุ่งยากแบบนี้
　　ถ้าวันนี้เขาไม่เห็นด้วยกับเธอเห็นที่ว่าวันนี้คงจะไม่ได้นอนกันพอดีเรื่องหลายๆ เรื่องในหลายๆ วันที่ผ่านมานั้นทำให้วันนี้เขาต้องการที่จะพังผ่อนให้เต็มอิ่มมากๆ
　　“กะ..ก็อย่างงั้นแหละครับ…”
　　หลินเฉิงได้แต่กระแอ่มให้โล่งคอก่อนที่จะพูดกับไปอย่างจริงจัง “แม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับกองพันจะเป็นเหตุไม่คาดคิดก็ตาม แต่ผมก็ยึดสิ่งที่ผมคุยกับป้าไว้เป็นหลักครับ คือเรืองความปลอดภัยของผมนั้นเอง เห็นได้ชัดเลยว่ากองพันที่หนึ่งนั้นเป็นสถานที่ ที่อันตรายมาก ผมคิดแล้วคิดอีกจึงเลือกที่จะลาออกแบบเดียวกับที่ป้าต้องการพอดีนั้นแหละครับ…”
　　“ฮึ่ม!เธอก็ยังมีหัวคิดนี้นะ!”
　　ได้ยินคำอธิบายของหลินเฉิงป้าฉินก็โล่งอกแล้วเธอดื้อดันจะไปกับเขาวันพรุ่งนี้แล้ว แต่เขาก็ยังกังวลเรื่องให้เธอกลับไปในวันนี้อยู่ดี
　　หลินเฉิงที่เคยสังหารใครต่อใครมานับไม่ถ้วนข้างนอกนั้นตอนนี้เชื่องอย่างกับลูกหมาต่อหน้าฉินชูหยี
　　ในโลกใบนี้ตอนนี้เป็นอะไรที่ยากมากที่ใครสักคนจะย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องภายในครอบครัวและมันยิ่งเป็นอะไรที่ล้ำค่ามากๆ เมื่องสิ่งๆ นั้นเกิดขึ้นกับคนอย่างหลินเฉิง ที่ถูกตัดขาดจากครอบครัวของตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก ป้าฉินคือคนในครอบครัวที่มีค่ามากที่สุดสำหรับเขา เรื่องถูกดุด่าแบบนี้เป็นอะไรที่เขาชินมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว
　　แถมเมื่อถูกด่าแบบนี้ยิ่งทำให้หลินเฉิงรู้สึกอบอุ่นมากกว่าเดิมเสียอีกเพราะสิ่งนี่ก็คือสิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้นกับเขาสมัยที่อยู่บ้าน ตอนนี่ร่างกายของเขารู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก
　　“ป้าครับผมเข้าใจสิ่งที่ป้าพูดดี ผมจะไปจัดการเรื่องลาออกวันพรุ่งนี้ตั้งแต่เช้าเลยครับ ป้าไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะ!”
　　เมื่อเรื่องที่กำลังถูกด่ากำลังจะจบลงหลินเฉิงก็ขัดจังหวะเธอเอาไว้ก่อน
　　“งั้นเรื่องนี้ก็จบไป ตอนนี้ผมจะบอกเรื่องที่ต้องระวังไว้ จำเอาไว้ให้ดีนะครับ!”
　　หยูซานที่เข้าไปในครัวก็ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาให้เขาด้วยหนึ่งถ้วยพร้อมกับที่ที่เธอกำลังกินอีกหนึ่งถ้วย และถุงขนมอีกนิดหน่อย ก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟาข้างๆ ป้าฉิน ป้าฉินที่ได้ยินหลินเฉิงพูดแบบนั้นก็สงสัยอย่างมาก
　　หลังจากที่รับถ้วยบะหมี่มาหลินเฉิงก็พูดต่อ “ยังไงพวกเราก็ไม่ใช่คนนอก ผมจะบอกความจริงทุกอย่างให้! ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดหละก็ อีกไม่นานจะมีความโกลาหนเกิดขึ้นในไม่กี่วันนี้ ผมยังบอกไม่ได้ว่ามันคือเรื่องอะไร แต่เพื่อความปลอดภัยของครอบครัวเราแล้วต้องป้องกันเอาไว้ก่อน”
　　“ความวุ่นวาย!?เรื่องอะไรกัน ทำไมถึงบอกกับป้าไม่ได้?”
　　ได้ยินสิ่งที่หลินเฉิงพูดเธอก็นิ่งไปสักพัก“เธอพึ่งมากอยู่ที่นี่ไม่กี่วันเองนะ เธอไปรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?”
　　หลินเฉิงก็ได้แต่ยิ้มให้และพูดต่อไปว่า“ป้าฉิน แม้ว่าผมจะมาอยู่ได้ไม่นาน ผมก็เป็นผู้ใช้พลังนะครับ กลุ่มของผู้ใช้พลังย่อมแตกต่างจากลุ่มของผู้คนทั่วไปอยู่แล้วใช่ไหมหละครับ? ข้อมูลลับบางอย่างก็เป็นเรื่องที่พวกเราพูดคุยกันแหละครับ…”
　　“เป็นอย่างงั้นหรอ?”
　　ได้ยินคำอธิบายนี้เธอก็ยังไม่ปักใจเชื่อ เธออยู่ในฐานทัพแห่งนี้มานานแล้ว จากประสบการณ์ของเธอแล้ว เธอเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะน้อยหรือใหญ่ นั้นทำำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งที่ได้ยินนัก
　　“เธอรู็เรื่องพวกนั้นล่วงหน้าจริงๆหรอ?” 　　เห็นป้าฉินยังไม่ยอมเรื่องหลินเฉิงก็ได้แต่พยายามแต่เรื่องออกมา แน่นอนว่าเรื่องที่กลุ่มคนสองประเภทดังกล่าวนั้น เป็นเรื่องที่เขาแต่ขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอจะเชื่อเหลือไม่ ก็เป็นอะไรที่เธอไม่เข้าใจอยู่ดี
　　“เอาง่ายๆว่าอีกไม่กี่วันนี้สถานการณ์ของฐานทัพแห่งนี้จะวิกฤติลงไปอีก ถ้าไม่มีอะไรที่สำคัญจริงๆ ป้าฉิน ลุงหลี เสี่ยวเดีย ก็อย่างออกไปไหนมาไหนดีกว่าครับ โคล่ากับเทียนซือจะคอยคุ้มกันให้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น! ผมจะมาลงลายระเอียดให้ฟังอีกถ้าผมไปรู้อะไรมากขึ้น…”
　　หลินเฉิงไม่ได้ระวังเรื่องความปลอดภัยอะไรขนาดนั้นหลินเฉิงกังวลว่าฉางเหวินฉวนที่ทำตัวลึกลับตลอดเวลายังจะมีไพ่ตายอะไรซ้อนไว้อีกรึปล่าว?
　　ถ้าเขาแผนของเขาไม่บรรลุเขาก็ยังถอยกลับมาได้
　　ได้ฟังแผนของหลินเฉิงป้าฉินก็ยิ่งเป็นห่วงสิ่งที่จะเกิดขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้นิสัยของหลินเฉิงดี หลินเฉิงเป็นคนที่ไม่แสดงท่าทีจริงจังมากๆ ออกมาเลย เพราะงั้นเธอต้องคอยระวังแทนเขา!
　　เธอสังเกตุท่าทีของหลินเฉิงอย่าละเอียดแต่เธอก็ไม่เข้าถึงความคิดของหลินเฉิง เธอได้แต่ยอมแพ้ เหมือนว่าเธอต้องกลับมาดูแลวัยรุ่นอีกครั้ง แต่สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความมั่นใจอยู่เรื่องหนึงในทันที
　　“อ่า…”
　　ฉินชูหยีถอนหายใจยาวก่อนที่จะถามอย่างเยือกเย็นกลับไปว่า“เธอโตขึ้นมาเยอะเลยนะ งั้นป้าจะไม่ถามอะไรแล้ว แต่ตอบป้ามาหน่อย ว่าความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้น เธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใช่ไหม?”
　　“เออ…..”
　　แม้ว่าจะรู้แล้วว่าเธอต้องถามคำถามนี้มาแน่ๆที่ต้องทำก็แค่ทำเป็นไม่รู้เรื่องก็เท่านั้น แต่เมื่อเวลานั้นมาถึงแล้วจริงๆ หลินเฉิงก็พูดไม่ออก เขาไม่อยากจะยอมรับเรื่องนี้นัก เขาอยากจะบอกความจริงไป แต่ถ้าเป็นแบบนั้นเธอต้องคอยอยู่กับเขาตลอด 24 ชม. อย่างแน่นอน!
　　แต่ถ้าไม่บอกความจริงไปก็เป็นการดูถูกสติปัญญาของเธอเกินไป ป้าเป็นผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จมาก่อน ถ้าปฏิเสธไปดื้อๆ เธอต้องรู้แน่ๆ
　　“ก็นิดหน่อยครับ!”
　　หลินเฉิงก็พยักหน้ารับ“ตามที่ผมเข้าใจแล้ว เบื้องลึกของฐานทัพแห่งนี้นั้นมีอยู่เยอะมากกว่าที่ผมคิดเอาไว้ มีภัยอันตรายที่คอยซ่อนตัวอยู่ผมต้องทำให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรมารบกวนเรา!”
　　——————SC: บทที่ 397 เหตุการณ์ในอดีต