ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 401 ศูนย์บัชาการคมดาบแห่งรัตติการ
“หึ่ม!นายมาในฐานะอะไรหละ? ปัญหาของตาเฒ่าเหลียงทำให้นายสงสัยนักรึไง?”
ก่อนที่ตาเฒ่าเหลียงจะได้ตอบหลินเฉิงกลับไปเสียงผู้หญิงที่ฟังดูคุ้นหูมากๆ ก็ดังมาถึงโสตประสาทของเขาจากอีกฝากของประตู แต่เหมือนว่าเสียงนั้นจะเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่หลินเฉิงสงสัยในตัวของตาเฒ่า!
ได้ยินคำพูดดูถูกแบบนี้หลินเฉิงกลับรู้สึกสบายใจขึ้นทันที เขาเปิดปากและพูดด้วยรอยยิ้ม “แม่หนูน้อย พอดีฉันคุมปากตัวเองไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่ก็ทำให้เธอมีปัญหาได้นะ เธอลืมเรื่องนั้นไปแล้วหรอ”
“ที่นี้คือศูนย์บัชาการคมดาบแห่งรัตติการนายจะเข้าลองกับฉันดูก็ได้นะ!” ได้ยินคำพูดของหลินเฉิงเจ้าของเสียงนั้นก็คือฉีเซี่ยวฮัน รีบเปิดประตูออกมาชี้หน้าหลินเฉิงอย่างเอาเรื่องทันที!
“เห้อะ!”
เห็นอารมณ์ของผู้หญิงคนนี้แล้วหลินเฉิงก็ถอนหายใจออกมา เขาไม่สนตัวตนของเด็กโง่คนนี้แล้ว เขาหันไปตาเฒ่าและถาม “ยังไงเราก็มาถึงศูนย์บังคับการแล้ว เข้าไปกันเถอะ!”
“ฮึ่ม!”
ตาเฒ่าส่งเสียงไม่พอใจออกมาและถามกลับไป“ไม่กลัวแล้วหรอ เห็นตอนแรกยังปฏิเสธอยู่เลย?”
เห็นชายแก่คนนี้อยากได้คำตอบหลินเฉิงก็ส่ายหน้าและยิ้มแห้งๆ กลับไปกลับ
“ต้องเข้าใจผมหน่อยนะตอนแรกผู้เฒ่าจะพาผมมาที่ไหนก็ไม่รู้ เป็นใครก็ต้องกล้าๆ กลัวๆ อยู่แล้วสิครับ”
“อย่างแรกก็คือก็เห็นไม่อยากจะพูดในที่เปิดเผย ก็เลยพามาปลอดภัยแบบที่นี่ไง!”
ผู้เฒ่าชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้วและพูดต่อ “และสอง ก็เพือให้เด็กหัวรั้นอย่างนายมาเข้าร่วมกับพวกเราสักที งั้นก็ไปคุยกันให้รู้เรื่องได้แล้ว!”
“6หรอ ?”
รูสึกถึงจังหวะลมหายใจที่แตกต่างกันกว่า6 รูปแบบ หลิงเฉิงก็รู้สึกผิดหวังกับระบบรักษาความปลอดภัยของหน่วยข่าวกรองหน่วยนี้ทันที เขาคิดว่าแผนกที่ลึกลับที่สุดในฐานทัพแห่งนี้ ควรจะมีระบบคุ้มกันภภัยที่แข็งแกร่งที่สุดสิ คนที่เป็นยามที่เก่งที่สุดนั้นมีพลังเพียงระดับ 3 เอง
“จะว่าไปแล้ว…”
เหลียงเหลาที่เดินนำก็หยุดคุยกับคนสองสามกลุ่มที่อยู่หน้าประตูทางเข้า ก่อนที่จะหันมาหาหลินเฉิง “จากพลังที่นายแสดงให้ดูในตอนนั้น ฉันอยากให้นายทดสอบมันอีกครั้งหน่อย…” “ฉันว่านะตาแก่ถ้าอยากจะทดสอบฉัน จะตอนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ตอนนี้ เรามาจัดการเรื่องหลักๆ ให้เสร็จก่อน…”
เห็นชายแก่ทำตัวอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็กหลินเฉิงก็รู้สึกช่วยอะไรไม่ได้ เว้นแต่จะปัดเรื่องนั้นทิ้งไปก่อน
“ไม่ไม่ ไม่! การทดสอบนี้เป็นเรื่องเล็กๆ กินเวลาไม่มากหรอก!”
ตาเฒ่ายิ้มและโบกมือ บอกกับหลินเฉิงไปว่าจะใช้เวลาแปปเดียว
เห็นผู้เฒ่าคนนี้ยังเซ้าซี้กับการทดสอบนั้นและอยากจะทำเอามากๆหลินเฉิงก็ได้แต่พูดอย่างนุ่มนวล เขารู้ว่าถ้าเขาปฏิเสธไป เขาก็ไม่ยอมเลิกลาง่ายๆ อย่างแน่นอน!
หลินเฉิงจึงพยักหน้าให้“จะทดสอบอะไรอีกหละ?”
“ง่ายมาก!”
เห็นหลินเฉิงยอมแล้วตาเฒ่าก็ยิ้ม “แม้จะยังไม่รู้ว่าพลังของนายสูงระดับไหนกันแน่ แต่นายก็รู้อย่างรวดเร็วเลยว่าหน้าประตูมียามกี่คนใช่ไหมหละ?”
“อื่ม…”
หลินเฉิงพยักหน้าให้“จิตใต้สำนึกของฉันรู้สึกถึงผู้ใช้พลังได้ มีคำถามอะไรอีกไหมหละ?”
“ไม่หละ!”
ชายแก่ยิ้ม“งั้นนายพอจะบอกได้ไหมว่านายรู้สึกถึงมียามผู้ใช้พลังทั้งหมดตอนนี้กี่คน?”
หลินเฉิงขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินคำถามนั้นเขารู้ว่าเป้าหมายของคำถามเหล่านี้ต้องเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ แต่เขาก็ตอบกลับไปตรงๆ “6!”
“ใช่แล้ว….อะไรนะ!?”
ได้ยินคำตอบนั้นอยู่ๆ ใบหน้าของผู้เฒ่าก็เปลียนไปกระทันหัน เขาจับแขนของหลินเฉิงและถามออกไปอีกครั้ง “นายแน่นใจนะว่าจับลมหายใจของผู้ใช้พลังได้ทั้งหมด 6 คนจริงๆ”
“แน่นอน!”
แม้ว่าเขาจะแปลกใจกับท่าทีนั้นหลินเฉิงก็พยักหน้า “3 คน ในระยะ 100 เมตรห่างจากประตูหลัก, 2 คน ห่างออกไปทางเหนืออีก 500 เมตร, 1 คน 400 เมตร ทางใต้ และคนสุดท้ายทางตะวันออก ยืนอยู่คนเดียว”
“โอเคโอเค….”
ฟังหลินเฉิงพูดถึงจำนวนของยามรักษาการแล้วเขาก็หน้าเปลี่ยนสีนิดหน่อย ก่อนที่จะขอขัดจังหวะ “ไม่ต้องบอกแล้ว คนพวกนั้นกำลังระจำการอยู่ในตอนนี้ ตามที่นายบอกเลยหละ …”
“ผู้เฒ่าจะบอกว่ายังมียามที่อยู่ข้างนอกอีกหรอ?”
หลินเฉิงเห็นตาเฒ่าที่กำลังช็อคเขาก็ถามกลับไปอย่างสงสัย ชายแก่ต้องมั่นใจในอะไรบางอย่างถึงถามเขามาแบบนี้
“ใช่แล้วหละไม่ได้มีอยู่ แค่ 6 คนหรอกนะ…”
ชายแก่คนนี้ก็ไม่ปิดบังเขายังพูดต่อไปอีกว่า“ถ้านับแค่ผู้ใช้พลังตอนนี้กำลังรักษาการอยู่ 7 คน…”
หลังจากบอกจำนวนที่แท้จริงไปแล้วชายชราก็ไม่ได้ติดใจอะไร เขารู้สึกอึดอัดใจอยู่บ้าง ในฐานะที่เข้าเป็นคนฝึกสอน สมาชิกของหน่วยรักษาการของคมดาบแห่งรัตติการ เขาก็อิ่มเอมใจกับผลที่ออกมาอย่างมาก หลังจากที่คนพวกนั้นจบการฝึกไไปก็เข้าประจำการทันที และทุกครั้งที่พวกเขาอยู่ในระหวางปฏิบัติหน้าที่ก็ไม่มีใครเคยพบตัวพวกเขาเลย แต่มีชายเพียงคนเดียวที่สามารถตัวเจอทีมผีนี้ได้ 2 คน นั้นก็คือฉางเหวินฉวน เขามั่นใจมากว่าผู้ใช้พลังพรางตัวที่เขาคัดเลือกมานั้น จะไม่มีใครตรวจเจอได้ แต่หลินเฉิงชายหนุ่มที่น่าทึ้งคนนี้สามารถตรวจจับพวกเขาได้ถึง 6 คน นั้นทำให้เขาพูดไม่ออกเลยสักนิด!
หลังจากที่ทราบจำนวนแล้วหลินเฉิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาลองปลดปล่อยสัมพัสทั้งหกออกไปอีกครั้ง เขาก็ยังคงไม่พบคนที่ 7 อยู่ดี!
———————-SC: บทที่ 402 จางหุย