ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 417 ฝันร้ายสีดำ

　　หลังจากที่กำแพงน้ำแข็งพังทลายลงดาบสายฟ้าก็ไม่ได้เสียหายเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่เร่งกำลังกลับมาแล้ว คลื่นสายฟ้าพวกนั้นก็วิ่งตามหลินเฉิงต่อในทันที!
　　“ถูกไล่ไม่หยุดเลย!!”
　　หลินเฉิงต้องหลบสายฟ้าที่พุ่งเข้าใส่อีกครั้งหลินเฉิงได้แต่ขมวดคิ้วแล้วบ่นกับตัวเอง อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าร่างตัวเองถูกหยุดกลางอากาศ!
　　เขายกมือสองข้างช้าๆแล้วหันกลับไปมองดาบสายฟ้าชัดๆ ก่อนที่ดาบนั้นจะมาถึงตัวเขา มือทั้งสองก็มาประกบกัน ทันทีที่เข้ากางออกอย่างรวดเร็ว ก้อนน้ำแข็งสี่เหลี่ยมขนาดยักษ์สองก้อนก็โพล่ขึ้นมาทันที! มันรับการโจมตีทั้งหมดของคลื่นดาบอสนีบาตอย่างไม่หยุดยั้ง! 　　ตู้ม!
　　ด้วยเสียงปะทะที่เบาจนแทบจะไม่ได้ยินก้อนน้ำแข็งทั้งสองก็เชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียวกลางอากาศ มันค่อยๆ ดันฉางเหวินฉวนกลับไปอย่างช้าๆ
　　แกร็ก!แกร็ก! แกร็ก! แกร็ก! แกร็ก!
　　หลังจากที่พลิกวิกฤตได้แล้วหลินเฉิงก็พักหายใจสักแปป อยู่ๆ เขาได้ยินเสียงปรบมืออย่างชัดเจนจากเบื้องล่าง!
　　เมื่อฟุ่นควันจางลงก็เผยให้เห็นฉางเหวินฉวนกำลังปรบมือให้เขาอยู่!
　　“การแสดงของนายทำให้ฉันเปลี่ยนมุมมองไปทุกขณะเลย!”
　　ฉางเหวินฉวนเดินเข้ามาช้าๆแล้วมองหลินเฉิงอย่างประหลาดใจ “ฉันคิดว่านายเป็นแค่คนที่โชคดีได้พลังที่ร้ายกาจมา ตอนนี้เหมือนนายจะไม่ได้เป็นแค่ไอโง่แล้ว แต่นายยังมีพลังมากพอที่จะสู้กับฉันได้หลายยกขนาดนี้!” 　　ฉางเหวินฉวนเดินมาถึงเบื้องล่างของหลินเฉิงพอดิบพอดี“ฉันสนใจจริงๆ ว่านายเป็นไงมาไง พลังควบคุมน้ำแข็งของนายก็คงปราบภัยอันตรายมาตลอดทางจากแผ่นดินใหญมาถึงนี่เลยหละสิท่า?”
　　“แล้วเรื่องนั้นมันสำคัญอย่างไรกับนาย?”
　　จากคำดูถูกเริ่มกลายเป็นคำถามมากขึ้นเรื่อยๆ
　　แต่ฉางเหวินฉวนเองก็ไม่ใช่พวกที่ชอบเล่นลิ้นเขายังคงพูดอย่างดุดัน “นายต้องตอบฉัน!”
　　“ต้องขอโทษด้วยท่าทีของนายมันทำให้ฉันไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก -”
　　หลินเฉิงยักไหล่พร้อมกับแบมืออกทั้งสองข้าง
　　“จะใช่อย่างงั้นหรอ?”
　　เห็นสีหน้าสบายอารมณ์ของหลินเฉิงแล้วฉางเหวินฉวนก็ทนไม่ไหว “ช่างปะไร เดี๋ยวนายก็บอกทุกอย่างกับฉันแล้ว!” 　　ทันใดนั้นร่างของฉางเหวินฉวนก็หายไปในอากาศและอากาศรอบๆตัวหลินเฉิงก็บีบตัวอยย่างรวดเร็ว ในมือของหลินเฉิงตอนนี้กำดาบน้ำแข็งไว้แน่น แล้วกวาดไปทางซ้าย รอรับการจู่โจมของฉางเหวินฉวน!
　　หลังจากที่พักได้ไม่นานฉางเหวินฉวนก็เห็นหลินเฉิงและความไม่เสียใจของชายคนนั้น ทันทีที่ฉางเหวินฉวนโพล่ออกมา เขาก็ฝาดขาโดยเล็งไปที่คอของหลินเฉิงทันที!
　　“ตู้ม!”
　　หลินเฉิงสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวจากด้านหลังของเขาหลินเฉิงก็กระโดดแต่การเตะนั้นก็ทำให้เขาเสียหลักอย่างสิ้นเฉิง
　　ปั้ง!
　　เมือถูกฉางเหวินฉวนทำให้เป็นอัมพาดช่วยคราวแล้วหลินเฉิงก็ลอยออกไปกลางท้องฟ้า แล้วตกลงมาบนพื้นหิมะเหมือนกับนกที่ถูกยิง
　　“หิมะหรอ?” 　　หลังจากที่เห็นจุดที่หลินเฉิงตกลงไปฉางเหวินฉวนที่กลับลงมันตั้งหลักบนพื้นก็ขมวดคิ้วแน่น ก่อนที่จะได้ทำอะไร ฉางเหวินฉวนก็รู้สึกถึงภัยอันตรายที่มาจากด้านหลัง!
　　ฟูฟู
　　ในภาวะวิกฤติหลินเฉิงก็มีเหงือยชุ้มเหมือนกับฉางเหวินฉวน เขาเรียกธนูน้ำแข็งขึ้นมาแล้วยิงสวนกลับไปด้วยความเร็วเสียง!
　　“พลังการเตะนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ…”
　　หลินเฉิงที่พึ่งรู้ตัวก็ลุกขึ้นจากกองหิมะแล้วปัดหิมะออกจากไหล่ทั้งสอง และเริ่มพูดจ่าแหย่ฉางเหวินฉวนอีกครั้ง
　　“ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรกฉันจะตอบแทนแกให้สาสมกว่านี้อีก ฉันจะดับลมหายใจของแกลงตรงนั้นเลย!”
　　หลังจากที่หลบการโจมตีทีเผลอของหลินเฉิงได้เขาก็มองหน้าหลินเฉิงอีกครั้ง
　　“จริงหรอ?”
　　“ถ้านายฉันรู้ว่านายอ่อนแบบนี้หน้าจะฆ่าให้ตายเลยซะตั้งแต่ตอนแรกเหมือนกัน!”
　　หลินเฉิงกำหมัดแน่นและดาบน้ำแข็งเล่มใหม่ก็โพล่ออกมาทันที ที่เขาแบมือออกจากกัน!
　　“อ่อนอย่างงั้นหรอ?ฮ่าๆๆๆๆ”
　　ได้ยินหลินเฉิงพูดแบบนั้นฉางเหวินฉวนก็หัวเราะเหมือนได้ยินมุกตลกที่ตลกที่สุดในโลกอย่างไงอย่างงั้น
　　หลังจากที่หัวเราะมาสักระยะเขาก็หลับมาเคร่งขรึมอีกครั้ง “ฉันอยากให้แกรู้จริงๆ ว่าไอพวกที่จิตใจอ่อนแอแบบแกมันจะพบชะตากรรมที่เลวร้ายขนาดไหน!”
　　เขายกดาบสายฟ้าขึ้นมาเหนือหัวและแล้วสายฟ้าสีดำก็กลืนกินดาบทั้งเล่ม สายฟ้าที่สถิตอยู่ในทุกบริเวณก็เปลี่ยนสีกลายเป็นสีดำทมิฬทั้งหมด ดาบสายฟ้านั้นมีความยาวที่มากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พลังการทำลายล้างนั้นเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุด!
　　“สายฟ้าทมิฬ!?” 　　เห็นเฉดสีใหม่ของพลังนั้นหลินเฉิงก็รู้สึกช็อค เขาเคยสู้กับมังกรที่เรียกสาฟ้าแบบนี้มาก่อน เขาไม่มีทางลืมพลังการทำลายร้างของมันได้แน่ๆ !
　　“โฮ่?สีหน้าของนายดูแย่มากเลยนะ เคยเห็นฝันร้ายสีดำ แบบนี้จากที่ไหนมาก่อนหรอ?”
　　ฉางเหวินฉวนแปลกใจมากที่เห็นหลินเฉิงช็อคแบบนี้
　　เพราะว่าสายฟ้าทมิฬนั้นคือสัญลักษณ์ของการทำลายล้างอันไรจุดสิ้นสุดฝันร้ายสีดำนั้น คือท่าไม้ตายที่เขาฝึกมา เขาเองก็ไม่ได้เห็นพลังนี้บ่อยนัก แต่หลินเฉิงเหมือนจะรู้จักมันดีเลย นั้นทำให้เขาสงสัยและมั่นใจมากว่าหลินเฉิงเคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน!
　　“หนะ…แน่นอนว่าเคย!”
　　หลินเฉิงตอบไปหลังจากที่กลืนน้ำลายแล้ว “ทำไมนายถึงเรียกมันว่าฝันร้ายสีดำหละ?” 　　———————-SC: บทที่ 418 กลีบพันน้ำแข็ง