ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 418 กลีบพันน้ำแข็ง

　　“ใช่!มันตระการตามากสินะ?”
　　ได้ยินแบบนั้นฉางเหวินฉวนก็แสยะยิ้ม เขาไม่ได้หยุดการโจมตีนั้นแต่อย่างใด ดาบเลเซอร์สีดำทมิฬของของที่กำอยู่ในมีข้างขวา ก็ฟาดฟันไปหาร่างของหลินเฉิงทันที หลินเฉิงเฆ้นฝันร้ายสีดำกำลังวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว!
　　“ดูดีมากจริงๆ…”
　　ได้ยินคำพูดของฉางเหวินฉวนโดยเฉพาะตอนที่เขาเห็นฝันร้ายสีดำนั้น หลินเฉิงก็เคร่งครึมขึ้นมาทันที เขาถีบตัวออกไปด้านหลังอย่างแรง แล้วสยายปีกคริสตัลน้ำแข็ง!
　　“แกหนีไม่พ้นหรอกหน่า!”
　　เห็นหลินเฉิงทิ้งระยะห่างออกไปฉางเหวินฉวนก็เยาะเย้ยเขาอีกครั้ง เมื่อเขากวัดแกว่งดาบสีดำอีกครั้ง สายฟ้านับร้อยเส้นก็พุ่งงออกไป!
　　“เห้ย!เร็วจัง!?”
　　ได้ยินเสียงสายฟ้าวิ่งผ่าอากาศไล่หลังมาหลินเฉิงก็หงุดหงิดมาก เขาหันหลังไปมอง ก็เห็นสิ่งที่เขาคิดไว้จริงๆ ฝันร้ายสีดำไล่ตามเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน มันกำลังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
　　เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะไล่ตามเขาทันตอนไหนหลินเฉิงหยุดกะทันหันกลางอากาศ ก่อนที่สายฟ้าจะถูกตัวเขา หลินเฉิงก็สบัดดาบน้ำแข็งออกไปกลางอากาศ แล้วตาข่ายน้ำแข็งก็ก่อตัวขึ้นมารับแรงกระแทก!
　　ทุกอย่างช้าลงไปหมดภายในเสี้ยววินาที ตาข่ายน้ำแข็งก็ขยายกว้างออกไปอย่างต่อเนื่อง พรืบตาเดียวมันก็ครอบคุมระยะการโจมตีของสายฟ้าทมิฬทั้งหมดก่อนที่มันจะถูกตรึงและแข็งตัว!
　　ตู้ม!
　　ทันทีที่พลังทั้งสองปะทะกันสะเก็ดน้ำแข็งและหิมะก็กระจายไปทั่วทุกบริเวณ พลังของสายฟ้าก็ลดลงเรื่อยๆ ด้วยความแข็งแรงของตาข่าย แต่ไม่นานนักตาข่ายน่ำแข็งที่สร้างขึ้นมาก็ขาดกระจุยกลางอากาศ ระยะโจมตีของฝันร้ายสีดำก็ลดลงจนเหลือขนาดเท่าคนหนึ่งคนเท่านั้น
　　“น่ากลัวจริงๆ!”
　　หลินเฉิงช็อคทันทีที่เห็นต่าข่ายเทียนปิงขาดกระจุยเป็นผุยผงตอนที่เขาสู้กับมังกรยักษ์ สายฟ้าของมันไม่สามารถทำลายตาข่ายของเขาได้ด้วยซ้ำ!
　　ฉางเหวินฉวนโกรธมากที่เห็นการโจมตีของเขาถูกป้องกันเอาไว้ได้อีกครั้งทั้งๆ ที่เขาคิดว่าตัวเองชนะแน่ๆ ด้วยการโจมตีล่าสุด เขาเริ่มรู้ถึงพลังและความฉลาดของหลินเฉิงแล้ว อย่างไรก็ตามเข้าไม่คิดเลยว่าสายฟ้าที่เขาใช่เวลาเตรียมการอยู่นานจะถูกสลัดทิ้งได้แบบนั้น!
　　ทันทีที่เข้าพยายามจะเรียกสายฟ้าออกมาอีกครั้งหลินเฉิงที่ควรจะลอยอยู่บนฟ้าก็หายไปจากจุดนั้นแล้ว เขารีบมองหาตัวหลินเฉิง เขาไม่รู้มาถึงตอนนี้ว่าหลินเฉิงได้ทิ้งปีกคริสตัลไปแล้ว ตอนนี้เขากำลังยืนคุยกับฉีเซี่ยวฮันที่หายไปสักระยะ เธอกลับมาแล้วคุยด้วย ไม่ไกลจากจุดที่ฉางเหวินฉวนอยู่นัก
　　“พวกคนในฐานทัพรู้แล้วหรอว่าแถวนี้มีบางอย่างไม่ปกติเกิดขึ้น?แถมยังรวมกำลังทั้งคนและม้าเพื่อมาตรวจสอบด้วยเนี่ยนะ?”
　　กลายเป็นหลินเฉิงที่จะลองเล่นสนุกกับฉางเหวินฉวนต่อก็ถูกเฉีเซี่ยวฮันที่เขาส่งออกไปสอดแนมกลับมารายงานสถานะการณ์ให้กับเขา พร้อมกับหยูซานที่รีบวิ่งมากับเธอด้วย พวกเธอบอกกับหลินเฉิงว่าสถานกาณ์ตอนนี้น่าเป็นห่วงมาก คนพวกนั้นจะมาถึงป่าแห่งนี้อีกไม่นานแล้ว!
　　“ใช่แล้วหละถ้าเป็นไปได้นายควรเครียเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเลยนะ ไม่งั้นเตรียมเปลี่ยนป่าแห่งนี้ให้กลายเป็นสนามรบได้เลย! “
　　ได้ยินแบบนั้นทั้งหยูซานและหลินเฉิงก็พยักหน้าให้　　“แกร็ก….มีปัญหาแล้ว!”
　　หลินเฉิงขมวดคิ้วเขาคิดว่าที่แห่งนี้ไกลจากตัวฐานทัพพอสมควรแล้ว ไม่คิดว่าจะถูกพบได้เร็วขนาดนี้ โดยที่ไม่ได้ตั้งใจเขาก็ประเมินพลังของคนเหล่านี้ต่ำไปจริงๆ
　　หลินเฉิงคิดมาถึงตรงนี้เขาก็ตัดสินใจที่จะยุติการต่อสู้เขาสามารถสู้กับคนเหล่านั้นได้ก็จริง แต่ถ้ามดหลายๆ ตัวมารวมกันมันก็ล้มช้างได้อย่างง่ายดาย !
　　“พวกเธอสองคนพยายามล่อพวกเขาให้ได้นานที่สุดฉันจะจัดการเรื่องตรงนี้ให้ได้เร็วที่สุดแล้วค่อยหนีกัน!”
　　หลังจากออกคำสั่งกับผุ้หญิงทั้งสองคนแล้วหลินเฉิงก็ถอนหายใจเบาๆ แล้วหันไปหาฉางเหวินฉวน
　　“ต้องขอโทษด้วยท่านรองผบ.เห็นทีการประลองของพวกเราต้องจบลงเร็วๆ นี้แล้ว!”
　　หลินเฉิงงัดบุหรี่ขึ้นมาสูบก่อนที่จะพูดด้วยสีหน้าอนาถใจ　　“ประลอง?”
　　ได้ยินแบบนั้นฉางเหวินแวนก็ตั้งท่าทันที“นายคิดว่ากำลังเล่นอยู่ที่สนามเด็กเล่นรึยังไง?”
　　“ก็ไม่นะ….”
　　หลินเฉิงส่ายหน้า“เชื่อฉันเถอะ ฉันมีเหตุผลพอที่จะทำแบบนี้ก็แล้วกัน แต่สถานการณ์ในตอนนี้คงอยากที่จะเค้นอะไรออกมาจากปากของนายได้ เพราะงั้น….”
　　พูดถึงตรงนี้หลินเฉิงก็ยกมือซ้ายขึ้น แหวนบนนิ้วของเขาเปร่งแสงแล้วพึ้นดินก็สั่นสะเทือน จากนั้นวงกลมของผลึกน้ำแข็งยักษ์เส้นผ่าศูนย์หลางกว่า 100 เมตร ก็โพล่ขึ้นมาเหนือหัวของฉางเหวินฉวนพอดี!
　　“ฉันจึงต้องเอาจริงสักหน่อยแล้ว…”
　　ผลึกนำแข็งยังคงขยายวงกว้างขึ้นเหมือนกับดอกไม้บานฉางเหวินฉวนหันขึ้นไปมองพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น เมื่อเขารู้ตัวก็พยายามที่จะหนีออกจากระยะโจมตีทันที! 　　“กลีบพันน้ำแข็ง!”
　　ทันทีที่เขาเปร่งเสียงออกมาผลึกน้ำแข็งก็เร่งเคลื่อนไหว
　　ฉางเหวินฉวนที่กำลังจะหนีก็ถูกผลึกน้ำแข็งนั้นทับในทันทีซึ่งมันจะพันธนาการเขาเอาไว้อีกครั้ง!
　　เมื่อจับตัวฉางเหวินฉวนได้หลินเฉิงก็พักหายใจอย่างอดไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายไม่ได้เป็นแค่ผู้ใช้พลังบ้านๆ ธรรมดาๆ เขาเป็นถึงผู้นำของกลุ่มผู้รอดชีวิต จะใช้วิธีเดิมๆ จับเขาซ้ำๆ ไม่ได้ เขาจึงทดลองท่าทีไม่เคยใช้มาก่อน โชคดีที่มันได้ผล!
　　ถ้าเพื่อสังหารแล้วมีเป็น 100 วิธีที่เขาสามารถทำได้ แต่ยังไงเป้าหมายครั้งนี้ก็ไม่ใช้การทำอะไรแบบนั้น
　　อย่างมากที่สุดก็แค่การบาดเจ็บระดับกลางไม่ถึงสาหัสจนกว่าเขาจะได้ข้อมูลที่ต้องการ ที่ปล่อยให้การต่อสู้นั้นยืดเยื้อมาก็เพื่อที่จะหาจุดอ่อนของฉางเหวินฉวนให้ได้มากที่สุด จนตอนนี้เขาก็มองเห็นจนได้! 　　ฟังเสียงฉางเหวินฉวนอาละวาดอยู่ในกรงน้ำแข็งเขาก็รู้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังยิงสายฟ้าออกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อที่จะหนีออกมาให้ได้ แต่เขาก็ไม่ห่วงว่าฉางเหวินฉวนจะหลุดออกมาได้ กลีบพันน้ำแข็งของเขาใช้เพื่อจับผู้ใช้พลังระดับสูงอยู่แล้ว ไม่ว่าผู้ใช้พลังคนนั้นจะเก่งกาจขนาดไหนก็ไม่มีทางที่จะพังผลึกน้ำแข็งนี้ได้ในระยะเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน
　　หลินเฉิงคอยฟังสถานการณ์ข้างในอยู่สักระยะเขากำหมัดซ้ายแล้วแหวนก็เปร่งแสงอีกครั้ง กลีบดอกบัวหิมะที่มีเส้นฝ่านศูนย์กลางกว่า 100 เมตรก็หดตัวลงเหลือขนาด 10 เมตรทันที
　　———————SC: บทที่ 419 โยกย้าย อีกครั้ง