ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 419 โยกย้าย อีกครั้ง

　　“ฉีเซี่ยวฮัน, หยูซาน!”
　　หลังจากลดขนาดของกรงขังลงถึงขนาดที่เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วหลินเฉิงยังคงยืนอยู่ที่จุดเดิมพร้อมเรียกสาวๆ ทั้งสองที่คอยสอดส่องเป็นหูเป็นตาให้
　　“มีเรื่องอะไรหรอ?”
　　ได้ยินเสียงเรียกฉีเซี่ยวฮันก็เป็นฝ่่ายตอบรับเขาก่อน เธอรีบไปเรียกหยูซานที่อยู่ห่างออกไป เมื่อเธอมาถึงจุดที่หลินเฉิงอยู่ เธอก็ถูกดึงดูดโดยกรีบดอกไม่น้ำแข็งขนาดใหญ่ที่อยู่ห่างออกไป!
　　“งดงามจริงๆ…”
　　มองไปยังผลึกน้ำแข็งที่สะท้อนกับแสงอาทิตย์หญิงสาวทั้งสองก็รู้สึกประทับใจ กับสิ่งที่ได้เห็น พวกเธอเหมือนจะลืมสิ่งที่ต้องทำไปชั่วขณะ　　“อะ…เออพวกเธอรู้ใช่ไหมว่ามันคืออะไร?”
　　เห็นท้องสองถูกดอกไม้ดอกนี้ทำให้หลงไหลหลินเฉิงก็ต้องเรียกสติพวกเธอกลับมาอย่างช่วยไม่ได้
　　“ฉันขอเตือนไว้ก่อนนะว่าฉางเหวินฉวนอยู่ในนั้น”
　　“เลิกใจลอยได้แล้วมาช่วยฉันหน่อย!”
　　“อ๊ะ!?”
　　เมื่อได้ยินเสียงของหลินเฉิงพวกเธอก็ได้สติ พวกเธอเข้าใจแล้วว่าข้างในนั้นกำลังกักตัวอันตรายไว้อยู่ ตอนนี้ไม่มีสายฟ้าสีม่วงหรือสีดำสถิตอยุ่ข้างในแล้ว ตอนนี้ฉางเหวินฉวนกำลังกระโดดขึ้นลงอยู่ในกรงเหมือนกับปลาดติดอวน
　　“นี่….”
　　เห็นฉางเหวินฉวนเหมือนบ้าไปแล้วที่อยู่ในกรงนั่นพวกเธอก็สำรวจรอบๆ ดอกไม้น้ำแข็งนี้ มันแข็งแกร่งมากจนพวกเธอไม่รู้เลยว่าจะทำลายดอกไม้ดอกนี้ได้อย่างไร
　　หญิงสาวทั้งสองได้แต่รู้สึกอนาถใจแทนฉางเหวินฉวนที่ติดอยู่ข้างใน
　　“ก็นะแม้ว่ามันจะแข็งแกร่งมากแต่ก็มีระยะเวลาของมันอยู่นะ ยังไงๆ มันก็คือน้ำแข็ง!”
　　หลังจากที่เรียกสติพวกพ้องกลับมาได้หลินเฉิงก็ดีนิ้ว ธารน้ำแข็งเสายนึงก็ทอดยาวออกไป เขาจึงเตะใส่กรงน้ำแข็งเต็มแรง นั้นทำให้ดอกไม้นั้นกลิ้งตามถนนหิมะนี้ไปไกล!
　　“นี่ก็ห่างจากฐานทัพประมาณ10 กิโลเมตร แต่กลับถูกพบได้เร็วขนาดนี้ นั้นสรุปได้ง่ายๆ เลยว่าในฐานทัพแห่งนี้มีผผู้ใช้สัมผัสทั้ง 6 ระดับสูงแฝงตัวอยู่อย่างแน่นอน!”
　　ขณะที่เคลื่อนย้ายกรงน้ำแข็งนี้ไปตามทางเขาก็เรียกสองสาวให้ตามมาด้วย “เพราะงั้นพวกเราจะปล่อยให้เสียเวลาไม่ได้แล้ว พลังของฉางเหวินฉวนเป็นอะไรที่ต้องระวังเอาไว้บ้าง กรงของฉันก็คงจะขังเขาไว้ไม่ได้นานขนาดนั้นหรอก รีบไปหาที่ปลอดภัยเร็ว” 　　พูดจบเขาก็กลิ้งกรงน้ำแข็งเร็วขึ้นทิ้งป่ารกทึบเอาไว้เบื้องหลัง แหวนของเขาเปร่งแสงตลอดเวลาเพื่อสร้างเส้นทางน้ำแข็งให้กับพวกเขา ทันทีที่พวกเขาเดินไปบนทางได้ระยะนึง รางที่ไม่ได้ใช้งานแล้วเส้นทางนี้ก็ละลายหายไปทันที
　　“น่ากลัวจัง…”
　　ฉีเซี่ยวฮันพูดออกมาอย่างใจลอย“ในฐานนะที่เป็นคนของแผนกตรวจตรา ไม่คิดเลยว่าพวกเรากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายขนาดนี้มาโดยตลอด! ถ้าไม่มีนายคงไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้จริงๆ!”
　　“ไม่ขนาดนั้นหรอก…”
　　หลินเฉิงส่ายหน้า“ไม่ว่าเขาจะมีพลังที่แข็งแกร่งรอบด้านขนาดไหน เขาก็ยังมีขีดจำกัดอยู่ ว่าแต่เราจะหนีไปที่ไหนดี? หรือเก็บไอหมอนี้เลยดีไหม? …”
　　ตอนนี้หลินเฉิงชำเลืองมองไปยังฉางเหวินฉวนที่อยู่ข้างใน“ถ้ามันไม่ได้ว่าแผนอะไรอยู่หละก็ ไม่มีทางที่จะรักษาพลังของตัวเองไว้แบบนี้หรอก! เขาอาจจะรอจังหวะอยู่แล้ว แถมตอนนี้เขาก็ไม่ต้องกลัวเรื่องลูกหลงแล้วด้วย!”
　　“จริงด้วย!หนูก็ว่างั้น!”
　　ได้ยินการวิเคราะห์ของหลินเฉิงหยูซานก็พยักหน้าเห็นด้วย
　　“แต่ปัญหาคือเขาคิดอะไรอยู่?และเขาจะใช้พลังอะไรอีกตอนที่ออกมาได้แล้ว?”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงฏ็หัวเราะเบาๆ“คิดว่าดาบรัตติการจะหาตำแหน่งของเราเจอไหม ด้วยความเร็วของหน่วยแล้วเธอคิดว่ายังไง?”
　　“ฮึ่ม!อย่าดูถูกความสามารถของหน่วยเรานะ ถ้าเราจะหาตัวใครสักคนหละก็ ไม่มีทางช้าไปกว่าไอพวกนั้นอย่างแน่นอน!”
　　เห็นหลินเฉิงสงสัยในการทำงานของทีมงานฉีเซี่ยวฮันก็ไม่พอใจนัก “และจากสิ่งที่เรารู้เกียวกับฉางเหวินฉวนแล้ว เขาไม่ได้นิ่งเฉยอยู่ในกรงอย่างแน่นอน! ”
　　“ฮืม?”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงที่กำลังเร่งความเร็วก็หยุดกระทันหันเขาขมวดคิ้วและถามกลับไป “หมายความว่าไงที่เธอพูด?”
　　“ง่ายๆแม้ว่าเราจะไม่ได้ข้อมูลอะไรเกียวกับพลังของเขา แต่เราก็เฝ้ามองฉางเหวินฉวนมานาน เราเข้าใจเรื่องนิสัยและเอกลักษณ์ของเขาอย่างดีเลยหละ!”
　　ฉีเซี่ยวฮันรู้สึกแปลกๆแต่เธอก็ตอบคำถามนั้นไป “เขาเป็นคนที่รอบคอบและทำอะไรอย่างพิถีพิถัน ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหนเขาก็จะพยายามหาข้อได้เปรียบเอามาพลิกสถานกาณ์ตลอด แม้ว่าเขาจะฉลาดขนาดไหนก็ไม่มีทางรู้เลยนะว่าจะถูกลอบโจมตีแบบนี้เอาได้”
　　“แน่นอนที่สุด!”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็เยาเย้ย พูดจบหลินเฉิงก็เรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาขวางทาง และหยุดกรงขังเอาไว้ทันที!
　　“มีอะไรหละพี่หลิน?ทำไมถึงหยุดหละ?”
　　หยูซานได้แต่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น　　แม้ว่าพวกขเาจะเดินทางกันด้วยความเร็วที่สูงในระดับนึงแต่เวลาก็ไม่ได้เข้าข้างพวกเขา จากตำแหน่งปัจจุบันตอนนี้ พวกเขาพึ่งออกมาจากจุดเดิมได้เพียง 4 – 5 กิโลเมตร
　　โดยที่ไม่ได้ตอบคำถามของหยูซานหลินเฉิงมองไปรอบๆแล้วพูดอย่างจริงจังกับหญิงสาวทั้งสองทันที “พวกเธอไปเฝ้าระวังกองทัพผู้ใช้พลังเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่มีใครมาใกล้อย่าพึ่งกลับมาจนกว่าฉันจะเรียก เข้าใจไหม?”
　　“ห๊ะ?!”
　　“ทำไมหละ!?”
　　เห็นหลินเฉิงออกคำสั่งให้ไปป้องกันพื้นที่ทั้งสองก็กำลังงุนงง ตรงที่พวกเขาอยู่นั้นไม่มีทางที่จะมีใครมาเห็นอย่างแน่นอน พวกเธอไม่เข้าใจสิ่งที่หลินเฉิงกำลังคิดอยู่เลย!
　　———————–SC: บทที่ 420 การปรากฏตัวอีกครั้งของปีศาจรัตติการ