ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 422 หลิงเจิง

　　หลังจากที่หลินเฉิงหลุดไปได้หลิงเหมิงก็เหลือแต่ความสิ้นหวัง!
　　เธอนำทัพหัวกะทิมากว่า50 คน เพื่อช่วยเหลือฉางเหวินฉวนจากหลินเฉิง เธอคิดว่าจะจัดการเขาได้ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งขนาดนี้ ตอนนี้สถานการณ์ปัจจุบันของการสู้รบกลับไปในฟั่งของหลินเฉิงแล้ว
　　“ถึงตอนนี้ฉันก็ยังอยากได้ยินความลับจากปากของเธอนะแต่ครั้งนี้ฉันไม่ปล่อยให้เธอหนีไปแน่!”
　　เสียงของหลินเฉิงดังขึ้นเธอหันไปมองก็พบว่าหลินเฉิงอยู่ห่างจากเธอไม่กี่เมตรแล้ว
　　“มะ..ไม่นะ!”
　　หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้นเธอถอยหลังกลับไปด้วยความกลัวและขอร้องอ้อนวอน! 　　หลินเฉิงที่อยากจะสังหารเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นเขาแกว่งดาบไปที่ร่างของเธอ แต่ก่อนที่ดาบนั้นจะได้สัมพัสคอของเธอ แรงบางอย่างก็พลักเขาและเธอออกจากกัน!
　　“อะไรว่ะ!?”
　　หลินเฉิงหันไปหาหลิงเหมิงแล้วม้วนตัวตั้งหลักกลางอากาศชายนักกล้ามสูงเกือบ 3 เมตร หน้าตาอย่างกับดาราก็โพล่ออกมา!
　　“พ..พี่!?”
　　หลินเหมิงที่ทำใจแล้วว่าจะต้องตายเธอหลับตาปี้แต่สิ่งที่เธอเห็นกลับไม่ใช่โลกแห่งความตาย คอของเธอมีแผลโดนบาด แต่เธอก็ไม่สนใจและหันไปหายชายที่เข้ามาช่วย เธอวิ่งไปหาพี่ชายของเธอทั้งน้ำตา!
　　“จำได้ไหมว่าเธอบอกอะไรไว้กับพี่ก่อนที่จะออกมาบอกให้รอฟังข่าวใช่ไหม?”
　　เขาลูบผมของหลิงเหมิงหลิงเหมิงไม่ฟังคำสั่งของเขาและตามเขามา เธอปล่อยโหออกมา “น…น้องไม่คิดเลยว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้…”
　　“อย่ามาแก้ตัวนะ!”
　　หลินเหมิงได้แต่ทำหน้างงทันทีที่ได้ยิน คำตำหนิ เธอเปิดปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่มีอะไรออกมา
　　หลังจากที่รู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะความสะเพร่าของเธอเองเพราะว่าเธอไปติดต่อกับหลินเฉิงก่อนในตอนแรก ก่อนที่จะต่อสู้กันระหว่างหลินเฉิงกับมังกรม่วง(ซือหลง)
　　เพราะการต่อสู้ครั้งที่แล้วสร้างความโกลาหลเป็นวงกว้างแม้ว่าซือหลงจะตาย เธอก็เชื่อว่าหลินเฉิงนั้นเก่งกว่า แม้แต่ซือหลงก็ไม่สามารถสู้กับหัวกะทิกว่า 50 คนได้ เธอจึงมั่นใจว่าหลินเฉิงก็น่าจะไม่ไหวเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่ ที่แย่ที่สุดคือเธอคิดว่าเธอสามารถช่วยฉางเหวินฉวนได้
　　อย่างไรก็ตามสถานกาณ์ตอนนี้ก็เหมือนกับเธอถูกตีเข้าที่หน้ามือดีทั้ง 50 คน รวมถึงพลังสะกดใจของเธอก็แล้ว ยังมีผู้คนล้มตายรวมถึงอีกฝ่ายก็ยังไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ นี้เป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน เพราะว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งในทุกๆ ด้าน หาได้ยากนักที่เธอจะรู้สึกสิ้นหวังแบบนี้!
　　“เห้ยลืมไปแล้วรึปล่าวว่าฉันยังอยู่ตรงนี้?”
　　หลินเหมิงที่กำลังคิดไปเรื่อยเปื่อยก็ได้ยินเสียงเรียกของหลินเฉิงมาจากระยะไกล
　　เมื่อมองไปหาชายคนนั้นเขากำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่
　　“ฉันชื่อว่าหลิงเจิงเป็นพี่ชายของหลิงเหมิง นายคือหลินเฉิงสินะ?”
　　ได้ยินคำพูดของหลินเฉิงหลิงเหมิงก็จะเปิดปากพูด แต่พี่ชายของเธอห้ามเอาไว้ก่อน และพูดแทนน้องสาวของตน
　　“น่าสนใจจริงๆ…”
　　หลินเฉิงส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้เขาดับบุหรี่แล้วตอบกลับไป
　　“นี่มันอะไร?ตอนแรกก็เล่นเบาๆ ก่อน พอตอนนี้มาเอาจริงแล้วสินะ? ถ้านี้คือการเล่นตลกฉันจะไม่ปล่อยพวกนายไปแน่ คิดว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษรึยังไง”
　　“อยากตายนักรึไง!”
　　เห็นหลินเฉิงพูดจาหยาบคายใส่หลิงจิงก็เริ่งเคร่งครึมมากขึ้น เขาพลักหลิงเหมิงให้ไปอยู่กับผู้รอดชีวิต และกำหมัดวิ่งไปหาหลินเฉิงทันที!
　　เห็นหลินเฉิงที่กำลังยืนเป็นดินไม่รู้ร้อนเมื่อได้จังหวะหลินเฉิงก็หลบ ทันทีที่เขากางขาออก เขาก็แปลกใจทันที ทุกอย่างไม่ได้เป้นไปตามที่เขากะเอาไว้ ถึงตอนนี้เขาก็ไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้เสียแล้ว ความเร็วนั้นเร็วเกินกว่าที่เขาจะคาดเดาเอาไว้ได้!
　　หลังจากที่รู้แล้วว่าอีกฝ่ายก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันหลินเฉิงก็ได้แต่ตั้งรับ รอบแรงกระแทกที่กำลังจะมาถึง!
　　ตู้ม!
　　หมัดที่เต็มไปด้วยความโกรธหลินเฉิงรู้สึกเหมือนว่าแขนตัวเองกำลังจะหัก หลังจากรีบสูดหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วหลินเฉิงก็เพิ่มแรงเข้าไปอีก ทันใดนั้นเขาก็ช็อคมากกว่าเดิม!
　　เขาเลือกที่จะไม่ใช้กำแพงรับการโจมตีแต่ใช้หมัดเปล่าๆ เพราะเขาอยากจะวัดพลังของอีกฝ่ายดู และแน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ใช้ปลาในถึงที่รอให้เขากิน หลายอย่างก็เกินกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก จนตัวเองเกือบบาดเจ็บจากหมัดเปล่าๆ ของอีกฝ่าย!
　　“ฮึ่ม!ไอเด็กไม่เอาไหน คิดว่าตัวเองเก่งจนกร่างไปทั่ว! คิดว่าบนโลกใบนี้ไม่มีใครสู้กับแกไม่ได้แล้วรึยังไง!”
　　หลังจากที่หลินเฉิงกระเด็นไปไกลกว่า10 เมตร หลิงเจิงก็เยาะเย้ยกลับไปบ้าง ด้วยสีหน้าดูถูก!
　　หลินเฉิงได้แต่เลียปากเขานวดท้ายทอยตัวเอง และกำหมัดขวาไว้แน่น และยิงก้อนน้ำแข็งกลับไป!
　　เห็นหลินเฉิงไม่ตอบอะไรกลับมาหลิงเจิงก็บ่นพึมพัมก่อนที่จะทำแบบเดียวกัน ใช้หมัดเปล่ารับการโจมตีนั้น
　　“ตู้ม!”
　　กำปั้นน้ำแข็งของหลินเฉิงปะทะกับตัวของหลิงเจิงจังๆเพราะขนาดที่ใหญ่ของมัน ร่างสูงใหญ่ทั้งร่างก็กระเด็นจมไปในกองหิมะ!
　　————–SC: บทที่ 423 เกราะป้องกัน!