ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 427 การสนับสนุนแห่งรัตติการ

　　“ฉันรู้ดี…”
　　หลังจากที่เห็นว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้มีท่าทีที่เปลี่ยนไปเลยหลิงเหมิงก็ยิ้มให้ เธอรู้ดีว่าหลินเฉิงไม่เปิดทางเลือกให้เธอนัก แม้ว่าลุงจะมาช่วยพลังของหลิงเฉิงก็มากไม่มีอะไรรับประกันสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ทั้งนั้น
　　อย่างไรก็ช่างถ้าเธอเพิ่มโอกาสให้กับตัวเองโดยการตอบคำถามของหลิงเฉิงไปตรงๆไม่บิดเบือนย่อมดีกว่า
　　“เรื่องของฉางเหวินกับทางเผ่ารัตติการของเรานั้นเป็นเรื่องที่ลับสุดยอด ฉันเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้ด้วยซ้ำ แต่วันหนึ่งฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องที่พวกผู้อาวุโสกำลังประชุมกัน ฉันจึงฉวยโอกาสแอบฟังอยู่ตรงนั้น ฉันก็เลยพอจะรู้เรื่องของฉางเหวินฉวนมาบ้าง แม้จะมีระดับสูงแบบฉันกับพี่เรื่องนี้ก็ยังถูกปิดเป็นความลับไม่ให้พวกเรารู้” 　　“เผ่าของเราติดต่อกับฉางเหวินฉวนเมื่อประมาณสองเดือนก่อนเพราะพวกเราต้องขึ้นมาอาศัยอยู่บนเปลือกโลกหลังจากวันโลกาวินาศ พวกเราอ่อนด้อยทั้งในเรื่องของพลังและความแข็งแกร่ง แต่ถ้าเทียบกับมนุษย์แล้วพวกเราอาจจะเหนือกว่าอยู่บ้าง ในด้านของพละกำลังและพลังจิต อย่างไรก็ตามพวกเรามีปัญหาเรื่องจำนวนประชากรอย่างมาก หลังจากช่วงพักฟื้นและการวางแผนที่ครอบคลุมแล้ว พวกเราตัดสินใจติดต่อกับฐานทัพทะเลน้ำเงินที่อยู่ห่างจากจุดที่พวกเราขึ้นมาไม่ไกลนัก…”
　　“หลังจากการติดต่อในช่วยแรกฉางเหวินฉวนก็ออกมาให้พวกเราเห็น ทั้งความมุ่งมั่นและความพยายามของชายคนนี้เหนือกว่าคนทั่วไปมาก และความเด็ดขาดของเขานั้นทำให้เขาสามารถทำทุกอย่างเพื่อเป้าหมายของตน! ที่สำคัญที่สุดคือตำแหน่งปัจจุบันของเขาไหนจะเรื่องทัศนคติอีก พวกเราจึงตัดสินใจที่จะให้ความร่วมมือกับฉางเหวินฉวน…” 　　“เดี๋ยวก่อนนะ!”
　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ขอขัดจังหวะ“ที่เธอกำลังพูดถึงคือความร่วมมือเกียวกับอะไรหละ?”
　　หลิงเหมิงหันไปหาพี่ชายแล้วถอนหายใจออกมาพี่ชายของเธอพยักหน้าให้ “ก็เรื่องสิ่งจำเป็น อาหารยารักษาโรค และประชากร…”
　　“ประชากร?”
　　ได้ยินจากปากของหลิงเหมิงว่าฉางเหวินฉวนช่วยเหลือเผ่าของเธอเรื่องประชากรด้วย เขาจึงสงสัยใจข้อเท็จจริงข้อนี้ทันที “พวกเธอต้องการมนุษย์ไปทำไม? แม้จะมีปัญหาเรื่องประชากร เอาคนไปจะช่วยอะไรพวกเธอได้?”
　　“แน่นอนว่าไม่ใช่แบบนั้น!”
　　หลิงเหมิงส่ายหน้าทันทีรอบนี้เธอโบกมือให้หลินเฉิงใจเย็นลงหน่อย “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ฉันเองก็อยากจะให้เขาช่วย แต่หลังจากนั้นฉันก็รู้ นายรู้ใช่ไหมว่าฉันไปรู้อะไรมา!” 　　“ในสัญญาพวกเราต้องการความช่วยเหลือในเรื่องตำแหน่ง ให้พวกเรามีความมั่นคงในที่สุด แลกกับการที่พวกเราสอนให้เขาควบคุมสัตว์ทะเลได้! ด้วยความช่วยเหลือของเราเขาก็ก้าวขึ้นไปยังตำแหน่งรองผู้บังคับบัญชาอย่างง่ายดายภายในสองเดือน ถ้าฉันจำไม่ผิดพวกเราก็แทรกซึมเข้าไปในแผนกแทบจะทุกแผนกได้ ยกเว้นดาบรัตติกาลที่ทำตัวลึกลับเพียงแผนกเดียว! น่าจะเพราะความสำเร็จนั้นมาถึงเร็วเกินไป ไม่ก็เป็นเพราะพวกเราลุ่มหลงกับความสุขสบายมานานเกินไป ฉาเหวินฉวนก็เริ่มจะไม่ให้ความช่วยเหลือกับพวกเรา ผู้คนที่พวกเราแทรกซึมเข้าไปยังถูกเขาจัดการที่ละคนสองคนอีกต่างหาก! พวกเราทำได้แค่ส่งผู้อาวุโสไปเจรจากับเขา แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าได้อะไรกลับมาบ้างจากการเข้าไปไกล่เกลีย…”
　　“ท้ายที่สุดหลังจากมีมัตติเป็นเอกฉันท์ ในสภาเพรสไบทีเรียน เราจึงตัดสินใจจัดทีมที่ประกอบด้วยยอดฝีมือกว่า 10 ชีวิตของแต่ละตระกูลออกไปจับกุมตัวฉางเหวินฉวน เนื่องจากเราให้ความร่วมมือกันมาช้านาน ถ้าเราสังหารเขาจุดยืนในฐานทัพของพวกเราจะหายไปในทันที หลังจากที่รู้ถึงผลกระทบนั้น ทางผู้อาวุโสตัดสินใจที่จะให้ตระกูลเสน่ห์รัตติการของเราใช้วิชาลับกับเขา…”
　　“อ้อมกอด…แห่งราตรีใช่ไหมนะ?”
　　ได้ยินชื่อแปลกๆนั้น หลินเฉิงก็ขมวดคิ้วแน่น “มันคืออะไร?”
　　หลิงเหมิงกัดปากตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัวและบอกกลับไปด้วยเสียงที่เบาลง “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่เคยได้ยินจากท่านแม่ว่า อ้อมกอดแห่งราตรีนั้น คือพิธีกรรม หลังจากผ่านขั้นตอนอันยุ่งยากทั้งหมดแล้ว มันจะเปลี่ยนคนนอกให้กลายเป็นพวกเราได้!”
　　“ห๊ะ!”
　　ได้ยินคำอธิบายนั้นของหลิงเหมิงหลินเฉิงก็ซูดอากาศเย็นๆ เข้าไป เหมือนพิธีกรรมปริศนานี้จะเป็นอะไรที่เหนือจากจินตนาการของเขาไปมาก การที่มนุษย์มีพลังตื่นขึ้นมาในตัวนั้นเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก แต่พิธีกรรมที่เปลี่ยนมนุษย์ไปเป็นอีกเผ่านึงนั้น เหมือนกับเวทย์มนต์เลย!
　　หลิงเหมิงเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายแล้วก็รู้สึกอยากจะหัวเราะขึ้นมาถ้าเธอทำแบบนั้นอีกฝ่ายต้องไม่พอใจแน่ๆ เธอน่าจะทำให้เขาอึ้งแบบนี้ตั้งแต่แรก แต่คราวนี้เธอก็รู้ตัวว่าตัวเองเปิดเผยความลับของเผ่าไปเกือบจะหมดแล้ว เธอก็ได้แต่รู้สึกผิดอยู่ในใจ แต่ยังไงซะเธอก็ทำอย่างอื่นไม่ได้แล้ว
　　“งั้นเผ่าของเธอก็ขอทรัพยากรมนุษย์จากฉางเหวินฉวนเพื่อเอามาเป็นหนึ่งเดียวกับเผ่าสินะ เพื่อเพิ่มจำนวนประชากร?”
　　เมื่อได้รับข้อมูลที่น่าตื่นตาพวกนี้หลินเฉิงก็จุดบุหรี่ขึ้นมาอีกครั้ง “แต่ฉันรู้สึกว่าพีธีกรรมอ้อมกอนแห่งราตรีนั้นต้องใช้ทรัพยากรมากสินะ?”
　　“น่าจะเป็นอย่างงั้น…”
　　หลินเฉิงแค่เดาแต่หลินเหมิงก็พยักหน้ายืนยันให้
　　“ที่แม่บอกมาผู้อาวุโสต้องเป็นฝ่ายเตรียมการพิธีการนี้ และผู้เข้ารับผิธีก็ต้องมีอายุมากกว่า 10 ปี! คนที่จะใช้พิธีกรรมนี้กับฉางเหวินฉวนก็ต้องเก็บตัวกว่า 1 เดือนและถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด หลังจากพิธีกรรมสำเร็จเขาก็ต้องพักพื้นอยู่นานกว่าจะออกไปไหนมาไหนได้…”
　　“ที่นายพูดว่าพวกเราใช้วิธีนี้ในการเพิ่มประชากรก็ไม่ถูกต้องนักส่วนใหญ่แล้วเราเอาคนพวกนั้นมาช่วยงานทั่วไป เพราะยังไงแรงงานก็คือแรงงาน เผ่าของเราก็มีฐานะที่ดียิ่งขึ้น…”
　　เมื่อพูดมาถึงตรงนี้หลิงเหมิงก็ไม่พูดอะไรต่อ มุมปากของเธอสั่น สีหน้าของเธอดูกังวลมากในตอนนี้!
　　“ฉันบอกสิ่งที่ฉันรู้ไปหมดแล้ว!”
　　เห็นท่าทีของน้องสาวแล้วหลิงเจิงก็ได้แต่ถอนหายใจ เขาบอกกับน้องสาวว่าไม่ต้องกังวลแล้ว และเขาก็เป็นฝ่ายพูดกับหลินเฉิงต่อแทน “แต่ทั้งหมดก็เป็นแค่การคาดเดา แม้ว่ามันจะฟังดูไม่วิทยศาสตร์นัก แต่โลกใบนี้ก็กว้างใหญ่นัก นายคิดว่ามันก็เป็นไปได้ไหมหละ?”
　　—————————-SC: บทที่ 428 เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด!