ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 449 “เงื่อนไข” ของหลินเฉิง

　　SC:บทที่449: “เงื่อนไข” ของหลินเฉิง!
　　“เด็กน้อยจริงจังจริงๆ นายน่ากลัวนะ!”
　　หลังจากที่ทำร้ายร่างแยกนั้นหลินเฉิงก็ยังไม่ได้ทำอะไรอีก เขายืนฟังเสียงของกระเรียนขาวที่จู่ๆก็ดังขึ้นข้างหูของเขา!
　　เมื่อเสียงอาวุธปะทะเข้าด้วยกันหลินเฉิงรู้สึกแรงกระแทกของอีกฝ่าย ดาบน้ำแข็งที่เขาถืออยู่แทบจะหลุดจากมือ!
　　“แยก!”
　　เมื่อรู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งของชิ้นส่วนร่างกายที่อยู่ด้านหลังของตัวเองแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้โดยสมบูรณ์หลินเฉิงก็หันหลังกลับไปและรีบหนีจากระยะการโจมตีของชิ้นส่วนทั้งหมดทันที!
　　เมื่อหันกลับไปหลินเฉิงก็เห็นกระเรียนขาวที่ตายหลังจากพ่ายแพ้ให้เขาเมื่อกี้ยืนอยู่เบื้องหน้าของเขาแบบมีชีวิต ถัดไปจากเขาคือชิ้นส่วนที่ถือมีดเงินอีกเกือบ30เล่มที่เรียงมาทางตน ป้องกันหลิงฉงจากด้านหลัง!
　　“ตาแก่ในเมื่อคุณได้โอกาสกลับมามีชีวิตอีกครั้ง คุณไม่คิดที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยหรอ? คุณดูดีมากเลยนะเนี่ย!”
　　เมื่อมองไปที่กระเรียนขาวที่ยืนอยู่ตรงกลางของคนทั้งหมดหลินเฉิงก็จุดบุหรี่ขึ้นสูบและแหย่ออกไป
　　เมื่อได้ยินกระเรียนขาวที่ยังคงสวมเสื้อโทรมๆจากการพ่ายแพ้ให้กับหลินเฉิงก็เดือดดาล จนถึงตอนนี้ ภาพที่พ่ายแพ้ให้กับหลินเฉิงราวกับแอ่งน้ำเล็กๆยังคงรากฏขึ้นซ้ำๆ แม้แต่ในอดีต10,000ปีที่แล้ว ความอัปยศนี้ก็ไม่สามารถบรรเทาลงได้!
　　“เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว!ฉันอยากจะเห็นนักว่านายจะฝ่าวงล้อมของฉันครั้งนี้ได้รึเปล่า!”
　　เขามองไปที่หลินเฉิงและพูดตลกๆกับอีกฝ่าย กระเรียนคำรามออกมาอย่างเหลืออด จากนั้นเขาก็แกว่งมือให้สัญญาณชิ้นส่วนต่างสู้กับหลินเฉิง!
　　“ฟึ่บ,ฟึ่บ, ฟึ่บ!”
　　หลังจากที่ได้รับคำสั่งจากกระเรียนขาวทั้งหมดก็ก้าวมาข้างหน้าพร้อมกัน จากนั้นก็กระทืบเท้าลงบนพื้นอย่างแรง ทั้งหมดก็พุ่งขึ้นไปบนอากาศและโจมตีหลินเฉิงด้วยความเร็วสูงทันที!
　　“ไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ!”
　　เมื่อมองร่างแยกที่แยกออกมาจากกระเรียนขาวที่เขาได้ฆ่าไปด้วยสายตาเย็นชาหลินเฉิงก็พึมพำเสียงเย็น เขาตบมือแรงๆและจากนั้นก็ได้ยินเสียงกิ๊ก การเคลื่อนไหวที่ยังไม่สิ้นสุดได้ถูกเขาควบคุมอีกครั้ง!
　　หลังจากเสียงตบมือเงียบไปอุณหภูมิของอากาศที่อยู่โดยรอบของกลุ่มร่างแยกและหลินเฉิงก็ลดลงอย่างรวดเร็ว พื้นด้านล่างถูกแช่แข็งไปด้วยชั้นน้ำแข็งหน้าใจพริบตา จากนั้นร่างที่อยู่ตรงหน้าของหลินเฉิงก็รู้สึกได้ว่าอากาศที่อยู่รอบตัวถูกบีบ ซึ่งทำให้ความเร็วของเขาลดลงอย่างไม่สามารถต้านทานได้! 　　“นี่…”
　　หลังจากรู้สึกถึงความผิดปกติของอากาศโดยรอบกระเรียนของก็ตกตะลึง ความรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้ทำให้เขารู้สึกกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก เขาไม่รู้เลยว่าหลินเฉิง ชายผู้ลึกลับคนนี้จะทำสิ่งที่คาดไม่ถึงแบบไหนต่อไป!
　　”เอ่อ…ชื่อว่าอะไรนะ? “
　　เมื่อมองไปที่ร่างแยกมากมายที่อยู่ข้างหน้าของเขาที่เคลื่อนไหวช้าลงเรื่อยๆเพราะการบีบอัดของอากาศหลินเฉิงเกาคางของตัวเองเบา ครุ่นคิดบางอย่างอยู่ครู่หนึง จากนั้นก็ประกบฝ่ามือเข้าด้วยกัน เอาเข้าปากและตะโกนออกมา “เรียกมันว่าน้ำแข็งสั่นสะท้าน!”
　　“อะไรวะ?!”
　　เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิงกระเรียนขาวก็มีสีหน้าจริงจังขึ้น แต่ความรู้สึกตื่นตระหนกของเขากลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะถึงแม้ว่าชายคนนี้จะแสดงบางอย่างให้พวกเขาเห็นแล้ว แต่สิ่งที่หลินเฉิงเพิ่งพูดออกมานั้นทำให้เขากลัวจริงๆ!
　　“ระเบิด!”
　　ไม่มีโอกาสให้กระเรียนขาวได้ครุ่นคิดอีกต่อไปหลินเฉิงที่อยากได้ชื่อดีๆก็ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ พร้อมเสียงต่ำที่เขาเปล่งออกมา อากาศที่บีบอัดอยู่รอบตัวของกระเรียนขาวก็ระเบิด และทำให้ชิ้นส่วนที่ถูกแช่แข็งระเบิดออก!
　　“การกระแทกอากาศ?!”
　　เมื่อได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นกระเรียนขาวก็ไม่ได้สนใจมันแต่อย่างใด เพราะเขายังตกใจอยู่กับ “การสั่นสะเทือนของแผ่นน้ำแข็ง” ที่หลินเฉิงเพิ่งใช้ไป!
　　ในฐานะที่เป็นหนึ่งในเฒ่าของเผ่ารัตติกาลและเป็นน้องชายของไป๋เฟยกระเรียนขาวเข้าใจถึงพลังในการสั่นสะเทือนของไป๋เฟยเป็นอย่างดี ตราบใดที่ใช้มันอย่างถูกต้อง อานุภาพในการจัดการศัตรูก็แทบจะเทียบได้กับระเบิดจรวดของมนุษย์เลยด้วยซ้ำ!
　　แต่เขาไม่ได้คิดว่าเด็กคนนั้นจะทำได้หลินเฉิงพลังตื่นขึ้นพร้อมกับพลังควบคุมน้ำแข็งแน่นอน และเด็กคนนั้นก็สามารถเคลื่อนไหวได้คล้ายเคียงกับพลังในการสั่นสะเทือนด้วย
　　แน่นอนเขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นด้วยพลังสองแบบพร้อมกัน แต่เขาตกตะลึงกับความฉลาดที่ท้าทายสวรรค์ของอีกฝ่าย!
　　คนแต่ละคนพลังตื่นมาพร้อมกับระดับพลังที่แตกต่างกันแต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันมีวิธีแสดงออกของพลังที่คล้ายกัน และมีอยู่หลายครั้งที่เขาถูกทำให้เข้าใจผิดจากคนพวกนั้น อย่างเช่นพลังควบคุมไฟและลาวา ทั้งสองพลังนั้นสามารถจุดไฟเพื่อโจมตีศัตรูได้ และสามารถเลียนแบบการเคลื่อนไหวของอีกแบบได้เพื่อการใช้งานของตนเอง
　　แต่มันก็เป็นเวลานานมากแล้วที่กระเรียนขาวไม่เคยเห็นพลังที่คล้ายกับการสะเทือนเพราะว่าพลังในการสั่นสะเทือนนั้นมีน้อย แต่พลังของการสั่นสะเทือนนั้นพิเศษเป็นอย่างมาก และมันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีพลังที่คล้ายกัน
　　แต่สิ่งที่หลินเฉิงเพิ่งทำลงไปได้ตบหน้าเขาอย่างแรงและเปิดสู่โลกใหม่ให้กับเขา ทำให้เขารู้ว่าถึงแม้จะเป็นพลังสองพลังที่แตกต่างกันมาก แต่ตราบใดที่เข้าใจมากพอและกล้าที่จะลองลงมือทำ มันก็สามารถที่จะก้าวข้ามขอบเขต “ผู้ลักลอบ”!
　　“อัจฉริยะที่เกิดมากเพื่อต่อสู้…”
　　หลังจากที่ทำให้สมองปลอดโปร่งในเวลานี้กระเรียนขาวยิ่งชื่นชมหลินเฉิงมากขึ้นไปอีก ถึงแม้เขาจะเข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงใช้พลังนี้ตอนนี้ แต่เขาก็ไม่เข้าใจกรณีของหลินเฉิงอยู่ดี!
　　หลังจากที่ทิ้งระเบิดลงใส่หลินเฉิงชิ้นส่วนของกระเรียนขาวก็เป็นเหมือนกับชิ้นอื่นๆก่อนหน้านี้ บาดแผลและเซลล์ที่ตายไปแล้วไม่สามารถสร้างการโจมตีที่มีประสิทธิภาพได้ กระเรียนขาวรู้ดีอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พร้อมที่จะเอาตัวเองไปพัวพันกับการเปลี่ยนแปลงของหลินเฉิง เขาสั่งให้ชิ้นส่วนอื่นๆที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสให้หยุดหลินเฉินเอาไว้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขาโบกมือโง่ๆให้หลิง และเตรียมวิ่ง
　　“เรายังคุยกันไม่จบเลยถ้าหากผมปล่อยคุณไปแบบนี้ ผมคงไม่สบายใจแย่…”
　　ปรากฏว่าชายชราทั้งสองคนกระเรียนขาวและหลิงฉง ก็พร้อมที่จะหลบหนีเหมือนกับไป๋เฟย
　　หลินเฉิงส่ายหัวไปมา“แน่นอนว่าผมไม่จำเป็นต้องฆ่าพวกคุณทั้งหมด คุณไปได้ แต่ผมต้องได้ตัวฉางเหวินฉวนและหลิงเหมิงก่อนที่พวกคุณจะไป!”
　　“เพ้อเจ้อ!”
　　เมื่อได้ยิน“เงื่อนไข” ของหลินเฉิง กระเรียนขาวก็โมโหและหยุดวิ่งทันที เขาหมุนตัวกลับมาและชี้หน้าหลินเฉิงด้วยความโมโหและพูด “นายต้องการจะทำอะไร?! องค์หญิงหลิงเหมิงไม่ได้คิดจะฆ่านายตั้งแต่แรก แล้วทำไมนายถึงต้องบังคับพวกเราด้วย?”
　　“น่าสนใจจริงๆ!”
　　เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็หัวเราะออกมาทันที “ผมก็แค่จะไปจับตัวฉางเหวินฉวนและถามคำถามบางอย่าง แต่มันเป็นเผ่ารัตติกาลของพวกคุณต่างหากที่ปรากฏตัวออกมาและขโมยไปจากผม แล้วตอนนี้พอพวกคุณสู้ไม่ได้ เลยจะหยุดโดยที่ไม่ชดใช้สักเล็กน้อยเลยเนี่ยนะ? คุณไม่ใช่เด็กแล้วนะ ไม่อายตัวเองบ้างหรอ?”
　　————————————-