ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 59
มณฑลหลิงเซียนตั้งอยู่บนภูเขาทางเหนือ เป็นเขต “สลัม”ที่มีชื่อเสียงภายในเมืองเฉิงหยาง เมืองเฉิงหยางมีประชากรประมาณ 8 แสนคน ว่ากันว่ามีเพียงเขตหลิงเซียนเท่านั้นที่รวมคนยากจนเอาไว้ ในสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยอาชญากรอันดับ 1 ติดต่อกันมาเป็นเวลา 5 ปี
เขตหลิงเทียนเต็มไปด้วยอาชญากรรมปล้นฆ่า ขนาด หลินเฉิง ที่เป็นเพียงนักศึกษามหาวิทยาลัยที่โดดเดี่ยวมาตลอดยังเคยได้ยินชื่อเสียง “เขตชั่วร้าย”แห่งนี้มาก่อน
หลินเฉิง เดินอยู่บนถนนเส้นเดียวที่นำไปสู่เขตนี้ เขาพยายามเดินฝ่าหิมะหนาเข้าไปเรื่อยๆ เขากำลังนึกถึงตำแหน่งของโรงแรมเทียนเหอในใจของเขา จากนั้นเขาดูป้ายตามถนน และเห็นว่าโรงแรมเทียนเหองั้นอยู่อีกไม่ไกล หลังจากที่เขาจัดการกับซอมบี้ 2 ตัวที่ขวางทาง หลินเฉิง ยังคงเดินหน้าตรงไปที่โรงแรมเทียนเหออีกครั้ง
ระหว่างทางไปโรงแรม หลินเฉิง กำลังคิดอย่างรอบคอบตามพี่ชายผมแดงได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ เกี่ยวกับการตื่นขึ้นของพลัง เขาพยายามที่จะตรวจสอบภายในร่างกายของตัวเองนอกจากลมหายใจที่เหนื่อยหอบที่กำลังเกิดขึ้นกับเขานิดหน่อยตอนนี้ก็ไม่มีสิ่งใดที่แสดงออกถึงการตื่นขึ้นของพลัง หลินเฉิง ได้แต่เลิกพยายามหวังลมๆแล้งๆนี้ เขาเงยหน้าขึ้นมองและเห็นอาคารของโรงแรมพร้อมกับป้ายชื่อโรงแรมเทียนเหอซึ่งอยู่ไม่ไกลดังนั้น หลินเฉิง จึงชะลอความเร็วลงและค่อยๆก้าวไปยังสถานที่แห่งนั้น
……
วันสบายๆของอู๋เหลียง
แต่เดิมเขาเคยเป็นแก๊งอันธพาลที่อาศัยอยู่ในเขตหลิงเซียน ในแต่ละวันรายได้ของเขาเพียงไม่กี่ 10 หยวน ที่ได้จากการขโมยของ อีกทั้งเขายังต้องกังวลเกี่ยวกับการถูกไล่ล่า แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อวันสิ้นโลกมาถึง!
หลังจากเกิดวันสิ้นโลกทั้งเขตตกอยู่ในความสับสนอลหม่านอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน อู๋เหลียง รู้สึกตื่นตระหนก อย่างไรก็ตามภายในหัวใจลึกๆของเขาเต็มไปด้วยความสุข สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกมีความสุขก็คือเขาโชคดีที่ติดตามกลุ่มของ เฉินหยูหมิน ซึ่งเป็นขาใหญ่ของเขตนี้ พวกเขารวมตัวกันอยู่ที่โรงแรมเทียนเหอซึ่งเป็นโรงแรม 3 ดาวเพียงแห่งเดียวของเขต
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเพียงลูกกระจ๊อกภายในกลุ่มนี้แต่ก็ยังดีกว่าชีวิตแต่ก่อน นั่นเป็นเพราะลูกพี่ของพวกเขาคุ้นเคยกับแหล่งวัสดุต่างๆในเขตนี้ ภายในวันแรกที่เกิดวันสิ้นโลกพวกเขาออกปล้นเสบียงต่างๆในเมือง ไม่ว่าจะเป็น ซุปเปอร์มาเก็ต ขนาดใหญ่หรือแม้แต่ภายในโรงแรมเทียนเหอ
เนื่องจาก เฉินหยูหมิน เป็นคนแข็งแกร่งและมีความเอื้อเฟื้ออาทรต่อลูกน้องของตัวเองดังนั้นเขาจึงมีลูกน้องเป็นจำนวนมาก และเมื่อชีวิตเข้าสู่วันสิ้นโลกพวกเขาสามารถดื่มกินได้ทุกอย่างสิ่งที่สำคัญที่สุดพวกเขาสามารถฉุดคร่าหญิงสาวได้ตามใจชอบ สิ่งนี้ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความสนุกสนานและมีความสุข
อู๋เหลียง นั่งอยู่ในล็อบบี้ชั้น 1 โดยมีบุหรี่ครึ่งมวนอยู่ในมือ เขากำลังมองกองหิมะที่อยู่ด้านนอก เขาคิดว่าเขาจะได้เปลี่ยนกะกับคนอื่นในอีก 1 ชั่วโมงหลังจากเลิกงานเขาสามารถไปหาผู้หญิงคนเมื่อวานได้อีกครั้งเพื่อระบายความใคร่ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย
ในขณะที่เขากำลังคิดถึงสิ่งที่เขาจะทำกับผู้หญิงเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็เห็นเงาสีดำพุ่งเข้ามาแต่ก่อนที่เขาจะทันตะโกนคอของเขาก็ถูกบีบจนแน่น จากนั้นร่างกายของเขาก็ถูกยกขึ้นจากพื้นแล้วลากออกไปจากล็อบบี้ไปยังซอยที่อยู่ถัดจากโรงแรม
ใบหน้าของ อู๋เหลียง กลายเป็นสีแดงเขารู้สึกหายใจไม่ออกเขาพยายามโบกมืออย่างบ้าคลั่งเพื่อแสดงว่าเขากำลังจะตายและเขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็เห็นว่าชายคนนั้นปล่อยมือจากคอของเขา เขารีบหายใจเข้าอย่างรุนแรงเพื่อเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงชายคนนั้นกระซิบว่า
“ถ้าไม่อยากตาย จงพูดแต่ความจริง!”
อู๋เหลียง พยักหน้าซ้ำไปซ้ำมาและไออย่างรุนแรง เขาพยายามที่จะมองหน้าชายคนนั้น อย่างไรก็ตามชายคนนั้นสวมฮู้ดคลุมหัวและใส่แว่นกันหิมะซึ่งทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นหน้าของชายคนนี้ได้อย่างชัดเจน
“แก..แค่ก… แกรู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่ แกดึงฉันออกมาที่นี่พี่ 3 จะต้องเห็นอย่างแน่นอน แกควรที่จะรีบปล่อยฉันและหนีไปให้ไกล หากลูกพี่ของเราจับแกได้ เขาสามารถฆ่าแกได้เพียงใช้นิ้วเดียว!”
เพลี้ย!
หลินเฉิง ตบหน้าคนโง่ที่กล้าขู่เขา ทำให้ อู๋เหลียง ไม่กล้าที่จะพูดสิ่งใดออกมาอีก หลินเฉิง ถอดแว่นตากันหิมะและหายใจลึกก่อนจะแนบหูฟังเสียงภายในโรงแรม แต่พบว่าไม่มีเสียงฝีเท้าใดๆเกิดขึ้น จากนั้นเขาหันไปมอง อู๋เหลียง อย่างใจเย็นและพูดว่า
“ฉันรู้เรื่องลูกพี่ และพี่3ของนายแล้ว ถ้านายยังพูดเรื่องไร้สาระอีกนายจะตายอยู่ที่นี่! พูดออกมาพวกเขาอยู่ในโรงแรมหรือเปล่า?อยู่ชั้นอะไร?มีกี่คน?”
เมื่อได้ยินคำถามของ เฉินหลง อู๋เหลียง จ้องหน้าอย่างเหลือเชื่อ แม้ว่าเขาจะเป็นคนกล้าหาญแต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่เมื่อฟังคำพูดของ หลินเฉิง เขาเข้าใจได้ทันทีว่าชายคนนี้มาหาเรื่องอย่างแน่นอนทั้งๆที่รู้ถึงพลังของลูกพี่ใหญ่
หลังจากคาดเดาจุดประสงค์ของ หลินเฉิง แล้ว อู๋เหลียง กลืนน้ำลายและพูดด้วยใบหน้าข่มขืนว่า
“พี่ใหญ่กับพี่ 3 อยู่ที่ชั้น 3 ส่วนพี่ 2… พี่ 2 ออกไปรวบรวมเสบียง! มีคนประมาณ 120 คนอยู่ด้านใน”
เมื่อได้ยินคำพูดของ อู๋เหลียง หลินเฉิง พยักหน้าและไม่มีเรื่องที่จำเป็นต้องพูดกับชายคนนี้อีกต่อไป เขาจึงจัดการทุกอย่างด้วยมีด หลังจากนั้น หลินเฉิง กำลังขบคิดบางอย่างเขากำลังคิดว่าเขาจะสามารถรับค่าพลังงานโดยการฆ่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งสองคนภายใต้การคุ้มครองจากผู้คนจำนวนร้อยกว่าคนได้อย่างไร
เนื่องจากเขาไม่รู้ถึงความสามารถของ เฉินหยูหมิน ดังนั้นหากต้องการฆ่า เฉินหยูหมิน เขาจะต้องใช้วิธีที่เฉียบขาดและรวดเร็ว ก่อนที่ เฉินหยูหมิน จะทันใช้พลัง
หลังจากคิดมาระยะหนึ่งแล้วหลินเฉิงพบว่าไม่มีทางออกที่ดีนอกจากแอบเข้าไป สุดท้ายตัวเขาเองก็ไม่ได้คุ้นเคยกับการแอบสังหารใครสักคนดังนั้นไว้ค่อยตัดสินใจตอนเผชิญหน้า
หลินเฉิง กลับเข้าไปยังล็อบบี้โรงแรมอีกครั้งแล้วมองไปที่บันไดทางเข้าจากนั้นเขาค่อยๆขึ้นชั้นบนไปอย่างช้าๆ เขาสงสัยว่าเป็นเพราะอากาศเย็นเกินไปใช่หรือไม่เพราะเมื่อเขาเดินมาถึงชั้น 2 เขาพบว่าไม่มีใครอยู่บริเวณทางเดินเลย ประตูห้องทุกบานปิดพวกเขาควรที่จะอยู่ในห้องเพื่อความอบอุ่น
เมื่อเห็นสถานการณ์ที่ค่อนข้างแตกต่างจากจินตนาการของเขาทำให้ หลินเฉิง ทำอะไรไม่ถูก เขาต้องการพบห้องของ เฉินหยูหมิน ก่อนที่ เฉินหยูหมินจะรู้ตัว
หลินเฉิง รู้สึกว่าหากเขายังคงชักช้าอยู่ที่ชั้นนี้ เขาอาจถูกพบเห็นจากคนจำนวนมากได้โดยง่ายดังนั้นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรีบขึ้นไปบนชั้น 3 เขาพบประตูห้องทุกประตูปิดอยู่ เขาเตรียมที่จะเปิดประตูห้องเข้าไปเพื่อสอบถามคนที่อยู่ด้านในว่า เฉินหยูหมิน นั้นอยู่ห้องไหน
หลินเฉิง เดินมาที่หน้าประตูและใช้มีดแทงไปที่ตัวล็อคของประตู จากนั้นเขาใช้มีดตัดเป็นครึ่งวงกลมในขณะนั้นเองเขาได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านในชัดเจน เขารีบผลักประตูและพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ชายคนหนึ่งที่กำลังเปลือยกายวิ่งออกมาพร้อมกับโดนมีดของ หลินเฉิง จัดการและก่อนที่ หลินเฉิง จะเห็นสภาพภายในห้องอย่างชัดเจนเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้น
ห่าอะไร!ทำไมมีผู้หญิงอยู่ที่นี่!
หลินเฉิง ตรงเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วและเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง หญิงสาวห่อตัวเองด้วยผ้าห่มด้วยความหวาดกลัว และ หลินเฉิง คิดว่าเสียงกรีดร้องก่อนหน้านี้จะต้องเป็นเธออย่างแน่นอน
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเปิดประตูจากห้องอื่นๆ หลินเฉิง ไม่ลังเลที่จะเข้าไปบีบคอของหญิงสาว และลากเธอลุกขึ้น หญิงสาวพยายามทุบตีที่หน้าอกของ หลินเฉิง
“ ห้องลูกพี่ของเธอคือห้องไหน!”
หลินเฉิง พูดด้วยเสียงเย็นชา เขาต้องการรู้หมายเลขห้องและเตรียมพร้อมที่จะกระโดดออกจากหน้าต่างเพื่อหลบหนี เขาจะกลับมาฆ่าเฉินหยูหมิน ด้วยปืนไรเฟิลเมื่อมีโอกาส
“กูจะบอกมึงเอง ห้อง 311 ห้องสวีทเพียงราคา 998 หยวนต่อคืนเท่านั้น!”
เมื่อได้ยินเสียงของคนพูด หลินเฉิง ขมวดคิ้วและหันไปมองที่ประตู เขาพบชายคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามราวกับหอคอยเหล็กกำลังจ้องมองเขา!
YOU MAY ALSO LIKE
