ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 148 :ออกกลยุทธ์ใหม่

ตอนที่ 148 :ออกกลยุทธ์ใหม่

 

เฉียนฟางอี้อึ้งไปประมาณ 20 กว่านาทีถึงได้จากไปอย่างพอใจ

 

“ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมธุรกิจของเขาถึงเฟื่องฟูขนาดนี้ เป็นเพราะเขามีการวางแผนที่ดีนี่เอง ! ”

 

เฉียนฟางอี้เดินออกมาแล้วแต่ก็ยังคงนึกถึงคำพูดเหล่านั้นของเจียงเสี่ยวไป๋

 

ก่อนหน้านี้ เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้สัญญาว่าจะให้โควต้าแก่เขา แต่เจียงเสี่ยวไป๋บอกวิธีแข่งขันเพื่อชิงโควต้ามา

 

วิธีการนั้นง่ายมาก คือให้เขาร่างแผนงานออกมา

 

โดยเลือกทำเลที่ตั้งของร้านล่วงหน้า ทำเลที่เลือกมานั้นจะต้องไม่อยู่ใกล้เคียงร้านกุ้งอบน้ำมันที่มีอยู่ 5 แห่งในชิงเจียงและต้องเป็นทำเลดี กำหนดตัวพนักงานล่วงหน้า เมื่อได้โควต้าแล้ว พนักงานจะถูกส่งไปเรียนที่ร้านกุ้งอบน้ำมันชิงเจียง

 

แบบนี้เขาเรียกว่ามีการเตรียมตัวมาดี มีการวางแผนการแข่งขัน

 

ไม่ว่าจะเป็นห้างร้านธุรกิจใดล้วนยินดีทำความร่วมมือกับคนประเภทนี้ คนที่มีเป้าหมาย มีแผนการ มีศักยภาพในการดำเนินงาน

 

หลังเฉียนฟางอี้กลับไปแล้ว ก็มีคนคุ้นเคยอีกหลายคนมาหาเจียงเสี่ยวไป๋

 

มีหลี่กวงหรง หวังเต๋อคุน ชิวเสี่ยวหยุนและจูกั๋วฝู

 

เจียงเสี่ยวไป๋ยังคงใช้วิธีเก่า โดยให้พวกเขาไปเตรียมตัวล่วงหน้า

 

เขาไม่ได้บอกเรื่องพวกนี้ให้หลินเจียอินรู้

 

เขาเชื่อว่าหลังจากที่หลินเจียอินดูแผนเตรียมงานของคนเหล่านี้แล้ว เธอก็จะตัดสินใจเลือกได้อย่างเหมาะสม

 

ส่วนเขา เหตุผลที่เต็มใจบอกคนเหล่านี้เป็นเพราะ ในด้านหนึ่ง มันเป็นความสัมพันธ์ส่วนตัว และในอีกด้าน เป็นเพราะเขาเห็นว่าเครือข่ายและทรัพยากรทางการเงินของคนเหล่านี้เพียบพร้อม

 

ขณะเดียวกัน เขาต้องการลดงานของหลินเจียอินด้วย

 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

วันที่ 3 มิถุนายนคือวันยืนยันรายชื่อผู้มีสิทธิ์ซื้อแฟรนไชส์จำนวน 10 ร้าน ซึ่งคราวนี้มีคนสนใจมามากกว่าครั้งที่แล้ว

 

มีผู้สนใจเกือบ 80 คน

 

และเป็นเพราะช่วงระหว่างนี้ยังพอมีเวลาให้ พวกเขาจึงมากรอกแบบฟอร์มใบสมัครไว้

 

“วันนี้ฉันนำเงินมามากพอเลยล่ะ ตราบใดที่มีโควต้าให้ฉัน ฉันจะจ่ายทันที”

 

“มีใครบ้างที่ไม่เตรียมเงินมา ? ”

 

“เฮ้อ ดูเหมือนวันนี้จะมีคนเพิ่มขึ้นไม่น้อย”

 

“ใช่ ทุกคนต่างเห็นโอกาสทางธุรกิจของธุรกิจกุ้งอบน้ำมัน ใครบ้างที่จะไม่อยากเป็นแฟรนไชส์ชุดแรก ? ”

 

“หากฉันไม่สามารถรับโควต้าในเมืองชิงโจวได้ ฉันก็จะขอโควต้าที่เมืองอื่น”

 

“ฉันก็เหมือนกัน อย่างน้อยต้องคว้าโควต้าชุดที่สองมาให้ได้”

 

“……”

 

ในร้าน บางคนที่มาถึงก่อนรู้สึกกังวลและตื่นเต้น แต่เมื่อพวกเขาเจอคนรู้จักก็จะไปนั่งคุยกันอย่างเงียบ ๆ

 

แต่ก็มีบางคนที่มีสีหน้าดูสงบ ยิ้มแย้มปกติ ราวกับมีความมั่นใจอยู่เต็มอก

 

ไม่นานหลังจากนั้น หลินเจียอินก็เดินถือเอกสารออกมา และภายในร้านก็เข้าสู่ความเงียบทันที

 

“ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประชุมคัดเลือกนักลงทุนร้านแฟรนไชส์กุ้งอบน้ำมันชิงเหอ จากใบสมัครแฟรนไชส์และเอกสารแนบที่พวกคุณให้ไว้ และหลังจากการตรวจสอบและหารือภายในของเราแล้ว ตอนนี้เราได้รายชื่อผู้ที่ได้โควต้าเปิดร้านแฟรนไชส์ในเขตตัวเมืองชิงโจวแล้ว”

 

หลินเจียอินไม่ได้พูดจานอกเรื่อง เธอพูดเข้าตรงประเด็นในทันที

 

สิ้นเสียงคำพูดของเธอ ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างพากันเกร็งตัวด้วยความลุ้น

 

พวกเขารอผลอย่างใจจดใจจ่อ

 

หลินเจียอินหยิบข้อมูลบางส่วนออกจากแฟ้มแล้วกล่าวว่า “ปัจจุบัน มีผู้ได้รับสิทธิ์เปิดร้านแฟรนไชส์เพียง 7 รายเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเป็นผู้รับสิทธิ์แฟรนไชส์ในเมืองชิงโจว นอกเหนือจากการกรอกแบบฟอร์มใบสมัครแล้ว แต่ละคนยังได้เตรียมการอย่างเต็มที่เพื่อรับสิทธิ์เปิดร้านแฟรนไชส์ของเรา พวกเขาทั้งชำระค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์ล่วงหน้า และจัดหาสถานที่สำหรับเปิดร้านแฟรนไชส์ วางแผนขนาดธุรกิจ จัดบุคลากรและเขียนแผนรายละเอียดอื่น ๆ แนบมาให้เราด้วย”

 

ห๊ะ ?

 

ผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในนี้ต่างพากันตกตะลึง สามารถทำแบบนี้ได้ด้วยหรือ ?

 

“ไม่ใช่แค่ส่งแบบฟอร์มใบสมัครก็พอหรือ ? ทำไมต้องร่างแผนธุรกิจส่งด้วยล่ะ ? ”

 

“ใช่ ฉันไม่รู้เลย”

 

“หรือว่านี่คือการทดสอบ ? ”

 

“ถ้าเป็นการทดสอบ งั้นมาตรฐานการเปิดร้านกุ้งอบน้ำมันของพวกเขามันสูงไปหรือเปล่า ! ”

 

“หากเราระบุตำแหน่งที่ตั้งร้านล่วงหน้า แล้วเกิดไม่ได้โควต้าขึ้นมาจะทำออย่างไร ? ”

 

“เฮ้อ ฉันเตรียมตัวมาไม่ดีเอง ครั้งนี้เป็นบทเรียนแล้ว”

 

“ทำไมฉันคิดไม่ได้นะว่าต้องเตรียมการล่วงหน้ามาก่อน ? ”

 

“ใช่แล้ว คนสนใจกรอกใบสมัครเยอะขนาดนี้ เขาก็ต้องเปรียบเทียบเป็นเรื่องธรรมดา ครั้งนี้ฉันพลาดเอง”

 

“……”

 

คนส่วนใหญ่ทั้งเสียใจและเสียดาย แต่ 7 คนที่มีคุณสมบัติเป็นผู้รับสิทธิ์แฟรนไชส์ในเมืองชิงโจวต่างพากันยิ้มแย้ม

 

แม้จะไม่ได้ประกาศรายชื่อออกมา แต่พวกเขารู้ดีอยู่ในใจ

 

หลินเจียอินหยุดการสนทนาของคนอื่น และกล่าวว่า “มีคนบอกกับฉันว่าธุรกิจก็เหมือนสนามรบ ดังนั้นหากคุณต้องการทำธุรกิจให้ประสบความสำเร็จ คุณไม่สามารถลงสนามรบโดยไม่เตรียมตัวไม่ได้”

 

“ฉันดีใจมากที่ได้เห็นความจริงใจในหมู่พวกคุณ ทั้งยังเตรียมตัวมาอย่างดีเพื่อร่วมเป็นพันธมิตรของเรา”

 

“ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นคือคุณเฉิงจิ้ง คุณหลี่กวงเหลียน คุณหลี่ผิง คุณหวังเต๋อเฉียน คุณฮ่าวจิงจิง คุณจูโหยวปินและคุณชิวเผิงค่ะ”

 

แม้ว่าทั้ง 7 คนที่ถูกเรียกชื่อจะรู้ผลอยู่แล้ว แต่พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น

 

“ขอบคุณผู้จัดการหลินที่ไว้วางใจ ! ”

 

“ผู้จัดการหลินวางใจได้ เราจะนำปรัชญาธุรกิจของคุณไปใช้อย่างเคร่งครัด และทำให้แบรนด์กุ้งอบน้ำมันชิงเหอเป็นที่โด่งดังไปทั่วให้ได้”

 

“เยี่ยมมาก ในที่สุดฉันก็ได้รับสิทธิ์เปิดแฟรนไชส์เป็นชุดแรก”

 

“……”

 

อีก 70 กว่าคนที่เหลือที่ไม่ได้รับโควตาต่างหน้าจ๋อย มองไปยังพวกเฉิงจิ้งด้วยความอิจฉา

 

หลินเจียอินยังแสดงความยินดีกับทั้ง 7 คนแล้วพูดเสียงดังว่า “ผู้ที่ยังไม่ได้รับโควต้าในวันนี้อย่าเพิ่งท้อแท้ เพราะจำนวนโควต้าแฟรนไชส์ชุดแรกในเขตเมืองชิงโจวของเรายังคงเป็น 10 แห่งเท่าเดิม”

 

“หากพวกคุณต้องการโควต้าอีก 3 แห่งที่เหลือ พวกคุณก็ต้องรีบดำเนินการ”

 

“ตกลง ! ”

 

“ยอดเยี่ยมมาก ! ”

 

“ฉันจะต้องคว้าโควตาหนึ่งในสามนั้นมาให้ได้ ! ”

 

“ฉันจะไปทำแผนธุรกิจมาเดี๋ยวนี้ ! ”

 

“ฉันด้วย ! ”

 

“……”

 

ทุกคนที่เดิมทีคิดว่าตนพลาดโอกาสก็รู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง

 

ในบรรดาคนเกือบ 70 คนที่ยังไม่ได้โควต้ามีอยู่สิบกว่าคนรีบออกไปพร้อมกันเพื่อกลับไปวางแผนธุรกิจ

 

ไม่มีทางอื่นแล้ว โควต้าในเขตเมืองชิงโจวเหลือเพียง 3 ที่เท่านั้น

 

ไม่รีบถือว่าพลาดของจริง

 

คนที่เหลืออีกประมาณ 50 คนไม่เคลื่อนไหว เพราะพวกเขารู้ดีว่าตนเองคงไม่สามารถแข่งขันชิงโควต้าในเขตเมืองชิงโจวที่เหลืออีก 3 ที่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงหวังที่จะได้โควต้าในเขตอำเภออื่นแทน

 

ต่อไป หลินเจียอินประกาศรายชื่อผู้รับสิทธิ์แฟรนไชส์ในเขตอำเภออื่นจำนวน 20 ต่อไปนี้ตามแบบฟอร์มใบสมัครที่พวกเขากรอกมา

 

อำเภอภายใต้เขตการปกครองของชิวโจวมีอยู่ทั้งหมด 7 อำเภอด้วยกัน แต่ละอำเภอจะมีร้านแฟรนไชส์เฉลี่ยอำเภอละ 3 ร้าน

 

“ผู้จัดการหลิน ในเขตอำเภอยังมีโควตาเหลือไหม ? ”

 

หลังจากประกาศรายชื่อทั้งหมดแล้ว ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่เดิมทีไม่ได้วางแผนจะเปิดร้านในเขตอำเภอก็ถามขึ้น

 

หลินเจียอินกล่าว “ตอนนี้เราวางแผนที่จะจัดสรรโควต้าร้านแฟรนไชส์กุ้งอบน้ำมัน 5 แห่งให้กับแต่ละอำเภอ ขณะนี้ในแต่ละอำเภอยังมีโควต้าเหลือ คนที่ไม่ได้ตัดสินใจก่อนหน้านี้สามารถตัดสินใจที่นี่ได้”

 

ชายวัยกลางคนมีท่าทีดีใจในทันที “ขอโควต้าในอำเภอเจี้ยนหยางให้ผมหน่อย”

 

หลินเจียอินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณเป็นคนเจี้ยนหยางหรือ บ้านเกิดของฉันอยู่ที่เจี้ยนหยางเหมือนกัน ไม่มีปัญหา ฉันจะให้โควต้าเปิดร้านที่เจี้ยนหยางกับคุณ 1 โควต้า”

 

“ขอบคุณผู้จัดการหลิน ถ้าคุณกลับเจี้ยนหยางก็อย่าลืมแวะไปกินกุ้งอบน้ำมันที่ร้านของผมนะ”

 

“ได้ค่ะ ! ”

 

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน หลายคนก็ตัดสินใจทันที

 

“ผู้จัดการหลิน ผมจะขอโควต้าในอำเภอปาวั่งให้ผมหนึ่งแห่ง”

 

“ผมขอโควต้าที่อำเภอไคไหล”

 

“ที่อำเภอไคไหลยังเหลืออีกไหม ผมอยากได้โควต้าด้วย”

 

“ผมจะไปที่ต้าเฟิง ! ”

 

“ฉันจะไปอวิ๋นตู ! ”

 

“……”

 

ในไม่ช้า ก็มีผู้คนมากกว่าสิบคนทำการจองโควต้าเปิดร้านแฟรนไชส์ในเขตอำเภอ

 

จนถึงขณะนี้ นอกเหนือจากโควต้า 3 แห่งในเขตเมืองชิงโจวที่ยังไม่ได้ตัดสินใจนั้น ร้านแฟรนไชส์กุ้งอบน้ำมันชิงเหอชุดแรก 7 แห่งในเขตเมืองชิงโจว และ 35 แห่งใน 7 อำเภอต่างก็ได้รับการจัดการเรียบร้อยแล้ว

 

จากผู้ที่มาในวันนี้มากกว่า 80 คน เกือบครึ่งหนึ่งมีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับพวกเขา

 

คนที่เหลือที่ไม่มีคุณสมบัติต่างกำลังจะเดินคอตกกลับไป

 

แต่ในตอนนั้นเอง หลินเจียอินก็พูดขึ้นอีกว่า “สำหรับท่านที่ยังไม่ได้เป็นแฟรนไชส์ร้านกุ้งอบน้ำมันชิงเหอโปรดรอสักครู่ เรายังมีแฟรนไชส์อีกแบรนด์หนึ่ง หากสนใจสามารถเข้าร่วมได้นะคะ”

 

หืม ?

 

ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้มีสิทธิ์ได้โควต้าเปิดร้านกุ้งอบน้ำมันชิงเหอหรือผู้ไม่มีสิทธิ์ได้รับต่างก็พากันตกตะลึง

 

ยังมีแฟรนไชส์อื่นที่สามารถเข้าร่วมได้ด้วยหรือ ?