ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 459 : หาคู่ซ้อมมือ

ตอนที่ 459 : หาคู่ซ้อมมือ

หลังจากคุยกันที่บ้านของเจียงไห่เทียนนานกว่าหนึ่งชั่วโมง เจียงเสี่ยวไป๋ก็ขอตัวออกมา

หลังจากที่เขาจากไป เจียงไห่เทียนก็ถอนหายใจ “เด็กคนนี้มีแววได้ดีมากขึ้นเรื่อย ๆ อะไรก็ฉุดเขาไม่อยู่แล้ว ! ”

จ้าวเต๋อหรงกล่าวว่า “ใช่ นานแค่ไหนแล้วนะ ? แค่ครึ่งปีเท่านั้นที่เขาเปลี่ยนจากคนที่ไม่เอาไหนมาเป็นผู้มีอำนาจ”

เจียงเสี่ยวโจวกล่าวว่า “แม่ครับ อย่าพูดให้ใครได้ยินนะว่าเขาเคยเป็นคนไม่เอาไหนมาก่อน ตอนนี้เขากำลังติดต่ออยู่กับผู้นำระดับสูง คงจะแย่ถ้าคนอื่นมาได้ยินเข้า”

จ้าวเต๋อหรงกลอกตาและพูดว่า “คิดว่าแม่ไม่รู้เรื่องรู้ราวงั้นหรือ ต้องให้แกมาเตือนแม่ด้วยหรือไง”

เจียงเสี่ยวโจวยิ้มเจื่อน

เจียงไห่เทียนกล่าวว่า “เอาล่ะ เอาล่ะ อย่าพูดถึงเรื่องที่ไม่มีประโยชน์แบบนี้อีกเลย เรามาพูดถึงเรื่องการสร้างบ้านใหม่กันเถอะ”

เจียงเสี่ยวจี๋กล่าวว่า “พ่อ เรื่องการสร้างบ้านใหม่ไม่ต้องคุยอะไรแล้ว แบบบ้านที่เราได้ยินจากเสี่ยวไป๋นั้นดีมากแล้ว เขาคงคิดอย่างรอบคอบมากกว่าพวกเรา”

เจียงเสี่ยวโจวพยักหน้า “ถูกต้องครับ แต่ผมสนใจผักเรือนกระจกและการเกษตรมืออาชีพที่เสี่ยวไป๋กล่าวถึงมากกว่า”

เจียงไห่เทียนพูดด้วยความโกรธว่า “เมื่อฉันพูดถึงเรื่องนี้ ฉันหมายถึงว่าจะออกเงินกันอย่างไร ฉันและแม่ของแกควรจะออกเงินให้พวกแกเท่าไหร่ในการสร้างบ้านหลังนี้”

เจียงเสี่ยวโจวกล่าวว่า “พ่อเอาเงินไปสมทบกับพี่ใหญ่เถอะครับ ด้วยเงินของหงอิงที่ทำงานในร้านของเสี่ยวไป๋ก็ได้มากถึงเดือนละสองสามร้อยหยวน ผมก็จับปลาขายให้เขาทุกวัน ปลาสองสามตัวก็ได้สิบหยวนแล้ว ผมมีเงินเก็บมากกว่าพี่ใหญ่อีก”

เจียงเสี่ยวจี๋โบกมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ไม่ ไม่ ฉันยังพอมีเงินเก็บหลายพันหยวนจากการขายกุ้งในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา นอกจากนี้หวังอิงยังทำงานในโรงงานของเสี่ยวไป๋ได้รับเงินเดือนมากกว่า 100 หยวนต่อเดือน เรามีเงินเพียงพอที่จะสร้างบ้านเองได้”

เจียงไห่เทียนกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม แม่ของพวกแกและฉันจะต้องอยู่กับพวกแกในอนาคต ถ้าพวกแกสร้างบ้านใหม่ เราสองคนก็จะช่วยออกเงินด้วย ฉันจะให้พวกแกคนละ 2,000 หยวน แต่ถ้ายังไม่พอ ก็บอกฉันมาได้ ฉันยังพอมีเงินเก็บเหลืออยู่บ้าง”

เจียงเสี่ยวจี๋พูดว่า “พ่อครับ พ่อกับแม่ไม่จำเป็นต้องออกเงินหรอก เก็บเงินไว้ใช้เองเถอะ จะได้ซื้อเสื้อผ้า บุหรี่ และเหล้าดี ๆ ไว้ดื่ม”

เจียงเสี่ยวโจวยังกล่าวอีกว่า “ใช่แล้ว มันถึงเวลาที่พ่อกับแม่จะมีความสุขกับบ้านปลายชีวิตแล้วครับ ในเมื่อพี่ใหญ่และผมไม่ต้องการมัน พ่อกับแม่ก็เก็บเงินไว้ใช้เองเถอะครับ ! ”

จ้าวเต๋อหรงกล่าวว่า “พ่อของพวกแกกับฉันก็แก่แล้ว จะเก็บเงินไว้ซื้ออะไรเยอะแยะขนาดนั้น นอกเสียจากซื้อข้าวกินแต่ละมื้อ ! ในเมื่อพ่อบอกว่าจะให้พวกแกคนละ 2,000 หยวน ดังนั้นแต่ละคนก็จะได้รับคนละ 2,000 หยวน ไม่ต้องปฏิเสธเราอีก เข้าใจไหม”

“แม่ครับ พ่อกับแม่ไม่จำเป็นต้อง……”

“พวกแกคิดว่าสร้างบ้านเสร็จก็ไม่ต้องใช้เงินอีกหรือไง หลังจากนี้แกจะเอาเงินที่ไหนไปทำฟาร์มแกะ ? เจ้ารองก็เหมือนกัน แกไม่อยากเลี้ยงปลาและเป็ดอีกเหรอ ? ”

“ไม่มีทางที่จะทำอาชีพอื่นได้ หากไม่มีเงิน ! ”

……

เจียงเสี่ยวไป๋มาถึงบ้านของช่างไม้ถานในเวลานี้

“อ๊ะ เอาไปสูบเองเถอะ ! ”

ช่างไม้ถานยื่นซองบุหรี่ให้กับเจียงเสี่ยวไป๋ขณะที่เขายังคงสูบยาสูบอยู่

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่สุภาพ เขาหยิบมันมาหนึ่งมวนแล้วพูดว่า “ลุงถาน ที่ผมมาหาลุงคราวนี้ก็เพราะมีธุระสามเรื่องจะมาคุยกับลุง”

ช่างไม้ถานกล่าวว่า “ไหนมีอะไรลองพูดมาสิ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า เรื่องแรกคือเขาได้ซื้อที่ดิน 500 หมู่ในนามของโรงงานเฟอร์นิเจอร์ และจะสร้างโรงงานเฟอร์นิเจอร์ขนาดใหญ่ในนิคมอุตสาหกรรมเมืองชิงโจว

ช่างไม้ถานหัวเราะเสียงดังและพูดว่า “ฉันรู้ว่ามีแค่ต้องร่วมมือกับนายเท่านั้นถึงจะประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้ นี่คือโรงงานขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่ 500 หมู่ ถ้าฉันทำคนเดียว ฉันคงไม่มีปัญญา”

เจียงเสี่ยวไป๋โบกมือแล้วพูดต่อ “นอกจากนี้ ผมก็ได้รับใบอนุญาตให้ตัดไม้แล้ว หลังจากนี้โรงงานเฟอร์นิเจอร์ของเราจะตัดไม้และซื้อไม้ได้ง่ายขึ้นในอนาคต”

“เยี่ยมมาก ! ” ช่างไม้ถานดีใจมากและพูดด้วยความตื่นเต้น

เขาเคยต้องการยื่นขอใบอนุญาตตัดไม้มาก่อน แต่ไม่สามารถทำได้

จึงคิดที่จะหาเวลาบอกเจียงเสี่ยวไป๋ให้ช่วยเขาจัดการเรื่องนี้อยู่

โดยไม่คาดคิด เจียงเสี่ยวไป๋กลับทำเสร็จก่อนที่เขาจะได้บอกเสียอีก

“ลุงถาน อย่างที่สองคือผมอยากให้ลุงช่วยทำโต๊ะน้ำชาและเก้าอี้ชุดพิเศษให้หน่อย”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดขณะที่เขาหยิบสมุดบันทึกออกมาจากกระเป๋า ฉีกภาพร่างที่เขาวาดออกมาแล้วส่งให้ช่างไม้ถาน

เมื่อเห็นเก้าอี้พิงขนาดใหญ่ที่เจียงเสี่ยวไป๋วาดไว้ ช่างไม้ถานก็พูดเชิงวิเคราะห์ “เก้าอี้ขนาดใหญ่แบบนี้ต้องใช้ไม้จำนวนมาก หากนายยอมตัดต้นหนานมู่ต้นใหญ่ในบ้านของนายก็คงจะดี เพราะเหมาะที่จะทำเอามาทำเก้าอี้นี้มาก”

เจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินแบบนั้นก็ทำให้เขาคิดถึงเรื่องราวในชาติที่แล้วขึ้นมา ในชาติที่แล้ว ช่างไม้ถานได้ตัดต้นหนานมู่ และในชีวิตนี้เขาก็ยังมีความคิดที่จะตัดต้นหนานมู่ที่อยู่ในสนามหญ้าหลังบ้านของเขาอีก ชายชราคนนี้ช่างชั่วร้ายจริง ๆ

“ลุงถาน อย่าคิดจะมาตัดต้นไม้ในบ้านของผมเลย หาไม้จากที่อื่นเถอะ ! ” เจียงเสี่ยวไป๋กล่าว

ช่างไม้ถานยิ้ม “นายอยู่รอบตัวฉัน จะไม่ให้ฉันสนใจนายเลยได้อย่างไร”

เขาข้ามหัวข้อนี้ไปและพูดต่อ “เก้าอี้ที่นายออกแบบนี้ใช้ทำอะไร ? ทำไมถึงแบ่งออกเป็นสามส่วน ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “นี่ไว้สำหรับสปาเท้าและนวดเท้าครับ”

เก้าอี้ที่เขาออกแบบมานี้มีลักษณะคล้ายโซฟา สามารถปรับให้มันนอนราบเพื่อเป็นเตียงเดี่ยว เวลาล้างเท้า ลูกค้าจะได้เอนตัวบนเก้าอี้ หลังจากล้างเท้าเสร็จ ลูกค้าก็จะนอนนวดหลัง นวดเอวและหน้าท้องต่อ

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋อธิบายจุดประสงค์เสร็จแล้ว ช่างไม้ถานก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องยาก แค่ออกแบบชั้นวางรองรับไว้ด้านใน ปรับมุมของชั้นวางเพื่อปรับความเอียงของพนักพิง”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า ตอนนี้เขาไม่คิดว่าจะใช้เก้าอี้ปรับอัตโนมัติเต็มรูปแบบ เพราะเขาสามารถทำให้เป็นเก้าอี้ปรับแบบแมนนวลตามวิธีของช่างไม้ถานได้

บ้านที่เหมียววานมีห้องทั้งหมด 12 ห้อง เขาตั้งใจว่าจะจัดให้ 8 ห้องมีเก้าอี้นวดเท้า 2 ตัว และอีก 4 ห้องมีเก้าอี้นวดเท้า 3 ตัว รวมทั้งหมดเป็น 28 ตัว

หลังจากพูดคุยเรื่องจำนวนเก้าอี้ที่ต้องการแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็ถามว่า “ลุงถาน ต้องใช้เวลานานแค่ไหนจึงจะเสร็จ ? ”

ช่างไม้ถานคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ไม่กี่สัปดาห์ก็น่าจะเสร็จแล้ว”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “เพิ่มถังไม้ เก้าอี้สตูล และโต๊ะกาแฟ ใช้เวลาทำครึ่งเดือนน่าจะไม่มีปัญหาอะไร”

“ไม่มีปัญหา” ช่างไม้ถานตอบตกลงทันที

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า หมอนวดที่เขารับมาจะต้องเข้าร่วมการฝึกทหารเป็นเวลาครึ่งเดือนเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกาย ดังนั้นก็ใช้เวลาครึ่งเดือนนี้ทำอุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกซึ่งถือว่าเป็นเวลาที่เหมาะสม

หลังจากการฝึกทหารที่นั่นเสร็จสิ้น การตกแต่งคลับเฮาส์และสิ่งอำนวยความสะดวกในนั้นคงจะครบครันแล้ว ตอนนั้นก็ให้หลี่อิงจวิ๋นมาฝึกได้

“เราน่าจะเปิดให้บริการประมาณปลายเดือนธันวาคมหรือไม่ก็ต้นเดือนมกราคม ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋นับเวลาในใจและคิดกับตัวเอง

หลังจากให้รายละเอียดเพิ่มเติมแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็หยิบแผ่นกระดาษที่บอกจุดฝังเข็มของมนุษย์ที่ยืมมาจากหลี่อิงจวิ๋นออกมา ก่อนจะมอบให้ช่างไม้ถานและพูดว่า “ลุงถาน ช่วยคัดลอกรูปนี้ และขยายให้ใหญ่ขึ้นให้ผมหน่อย ใส่รายละเอียดและเครื่องหมายจุดฝังเข็มตามนี้เลยนะครับ”

ช่างไม้ถานมองไปที่ภาพวาดเก่าแก่ที่ขาดรุ่งริ่งในมือของเขา และพูดด้วยความประหลาดใจ “นี่คือแผนผังจุดฝังเข็มที่ใช้ในการแพทย์แผนจีน ทำไมนายถึงอยากให้ฉันวาดรูปนี้ให้”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “การนวดเท้าคือการนวดจุดฝังเข็ม หลังจากที่ได้กดจุดเหล่านี้ เราจะรู้สึกสบายไปทั้งร่างกาย ในตอนแรกผมใช้ภาพเหล่านี้เพื่อฝึกหมอนวดให้พวกเขาทราบตำแหน่งที่แน่นอนของจุดฝังเข็ม และอย่างที่สอง หลังจากที่ลุงคัดลอกแล้ว ผมจะไปที่โรงพิมพ์เพื่อพิมพ์ออกมาหลาย ๆ ชุด และเอาไปติดไว้บนฝาผนังเป็นภาพวาดประดับในห้องนวดเท้าเพื่อให้ลูกค้าได้ดู”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ช่างไม้ถานก็มีท่าทีสงสัยและพูดว่า “การนวดเท้าสบายเหมือนที่นายพูดจริง ๆ เหรอ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “นั่นเป็นเรื่องปกติ เมื่อคลับเฮาส์เปิด ลุงสามารถไปเป็นลูกค้าพิเศษ นวดฟรี เพื่อให้หมอนวดของผมได้ซ้อมมือได้นะครับ ! ”

ช่างไม้ถานหัวเราะเสียงดัง “ดี ๆ หากที่นั่นเปิดเมื่อไหร่ก็บอกฉันนะ”