ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 467 : ความคิดของมู่เสี่ยวชิง
ตอนที่ 467 : ความคิดของมู่เสี่ยวชิง
รสชาติที่เผ็ดร้อนและความอร่อยของอาหารเจียงหูช่วยกระตุ้นต่อมรับรสของทุกคนได้เป็นอย่างดี ทุกคนกินอย่างเอร็ดอร่อยจนเหงื่อออก คีบเนื้อเข้าปากเต็มคำและดื่มสุราตามลงไป
รู้สึกเหมือนกลุ่มวีรบุรุษผู้กล้าหาญกำลังเพลิดเพลินกับเนื้อ ทำอาหาร และพูดคุยเกี่ยวกับรสชาติของวีรบุรุษ
เจียงเสี่ยวไป๋เองก็ดื่มไปไม่น้อยเช่นกัน
ในหมู่พวกเขา ฟู่เต๋อเจิงเป็นนักดื่มที่กระตือรือร้นที่สุด
เพราะพวกเขาไม่ได้ขับรถกลับบ้านเอง !
เจียงเสี่ยวไป๋ที่เป็นเจ้าบ้านจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ดังนั้นเขาจึงต้องดื่มกับผู้นำพวกนี้
หลังจากผ่านไปหนึ่งรอบ ฟู่เต๋อเจิงก็ชวนมู่เสี่ยวชิงดื่ม “เสี่ยวชิง มานี่มา มาดื่มอวยพรให้หัวหน้าเจียง”
มู่เสี่ยวชิงมองหาโอกาสที่จะเข้าใกล้เจียงเสี่ยวไป๋ แต่เจียงเสี่ยวไป๋นั่งอยู่ที่โต๊ะของนายกเทศมนตรีจางและเธอซึ่งเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะกล้าเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้นำระดับสูงได้อย่างไร
ตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดของฟู่เต๋อเจิง มันก็ทำให้เธอดีใจมาก
ปกติเธอไม่ดื่มเหล้าอยู่แล้ว เธอจึงรีบถือขวดเข้ามาวางไว้บนโต๊ะ แต่ไม่แม้แต่จะหยิบแก้วขึ้นมา
“สวัสดีค่ะ หัวหน้าเจียง ฉันขอดื่มอวยพรกับคุณด้วยคนนะคะ ! ”
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ตระหนักได้ว่าเธอไม่มีแก้วเหล้า จึงยืนอยู่ที่นั่นด้วยความเขินอายอยู่ครู่หนึ่ง
เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เข้าใจว่าทำไม เขาเกือบจะอุทานคำหยาบออกมา เขาคิดว่ามู่เสี่ยวชิงจะใช้ขวดนี้ชนกับเขาเสียอีก
เพราะนี่มันคือเหล้าเหมาไถเชียวนะ !
ความแรงตั้ง 53 ดีกรีเชียวนะ !
“สาว ๆ สมัยนี้ดื่มกันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋แอบบ่นในใจและพูดอย่างรวดเร็วว่า “เป็นสาวเป็นแส้ ควรดื่มน้อย ๆ เมื่อออกไปข้างนอก อย่าดื่มเหล้ากับพวกเราเลย ดื่มนมแทนเถอะ ! ”
ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบขวดนมถั่วเหลืองขึ้นมาแล้วยื่นให้เธอ
มู่เสี่ยวชิงหยิบนมถั่วเหลืองมาด้วยท่าทีงุนงง
ประธานขอให้เธอดื่มอวยพร แต่เจียงเสี่ยวไป๋กลับให้เธอดื่มนมถั่วเหลืองแทน ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะฟังใครแล้ว ?
ฟู่เต๋อเจิงเห็นแบบนั้นก็พูดว่า “เจียงเสี่ยวไป๋ เธอตั้งใจมาดื่มอวยพรให้กับคุณ แต่คุณดันเอานมถั่วเหลืองให้เธอดื่มแทน ดูสิว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มีน้ำใจขนาดไหน เธอถึงกลับถือสุรามาเป็นขวด”
ที่พูดไปแบบนี้เพราะเขายังคิดว่ามู่เสี่ยวชิงมีความสามารถในการดื่มพอสมควร แถมเธอยังตั้งใจมาดื่มกับเจียงเสี่ยวไป๋อีก ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วถ้าเป็นเขาคงไม่ปล่อยโอกาสนี้
เจียงเสี่ยวไป๋กลอกตาไปที่ฟู่เต๋อเจิงแล้วพูดว่า “ท่านประธาน คุณไม่รู้เหรอว่าการที่ผู้หญิงดื่มข้างนอกนั้นไม่ปลอดภัย ในฐานะผู้นำ คุณจะบังคับให้ผู้ใต้บังคับบัญชาหญิงของคุณดื่มได้อย่างไร ? ”
“คุณควรปกป้องผู้ใต้บังคับบัญชาหญิงของคุณสิ ! ”
สิ่งที่เขาพูดนั้นจริงจังและชอบธรรม แต่ในใจเขามีความตื่นตระหนกมาก เพราะกลัวว่ามู่เสี่ยวชิงจะไม่เห็นด้วยกับเขาและยืนยันที่จะดื่ม
ไม่มีใครรู้ว่ามู่เสี่ยวชิงไม่ดื่ม พวกเขาจึงเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั้นมีความสามารถในการดื่มเพียงเพราะเธอลืมถือแก้วเหล้ามา
เธอรู้แค่ว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะถามเจียงเสี่ยวไป๋
ซึ่งก่อนจะถามก็ต้องดื่มอวยพรก่อน
เธอแอบกัดฟันอย่างลับ ๆ โดยไม่สนใจสิ่งอื่นใด ก่อนจะยกขวดเหล้าในมือขึ้นและรวบรวมความกล้าที่จะพูดไปว่า “หัวหน้าเจียง ฉันขอดื่มเพื่ออวยพรให้คุณค่ะ ! ”
เธออยากจะดื่มแค่แก้วเดียว แต่ไม่มีแก้วอยู่ในมือ
ด้วยความตื่นเต้น เธอจึงลืมหยิบแก้วมาด้วย และยังโพล่งคำที่เหมาะกับสถานการณ์ออกมาว่าว่า “ฉันขอดื่มอวยพรให้คุณ ! ”
แต่…….เธอจะดื่มจากขวดจริงเหรอ ?
เจียงเสี่ยวไป๋เกือบจะสะดุ้ง
เรื่องแบบนี้เขายอมรับไม่ได้จริง ๆ !
เขาคิดอย่างรวดเร็วว่าจะปฏิเสธอย่างไร
ทว่าฟู่เต๋อเจิงกลับมีจิตใจที่เบิกบาน มองดูมู่เสี่ยวชิงด้วยรอยยิ้ม และรู้สึกมีความสุขมาก เพราะไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะมีพนักงานหญิงที่ดื่มเก่งและกล้าที่จะชนขวดกับผู้ชายแบบนี้
ตราบใดที่สามารถทำให้เจียงเสี่ยวไป๋เมาได้ ฉันจะเลื่อนขั้นให้เธอได้เป็นพนักงานระดับสูงของปีนี้ !
“เจียงเสี่ยวไป๋ คุณกำลังทำอะไรอยู่ เสี่ยวชิงรอชนแก้วกับคุณอยู่นะ ! ” ฟู่เต๋อเจิงเร่งเร้าด้วยรอยยิ้มกริ่ม
เจียงเสี่ยวไป๋มีสีหน้าขมขื่น และแอบตำหนิฟู่เต๋อเจิงสำหรับการกระทำชั่วร้ายแบบนี้ของเขา เขายิ้มแล้วพูดว่า “เสี่ยวชิง เนื่องจากเราจะดื่ม เราจึงต้องปฏิบัติตามกฎของการดื่มด้วย ถ้าคุณดื่มอวยพรฉันก่อน มันจะผิดกฏเอาได้นะ”
มู่เสี่ยวชิงไม่รู้กฎการดื่ม และอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
ฟู่เต๋อเจิงได้เห็นความสามารถของเจียงเสี่ยวไป๋ในการโน้มน้าวและหลีกเลี่ยงการดื่ม ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “เสี่ยวชิง มันเป็นแค่การดื่มอวยพร อย่าฟังเขา มันเป็นแค่การดื่มอวยพรให้เขาเท่านั้น ! ”
เจียงเสี่ยวไป๋ชี้นิ้วไปที่ฟู่เต๋อเจิงทันทีและพูดว่า “ท่านประธาน คุณไม่สามารถสอนลูกน้องของคุณในเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้ได้ การดื่มเป็นส่วนหนึ่งของการผูกสัมพันธ์ คุณจะฝ่าฝืนกฎได้อย่างไร ? ”
ฟู่เต๋อเจิงม้วนริมฝีปากแล้วพูดว่า “อย่ามาตำหนิฉันสิ”
เขาหันไปพูดกับมู่เสี่ยวชิงว่า “คุณเป็นคนของแผนกบรรณาธิการ และหัวหน้าเจียงเป็นคนของแผนกโฆษณา นับตั้งแต่ที่หัวหน้าเจียงได้มาที่แผนกโฆษณา เขาได้เพิ่มผลประโยชน์ให้กับแผนกบรรณาธิการของคุณมากมาย ฉะนั้นคุณก็ต้องดื่มขอบคุณหัวหน้าเจียงอยู่ดี คุณว่าคุณควรดื่มเคารพหัวหน้าเจียงด้วยใช่ไหมล่ะ?”
มู่เสี่ยวชิงได่แต่พยักหน้า
เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋เห็นว่าเธอกำลังจะทำตาม เขาก็รีบพูดว่า “มู่เสี่ยวชิงอย่าไปฟังประธานฟู่ เขาเป็นคนแก่นิสัยไม่ดี ไม่มีผู้นำคนที่ดีคนไหนคอยยุยงผู้ใต้บังคับบัญชาหญิงของเขาให้ดื่มแบบนี้หรอก”
“ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันว่าคุณควรเลิกติดตามเขาแล้วมาทำงานที่แผนกโฆษณาของฉันนะ ! ”
“ฉันรับปากเลยว่าฉันจะไม่บังคับให้คุณดื่มข้างนอกแบบนี้แน่…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ จมูกของฟู่เต๋อเจิงก็กระตุกด้วยความโกรธ
เย่กวงโต้วถูกเจียงเสี่ยวไป๋หลอกไปแล้วคนหนึ่ง และตอนนี้เขาก็กำลังจะดึงคนของเขาไปต่อหน้าผู้คนมากมายอีก
ฟู่เต๋อเจิงจึงโต้กลับทันที “เจียงเสี่ยวไป๋ อย่าคิดที่จะแย่งตัวมู่เสี่ยวชิงไปเชียว เธอเป็นนักข่าวที่ยอดเยี่ยมในแผนกบรรณาธิการของฉัน และจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งในปีนี้ เธอจะมีอนาคตที่สดใสในแผนกบรรณาธิการ จะให้เธอไปแผนกโฆษณาของคุณได้อย่างไร”
แต่ฟู่เต๋อเจิงยังพูดไม่ทันจบ,
“ประธานฟู่ ฉัน……อยากไปอยู่แผนกโฆษณาค่ะ ! ”
มู่เสี่ยวชิงดูดีใจมาก แม้ว่าเธอจะพูดเบา แต่น้ำเสียงก็ดูหนักแน่น
ฟู่เต๋อเจิงเกือบเข่าทรุด !
เจียงเสี่ยวไป๋มีความสุขมาก เขาจงใจพูดเสียงดังว่า “เอาล่ะเสี่ยวชิง ถ้าเธอเต็มใจที่จะมาทำงานในแผนกโฆษณา ฉันก็ขอต้อนรับ จากนี้ไป เธอและเย่กวงโต้วจะทำให้แผนกโฆษณาแข็งแกร่งขึ้นและยิ่งใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ! ”
“ได้เลยค่ะ ! ” มู่เสี่ยวชิงพูดอย่างมีความสุข
เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นคนของแผนกโฆษณาแล้ว ก็ไม่ต้องมาดื่มอวยพรฉันอีก เธอกลับไปนั่งกินไก่ขอทานต่อเถอะ”
“อ้อค่ะ ขอบคุณ ขอบคุณหัวหน้าเจียงมากค่ะ ! ” มู่เสี่ยวชิงพูดอย่างมีความสุข
ที่จริงแล้วเธอก็กลัวการดื่มไม่น้อย และกลิ่นแอลกอฮอล์ก็ฉุนเข้าจมูกของเธอด้วย แต่เพราะตอนนั้นเธออยากถามเรื่องของเย่กวงโต้ว เธอถึงได้ไม่สนใจอะไร
แต่หลังจากที่เธอผ่อนคลาย เธอก็รู้สึกอึดอัดเมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์ และไม่สามารถรวบรวมความกล้าที่จะดื่มได้อีก
ฟู่เต๋อเจิงดูหมดหวังและพูดว่า “มู่เสี่ยวชิง เธออยู่แผนกบรรณาธิการมาตลอด เธอจะไปแผนกโฆษณาได้อย่างไร ? ”
มู่เสี่ยวชิงพูดด้วยท่าทีนอบน้อมว่า “ประธานฟู่……ฉัน……ฉันอยากไปแผนกโฆษณาจริง ๆ ค่ะ ! ”
เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะเสียงดัง “ประธานฟู่ เสี่ยวชิงมีวิสัยทัศน์ที่ดีกว่าคุณ เธอรู้ว่าแผนกโฆษณาคือสถานที่ที่ดีที่สุด มา มา ผมจะดื่มให้คุณเป็นการขอบคุณที่คุณยกเธอให้ ! ”
ดวงตาของฟู่เต๋อเจิงเบิกกว้าง และอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง
ฉันยังไม่ได้ตกลงปล่อยเธอไปเลย ทำไมถึงกลายเป็นว่าฉันยอมยกเธอให้คุณล่ะ ?
ในส่วนของมู่เสี่ยวชิง เมื่อเธอได้ยินคำว่า “สถานที่ที่ดีที่สุด” ดวงตาของเธอก็มีประกายออกมา
หัวหน้าเจียงเห็นอะไรบางอย่างในตัวเธอหรือเปล่า ?
เขาถึงพูดแบบนั้น !
ฟู่เต๋อเจิงอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากของเขา เมื่อเขาเห็นท่าทางที่กระดี๊กระด๊าของมู่เสี่ยวชิง
ฉันไม่อยากดื่มอีกเลย !
บ้าเอ้ย !
เขาแอบตะคอกในใจอย่างเย็นชา ก่อนจะนั่งลง และไม่พูดคุยกับเจียงเสี่ยวไป๋อีก
จากนั้น การรับประทานอาหารเย็นก็ดำเนินไปจนถึงหนึ่งทุ่ม เมื่อทุกคนกินและดื่มกันพอแล้ว ก็กล่าวคำอำลาแล้วเดินทางกลับไป
ก่อนออกเดินทาง นายกเทศมนตรีจางยังคงกำชับคำเดิม
“เสี่ยวไป๋ พรุ่งนี้เราก็ยังมาอีก เพราะต้องมาทำงานต่อให้เสร็จ ! อย่าลืมคิดอาหารเมนูใหม่ ๆ ให้เรานะ ! ”