ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 484 : ไม่พบใครเลย
ตอนที่ 484 : ไม่พบใครเลย
ในห้องด้านหลังของร้านตัดเสื้อ ในที่สุดเซี่ยงหงจวี๋และหลี่ต้าเจี่ยก็เลือกผ้าผืนหนึ่งได้
เซี่ยงหงจวี๋กล่าวว่า “พี่หลี่ สีของผ้าชิ้นนี้ใกล้เคียงกับสีของเสื้อคลุมผ้าฝ้าย พี่ใช้มันปะได้ ! ”
“หงจวี๋ ฉันขอโทษ ! ”
หลี่ต้าเจี่ยกล่าวขอโทษ “ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ของปิงปิงให้กลายเป็นเสื้อผ้าเก่าเสียแล้ว”
เซี่ยงหงจวี๋กล่าวว่า “ฉันไม่สามารถตำหนิพี่ได้หรอก เพราะหนูมันกัด เราไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ ! ”
“ไอ้พวกหนูสมควรตาย ! ”
ทั้งสองสาปแช่งหนูด้วยความโกรธอีกครั้ง
ทันใดนั้น เซี่ยงหงจวี๋ก็คล้ายกับได้ยินเสียงแผ่วเบา ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเสียงของเจียงชาน แต่ก็ไม่ชัดเจนนัก
“คุณได้ยินอะไรไหม ? ”
หลี่ต้าเจี่ยส่ายหัว “ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย ! ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด เซี่ยงหงจวี๋คิดว่าเธอได้ยินผิดจึงไม่สนใจ หลังจากคุยกับหลี่ต้าเจี่ยสักพักแล้ว ทั้งสองก็เดินออกจากห้องด้านหลัง
“พี่หลี่ ฉันจะไปแล้ว”
เซี่ยงหงจวี๋หยิบผักบนพื้นขึ้นมาแล้วพูดขึ้น
หลี่ต้าเจี่ยพูดว่า “เอาล่ะ ไปทำงานก่อน แล้วค่อยกลับมาเอาเสื้อวันพรุ่งนี้ ! ”
เซี่ยงหงจวี๋พยักหน้าแล้วเดินออกไปข้างนอก
เมื่อเธอออกไปดูหน้าตรอก เธอก็ตัวแข็งทื่อ
เจียงชานหายตัวไป !
“ชานชาน ! ”
“ชานชาน ! ”
เซี่ยงหงจวี๋วิ่งอย่างรวดเร็วไปที่ทางเข้าตรอก เธอตะโกนอย่างกังวลขณะที่เธอวิ่ง
หลี่ต้าเจี่ยได้ยินเสียงของเซี่ยงหงจวี๋ในร้านตัดเสื้อ เธอจึงหันไปมอง แล้วเดินตามไปทันที
“ชานชาน…”
“ชานชาน…”
เซี่ยงหงจวี๋มาถึงทางเข้าซอย เธอมองไปรอบ ๆ ทุกทิศทาง แต่ไม่มีร่องรอยของเจียงชาน ไม่มีแม้แต่คน
“หงจวี๋ เกิดอะไรขึ้น ? ”
ในเวลานี้ หลี่ต้าเจี่ยก็มาถึงและถามอย่างเป็นกังวล
เซี่ยงหงจวี๋พูดอย่างกังวล “ฉันบอกให้ชานชานรอฉันอยู่ที่นี่ แต่เธอ…เธอหายไปแล้ว ! ”
หลี่ต้าเจี่ยก็มองไปที่ทางเข้าของซอยหลายแห่ง แต่ก็ไม่เห็นใครเลย จึงถามว่า “เธอออกไปกับคนรู้จักหรือเปล่า ? ”
เซี่ยงหงจวี๋ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำอีก “เธอมาจากชิงโจวและมาที่นี่กับพ่อของเธอ เธอไม่รู้จักใครที่นี่เลย ! ”
“ถ้าอย่างนั้น….มันจะเป็นไปได้ไหมที่เธอจะกลับไปที่บ้านก่อนแล้ว ? ” หลี่ต้าเจี่ยกล่าว
เซี่ยงหงจวี๋ยังคงส่ายหัว “ไม่ เธอไม่มีกุญแจบ้านเรา และเธอเห็นฉันกำลังไปร้านตัดเสื้อของพี่ ดังนั้นเธอไม่น่าออกไปไหนคนเดียว ! ”
“ถ้าอย่างนั้น… เราต้องรีบตามหาเธอ ! ”
“ใช่ เรารีบตามหาเธอกันเถอะ ! ”
ทั้งสองวิ่งไปที่ทางเข้าซอยเพื่อค้นหา
บริเวณนี้ไม่ใช่ย่านการค้า และบ้านทั้งสองฝั่งของซอยมักจะถูกปิด มีร้านค้าเพียงสองหรือสามร้าน เช่นซอยนี้มีเพียงร้านตัดเสื้อของหลี่ต้าเจี่ยเท่านั้นที่เปิดทำการ
หลังจากหามาระยะหนึ่งแล้ว พวกเธอก็ไม่พบร่องรอยของเจียงชานเลย
พวกเธอกลับมาพบกันอีกครั้ง และเซี่ยงหงจวี๋ก็ถามอย่างกังวลว่า “เห็นเธอหรือเปล่า ? ”
หลี่ต้าเจี่ยส่ายหัว
“เธอจะไปไหนได้นะ ? ”
“เธอจะไปที่ไหนได้กัน ? ”
เซี่ยงหงจวี๋เริ่มเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป
“หงจวี๋ ทำไมไม่กลับบ้านไปดูก่อน แล้วถ้าเด็กกลับไปเองล่ะ ? ” หลี่ต้าเจี่ยแนะนำ
“ใช่แล้ว กลับบ้านไปตรวจดูกันเถอะ ! ” หงจวี๋ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอทำตามที่หลี่ต้าเจี่ยบอก และพวกเธอก็วิ่งไปที่บ้านของเซี่ยงหงจวี๋ด้วยกัน
หลี่ต้าเจี่ยรีบตามไป
พวกเธอวิ่งไปจนสุดทาง และใช้เวลาไม่นานก็ถึงหน้าประตูบ้าน
ประตูยังล็อคอยู่ !
ไม่มีวี่แววของเจียงชานอยู่ใกล้ ๆ นี้เลย
ในขณะนี้ ป้าหวังจากประตูถัดไปก็ออกมาพร้อมกับอ่างในมือ เซี่ยงหงจวี๋ก็ถามอย่างกังวลทันที “ป้าหวัง คุณเห็นชานชานบ้างไหม ? ”
ป้าหวังตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดด้วยความสับสน “ใครคือชานชาน ? ”
จากนั้น เซี่ยงหงจวี๋ก็ตระหนักได้ว่าป้าหวังไม่เคยเห็นเจียงชานมาก่อน เธอจึงรีบพูดว่า “เด็กผู้หญิงอายุประมาณห้าหรือหกขวบ สวมชุดลายดอกไม้สีแดง”
ป้าหวังส่ายหัว “ฉันไม่เห็นหรอก ! ”
เมื่อมองดูท่าทางกังวลของเซี่ยงหงจวี๋ เธอจึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น ? ว่าแต่เธอเป็นอะไรกับคุณล่ะ ? ”
เซี่ยงหงจวี๋อธิบายว่า “เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนสามีฉัน ก่อนหน้านี้ฉันพาเธอออกไปซื้อของชำ และเมื่อฉันกลับมา พี่หลี่เรียกให้ฉันไปดูเสื้อผ้าใหม่ที่เธอตัดให้ปิงปิง ดังนั้น ฉันจึงบอกให้เธอรอฉันทางเข้าซอย พอฉันออกมาจากบ้านพี่หลี่ เธอก็หายไปแล้ว”
“โอ้ ? ”
ป้าหวังอุทานว่า “คุณลองไปหาในซอยแล้วหรือยัง ? ”
หลี่ต้าเจี่ยรีบพูดว่า “ฉันกับหงจวี๋ค้นหาในซอยทั้งสองแห่งแล้ว แต่ไม่พบเธอเลย”
นางหวังก็เริ่มกังวลเช่นกัน เธอวางอ่างไม้ในมือลงแล้วพูดว่า “ไป ฉันจะไปกับช่วยตามหาเด็กน้อยด้วย การที่เด็กหายไปเป็นเรื่องใหญ่ เมื่อเร็ว ๆ ฉันได้ยินมาว่ามีนักค้ามนุษย์มาป้วนเปี้ยนแถวนี้ พวกนั้นจะมุ่งเป้าไปที่เด็กที่ไม่มีผู้ปกครองอยู่ด้วย”
ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ เซี่ยงหงจวี๋ก็รู้สึกคล้ายจะเป็นลมขึ้นมาทันที
“ชานชานจะไปเจอนักค้ามนุษย์หรือเปล่า ? ”
“ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ควรทิ้งเธอไว้ตามลำพังที่ทางเข้าซอย ! ”
“ถ้าเธอถูกพวกค้ามนุษย์ลักพาตัวไป ฉันจะอธิบายให้พ่อของเธอฟังได้อย่างไร ? ”
ขณะที่พูด เธอก็น้ำตาไหล
ป้าหวังรีบปลอบใจ “หงจวี๋ มันเป็นแค่การคาดเดา บางทีเธออาจจะไปเล่นที่ไหนสักแห่งคนเดียวก็ได้ ! ”
“ใช่ ใช่ บางทีเธออาจจะไปเล่นที่ไหนสักแห่ง ! ” หลี่ต้าเจี่ยก็พูดเช่นกัน
ทั้งสามคนรีบไปที่ทางเข้าซอยด้วยความตื่นตระหนก
พวกเธอตรวจค้นและกระทั่งเคาะประตูบ้านหลายหลัง ถามว่ามีใครเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สวมชุดสีแดงบ้างไหม แต่ไม่มีใครรู้อะไรเลย
เมื่อเวลาผ่านไป เซี่ยงหงจวี๋ก็เริ่มวิตกกังวลมากขึ้น
“ชานชานต้องเจอกับพวกค้ามนุษย์แน่ ๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่หายตัวไปแบบนี้ ! ”
แม้ว่าจะกังวล แต่เซี่ยงหงจวี๋ก็มั่นใจในความเป็นไปได้นี้มากขึ้น
“เราควรทำอย่างไรดี ? ” หลี่ต้าเจี่ยพูดอย่างกังวล
“เรา เราไปแจ้งความที่สถานีตำรวจกันก่อน ! ” เซี่ยงหงจวี๋พูด ขณะที่เธอวิ่งไปที่สถานีตำรวจ
หลี่ต้าเจี่ยและป้าหวังรีบตามไป
แถบนี้เรียกว่าจินจื่อปา เป็นหนึ่งในสามย่านที่เป็นที่ตั้งสำนักงานต่าง ๆ ของเมืองถู่เฉิง
ไม่นาน ทั้งสามก็มาถึงสถานีตำรวจจินจื่อปาอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เซี่ยงหงจวี๋เข้ามา เจ้าหน้าที่กัวเสี่ยวเฉียงที่อยู่ข้างในก็ทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม “พี่เซี่ยง อะไรพาคุณมาที่นี่ ? ”
เซี่ยงหงจวี๋เป็นภรรยาของหลัวฉางเซิง และกัวเสี่ยวเฉียงเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจในพื้นที่นี้ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้จักกันดี
“เสี่ยวกัว ฉัน…ฉันมาที่นี่เพื่อแจ้งความอาชญากรรม ! ”
เซี่ยงหงจวี๋พูดอย่างกังวล ขณะที่เธอไม่มีเวลาทักทายกัวเสี่ยวเฉียง
กัวเสี่ยวเฉียงตกใจ เมื่อเขาสังเกตเห็นสีหน้าลำบากใจของเซี่ยงหงจวี๋ จึงพูดอย่างเร่งรีบว่า “พี่เซี่ยง เกิดอะไรขึ้น ? ตั้งสติแล้วค่อย ๆ บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น ! ”
เซี่ยงหงจวี๋เล่าสถานการณ์สั้น ๆ โดยกล่าวว่า “เสี่ยวกัว คุณรีบช่วยฉันตามหาเด็กที”
กัวเสี่ยวเฉียงตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “พี่เซี่ยงไม่ต้องกังวล ผมจะแจ้งให้สารวัตรหลินทราบทันที จากนั้นเราจะเริ่มตามหาเธอ”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็รีบไปหาสารวัตรหลิวเต๋อหมิน
หลิวเต๋อหมินเหงื่อแตกพลั่กหลังจากฟังรายงานของกัวเสี่ยวเฉียง
ภรรยาของนายอำเภอมาแจ้งความเป็นการส่วนตัว และเรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นในเขตการดูแลของเขา เขาโกรธมากกับความอุกอาจของผู้ค้ามนุษย์ที่กล้าลักพาตัวเด็ก แม้จะอยู่ภายใต้การดูแลของภรรยานายอำเภอก็ตาม
หลิวเต๋อหมินบอกให้กัวเสี่ยวเฉียงรวบรวมกองกำลังตำรวจ และเขาก็ไปพบกับเซี่ยงหงจวี๋ หลังจากขอโทษและกล่าวปลอบใจแล้ว เขาก็ถามรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับลักษณะของเจียงชาน
ในขณะเดียวกัน กัวเสี่ยวเฉียงได้รวบรวมเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งหมดที่สถานีและหลิวเต๋อหมินได้ออกคำสั่งให้ทุกคนเข้าร่วมการค้นหา
YOU MAY ALSO LIKE
