ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 540 : สถานที่ดี ๆ ที่หลินเจียจวินแนะนำ

ตอนที่ 540 : สถานที่ดี ๆ ที่หลินเจียจวินแนะนำ

ต่อไปทั้งสามคนได้เยี่ยมชมร้านที่เหลืออีก 12 แห่ง

โดยรวมแล้วสถานการณ์ในแต่ละร้านค่อนข้างดี แม้ว่าจะไม่มีกิจกรรมส่งเสริมการขายใดในช่วงเปิดร้าน แต่แต่ละร้านก็มียอดขายที่ดี ร้านที่มียอดขายขั้นต่ำคือมากกว่า 60 หยวนและยอดขายในร้านที่เยอะที่สุดมีมากเกือบ 300 หยวน

เจียงเสี่ยวไป๋บอกพนักงานขายในแต่ละร้านเกี่ยวกับวิธีการที่เถียนจิงและกัวเยว่คิดขึ้นมา และบอกพวกเธอไปตามตรงว่าเถียนจิงและกัวเยว่ได้รับเงินรางวัลไปคนละ 20 หยวน

เรื่องนี้ทำให้พนักงานทุกคนตื่นเต้น

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋กับหลินเจียจวินออกจากร้าน เกือบทุกคนก็พูดถึงเรื่องนี้

“เถียนจิงกับกัวเยว่ยอดเยี่ยมมาก พวกเธอเพิ่งทำงานเป็นวันที่สองก็ได้รับเงินรางวัลแล้ว”

“ใช่ เงินรางวัล 20 หยวนเท่ากับเงินเดือนหนึ่งเดือนที่บ้านเกิดของฉันเลยนะ”

“เธอว่าเถ้าแก่เจียงเป็นคนใจกว้างไหม ? ”

“ไม่จำเป็นต้องพูดก็รู้ เขาทั้งซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้เรา แจกซองแดงและแจกเงินรางวัล จะไม่มีน้ำใจได้อย่างไร”

“แล้วถ้าเรามีส่วนร่วม เราจะได้รับเงินรางวัลแน่นอน”

“นั่นน่ะสิ ! ”

“เถ้าแก่เจียงยังพูดอีกว่าร้านค้าทั้ง 13 แห่งของเราจะทดสอบประสิทธิภาพการทำงานทุกเดือน และร้านค้าที่มีผลงานดีที่สุดก็จะได้รับเงินรางวัลเช่นกัน”

“ถ้าอย่างนั้นเรามาทำงานให้หนัก และพยายามคว้าอันดับหนึ่งกันเถอะ ! ”

“ใช่ มาเลย ! ”

“……”

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋กับหลินเจียจวินไปเยี่ยมชมร้านค้า 13 แห่ง พวกเขาก็กลับเกสต์เฮาส์

หลังจากที่หลินเจียจวินจอดรถแล้ว ทั้งสามคนก็เดินเข้าไปในล็อบบี้ด้วยกัน

“พี่จวิน เสี่ยวไป๋ พวกพี่กลับมาแล้ว ! ”

ทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไปในล็อบบี้ ถังเสี่ยวโจวก็เดินไปหาเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

เจียงเสี่ยวไป๋เห็นถังเสี่ยวโจว จึงพูดว่า “คุณมาถึงเมื่อไหร่ ? ”

ถังเสี่ยวโจวยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อคืนพี่จวินโทรหาฉัน และนัดพบกันที่นี่ตอนบ่าย ฉันเพิ่งมาถึงที่นี่ไม่นานมานี้”

หลังจากพูดจบ เขาก็พูดกับเจียงชาน “ชานชานมาด้วยเหรอ ! ”

“สวัสดีค่ะลุงถัง ! ”

เจียงชานพูดสวัสดีอย่างสุภาพแล้วพูดว่า “ป่าป๊ามา หนูก็ต้องมาด้วยแน่นอน หนูเป็นลูกสมุนตัวน้อยของป่าป๊าเลยนะ ! ”

ถัวเสี่ยวโจวหัวเราะเสียงดัง “เอาล่ะ โอเค ถ้าลุงต้องการสอบถามที่อยู่ของพ่อของหนูหลังจากนี้ ลุงก็จะถามหนูแล้วกัน ! ”

เจียงชานตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นหนูก็ต้องเก็บกำหนดการเดินทางของป่าป๊าเป็นความลับแล้ว ! ”

ถังเสี่ยวโจวมีความสุขมากยิ่งขึ้น เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หนูเก็บความลับจากคนอื่นได้ แต่หนูไม่สามารถเก็บความลับจากลุงถังได้หรอก”

เจียงชานกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น หนูต้องถามป่าป๊าก่อน ! ”

ถังเสี่ยวโจวทำสีหน้าเกินจริงแล้วพูดว่า “หนูก็นะ ไม่ไว้หน้าลุงเลย ดูเหมือนว่าลุงจะต้องเลี้ยงอะไรหนูบ้าง บ่ายนี้ลุงจะเลี้ยงอะไรอร่อย ๆ ตกลงไหม ? ”

เมื่อเธอได้ยินเรื่องการกินของอร่อย ดวงตาของเด็กน้อยก็เปลี่ยนเป็นพระจันทร์เสี้ยวพร้อมรอยยิ้ม เธอพูดอย่างมีความสุขว่า “ตกลงค่ะ เห็นแก่ที่ลุงถังชวนหนูไปทานอาหารเย็น ในอนาคตถ้าถามหนูเกี่ยวกับกำหนดการเดินทางของป่าป๊า หนูจะบอกลุงถังค่ะ ! ”

คำพูดประโยคนี้ทำให้ทั้งสามคนหัวเราะ

หลินเจียจวินก็พูดว่า “เอาล่ะ เราอย่าคุยกันที่นี่เลย เราไปหาที่คุยกันดีกว่า”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า

หลินเจียจวินถามถังเสี่ยวโจวว่า “นายมีที่แนะนำไหม ? ”

ถังเสี่ยวโจวโบกมือ “พี่จวินตัดสินใจเลือกมาเลย”

หลินเจียจวินพูดว่า “งั้นเราไปตลาดผักกันก่อนไหม ? ”

ถังเสี่ยวโจวกับเจียงเสี่ยวไป๋ต่างก็มองเขาด้วยความประหลาดใจ สงสัยว่าทำไมเขาถึงจะไปตลาดผัก

หลินเจียจวินหัวเราะแล้วพูดว่า “เสี่ยวโจว นายไม่รู้เหรอว่าเสี่ยวไป๋ซื้อบ้านที่เจียงเฉิงแล้ว คืนนี้เราไปดื่มที่นั่น แล้วปล่อยให้เขาทำอาหารให้กินดีกว่า”

ทันใดนั้น ใบหน้าของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ดูขมขื่นขึ้นมา เขามองหลินเจียจวินด้วยความโกรธ ที่แท้ผู้ชายคนนี้กำลังวางแผนใช้งานเขานี่เอง

เมื่อถังเสี่ยวโจวได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พยักหน้าซ้ำ ๆ “ตกลง เอาตามพี่จวินพูด ! ”

หลินเจียจวินไม่ได้ถามความคิดเห็นของเจียงเสี่ยวไป๋ เขาโบกมือแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามนี้ เสี่ยวไป๋ไปเก็บของให้เรียบร้อย คืนนี้เราจะนอนที่นั่น ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋มองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า แต่ก็ยังตอบตกลงโดยพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นรอสักครู่ ผมจะไปเก็บกระเป๋าก่อน”

“ไป ไป ฉันจะโทรหาจวิ้นเจี๋ย” หลินเจียจวินโบกมือเหมือนไล่แมลงวันออกไป และเดินไปที่แผนกต้อนรับของเกสต์เฮาส์

เจียงเสี่ยวไป๋ไปเก็บกระเป๋าสัมภาระของเขา

หลินเจียจวินโทรหาติงจวิ้นเจี๋ยและสั่งให้พนักงานทำการเช็คเอาต์

หลังจากนั้นหลินเจียจวินก็คุยโทรศัพท์เสร็จ และทำตามขั้นตอนต่าง ๆ เสร็จสิ้น

ไม่นานหลังจากนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็มาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางของเขา และทั้งสี่คนก็เดินออกจากเกสต์เฮาส์ไปด้วยกัน

รถของเจียงเสี่ยวไป๋ยังจอดอยู่ในลานจอดรถของเกสต์เฮาส์ ทั้งสี่คนขึ้นรถของหลินเจียจวินไปที่ตลาดผักก่อน

“คุณอยากกินอะไร ? ” เจียงเสี่ยวไป๋ถาม

ถังเสี่ยวโจวกล่าวว่า “กินหม้อไฟกันดีกว่า ! ”

หลินเจียจวินพูดว่า “นายกินหม้อไฟได้ แต่เหล้าที่บ้านของลุงโฮว่ถูกขนกลับไปที่ชิงโจวแล้ว ฉันต้องไปซื้อก่อน”

ถัวเสี่ยวโจวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามออกมาว่า “เสี่ยวไป๋ คุณซื้อบ้านของคุณโฮว่ไปหรือ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ลุงโฮว่กับภรรยาไปอยู่เทียนจิงแล้ว เลยขายบ้านให้ฉัน”

ถังเสี่ยวโจวก็พูดว่า “บ้านของคุณโฮว่เป็นสิ่งปลูกสร้างโบราณจากราชวงศ์ชิง คุณเจอสมบัติเข้าแล้ว ! ”

หลินเจียจวินพูดว่า “เสี่ยวโจว เขาพบสมบัติจริง ๆ ลุงโฮว่และป้าเซินเอากระเป๋าเดินทางสองใบติดตัวไปด้วยเมื่อพวกเขาจากไป ทุกอย่างในบ้านเป็นของเขา นายไม่รู้ ในบ้านยังมีของโบราณอีกหลายสิบชิ้นเลย”

ถังเสี่ยวโจวก็เป็นผู้เล่นของโบราณเช่นกัน เขาจำตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋หยิบเตาเผาจื่อโจวแห่งราชวงศ์ซ่งตอนใต้จากในตรอกด้านนอกพิพิธภัณฑ์ขึ้นมาได้

หลังจากฟังคำพูดของหลินเจียจวิน ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายแล้วพูดว่า “หลังจากที่กลับถึงบ้าน ผมขอดูหน่อยสิ ! ”

หลินเจียจวินยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าของพวกนั้นมันสวยตรงไหน””

ถังเสี่ยวโจวก็พูดถึงความรู้เกี่ยวกับของโบราณให้เขาฟัง

ระหว่างที่พูดกัน รถก็มาถึงตลาดผัก

หลังจากจอดรถแล้ว ทั้งสี่ก็เข้าไปซื้อวัตถุดิบ

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ซื้อผักและเครื่องปรุงรสต่าง ๆ มากมาย

ด้วยความกังวลว่าคุณโฮว่มีเครื่องใช้ไม่เพียงพอ เจียงเสี่ยวไป๋จึงซื้อหม้อ กระทะ เตา ถ่าน ฯลฯ

หลังจากเก็บของทุกอย่างในรถแล้ว หลินเจียจวินก็มองดูเวลา และเห็นว่ามันเลยเวลาห้าโมงครึ่งไปแล้ว เขาจึงรีบขับรถไปรับติงจวิ้นเจี๋ยต่อ

เมื่อมาถึง ติงจวิ้นเจี๋ยก็รออยู่แล้ว

หลังจากขึ้นรถแล้ว ติงจวิ้นเจี๋ยก็พบว่าถังเสี่ยวโจวก็มาด้วย เขารีบกล่าวทักทาย “สวัสดีเลขาถัง ! ”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ยิ้มแล้วพูดอย่างรวดเร็ว “ขออภัย ตอนนี้ผมต้องเรียกคุณว่านายอำเภอถังต่างหาก ! ”

ทั้งสองคนพบกันที่ชิงโจว ในเวลานั้นถังเสี่ยวโจวเป็นเลขาของหลินต้ากัว และติงจวิ้นเจี๋ยเป็นเลขาของนายกเทศมนตรีจาง

ถังเสี่ยวโจวยิ้ม “จวิ้นเจี๋ย พวกเราอยู่กันไม่กี่คน อย่าเรียกแบบคนอื่นไกลเลย ฉันแก่กว่านาย เรียกฉันว่าพี่ถังก็ได้ ! ”

“ตกลง พี่ถัง ! ”

ติงจวิ้นเจี๋ยก็ไหลเป็นสายน้ำ

ถังเสี่ยวโจวยิ้มแล้วพูดว่า “แบบนี้สิถึงจะถูกต้อง ! ” และเริ่มพูดคุยกับเขา

ประมาณหกโมง พวกเขาก็ไปถึง

หลังลงจากรถ ถังเสี่ยวโจวมองไปที่บ้านหลังเก่าริมทะเลสาบแล้วถอนหายใจอีกครั้ง โดยบอกว่าเจียงเสี่ยวไป๋ได้พบสมบัติแล้ว

ติงจวิ้นเจี๋ยก็อิจฉาเช่นกัน เขาพูดว่า “พี่เจียง ผมชื่นชมคุณจริง ๆ ไม่ว่าจะในชิงโจวหรือเจียงเฉิง คุณก็มีบ้านที่ดีที่สุดเสมอ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มแล้วพูดว่า “นายไม่จำเป็นต้องอิจฉา เมื่อฉันพัฒนาโครงการอสังหาริมทรัพย์สองสามโครงการได้ในอนาคต ถ้านายซื้อและอาศัยอยู่ในนั้น แบบนั้นต่างหากถึงจะถูกเรียกว่าบ้านที่ดี”

ถังเสี่ยวโจวหัวเราะเสียงดังแล้วพูดกับติงจวิ้นเจี๋ย “ดูผู้ชายคนนี้สิ ยังจะมาทำเงินจากพวกเราอีก”

ติงจวิ้นเจี๋ยพูดว่า “แต่นั่นต้องทำให้เรารวยก่อน เราถึงจะสามารถจ่ายได้ ! ”

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยและหัวเราะกัน หลินเจียจวินก็เปิดประตูบ้าน