ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 544 : เร่งโครงการในถู่เฉิง

ตอนที่ 544 : เร่งโครงการในถู่เฉิง

หลินเจียปิงอดไม่ได้ที่จะโค้งริมฝีปากหลังจากอ่านกฎเบื้องต้นของกิจกรรม “กินล่าเถียว ลุ้นรางวัลใหญ่” ที่ด้านหลังของการ์ด

จางอ้ายผิงเห็นจึงถามว่า “มีอะไรผิดปกติหรือ ? ”

หลินเจียปิงยื่นการ์ดให้เธอแล้วพูดว่า “คุณดูเองเถอะ ! ”

จางอ้ายผิงรับมัน และยิ้มหลังจากอ่านมัน “เจียงเสี่ยวไป๋ฉลาดจริง ๆ หากเขาทำแบบนี้ ก็จะมีคนซื้อล่าเถียวมากขึ้น”

หลินเจียปิงว่า “ดูท่าทีของลูกสิ แค่นี้เราก็รู้แล้ว ! ”

หลินเจียจวินได้ยินสิ่งที่พี่รองและพี่สะใภ้พูด ดังนั้นเขาจึงหยิบการ์ดจากจางอ้ายผิงมาอ่าน และพูดด้วยรอยยิ้ม “ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์ เขาทำได้ทุกอย่างจริง”

หลังจากพูดจบ เขาก็คืนการ์ดให้หลินจื้อหยวน

หลังจากที่หลินจื้อหยวนรับมันมา เขาก็ถือมันไว้เหมือนกับถือสมบัติ เขาไม่ลืมที่จะพูดว่า “คุณอา พรุ่งนี้อย่าลืมซื้อล่าเถียวให้เราเยอะ ๆ นะ”

“ตกลง อาจะซื้อมาให้เป็นกล่องเลย ! ” หลินเจียจวินกล่าว

เขากำลังจะย้ายออก และเขาไม่มีเวลาซื้อล่าเถียวมาให้หลานชายทั้งสองของเขาทุกวัน ดังนั้นเขาอาจจะซื้อเยอะ ๆ คราวเดียวเช่นกัน

จางอ้ายผิงได้ยินดังนั้นก็รีบพูดทันที “ไม่ต้องซื้อเยอะ ขนมกินแทนข้าวไม่ได้”

หลินเจียจวินยิ้มแล้วพูดว่า “พี่สะใภ้ ผมเข้าใจแล้ว ! ” เขาไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้เลย

หลังจากนั้น เขาก็กลับไปที่ห้องเพื่อเก็บข้าวของ

แต่หลินเจียปิงก็หยุดเขาไว้ “ยังไม่ดึกเลย แกจะรีบไปเข้านอนแล้วหรือ ? ”

ต่อหน้าแม่ของเขา หลินเจียจวินไม่กล้าพูดว่าเขาจะกลับไปที่ห้องเพื่อเก็บของ เขาพูดเพียงว่า “คุณภาพการบริการในร้านอาหารจำเป็นต้องได้รับการปรับปรุงอย่างเร่งด่วน และอาหารในแต่ละสาขาจะต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ผมต้องวางแผนงานเรื่องนี้ครับ”

มู่เสี่ยวหวานฟังแล้วก็อดยิ้มไม่ได้

เธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ลูกชายของเธอตั้งใจทำงานทำการ หญิงชราจึงพูดว่า “อย่าหักโหมเกินไป ลูกควรพักผ่อนให้เยอะ ๆ และดูแลสุขภาพด้วย”

“แม่ ผมรู้ ! ” หลินเจียจวินตอบ

หลินเจียปิงกล่าวว่า “ไม่ต้องรีบ นั่งลงก่อน ฉันมีเรื่องบางอย่างจะพูดด้วย”

หลินเจียจวินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินไปนั่งที่โซฟา

หลินเจียปิงพูดว่า “เสี่ยวไป๋กลับชิงโจวแล้ว เขาได้บอกไหมว่าจะให้ทำยังไงกับคนที่ให้ฉันหาให้เขา ? ”

หลินเจียจวินว่า “ฉันบอกเขาแล้วว่าหลังจากที่พี่หยุนหลงกับพี่ฉู่ฉู่มาถึง ฉันจะไปส่งพวกเขาที่ชิงโจวเอง”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ มู่เสี่ยวหวานก็พูดว่า “เหลาซาน แกจะไปชิงโจวหรือ ? ”

หลินเจียจวินพูดว่า “แม่ เจียงเสี่ยวไป๋จะเปิดเจียงเจียกรุ๊ปในเมืองชิงโจววันที่ 12 เดือนหน้า เขาชวนผมไปร่วมงาน ผมไม่ไปได้หรือ ? ”

“โอ้ งั้นต้องไปน่ะถูกแล้ว” มู่เสี่ยวหวานพยักหน้าแล้วพูด

เมื่อหลินเจียปิงเห็นว่าเขามีการเตรียมการ ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรอีก

จากนั้นหลินเจียจวินก็ลุกไปที่ห้องเพื่อเก็บของ

ในความเป็นจริง เขาไม่ได้เอาเสื้อผ้าไปมากนัก เขาจัดของลงกระเป๋าเป้ทหารของตนอย่างง่าย ๆ

อย่างไรก็ตาม เขาจะออกไปคืนนี้ไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงล้มลงบนเตียงอย่างเสียดาย เพื่อรอขนของออกไปในเช้าวันรุ่งขึ้น

ค่ำคืนที่เงียบสงบผ่านพ้นไป

เช้าวันรุ่งขึ้น หลินเจียจวินใช้โอกาสตอนที่มู่เสี่ยวหวานไม่อยู่ในห้องนั่งเล่น เขาแอบย่องออกไปพร้อมกับกระเป๋าเป้ของตนเอง

เพื่อไม่ให้กลับบ้านตอนกลางคืน เขาจึงตรงไปที่ร้านโยวผิ่นบนถนนปาอีและซื้อล่าเถียวหนึ่งลัง นอกจากนี้เขายังซื้อขนมขบเคี้ยว เช่น เมล็ดแตงโมห้ารสและถั่วลิสงปรุงรส จากนั้นจึงส่งกลับบ้านก่อน ถึงจะเริ่มทำงานประจำวันของเขา…

นอกจากนี้ เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋ไปถึงชิงโจวก็เป็นเวลาประมาณบ่ายสามโมงของวันรุ่งขึ้นแล้ว

เขาไปที่สำนักงานโรงงานเครื่องปรุงรสก่อน

“คุณลุงกลับมาแล้ว ! ”

เมื่อเห็นเจียงเสี่ยวไป๋กับเจียงชานเข้ามาในสำนักงาน หวังกังตื่นเต้นมาก เขารีบวิ่งไปทักทายพวกเขาก่อน

ทุกครั้งที่ลุงของเขาเดินทางไปต่างมณฑล เขาจะพาพี่ชานชานไปด้วย ทำให้เขาไม่มีเพื่อนเล่น

เรื่องนี้ทำให้เขาหดหู่ไปหลายวันเลย

แต่ทุกครั้งที่ลุงของเขากลับมาจากเจียงเฉิง ลุงจะซื้อของฝากมากมายมาให้เขา ซึ่งทำให้เขามีความสุขมาก

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าให้เขา: “เสี่ยวกัง พรุ่งนี้ลุงจะเอาของฝากมาให้นะ”

“ขอบคุณครับลุง ! ”

หวังกังพูด จากนั้นจึงเรียกเจียงชาน: “พี่ชานชาน มาเล่นหมากรุกกับผมหน่อย”

“อืม ! ”

เจียงชานตอบรับด้วยรอยยิ้ม

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋ทักทายเฝิงเยี่ยนหงเสร็จ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหานายกเทศมนตรีจางโดยตรง

ปลายสายก็ตอบรับอย่างรวดเร็ว

นายกเทศมนตรีจางดูมีความสุขมากเมื่อได้ยินเสียงของเจียงเสี่ยวไป๋ “เสี่ยวเจียง คุณมาถึงชิงโจวหรือยัง ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ผมโทรหาคุณทันทีที่มาถึงสำนักงาน”

นายกเทศมนตรีจางพูดว่า “ผู้นำออกเดินทางแล้วเมื่อเช้านี้ คาดว่าพวกเขาจะไปถึงบ่ายวันพรุ่งนี้ ไว้เจอกัน ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “คราวนี้ลุงรองบอกว่าเขาจะมาพักที่บ้านของผม ผมต้องกลับบ้านไปเตรียมการก่อน วันนี้ผมคงไม่ได้ไปหาคุณ”

นายกเทศมนตรีจางกล่าวว่า “ไม่เป็นไร คราวนี้มีผู้นำมณฑลมาหลายคน คุณต้องการให้ฉันส่งพนักงานต้อนรับจากเกสต์เฮาส์ชิงเจียงไปช่วยดูแลไหม ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “อย่าดีกว่า เนื่องจากเรากำลังจะไปชนบท ให้ผู้นำได้สัมผัสขนบธรรมเนียมท้องถิ่นอันบริสุทธิ์ ให้พนักงานจากเกสต์เฮาส์ไปคอยดูแลมันไร้เหตุผลไปหน่อย”

นายกเทศมนตรีจางลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ตกลง งั้นลำบากครอบครัวของคุณแล้ว”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “ไม่เป็นไร ! ”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาพูดเสริมว่า “นายกเทศมนตรีจางครับ จวิ้นเจี๋ยจะมาชิงโจวเหมือนกัน ลุงรองเป็นคนเรียกให้เขามาด้วย”

นายกเทศมนตรีจางยิ้ม แล้วพูดว่า “เสี่ยวติงโทรหาฉันเมื่อเช้าวานนี้ เขาเป็นคนแรกที่บอกฉันเรื่องการมาดูงานของลุงรองคุณ หลังจากนั้น ฉันถึงได้รับการแจ้งอย่างเป็นทางการจากสำนักงาน”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า เนื่องจากติงจวิ้นเจี๋ยได้โทรบอกนายกเทศมนตรีจางแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก เขาพูดว่า “นายกเทศมนตรีจาง แค่นี้ก่อนนะ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ”

“อืม คุณไปทำธุระของคุณเถอะ ! ” นายกเทศมนตรีจางพูดแล้วก็วางสายไป

เขารู้ดีว่าเหตุผลที่หลินต้ากั๋วมาที่ชิงโจวในครั้งนี้เป็นเพราะเจียงเสี่ยวไป๋ ตราบใดที่เจียงเสี่ยวไป๋อยู่ที่นี่ ก็จะไม่มีปัญหากับการต้อนรับในครั้งนี้

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋วางสาย เขาก็ดูเวลา และคาดว่าจวงปี้เฉิงน่าจะอยู่ที่เกสต์เฮาส์ เขาจึงพูดกับเฝิงเยี่ยนหงว่า “เยี่ยนหง ฉันฝากดูชานชานหน่อย ฉันจะออกไปทำธุระก่อน”

“พี่ไปเถอะ ! ” เฝิงเยี่ยนหงตอบด้วยรอยยิ้ม

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า แล้วรีบออกจากสำนักงาน จากนั้นขึ้นรถแล้วขับตรงไปที่เกสต์เฮาส์

ไม่นานหลังจากนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็มาถึงห้องของหลู่จือเจี้ยน

ตามที่คิดไว้ ผางต้าไห่ โม่เสี่ยวฉี และจวงปีัเฉิง พวกเขาอยู่ที่นั่นทั้งหมด

หลังจากทักทายกัน เจียงเสี่ยวไป๋ก็ถามไปตามตรงว่า “เสี่ยวผาง เสี่ยวโม่ ภาพออกแบบที่ฉันให้พวกคุณร่างแบบครั้งล่าสุดเสร็จหรือยัง ? ”

“เสร็จแล้ว ! ”

“วาดเสร็จนานแล้ว ! ”

ผางต้าไห่และโม่เสี่ยวฉีตอบ

“ถ้าอย่างนั้น ให้ฉันดูหน่อย ! ” เจียงเสี่ยวไป๋พูด

ผางต้าไห่และโม่เสี่ยวฉีรีบนำภาพวาดให้เจียงเสี่ยวไป๋ดูทันที

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋อ่านอย่างละเอียดแล้ว เขาก็หยิบยกข้อเสนอแนะให้ทั้งสองไปปรับเปลี่ยน

ทั้งหมดเป็นรายละเอียด ซึ่งผางต้าไห่กับโม่เสี่ยวฉีรีบแก้ไขทันที

เจียงเสี่ยวไป๋ส่งภาพวาดที่แก้ไขแล้วให้กับจวงปี้เฉิง แล้วพูดว่า “เหล่าจวง คุณไปที่ถู่เฉิแล้วไปหานายอำเภอหลัว เอาภาพวาดนี้ให้เขาดู หากเขาไม่มีข้อโต้แย้ง เราจะเริ่มการก่อสร้างทันที”

“ครับ ! ” จวงปี้เฉิงตอบ

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “คุณออกเดินทางวันนี้เลย พาคนขับไปด้วย เดินทางข้ามคืน”

จวงปี้เฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เร่งด่วนมากเลยเหรอ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “คราวนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนมาก หลังจากที่คุณพบกับนายอำเภอหลัวแล้ว ให้ไปที่หมู่บ้านซานฮวาอีกครั้ง งานที่นั่นน่าจะใกล้เสร็จแล้ว คุณบอกหลี่เฉิงหรูให้ทิ้งคนบางส่วนทำงานให้เสร็จก่อน ส่วนคนอื่นให้พาไปที่ถู่เฉิง และเริ่มสร้างโรงงานได้เลย”

นี่เป็นครั้งแรกที่จวงปี้เฉิงเห็นเจียงเสี่ยวไป๋รีบร้อน เขาจึงรีบพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ผมจะไปทันทีครับ”

เจียงเสี่ยวไป๋สั่งว่า “คุณกับหลี่เฉิงหรูส่งมอบงานเสร็จแล้วก็กลับมาเลย หนึ่งให้เขาจัดคนงานที่นั่น สองคุณต้องเพิ่มบุคลากรสำคัญบางส่วนจากที่นี่ด้วย อาคารชั่วคราวที่ใช้ผลิตโต๊ะผิงไฟต้องสร้างเสร็จภายในครึ่งเดือน ฉันรอใช้อยู่”

“ไม่มีปัญหา ผมจะจัดการเอง ! ” แม้ว่าจวงปี้เฉิงจะไม่รู้ว่าทำไมครั้งนี้เจียงเสี่ยวไป๋ถึงรีบขนาดนั้น แต่เขาตอบรับโดยไม่ถามคำถามใด ๆ อีก