ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 551 : เหลียงซิ่วหยูไม่พอใจแล้ว

ตอนที่ 551 : เหลียงซิ่วหยูไม่พอใจแล้ว

หลินต้ากั๋วหันกลับมา และไม่เห็นเหลียงซิ่วหยู เขาจึงถามว่า “คุณเสี่ยวเหลียงอยู่ไหน ? ”

จางอี้เต๋อตะโกนไปทางด้านหลังทันที “คุณเสี่ยวเหลียง มาข้างหน้าหน่อย”

เหลียงซิ่วหยูเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังผ่านช่องว่าง โดยมีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

หลินต้ากั๋วเห็นสีหน้าของเหลียงซิ่วหยู เขาจึงถามว่า “คุณเสี่ยวเหลียง เกิดอะไรขึ้น ? ”

เหลียงซิ่วหยูกล่าวว่า “พวกคุณเข้ามาเยอะเกินไป และเหยียบต้นกล้าพริกของฉันไปหลายต้นแล้ว”

“ฮะ ? ” หลินต้ากั๋วมองกลับไปที่ผู้คนหลายสิบคนหลั่งไหลเข้ามาในเรือนกระจก และทันใดนั้น ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นเมื่อเห็นผู้คนจำนวนมากเหยียบต้นกล้าพริกของเหลียงซิ่วหยู

“พวกคุณเข้ามาทำอะไรที่นี่ ? ”

“คุณคิดว่านี่เป็นถนนหรือ ? ”

“ดูคุณสองคนสิ พวกคุณมีสามัญสำนึกของการเป็นคนของประชาชนหรือเปล่า คุณเหยียบต้นกล้าพริกแล้ว ! ”

“ใครเหยียบต้องชดใช้เอง ! ”

“……”

หลังจากได้ยินแบบนี้ หลายคนที่อยู่ข้างหลังก็หน้าแดง และเดินออกจากเรือนกระจกอย่างเงียบ ๆ พวกเขาเดินอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าจะเหยียบต้นกล้าพริกอีก

หลินต้ากั๋วพูดว่า “คุณเสี่ยวเหลียง ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ดูแลคนด้านล่าง และทำให้ต้นกล้าพริกของคุณเสียหาย ฉันต้องขอโทษคุณด้วย”

หลังจากพูดจบ เขาก็พูดเสริม “คุณเสี่ยวเหลียง ไม่ต้องกังวล ต้นกล้าพริกที่ถูกเหยียบไปจะได้รับค่าชดใช้ให้กับคุณ”

เหลียงซิ่วหยูรู้สึกเขินอายเล็กน้อย และพูดเสียงแผ่ว “ไม่เป็นไร ขอแค่อย่าเหยียบมันอีกก็พอ”

หลินต้ากั๋วโบกมือ “ไม่ได้ครับ การชดเชยพืชผลที่เสียหายก็เป็นกฎของเราเช่นกัน”

เมื่อพูดอย่างนั้น เขาพูดกับเจียงไห่เทียนว่า “หัวหน้าหมู่บ้านเจียง โปรดนับต้นกล้าพริกที่ถูกเหยียบในภายหลังด้วย”

เจียงไห่เทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตกลง “ครับ ! ”

หลินต้ากั๋วรู้สึกพอใจ และถามเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการปลูกผักในโรงเรือน

เหลียงซิ่วหยูคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว เธออธิบายให้พวกเขาฟังทันที

หลินต้ากั๋วตั้งใจฟัง และถามคำถามเป็นครั้งคราว เหลียงซิ่วหยูใช้ความรู้ที่เธอเรียนรู้มาตอบคำถาม

หลินต้ากั๋วยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าคุณจะรู้มากขนาดนี้ ! ”

เหลียงซิ่วหยูพูดว่า “ทั้งหมดนี้ผู้อำนวยการหลิวแห่งสำนักงานเกษตรเป็นคนสอน เขานำเจ้าหน้าที่ด้านเทคนิคของสำนักงานเกษตรมาที่เจียงวานทุก 3 วัน เพื่อให้การดูแลอย่างพิถีพิถันในทุกด้าน รวมถึงการหว่าน การใส่ปุ๋ย การกำจัดวัชพืช การย้ายต้นกล้าปลูก และการรดน้ำ เขาอธิบายให้เราฟังอย่างละเอียด และยังบอกเราว่าควรใส่ใจกับผักต่าง ๆ อย่างไร”

หลินต้ากั๋วพยักหน้า มองไปที่คนที่เหลือหลายสิบคนรอบตัวเขา และถามว่า “ใครคือผู้อำนวยการหลิวของสำนักงานเกษตร ? ”

ฉีเย่ผิงมองดูและตอบอย่างสุภาพ “หลิวเฟิ่นโต้วไม่ได้อยู่ในเรือนกระจก”

หลินต้ากั๋วจึงพูดกับติงจวิ้นเจี๋ยว่า “จวิ้นเจี๋ย ไปเรียกผู้อำนวยการหลิวเข้ามา”

“ครับท่าน ! ”

ติงจวิ้นเจี๋ยตอบรับ และเดินออกจากเรือนกระจกอย่างระมัดระวัง

ฉีเย่ผิงมองไปที่ติงจวิ้นเจี๋ยอย่างครุ่นคิด

เขารู้จักติงจวิ้นเจี๋ย เขาเคยเป็นเลขาของจางอี้เต๋อ เขารู้แค่ว่าหลังจากจางอี้เต๋อเข้ามาเป็นนายกเทศมนตรี ติงจวิ้นเจี๋ยก็ถูกย้ายไปที่มณฑล คราวนี้เขาได้ติดตามหลินต้ากั๋วกลับมาที่ชิงโจวโดยไม่คาดคิด และยังทำงานให้หลินต้ากั๋วด้วย

คนตัวเล็กคนนี้ที่เขาไม่เคยใส่ใจมาก่อน ตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะเกิดควานสนใจมากขึ้น

ไม่นานหลังจากนั้น หลิวเฟิ่นโต้วเดินตามติงจวิ้นเจี๋ยเข้ามาในเรือนกระจก และมาถึงหน้าหลินต้ากั๋ว

“ท่านผู้นำ คุณกำลังตามหาผมอยู่ใช่ไหม ? ” หลิวเฟิ่นโต้วถามอย่างระมัดระวัง

หลินต้ากั๋วมองไปที่หลิวเฟิ่นโต้ว และเห็นว่าเขาดูธรรมดา และมีรูปร่างเตี้ย ท่าทีสงบนอบน้อม ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันได้ยินจากคุณเสี่ยวเหลียงว่าคุณนำช่างเทคนิคจากสำนักงานเกษตรมาสอนวิธีปลูกผักให้พวกเธอ ฉันอยากรู้ว่าคุณคิดอย่างไรกับผักเรือนกระจกเหล่านี้ ? ”

หลิวเฟิ่นโต้วพูดว่า “เราไม่รู้ว่าผักสามารถปลูกในเรือนกระจกได้มาก่อน แต่หลังจากการสังเกตในช่วงเวลานี้ ผมและช่างเทคนิคได้ค้นพบว่าไม่เพียงแต่เราสามารถปลูกผักนอกฤดูในเรือนกระจกได้เท่านั้น ผักที่ปลูกในเรือนกระจกยังโตเร็ว และแข็งแรงกว่าผักที่ปลูกตามแปลงข้างนอก นอกจากนี้ยังมีศัตรูพืชและโรคน้อยกว่าด้วย”

“อ่า ? ”

หลังจากได้ยินแบบนี้ หลินต้ากั๋วก็เกิดความสนใจและให้หลิวเฟิ่นโต้วบรรยายต่อ

หลังจากที่หลิวเฟิ่นโต้วเล่าต่อ เขาพูดว่า “เจียงเสี่ยวไป๋เป็นคนเสนอเรื่องปลูกผักเรือนกระจกนอกฤดู และเขายังให้ความรู้หลายอย่างด้วย สำนักงานเกษตรของเราได้แนะนำเกษตรกรให้ปลูกตามแนวคิดของเขาด้วย”

เขารู้ความสัมพันธ์ระหว่างหลินต้ากั๋วและเจียงเสี่ยวไป่ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะรับความดีความชอบนี้คนเดียว และพูดถึงเจียงเสี่ยวไป๋

หลังจากได้ยินอย่างนี้ หลินต้ากั๋วก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และความประทับใจของเขาที่มีต่อหลิวเฟิ่นโต้วก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ เขาพูดว่า “คุณเก่งมาก และคุณทำงานของคุณได้ดี”

หลิวเฟิ่นโต้วรีบพูดอย่างรวดเร็ว “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณการทำงานหนักของเจ้าหน้าที่ด้านเทคนิค ตอนนี้ไม่เพียงแต่ทุกครัวเรือนในเจียงวานเท่านั้นที่พัฒนาการปลูกผักเรือนกระจก แต่หมู่บ้านหลายแห่งในชิงโจวก็เริ่มพัฒนาการปลูกผักเรือนกระจกแล้ว”

หลินต้ากั๋วถาม “พวกคุณสนับสนุนชาวบ้านได้ทันเวลาหรือไม่ ? ”

หลิวเฟิ่นโต้วยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “ตอนนี้เกือบทุกคนในสำนักการเกษตรเข้าปฏิบัติหน้าที่ ทุกคนทำงานกันอย่างต่อเนื่อง พวกเขาไม่เคยลาพักร้อนเลย พวกเขาทำงานกันหนักมากครับ”

หลินต้ากั๋วพยักหน้าแล้วหันไปพูดกับกานเว่ยหงจากกรมวิชาการเกษตร “จัดสรรบุคลากรด้านเทคนิคบางส่วนจากกรมวิชาการเกษตรของพวกคุณมาสนับสนุนงานชิงโจว”

กานเว่ยหงพูดทันทีว่า “ผมจะทำทันทีหลังจากที่ผมกลับไป ในด้านหนึ่งจะมีการถ่ายโอนข้อมูลเทคนิคจากหน่วยงานและระดับหน่วยงานมณฑล ในทางกลับกัน ผมต้องการจัดกลุ่มบุคลากรด้านเทคนิคจากมณฑลและเมืองอื่น ๆ ทั่วมณฑล เพื่อสนับสนุนสำนักงานเกษตรชิงโจวและเรียนรู้ร่วมกัน”

หลินต้ากั๋วพยักหน้า “ข้อเสนอแนะของคุณดีมาก ลงมือทำเลย ! ”

“ครับ ! ” กานเว่ยหงกล่าว

หลิวเฟิ่นโต้วรู้สึกดีใจมากยิ่งขึ้น เขาพูดอย่างมีความสุขว่า “ขอบคุณท่านผู้นำ ด้วยการสนับสนุนของมณฑล ภารกิจของเราคาดว่าจะเสร็จสิ้นภายในปีนี้”

“ภารกิจ ? ” หลินต้ากั๋วประหลาดใจ และถามว่า “คุณได้วางแผนภารกิจด้วยหรือ ? ”

หลิวเฟิ่นโต้วพูดว่า “ทางเมืองได้เสนอโครงการตะกร้าผัก และกำหนดให้สร้างโรงเรือนกระจกอย่างน้อย 6,000 หมู่ในเมืองภายในปีนี้ เรามุ่งมั่นที่จะให้ชาวชิงโจวได้กินผักสดในช่วงตรุษจีนปีนี้ และเรายังมีเพียงพอที่จะขายให้กับเจียงเฉิง เซี่ยงไฮ้ และที่อื่น ๆ ซึ่งเป็นการวางรากฐานสำหรับการส่งออกผักในปีหน้า”

หลินต้ากั๋ว เจิงเหลียงหยู่ เกาเทียนเยว่ กานเว่ยหง และคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจ พวกเขาไม่คิดว่าเมืองชิงโจวจะมีความทะเยอทะยานมากมาย และเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตอนนี้พวกเขาวางแผนที่จะขายผักให้กับเมืองใหญ่ ๆ แล้ว

เมื่อประสบความสำเร็จ เกษตรกรในเมืองชิงโจวที่พัฒนาผักเรือนกระจกจะมีรายได้จำนวนมาก

“ตอนนี้คุณพัฒนาไปแล้วกี่หมู่ ? ” หลินต้ากั๋วถาม

หลิวเฟิ่นโต้วตอบว่า “ปัจจุบันการก่อสร้างเรือนกระจก และการหว่านเมล็ดบนพื้นที่ 3,000 หมู่ได้เสร็จสิ้นแล้ว และส่วนที่เหลือกำลังได้รับการผลักดันอย่างเต็มที่ครับท่าน”

หลินต้ากั๋วพยักหน้าอย่างมีความสุข “เอาล่ะ ผู้อำนวยการหลิว เดินหน้าและพัฒนาต่อไป มณฑลจะให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่อย่างแน่นอน”

“ขอบคุณท่านผู้นำ ! ” หลิวเฟิ่นโต้วกล่าวขอบคุณ

หลินต้ากั๋วโบกมือแล้วพูดกับฉีเย่ผิง “โครงการตะกร้าผักที่คุณเสนอนั้นดีมาก เราให้บริการประชาชน และเราต้องการแก้ปัญหาคนที่มีปัญหาในการทานผัก”

ฉีเย่ผิงเหลือบมองไปที่จางอี้เต๋อแล้วพูดว่า “โครงการตะกร้าผักก็เสนอโดยเจียงเสี่ยวไป๋เช่นกัน และได้รับการส่งเสริมอย่างจริงจังจากนายกเทศมนตรีจางอี้เต๋อ”

หลินต้ากั๋วรู้สึกยินดี “เจียวเสี่ยวไป๋เขาเก่งในการใช้ความคิด ! ”

เจิงเหลียงหยู่ เกาเทียนเยว่ และคนอื่นต่างหัวเราะออกมา

หลินต้ากั๋วพูดกับเหลียงซิ่วหยูว่า “คุณเสี่ยวเหลียง นอกจากปลูกพริกแล้ว คุณปลูกอะไรอีกบ้าง ? ”

เหลียงซิ่วหยูพูดว่า “สามีของฉันทำงานที่โรงงานผลิตเครื่องปรุงรส โรงงานผลิตเครื่องปรุงรสต้องการพริกจำนวนมาก ไร่ของฉันจึงปลูกแต่พริกค่ะ”

หลินต้ากั๋วตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณสองคนสามีภรรยาคิดได้สอดคล้องกันมา ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม”