ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 558 : ช่วยคิดก่อนโกหกได้ไหม?

ตอนที่ 558 : ช่วยคิดก่อนโกหกได้ไหม?

หลินต้าเหว่ยเปิดประตูเข้าไป และเห็นว่าไฟข้างในเปิดอยู่ โดยที่มีร่างหนึ่งหันกลับมามองเขา

คนที่มองเขาจะเป็นใครได้อีกถ้าไม่ใช่เจียงเสี่ยวไป๋ ?

“ทำไม……ลูกอยู่ที่นี่ ? ”

“พ่อ ทำไมพ่อถึงมาที่นี่ ? ”

ทั้งสองพูดพร้อมกัน

หลินต้าเหว่ยประหม่าเล็กน้อย เขาวางแผนที่จะขโมยเหล้าดี ๆ สักขวดสองขวด เขาไม่คิดว่าจะได้พบกับเจียงเสี่ยวไป๋ที่นี่

เจียงเสี่ยวไป๋ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะนึกบางอย่างได้

พ่อมาที่นี่เพื่อขโมยเหล้าใช่ไหม ?

หลินต้าเหว่ยตื่นตระหนก แต่เขายังคงสงบ เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “คราวที่แล้วลูกบอกว่าจะไปซื้อเหล้าข้าวโพดเจี้ยนหยางที่ผลิตในปี 1981 ไม่ใช่หรือ ? ”

“นั่นมันมากกว่า 10,000 ขวดเลยนะ ! ”

“ขอพ่อดูหน่อยว่ามีที่ว่างหรือเปล่า ? ”

มุมปากของเจียงเสี่ยวไป๋กระตุกอย่างแรง จนถึงตอนนี้เขาไม่รู้ว่าถ้ำลึกแค่ไหน อย่าว่าแต่เหล้าข้าวโพดเจี้ยนหยางหนึ่งหมื่นขวดเลย ต่อให้มีหนึ่งล้านขวดก็สามารถเก็บได้ !

พ่อตาช่วยคิดก่อนโกหกได้ไหม ?

เขามองออก แต่บอกไม่ได้ !

โดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่ายเป็นพ่อตาของเขา !

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “พ่อ พ่อทำข้อตกลงกับผู้อำนวยการจ้าวได้แล้วงั้นหรือ เยี่ยมเลย พรุ่งนี้ผมจะไปขนมัน ! ”

หลินต้าเหว่ยได้บอกจ้าวจินฉวนจากโรงกลั่นเหล้าเจี้ยนหยางเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเขาก็ไม่รู้สึกตื่นตระหนกเลย เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “อืม ลูกไปขนมันได้ตลอดเวลา”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ถามว่า “ทำไมลูกไม่ไปผลิตสินค้าของลูก ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “ผมจะเอากุญแจมาล็อคประตูหลัง”

ฮะ ?

หลินต้าเหว่ยตกตะลึง เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เคยล็อคประตูมาก่อน แต่ตอนนี้ล็อคแล้ว แบบนี้เขาจะขโมยเหล้าได้อย่างไร ?

“ไม่มีใครเข้ามาที่นี่ ทำไมถึงต้องล็อค ? ” หลินต้าเหว่ยยังคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจ เขาพูดอย่างสบาย ๆ

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ผมเดาว่าในอนาคตจะมีแขกมาที่บ้านของผมมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมจะต้องล็อคประตูหลังเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้นำเหล่านั้นเห็นว่าผมได้เก็บเหล้าไว้มากมาย เพราะหากพวกเขามาขอ ผมจะไม่ให้ก็ไม่เหมาะสม ดังนั้นอย่าให้พวกเขาเห็นดีกว่า ! ”

หลินต้าเหว่ยโกรธจนเข่าแทบทรุด เจ้าลูกเขยตัวดีกำลังหลอกด่าเขา อย่าคิดว่าเขาฟังไม่ออกนะ เห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กคนนี้กังวลว่าเขาจะมาขโมยเหล้ามากกว่า

แต่เขาไม่สามารถยอมรับได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาหงุดหงิดแค่ไหน

หลังจากล็อคประตูบานใหญ่แล้ว หลินต้าเหว่ยก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าไปเอาเหล้าแบบนี้

ช่างมันเถอะ ไม่ต้องรีบ อีกเดี๋ยวเขาค่อยไปบอกลูกสาวทีหลัง

เขาไม่เชื่อหรอกว่าหากเขาบอกกับลูกสาวแล้ว ลูกสาวจะไม่เอามาให้

“ในเมื่อล็อคประตูแล้ว พ่อ ก็ไม่ดูแล้ว กลับกันเถอะ ! ” หลินต้าเหว่ยพูดโดยไม่สนใจ

“ครับ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดอย่างไม่ใส่ใจเช่นกัน

คนที่เขาระวังคือพ่อตาของเขาต่างหาก แต่เขาจะพูดออกไปโต้ง ๆ แบบคนโง่ไม่ได้

ปัญหาน้อยลงก็ยิ่งดี !

ไม่ทำก็ไม่ตาย !

ความจริงง่าย ๆ เหล่านี้ชัดเจนสำหรับพวกเขา

พ่อตาและลูกเขยออกจากทางเข้าถ้ำ เจียงเสี่ยวไป๋หยิบบุหรี่จงฮั๋วออกมา และส่งให้พ่อตาของเขาหนึ่งมวน เขาจุดไฟให้อย่างสุภาพ ทั้งสองสูบบุหรี่ขณะเดินกลับไปที่ลานหน้าบ้าน

เมื่อเขามาถึงประตูห้องนั่งเล่น เจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดว่า “พ่อ พักผ่อนที่บ้านนะ ผมจะเข้าไปในเมืองเพื่อซื้อของบางอย่าง”

หลินต้าเหว่ยพูดโดยไม่รู้ตัว “ที่บ้านไม่มีวัตถุดิบหรือ ? ทำไมถึงเข้าเมืองอีก ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม: “พ่อไม่ได้อยากให้ผมทำสินค้าหรือ ? ผมต้องเข้าเมืองเพื่อซื้อวัตถุดิบ ! ”

เมื่อหลินต้าเหว่ยได้ยิน เขาก็ดีใจมาก ในที่สุดเด็กคนนี้ก็ตื่นตัวสักที เขาพูดทันทีว่า “ไป ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงพ่อ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในบ้าน เขาหยิบกระเป๋าถือของเขา แล้วพูดกับหลิวอี้ถิงและหลินเจียอินแล้วเดินออกไป

เจียงไห่หยางบ่นอยู่ด้านหลังว่า “ไอ้ลูกคนนี้ ทำไมต้องออกไปซื้อของในเมืองตอนนี้ด้วย ? มีแขกอยู่ที่บ้าน ยังจะออกไปอีก ! ”

คำพูดนี้ถูกพูดกับหลินต้าเหว่ยและหลิวอี้ถิง

เขาหยิบบุหรี่ออกมา ส่งให้กับหลินต้าเหว่และหลินเจียเหวย แล้วพูดขอโทษ “ไอ้เด็กไม่มีกฎเกณฑ์ เราอย่าใส่ใจเขาเลย ! ”

หลินต้าเหว่ยหยิบบุหรี่ขึ้นมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร อย่าดุเขาเลย ฉันขอให้เขาไปซื้อของเอง”

เจียงไห่หยางได้ยินสิ่งนี้ และถึงกับพูดขอโทษ เขาไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้

หลินต้าเหว่ยโบกมือและไม่สนใจหัวข้อนี้ แต่เขากำลังคิดว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะซื้ออะไร สินค้าที่เขาอยากทำง่ายหรือเปล่า ? ไม่อย่างนั้นเขาจะพูดได้อย่างไรว่าเสร็จพรุ่งนี้ ?

หลังจากที่คิดอยู่นาน เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไม

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋เข้ามาในเมือง เขาก็ไปที่โรงงานฟิล์มพลาสติกก่อน และไปหาหวังชิ่งซี

“คุณเจียง ลมอะไรหอบคุณมาที่นี่ ? ”

หวังชิ่งซีดูมีความสุขมากที่ได้เห็นเจียงเสี่ยวไป๋ เขาพูดอย่างร่าเริง

ทุกวันนี้โรงงานฟิล์มพลาสติกค่อนข้างมีกำไรมาก สินค้าล้วนมาจากเขาตั้งแต่การออกแบบจนถึงการใช้งาน ผู้คนในโรงงานให้ความเคารพเขาเป็นอย่างมาก และเขาก็ดูสดใสมากขึ้นจากแต่เดิมที่เป็นคนพูดน้อย

เจียงเสี่ยวไป๋ยื่นบุหรี่จงฮั๋วให้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “ผมมาที่นี่เพื่อให้คุณช่วยผมโดยเฉพาะ ! ”

หวังชิ่งซีรับบุหรี่ไปแล้วพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “คุณเจียง คุณพูดอะไร ? หากคุณต้องการอะไรเพียงแค่บอกมา ผมจะลุยน้ำลุยไฟเพื่อคุณ คุณไม่ต้องบอกว่าจะรบกวนผมหรอก”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ช่วยทำเครื่องหล่อขนาดเล็กให้ผมหน่อยสิ”

หวังชิ่งซีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “คุณเจียงจะเอาไปทำอะไร ? มีแบบหรือเปล่า ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า และให้หวังชิ่งซีนำปากกา และกระดาษมา เขาวาดรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาวประมาณ 8 เซนติเมตร กว้าง 2.4 เซนติเมตรและหนา 1 เซนติเมตร เมื่อวาดเสร็จ เขาก็พูดว่า “ตรงนี้ต้องกลวง ผมต้องประกอบอุปกรณ์เสริมด้านบน แล้วปิดผนึกฐานด้านล่าง มันใช้บรรจุก๊าซบิวเทน ดังนั้นจะต้องปิดผนึกอย่างดี”

หลังจากฟังคำพูดของเจียงเสี่ยวไป๋แล้ว หวังชิ่งซีก็ไตร่ตรองเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ก๊าซบิวเทน ? คุณเจียง คุณใช้สิ่งนี้เป็นตัวจุดไฟหรือ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกยินดี แต่คนมีความสามารถด้านเทคนิคเช่นหวังชิ่งซีนั้นแตกต่างออกไป ทันทีที่เขาพูดถึงก๊าซบิวเทน ความจริงก็ถูกเปิดเผย เขาไม่ปิดบังแล้วพูดว่า “ใช่ ผมอยากทำไฟแช็ค”

“ไฟ…..แช็ค ! ”

หวังชิ่งซีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ใช่ว่าทุกวันนี้ไม่มีไฟแช็ค แต่เป็นแบบที่ใช้ไส้ตะเกียงในการเผาน้ำมันก๊าด ยังไม่เคยมีใครใช้ก๊าซบิวเทนเป็นเชื้อเพลิงในการผลิตไฟแช็คมาก่อน

เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมความคิดแปลก ๆ ของเจียงเสี่ยวไป๋ เนื่องจากก๊าซบิวเทนสะอาดกว่าน้ำมันก๊าดที่เป็นเชื้อเพลิงมาก มันทั้งไม่มีสี ไม่มีกลิ่นและทนทานกว่า

เขาพูดด้วยความสนใจว่า “คุณเจียง ถ้าทำได้ คุณช่วยบอกโครงสร้างและการออกแบบของไฟแช็คที่คุณพูดถึงให้ผมฟังหน่อยสิ ผมจะได้ทำอุปกรณ์เก็บบิวเทนที่คุณร่างแบบออกมาให้ดีที่สุด”

เขาพูดถูกที่จะเรียกไฟแช็คที่เจียงเสี่ยวไป๋วาดว่าเป็นอุปกรณ์เก็บบิวเทน เพราะมันใช้เก็บก๊าซบิวเทน

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้คัดค้าน เขาอธิบายให้หวังชิ่งซีฟังถึงส่วนประกอบหลัก และโครงสร้างที่จำเป็นสำหรับไฟแช็คแบบใช้แล้วทิ้ง และวาดภาพส่วนประกอบแต่ละชิ้นใหม่อีกรอบ

ชิ้นส่วนเหล่านี้ก็เรียบง่ายเช่นกัน รวมทั้งหมด 28 ชิ้น ได้แก่ แผ่นเหล็ก ทองแดง แหวนยาง สายไฟ หินเหล็กไฟ สปริง น้ำยากันซึม ท่อนำลม ฯลฯ

ดังที่ว่า ‘คนไม่รู้สามารถดูเพื่อความสนุกได้เท่านั้น แต่ผู้เชี่ยวชาญจะมองออกถึงแก่นแท้ของมัน’ ช่างเทคนิคอย่างหวังชิ่งซีเข้าใจทันทีหลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋อธิบาย

“การใช้ก๊าซบิวเทนเป็นเชื้อเพลิงในการทำไฟแช็คเป็นเรื่องง่ายขนาดนี้เชียวหรือนี่ ! ”

หวังชิ่งซีแทบไม่เชื่อเลยเมื่อเขาได้ข้อสรุป

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มแล้วพูดว่า “ที่จริงแล้วหลายสิ่งในโลกนี้เริ่มต้นง่ายมาก เหตุผลที่ยังไม่ปรากฏก็เพราะไม่มีใครคิดถึงสิ่งเหล่านั้นต่างหาก”

หวังชิ่งซีพยักหน้าซ้ำ ๆ “นั่นก็จริง มันเหมือนกับกระดาษหน้าต่าง เมื่อมันพังก็แค่ซื้อใหม่นั้นแหละ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ใช่ คุณช่วยผมสร้างเครื่องหล่อได้ใช่ไหม ? ”

หวังชิ่งซีหัวเราะ “ผมไม่เพียงแต่จะช่วยคุณสร้างเครื่องหล่อเท่านั้น แต่ยังสามารถทำไฟแช็คแบบสมบูรณ์ที่คุณต้องการได้อีกด้วย”