ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 560 : เพื่อความสง่างามและความสุภาพ

ตอนที่ 560 : เพื่อความสง่างามและความสุภาพ

เจียงเสี่ยวไป๋อธิบายให้จางหงหยูและคนอื่นฟังอย่างตกตะลึง

พวกเธอเคยฝึกทักษะการนวดอย่างหนักมาก่อน โดยคิดว่าแค่ฝึกฝนทักษะการนวดให้ดีก็พอแล้ว พวกเธอไม่เคยคิดว่าจะมีขั้นตอนที่ซับซ้อนเช่นนี้

ครู่หนึ่งเกือบทุกคนก็สับสน และจำอะไรไม่ได้เลย

เจียงเสี่ยวไป๋มองดูใบหน้าที่สับสนของทุกคนแล้วพูดว่า “คุณจำจุดฝังเข็มมากมายที่คุณหมอหลี่สอนคุณได้อย่างไร ? ”

จางหงหยูจึงรีบพูดว่า: “เรารีบไปเอาสมุดบันทึกมาจดบันทึกก่อน……”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ใช่ ความจำที่ดีไม่เท่ากับการเขียน เนื้อหาบริการที่ฉันพูดถึงมีความสำคัญพอกันกับเนื้อหาทางเทคนิคที่หมอหลี่สอน หรืออาจสำคัญยิ่งกว่านั้นอีก พวกคุณควรทำอย่างไร ? ”

“โอ้…” จางหงหยูพูดอย่างเร่งรีบ “ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปเอาปากกากับสมุดบันทึกมาตอนนี้เลยค่ะ ! ”

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็รีบวิ่งออกไป พนักงานนวดคนอื่นก็วิ่งตามออกไปและกลับมาพร้อมกับปากกากับสมุดบันทึก

ทุกคนกลับสู่ตำแหน่งของตน เจียงเสี่ยวไป๋พูดซ้ำสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้โดยหยุดครู่หนึ่ง เพื่อให้พนักงานนวดมีเวลาจดบันทึก

หลังจากพูดจบ ในที่สุดเจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดกับจางหงหยูว่า “ตอนนี้คุณออกไปก่อน แล้วเริ่มด้วยการเคาะประตู”

“ค่ะ ! ”

จางหงหยูพยักหน้าและหันหลังกลับ

“หยุด ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋หยุดเธออีกครั้งทันที

จางหงหยูหันกลับมาอีกครั้ง และมองเจียงเสี่ยวไป๋ด้วยความประหลาดใจ “ผู้ช่วยเจียง ฉันต้องทำอะไรอีก ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ในฐานะพนักงานนวด คุณไม่สามารถหันหลังกลับทันทีในขณะที่ลูกค้านั่งอยู่ คุณต้องถอยหลัง 3-4 ก้าวก่อน รักษาระยะห่างจากลูกค้า แล้วค่อยหันหลังกลับ”

“ฮะ ? ”

จางหงหยูมองไปที่เจียงเสี่ยวไป๋ด้วยความประหลาดใจและถามว่า “ทำแบบนี้เพื่ออะไร ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า: “เพื่อความสง่างามและความสุภาพ ! ”

เขาอธิบายทันทีว่าเพราะโซฟานวดค่อนข้างต่ำ ถ้าพนักงานนวดหันก้นเข้าหาลูกค้า เกิดมันอยู่ใกล้จะดูน่าอายยิ่งกว่า

และการถอยหลังไป 3-4 ก้าว เนื่องจากระยะห่างที่เพิ่มขึ้น เมื่อคุณหันกลับมาอีกครั้งในเวลานี้ คุณจะไม่รู้สึกว่าใบหน้าแนบก้น

พนักงานนวดทุกคนก็รู้แจ้งทันทีหลังจากได้ยินแบบนี้

“มาลองอีกรอบ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดกับจางหงหยู

จางหงหยูพยักหน้าให้เจียงเสี่ยวไป๋ แล้วค่อย ๆ ถอยไป 3 ก้าวแล้วหันหลังกลับเปิดประตูแล้วเดินออกไป

หลังจากปิดประตูแล้ว จางหงหยูก็หายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ จากนั้นยกมือขึ้นเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !

หลังจากเคาะไปสามครั้ง เสียงทุ้มลึกของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ดังขึ้น “เข้ามา ! ”

จางหงหยูผลักประตูเปิด แล้วเดินไปที่โซฟานวด จากนั้นเธอก็ยืนโค้งคำนับ “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นพนักงานนวดหมายเลข 88 ยินดีให้บริการ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า

“คุณอยากจะล้างเท้าหรือนวดเท้าเลยดีคะ ? ”

“ล้างเท้า ! ”

“เอาล่ะ กรุณารอสักครู่นะคะคุณลูกค้า ฉันไปเอาอ่างน้ำก่อน”

จางหงหยูโค้งคำนับเล็กน้อยอีกครั้ง ค่อย ๆ ถอยหลังไป 3 ก้าว หันกลับไปเปิดประตู เดินออกไป ทั้งหมดเคลื่อนไหวครั้งเดียว

เจียงเสี่ยวไป๋มองไปที่พนักงานนวดทั้ง 9 คนทางซ้ายและขวา แล้วพูดว่า “เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกดีหรือไม่ ? ”

พนักงานนวดทั้งหมดพยักหน้า

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “อย่าลืมว่าลูกค้ามาเพลิดเพลินกับบริการ เราต้องใช้ทัศนคติการบริการ มารยาทในการบริการและทักษะการบริการที่ดีที่สุด เพื่อทำให้ลูกค้ารู้สึกเหมือนเป็นเจ้านาย ด้วยวิธีนี้ เขาจะรู้สึกสบายใจในการจ่ายเงิน”

จะทำให้ลูกค้ารู้สึกเหมือนเป็นเจ้านายได้อย่างไร ? เคล็ดลับคือการชื่นชมลูกค้าแบบละเอียด ถ้าอ้วนก็บอกว่าโชคดี เป็นรูปลักษณ์แห่งความมั่งคั่งและเกียรติยศ ถ้าใครผอมก็บอกว่าหุ่นดี ถ้าผิวขาวก็ชื่นชมว่าดูแลตัวเองอย่างดี ถ้าผิวคล้ำก็บอกว่ามีผิวสุขภาพดี ถ้าใครสูงก็บอกว่าแข็งแรง ถ้าใครเตี้ยให้บอกว่าดูคล่องแคล่ว ถ้าคนชอบหัวเราะให้บอกว่าเป็นคนใจดี ถ้าคนที่จริงจังให้บอกว่ามีความสุขุม……

โดยรวมคือพูดสิ่งที่ลูกค้าอยากได้ยิน โดยพิจารณาจากลักษณะของพวกเขา

ในขณะที่เจียงเสี่ยวไป๋กำลังเล่าประสบการณ์เหล่านี้ จางหงหยูก็มาพร้อมกับถังไม้ทรงสูงสั่งทำพิเศษ เธอวางไว้ด้านหน้าและด้านหลังโซฟานวดแล้วถึงพูดว่า “คุณสามารถถอดรองเท้าแช่เท้าได้เลยค่ะ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋หยุดเธอ แล้วถามว่า “หมอหลี่ทำน้ำสมุนไพรสำหรับแช่เท้าให้พวกคุณไหม ? ”

เขาได้บอกให้หลี่อิงจวิ้นทำยาจีนโบราณห่อเล็ก ๆ ที่ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนโลหิตและฆ่าเชื้อ และยังให้ทำกลีบกุหลาบห่อเล็ก ๆ ไว้สำหรับผสมน้ำให้ลูกค้าแช่เท้าด้วย

จางหงหยูพูดว่า “หมอหลี่ให้มาบางส่วนแล้ว บอกว่าสามารถใส่ตอนแช่เท้าได้ ซึ่งช่วยกระตุ้นการไหลเวียนโลหิตและฆ่าเชื้อแบคทีเรียค่ะ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “หลังจากที่คุณเก็บถังออกไป สิ่งแรกที่คุณทำคือไม่ต้องบอกลูกค้าให้ใส่รองเท้า แต่ควรแนะนำประสิทธิภาพของยา เพื่อให้ลูกค้ารู้ได้อย่างชัดเจนว่าการใช้ยาจีนนี้แช่เท้ามันดีต่อสุขภาพของเขา”

เขาย้ำว่านี่คือการขยายมูลค่า

การขยายคุณค่าของสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ธรรมดาเท่านั้นที่ทำให้ผู้คนรู้สึกพิเศษได้

หลังจากฟังแล้ว จางหงหยูก็หยิบผงยาและกลีบดอกกุหลาบที่หลี่อิงจวิ้นเตรียมไว้สองห่อออกมาจากตู้ในห้อง เธอเปิดออกแล้วเทลงในถังไม้

ต่อไปเป็นขั้นตอนการถอดรองเท้า และแช่เท้า

จางหงหยูยังคงพูดว่าลูกค้าคุณสามารถถอดรองเท้าและแช่เท้าได้ เจียงเสี่ยวไป๋รีบแก้ไขทันที เขาพูดว่า “ในเวลานี้คุณต้องพูดว่า คุณลูกค้า ฉันจะช่วยคุณถอดรองเท้าเพื่อแช่เท้าของคุณ ! ”

พนักงานนวดหลายคนทำหน้าบูดบึ้งแล้วพูดว่า “เราต้องช่วยลูกค้าถอดรองเท้าด้วยหรือ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มแล้วพูดว่า “ลูกค้าส่วนใหญ่ไม่ยอมให้คุณช่วยถอดรองเท้า หากคุณอาย พวกเขาก็จะอายเหมือนกัน”

บทสนทนาเปลี่ยนไป เขาพูดว่า “แต่สำหรับลูกค้าบางคนที่เมา หรือให้คุณถามว่าจะให้ช่วยถอดรองเท้าไหม ถ้าเขาตกลง ในฐานะพนักงานนวด คุณต้องช่วยลูกค้าถอดรองเท้า”

พนักงานนวดหลายคนบ่นอยู่พักหนึ่ง พวกเธอคิดเสมอว่าการถอดรองเท้าของใครก็เป็นหน้าที่ของคนนั้นเอง

เจียงเสี่ยวไป๋พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “หมอที่ต้องดูแลคนไข้ต้องถอดกางเกงของคนไข้ เขาต้องเช็ดทั้งอุจจาระ และปัสสาวะให้คนไข้ด้วย การถอดรองเท้ามีอะไรผิดแปลกงั้นหรือ ? ”

หลังจากพูดจบ เขาก็พูดต่อว่า “ในสมัยโบราณมีแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ชื่อฮั่นซิน เขาต้องทนกับความอัปยศอดสูของตนเองด้วยซ้ำ ! ”

ในความเป็นจริงเขาไม่ค่อยใช้คำพูดที่รุนแรงในการสอนผู้อื่น แต่ในสถานการณ์นี้ เขาก็ไม่สามารถสอนแบบนุ่มนวลได้ เพราะพวกเธอจะกลายเป็นคนพูดพล่อย ๆ ได้ง่าย

หลังจากตำหนิพวกเธอไป พวกเธอทุกคนก็เงียบลง

เจียงเสี่ยวไป๋พูดเสริมว่า “เมื่อคุณล้างเท้าและนวด คุณต้องสวมเสื้อผ้าหลวมและนุ่มสบาย คุณควรเปลี่ยนกางเกงเป็นกางเกงที่พอดีตัว ดังนั้นโดยปกติแล้วเมื่อคุณออกไปตักน้ำ คุณสามารถให้ลูกค้าเปลี่ยนชุด เมื่อใส่เสื้อผ้าและสวมรองเท้าแตะ คุณคงไม่มีโอกาสช่วยลูกค้าถอดรองเท้า”

“เหตุผลที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ก็เพื่อให้พวกคุณมีความคิดในการบริการ พวกคุณจะทำงานบริการได้ดีได้อย่างไร หากไม่สามารถทิ้งความคิดของตัวเองได้ ? ”

หลังจากพูดแบบนี้ พนักงานนวดทุกคนก็มีสีหน้าขุ่นเคือง

ขณะที่พูด เจียงเสี่ยวไป๋ก็ถอดรองเท้าแล้วพับขากางเกงขึ้น

เจียงเสี่ยวไป๋พูดต่ออีกว่า “ต่อไปพวกคุณต้องทดสอบอุณหภูมิของน้ำก่อน ถ้ารู้สึกว่าไม่ร้อนเกินไปก็ให้ลูกค้าแช่เท้าได้ หลังจากที่ลูกค้าเอาเท้าลงถังแล้ว คุณต้องถามลูกค้าว่า น้ำร้อนไหม ? ถ้าร้อนเกินไปให้เติมน้ำเย็น ถ้าลูกค้าบอกว่ายังร้อนไม่พอ พวกคุณต้องเติมน้ำอุ่น”

จางหงหยูและคนอื่นเริ่มจดบันทึก

ต่อไป เข้าสู่ขั้นตอนการแช่เท้า

หลี่อิงจวิ้นไม่รู้ขั้นตอนการล้างเท้าในยุคสมัยต่อมา เจียงเสี่ยวไป๋จึงบอกพนักงานนวดทุกคนว่าเมื่อลูกค้าแช่เท้า พนักงานนวดจำเป็นต้องนวดผ่อนคลายไหล่และคอให้ลูกค้าสัก 15 นาที

หลี่อิงจวิ้นสอนเทคนิคการนวดผ่อนคลายไหล่และคอให้พวกเธอ และจางหงหยูก็เริ่มนวดเจียงเสี่ยวไป๋ทันที

ต้องบอกว่าการนวดของจางหงหยูค่อนข้างดี แม้ว่าเทคนิคของเธอจะค่อนข้างแข็ง แต่เธอก็แม่นยำมากในการเลือกจุดฝังเข็มและลงน้ำหนักมือมากพอ

ขณะเพลิดเพลินกับบริการนวด เจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดว่า “ในฐานะพนักงานนวด อีกส่วนสำคัญของงานคือการชวนลูกค้าคุยเล่น การชวนพวกเขาคุยจะทำให้พวกคุณได้ใกล้ชิดกับลูกค้ามากขึ้น”

จางหงหยูพูดด้วยความประหลาดใจ “หมอหลี่บอกว่าเราควรมีสมาธิในระหว่างการนวด และพยายามอย่าพูดคุยกับลูกค้า”

พนักงานนวดคนอื่นก็พยักหน้าเห็นด้วย

สิ่งที่หลี่อิงจวิ้นพูดนั้นแตกต่างกับสิ่งที่เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างสิ้นเชิง พวกเธอจึงไม่รู้ว่าจะฟังใคร