ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 616 : ยืมเครื่องอัลตราซาวด์จากโรงพยาบาล

ตอนที่ 616 : ยืมเครื่องอัลตราซาวด์จากโรงพยาบาล

หลินเจียจวินบ่นว่า “อ่า เสี่ยวหงยืนกรานที่จะขึ้นเครื่องบิน สำหรับฉันนะ ฉันว่าขับรถมาเองดีกว่ามาก ! ”

หลินเจียหงโต้กลับ “พี่ต้องขับรถเป็นเวลา 24 ชั่วโมง แต่ถ้านั่งเครื่องสามารถมาถึงได้ภายใน 1 ชั่วโมง พี่จะบ่นทำไม ? ”

หลินเจียจวินพูดอย่างไม่พอใจว่า “เครื่องบินห่วยลำนี้ ฉันไม่อยากนั่งมันอีกเลย มันทั้งเสียงดังและแคบ สู้เครื่องบินรบที่ฉันเคยขับมาก็ไม่ได้ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะเบา ๆ แต่หลินเจียจวินไม่ผิด ในยุค 80 เครื่องบินโดยสารภายในประเทศไม่เหมือนกับแอร์บัสในปัจจุบัน เป็นเครื่องบิน Tu-154 หรือ 146 ซึ่งเป็นเครื่องบินขนาดเล็กที่ไม่มีโต๊ะและมีที่นั่งเพียงสองแถว ซึ่งบรรทุกผู้โดยสารได้เต็มความจุเพียง 24 คนเท่านั้น

หลินเจียหงไม่อยากเถียงกับหลินเจียจวินแล้ว เธอจึงสนใจเขาและหันไปหาหลินเจียอินแทน “อินอิน เธอรู้หรือยังว่าได้ลูกชายหรือลูกสาว ? ”

หลินเจียอินกล่าวว่า “ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าท้องลูกสาวหรือลูกชาย ? ”

หลินเจียหงรู้สึกประหลาดใจ “โอ้ เธอไม่ได้ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพเลยเหรอ แค่ใช้เครื่องอัลตราซาวด์ก็รู้แล้ว ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “พี่หง ชิงโจวไม่เหมือนเจียงเฉิง ในเจียงเฉิงพี่สามารถใช้เครื่องอัลตราซาวด์เพื่อระบุเพศเด็กในท้องได้ แต่ในชิงโจวยังทำแบบนั้นไม่ได้ ! ”

หลินเจียหงตกตะลึงและพูดด้วยความประหลาด “อะไรนะ ? โรงพยาบาลชิงโจวยังไม่มีเครื่องอัลตราซาวด์ด้วยซ้ำ ? นั่นล้าหลังเกินไปแล้ว ! ”

หลินเจียหงเธอมาจากครอบครัวที่มีฐานะดี เธอเคยทำงานในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ในเจียงเฉิง หลังจากสำเร็จการศึกษา ซึ่งพวกเขาใช้อุปกรณ์ที่ล้ำสมัย เครื่องอัลตราซาวด์สามารถพบเห็นได้เป็นเรื่องปกติ และเธอไม่เคยคาดคิดว่าเมืองใหญ่อย่างชิงโจวจะไม่มีเครื่องนี้ด้วยซ้ำ

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มเหย “โรงพยาบาลชิงโจวเพิ่งซื้อเครื่องอัลตราซาวด์ แต่แพทย์เฉพาะทางเดินทางไปที่เจียงเฉิงเพื่อรับการฝึกอบรมเกี่ยวกับวิธีการใช้เครื่องยังไม่กลับมา ดังนั้นแม้ว่าโรงพยาบาลจะมีเครื่องอัลตราซาวด์ แต่ตอนนี้ก็เป็นเพียงของตกแต่งในโรงพยาบาล เพราะไม่มีใครรู้วิธีใช้มัน ! ”

หลินเจียหงหัวเราะและพูดอย่างมั่นใจว่า “เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา ตราบใดที่ยังมีเครื่องอัลตราซาวด์ ไปโรงพยาบาลกันเถอะ ฉันจะตรวจอินอินเป็นการส่วนตัวให้”

“เฮอะ ๆ เมื่อฉันมาถึงที่ชิงโจว ฉันก็จะได้เป็นคนแรกที่รู้ว่าอินอินกำลังตั้งท้องหลานชายหรือหลานสาว เยี่ยมมาก ! ”

หลินเจียจวินพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เสี่ยวหง เธอคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของโรงพยาบาลชิงโจวหรือไงที่จะสามารถใช้เครื่องอัลตราซาวด์ทุกครั้งที่เธอต้องการจะใช้น่ะ ? ”

หลินเจียหงยิ้มอย่างไม่แยแส “นั่นไม่เกินความสามารถของเสี่ยวไป๋หรอก ? เขามีเครือข่ายในชิงโจว ถ้าเขาไม่สามารถยืมเครื่องอัลตราซาวด์จากโรงพยาบาลได้ เขาก็คงไม่อาจเป็นที่รู้จักของคนใหญ่คนโตได้แล้ว ! ”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเจียหง เจียงเสี่ยวไป๋ก็ประหลาดใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “พี่หง พี่……รู้วิธีใช้เครื่องอัลตราซาวด์จริง ๆ ใช่ไหม ? ”

หลินเจียหงกลอกตาและพูดด้วยความโกรธ “มันก็แค่เครื่องอัลตราซาวด์ไม่ใช่เหรอ ? ของเล่นเด็ก ๆ ไม่ใช่อุปกรณ์ล้ำสมัยอะไรเสียหน่อย”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะต้องรอจนถึงหลังวันปีใหม่ เพื่อรอให้แพทย์จากโรงพยาบาลชิงโจวที่กำลังฝึกอยู่ในโรงพยาบาลเจียงเฉิงกลับมาก่อน เขาจึงจะสามารถพาหลินเจียอินไปตรวจเพศของลูกได้ ใครจะไปคาดคิดว่าหลินเจียหงจะมาปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน และยังสามารถใช้เครื่องอัลตราซาวด์ได้ แบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องรอนานแล้วใช่ไหม ?

“เอาล่ะ งั้นผมจะโทรหาผู้อำนวยการหลี่ก่อน ! ”

เมื่อพูดคำเหล่านั้นด้วยความตื่นเต้น เขาจึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เดินไปที่โต๊ะทำงาน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาหลี่ไคเซียนโดยตรงทันที

ปลายสายก็ตอบรับอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีผู้อำนวยการหลี่ ผมเจียงเสี่ยวไป๋นะครับ ! ”

“โอ้ คุณเจียง ทำไมวันนี้คุณถึงคิดถึงผมได้ล่ะ ? ฮ่าฮ่า ผมได้ยินมาว่าเจียงเจียกรุ๊ปของคุณกำลังจะก่อตั้งในอีกไม่กี่วันนี้แล้วสินะ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบอย่างรวดเร็วว่า “ใช่ ในวันที่ 12 นี้ เจียงเจียกรุ๊ปจะถูกจัดตั้งขึ้น หากผู้อำนวยการหลี่มีเวลา เชิญมาดื่มกับเราครับ ! ”

หลี่ไคเซียนหัวเราะ “ผมรู้แล้ว ! เมื่อคุณเจียงโทรมาจะต้องเชิญผมไปเข้าร่วมพิธีก่อตั้งเจียงเจียกรุ๊ป ไม่มีปัญหา ผมจะไปแสดงความยินดีกับคุณอย่างแน่นอน ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกละอายใจ เขาไม่เคยคิดที่จะเชิญหลี่ไคเซียนมาก่อน แต่เพียงเพราะหลี่ไคเซียนพูดสิ่งนี้ เขาจึงพูดถึงมันอย่างไม่มีทางเลือก

เฮ้อ ดูเหมือนว่าเขาต้องเตรียมบัตรเชิญแล้ว

ไม่อย่างนั้นเพื่อนเก่าเช่นหวังเต๋อคุน เฉียนฟางอี้ หลี่กวงหรงและจูกั๋วฟู่และคนอื่น พอได้ยินว่าเจียงเจียกรุ๊ปก่อตั้งขึ้น หากพวกเขาไม่ได้รับเชิญ พวกเขาอาจหยอกล้อและล้อเล่นเกี่ยวกับเรื่องนี้

ความคิดผ่านไปอย่างรวดเร็ว เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างสุภาพว่า “วันมะรืนนี้ผมจะให้คนส่งบัตรเชิญไปให้คุณ ผมหวังว่าคุณจะให้เกียรติมาร่วมงานของพวกเรานะครับ”

หลี่ไคเซียนหัวเราะและพูดว่า “คุณเจียง เนื่องจากคุณโทรหาผมเป็นการส่วนตัวแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องมีคำเชิญอย่างเป็นทางการระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องยุ่งยาก”

หลังจากแลกเปลี่ยนคำพูดที่สุภาพสองสามคำแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็กลับมาที่หัวข้อหลักอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ผู้อำนวยการหลี่ ที่ผมโทรหาคุณ ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องการรบกวนคุณด้วย”

“อย่าลังเลที่จะพูดสิ่งที่คุณต้องการ คุณเจียง หากมีสิ่งใดที่ผมสามารถช่วยได้ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณ ! ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกยินดีและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผู้อำนวยการหลี่ ผมได้ยินมาว่าโรงพยาบาลเพิ่งซื้อเครื่องอัลตราซาวด์มาใหม่ ผมอยากจะยืมเครื่องเพื่อตรวจครรภ์ให้ภรรยาของผม”

หลี่ไคเซียนหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณเจียง ครั้งล่าสุดผมไม่ได้บอกไปหรือว่าแพทย์ของเราที่ไปโรงพยาบาลเจียงเฉิงเพื่อรับการฝึกอบรมใช้เครื่องอัลตราซาวด์ และยังไม่กลับมาจนกว่าจะถึงวันปีใหม่ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋รีบพูดว่า “ผู้อำนวยการหลี่ ผมเข้าใจสิ่งที่คุณพูดถึง ผมหมายถึงว่าผมต้องการยืมใช้แค่เครื่องอัลตราซาวด์เท่านั้น ส่วนหมอ ผมไม่ต้องการ”

“หืม ? ” หลี่ไคเซียนพูดด้วยความประหลาดใจ “คุณเจียง คุณต้องการเครื่องอัลตราซาวด์ไปเพื่ออะไร หากไม่มีแพทย์ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋อธิบายว่า “ผู้อำนวยการหลี่ ผมมีพี่สาวชื่อหลินเจียหง เป็นแพทย์จากโรงพยาบาลเจียงเฉิง วันนี้เธอบังเอิญมาเยี่ยมผม และเธอรู้วิธีใช้งานเครื่องอัลตราซาวด์ ดังนั้น….. ”

เมื่อหลี่ไคเซียนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พูดทันที “แน่นอน ถ้าพี่ของคุณรู้วิธีใช้เครื่องอัลตราซาวด์ คุณก็คงไม่มีปัญหาอะไรในการใช้งาน ! ”

“คุณจะมาเมื่อไหร่ ผมจะเตรียมการให้ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋แสดงความขอบคุณ “ขอบคุณมากผู้อำนวยการหลี่ เราจะไปทันทีครับ”

“คุณเจียง คุณอย่าเกรงใจไปเลย อย่าลืมว่าคุณเป็นคนบริจาคเครื่องอัลตราซาวด์ให้โรงพยาบาลของเรา ! คุณสามารถมาใช้ได้ตลอดเวลา ! ”

“เอาล่ะ แล้วพบกันครับผู้อำนวยการหลี่ ! ”

“แล้วพบกัน ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋วางสายโทรศัพท์ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะพูดว่า “เอาล่ะ ผู้อำนวยการหลี่ตกลงที่จะให้ผมยืมเครื่องอัลตราซาวด์แล้ว เรารีบไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจกันเถอะ ! ”

หลินเจียหงหันไปแลบลิ้นใส่หลินเจียจวิน แล้วพูดว่า “ดูสิ ฉันบอกแล้วว่าเจียงเสี่ยวไป๋จัดการได้ ! ”