ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 633 น่าทึ่งมาก

ตอนที่ 633 น่าทึ่งมาก

“แขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่านเชิญทางนี้ค่ะ ! ”

เมื่อตระหนักได้ จางหงหยูก็ยิ้มและพูดทันที เธอปฏิบัติต่อทั้งเจียงเสี่ยวไป๋และนายกเทศมนตรีจางในฐานะแขกผู้มีเกียรติ โดยไม่มีความแตกต่างใด ๆ

แน่นอนว่าเจียงเสี่ยวไป๋พอใจกับสิ่งนี้มาก

เจียงเสี่ยวไป๋หันไปพูดกับเจียงชานว่า “หนูรอที่นี่นะ” จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่จางหงหยูแล้วพูดเสริมว่า “อีกสักครู่ พี่สาวคนนี้จะชงชาให้หนู”

“ได้ค่ะ ! ”

ดูเหมือนว่าหนูน้อยยังคงอยากลองนวดเท้าอยู่ เธอจึงดูไม่ค่อยมีความสุขนัก

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มโดยไม่พูดอะไร และเชิญนายกเทศมนตรีจางไปที่ลานด้านใน

ในเวลานี้ นายกเทศมนตรีจางสับสนเล็กน้อย เขาคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อดื่มชา แต่ทำไมเขาถึงได้ยินเรื่องการนวดเท้า ?

กลางวันแสก ๆ แบบนี้ ไม่ใช่เวลานอนสักหน่อย จะมาล้างเท้านวดเท้าทำไม ?

ด้วยความสับสน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตามเจียงเสี่ยวไป๋เข้าไปข้างใน

จางหงหยูเปิดห้อง 011 ซึ่งเธอใช้เมื่อคืนนี้ หลังจากที่นายกเทศมนตรีจางเข้ามาในห้อง เขารู้สึกแปลกตามากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นการตกแต่งภายใน

“เสี่ยวเจียง คุณกำลังทำอะไรอยู่ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “ผมไม่ได้บอกคุณเหรอ ? เราจะนวดเท้าไงครับ ! ”

“นวด…เท้า ? ” นายกเทศมนตรีจางอ้าปากค้าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อมาที่นี่แล้ว ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ

มาดูกันว่าเจียงเสี่ยวไป๋ทำอะไรแปลก ๆ ได้บ้าง !

หลังจากนำทั้งสองเข้าไปในห้องแล้ว จางหงหยูก็กล่าวว่า “โปรดรอสักครู่นะคะ ฉันจะไปเรียกพนักงานมาให้”

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็ถอยหลังไปสองสามก้าว หันหลังกลับและออกไปแล้วปิดประตู

เจียงเสี่ยวไป๋มองไปที่นายกเทศมนตรีจางแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “นอนพักเถอะครับ ตอนนี้เราอิ่มเกินไปแล้ว ถึงเวลาพักผ่อนแล้ว”

นายกเทศมนตรีจางยักไหล่ “หลังอาหารเดินร้อยก้าว มีชีวิตอยู่ถึงเก้าสิบเก้า ไม่เคยได้ยินเรื่องนอนหลังอาหารเลย”

แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็นั่งบนโซฟานวดแล้วลองเขย่ามัน มันค่อนข้างยืดหยุ่นพอตัว

เมื่อเอนหลังแล้วก็พบว่ามันสบายมาก เหมาะสมกับความโน้มเอียงของร่างกายตามธรรมชาติ โซฟานวดเนื้อนุ่มช่วยเพิ่มความสบายให้กับเขา

“โซฟาตัวนี้ดีนะ คุณซื้อมาจากไหน ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “ผมเป็นเจ้าของโรงงานเฟอร์นิเจอร์อยู่แล้ว ฉันยังต้องซื้อมันอีกเหรอ ? ”

นายกเทศมนตรีจางกล่าวว่า “โอ้ ช่างไม้คนนั้นเป็นคนทำนี่เอง ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “ผู้นำ คุณรู้สึกอย่างไรกับฝีมือของช่างไม้ถาน ? ”

นายกเทศมนตรีจางกล่าวว่า “ไม่เลวเลย หากเขาว่าง ให้เขาทำอันหนึ่งให้ผม ผมจะได้เอาไว้นั่งเอนพักผ่อนตอนเบื่อจากการอ่านเอกสาร”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “แค่นี้ก็สบายแล้วเหรอครับ ? ความสบายยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ ! คุณสามารถพูดได้ว่าสบายแค่ไหนในภายหลัง”

นายกเทศมนตรีจางกำลังจะถาม แต่มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาขัดจังหวะเขาเสียก่อน

“เข้ามา ! ” เจียงเสี่ยวไป๋บอกอนุญาต

นายกเทศมนตรีจางมองไปทางประตู และเห็นสาวงามร่างสูงสองคนสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกับจางหงหยูเดินเข้ามาอย่างสง่างาม

ทั้งสองคนถือเสื้อผ้าที่พับไว้อย่างประณีต

คนที่เดินนำข้างหน้าคือหยวนหยวน ส่วนคนที่อยู่ข้างหลังคือเฉินเจีย

เมื่อเห็นทั้งสอง นายกเทศมนตรีจางก็ประหลาดใจอีกครั้ง เขาเกิดความสงสัยว่าเจียงเสี่ยวไป๋ไปหาผู้หญิงสวยเหล่านี้มาจากที่ไหน ?

หยวนหยวนยืนอยู่หน้าโซฟานวดที่นายกเทศมนตรีจางนอนอยู่ และทักทายว่า “สวัสดีค่ะ แขกผู้มีเกียรติ ฉันพนักงานนวดหมายเลข 99 ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ให้บริการคุณ”

นายกเทศมนตรีจางหันไปมองเจียงเสี่ยวไป๋ แต่เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้สนใจเขาแล้ว

เขาทำได้เพียงหันหน้ากลับไป ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

หยวนหยวนกล่าวเสริมว่า “แขกผู้มีเกียรติ นี่คือชุดนวดที่เตรียมไว้สำหรับคุณ หลังจากเปลี่ยนมาสวมชุดของเราแล้ว คุณจะรู้สึกสบายตัวมากขึ้นในระหว่างการนวดค่ะ”

นายกเทศมนตรีจางหันหน้าไปทางเจียงเสี่ยวไป๋อีกครั้ง แต่เจียงเสี่ยวไป๋ได้เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนแล้ว นายกเทศมนตรีจึงทำได้เพียงทำตามเขา

จากนั้นหยวนหยวน และเฉินเจียก็ได้นำรองเท้าแตะมาให้นายกเทศมนตรีจางและเจียงเสี่ยวไป๋ตามลำดับ โดยวางไว้ข้างโซฟานวด จากนั้นพวกเธอก็แจ้งว่าจะออกไปตักน้ำข้างนอก

เมื่อเห็นเจียงเสี่ยวไป๋เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว นายกเทศมนตรีจางก็นิ่งเงียบและเปลี่ยนตาม

เขาทำตามเจียงเสี่ยวไป๋ จนกระทั่งถึงเวลานวดเท้า เจียงเสี่ยวไป๋จึงเริ่มที่จะพูดคุยกับเขา และหลังจากนั้นเขาถึงได้เริ่มพูดคุย

“พี่จาง รู้สึกอย่างไรบ้าง ? ” เจียงเสี่ยวไป๋ถามด้วยรอยยิ้ม

ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าร้านจะเป็นของเขาเอง เขาจะไม่เรียกนายกเทศมนตรีจางว่าเป็นผู้นำ เรียกเขาว่าพี่จางเหมาะสมที่สุดแล้ว

นายกเทศมนตรีจางกล่าวด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขว่า “มันสบายมาก ! ”

“เฮ้ ธุรกิจนี้ก็เป็นฝีมือของคุณด้วยเหรอ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ใช่ ผมวางแผนที่จะเปิดร้านแบบนี้ในหลาย ๆ เมืองทั่วประเทศ คุณคิดว่าเป็นอย่างไร ? ”

“เยี่ยมมาก ! ฉันนั่งอยู่ในสำนักงานเป็นเวลานานจนตึงไหล่และหลังไปหมด อ่า พอสาวน้อยคนนี้นวดให้ ฉันรู้สึกว่าแขนและข้อศอกของฉันผ่อนคลาย มันสบายมาก ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “พี่จาง เราไม่เรียกพวกเธอที่นี่ว่าสาว ๆ เราเรียกพวกเธอว่าพนักงาน”

นายกเทศมนตรีจางหน้าแดง “เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว พนักงานนวด ! โอ้… เบา ๆ ! เบา ๆ… ใช่ ออกแรงกดตรงนั้น ถูกต้องแล้ว”

พวกเขาคุยกันขณะเพลิดเพลินกับการนวดเท้า

หลังจากนั้นไม่นาน นายกเทศมนตรีจางก็หันไปมองที่เจียงเสี่ยวไป๋อย่างประหลาดใจ “เฮ้ ทำไมคุณไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “ผมสามารถทนต่อแรงกดได้”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่นายกเทศมนตรีจางแล้วพูดว่า “สิ่งที่พนักงานนวดบอกคุณก่อนหน้านี้ก็สมเหตุสมผล คุณต้องดูแลตัวเอง เพราะร่างกายนี้เป็นของคุณเอง”

นายกเทศมนตรีจางก็ถอนหายใจ “พนักงานนวดของคุณยอดเยี่ยมมาก ฉันมีอาการทั้งหมดที่เธอพูดถึง”

เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะ “แน่นอนว่าพวกเธอได้รับการฝึกอบรมอย่างเป็นระบบ และอาจารย์ของพวกเธอก็เป็นแพทย์แผนจีนรุ่นที่สามของตระกูล”

นายกเทศมนตรีจางยิ่งมั่นใจมากขึ้น โดยพูดว่า “คุณจะเปิดที่นี่เมื่อไหร่ ในอนาคตถ้าฉันรู้สึกเหนื่อยหรือรู้สึกไม่สบายตัวจะได้มานวด”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “แผนของผม คือเราจะเปิดธุรกิจนี้หลังวันที่ 12”

นายกเทศมนตรีจางตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “ดูเหมือนว่าที่นี่จะพร้อมแล้ว ทำไมไม่เปิดเร็ว ๆ นี้ล่ะ อีกอย่างพิธีเปิดตัวก็จะจัดในวันที่ 12 ธุรกิจนี้น่าจะดึงดูดลูกค้าจำนวนมากได้อย่างแน่นอน”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “ไม่จำเป็น เพราะวันที่ 12 ผมอยากให้ลุงใหญ่ได้ลองสัมผัสก่อน”

นายกเทศมนตรีจางเข้าใจทันที “เอาล่ะ ฉันจะมาที่นี่กับคุณเมื่อถึงเวลานั้น”

หลังจากนั้นไม่นาน เขาเริ่มกังวลอย่างรวดเร็วว่า “วันนั้นจะมีคนสองสามคนมากับลุงใหญ่ของคุณ ที่นี่สามารถต้อนรับพวกเขาได้หรือ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ผมมีพนักงานนวดที่นี่ 20 คน สามารถต้อนรับแขกจำนวนมากได้ คุณเป็นผู้ตัดสินใจ ร่างรายชื่อมาให้ผม แล้วผมจะจัดการให้”

นายกเทศมนตรีจางรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง นี่ถือเป็นภารกิจอันทรงเกียรติ

เขากำลังวางแผนและหาการเตรียมการที่เหมาะสมสำหรับคนเหล่านั้นอยู่แล้ว

เดิมทีเขายังคงกังวลเกี่ยวกับแผนกต้อนรับ แต่ไม่คาดคิดว่าเจียงเสี่ยวไป๋ก็จัดหาสถานที่ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ให้เขา !

หากใครได้มาสัมผัสที่นี่สักครั้ง พวกเขาคงยากที่ลืม !

เมื่อนึกถึงสถานที่ที่ยอดเยี่ยมแห่งนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “แล้วต่อไปค่าบริการของที่นี่จะอยู่ที่เท่าไหร่ ? ”