ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 645 เฉินเจียรายงานข่าว

ตอนที่ 645 เฉินเจียรายงานข่าว

เฝิงเยี่ยนหงอยู่ในห้อง 999 นั่งเคียงข้างกับหลินเจียอินบนโซฟานวดที่ว่างเปล่า พวกเธอเฝ้าดูขณะที่เฉินเจียและหยวนหยวนนวดให้หลินเจียจวินและหลินเจียหง ทำเป็นสนทนาอย่างเป็นกันเอง

“คุณมาทำงานที่นี่ได้ไม่นาน แต่คุณกลับมีทักษะเป็นอย่างมาก ! ”

เธอต้องยืนยันเรื่องของหวังผิงจากพนักงานนวดคนอื่น ๆ ดังนั้นเธอจึงถามอย่างจงใจ

หยวนหยวนพูดอย่างถ่อมตัว “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณการสอนที่ยอดเยี่ยมของอาจารย์หลี่ ! ”

เฝิงเยี่ยนหงถามว่า “อาจารย์หลี่ ? อาจารย์หลี่คนไหน ? ”

หยวนหยวนพูดว่า “ก็คือหมอหลี่ไงคะ ! ”

เฝิงเยี่ยนหงพยักหน้าและพูดว่า “โอ้ หมอหลี่สอนพวกคุณทุกวัน เขาคงทำงานหนักมาก ! ”

หยวนหยวนส่ายหัว “คุณหมอหลี่ไม่ได้มาบ่อย ส่วนใหญ่เราจะฝึกฝนด้วยตัวเอง”

เฝิงเยี่ยนหงกล่าวชม “ถ้าพวกคุณต้องฝึกด้วยตนเอง แล้วพวกคุณฝึกฝนกันอย่างไร ? พนักงานนวดทุกคนนวดกันเองเหรอ ? ”

หยวนหยวนกล่าวว่า “ส่วนใหญ่ก็ใช่ แต่เราก็มีคู่ฝึกที่ทุ่มเทด้วยเช่นกัน”

เฝิงเยี่ยนหงหายใจเข้าแล้วพูดว่า “พวกคุณมีคู่ซ้อมเฉพาะด้วย ผู้ช่วยเจียงเป็นคนจัดการเรื่องนี้หรือเปล่า ? ”

หยวนหยวนตอบว่า “ไม่ใช่ค่ะ เป็นอาจารย์หวัง อาจารย์หวังเขาสอนการชงชาให้เรา และยังทำหน้าที่เป็นคู่ฝึกสอนของเรา เมื่อก่อนเราลังเลที่จะนวดลูกค้าผู้ชาย แต่อาจารย์หวังสนับสนุนเรา โดยให้เราฝึกกับเขา ตอนนี้เราเข้าใจว่าลูกค้าไม่ว่าเพศไหนก็เป็นแค่ลูกค้า เหมือนอยู่ในสนามรบ ศัตรูไม่สนใจว่าคุณเป็นทหารชายหรือหญิง ! ”

ตอนนี้เฝิงเยี่ยนหงแน่ใจอย่างแน่นอนว่าจางหงหยูไม่ได้โกหก

หวังผิงไม่เพียงแต่ทำหน้าที่เป็นคู่ซ้อมเท่านั้น แต่ยังให้คำปรึกษาด้านจิตวิทยาด้วย !

เขายังสนับสนุนพนักงานนวดหญิงเหล่านี้อีกด้วย !

มาดูกันว่าฉันจะซักฟอกคุณอย่างไร เมื่อฉันกลับไป !

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือแผนการของเธอที่จะจัดการกับหวังผิงนั้นถูกลูกชายและหลานสาวของเธอทรยศไปแล้ว

เฮ้อ……ถ้าเธอรู้เรื่องนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอจะคิดอย่างไร ?

เฝิงเยี่ยนหงมองไปที่หลินเจียอินที่อยู่ข้าง ๆ เธอ และรู้สึกว่าจำเป็นต้องสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของเจียงเสี่ยวไป๋ เธอจึงถามว่า “คุณมีเพียงอาจารย์หวังเป็นคู่ฝึกที่นี่เท่านั้นหรือ ? ”

หยวนหยวนกล่าวว่า “ใช่ เขาเป็นเพียงคนเดียว ! ”

เฝิงเยี่ยนหงถามต่อ “แล้วผู้ช่วยเจียงล่ะ เขาไม่ได้มาบ่อยเหรอ ? ”

หยวนหยวนพูดอย่างสบาย ๆ “ผู้ช่วยเจียงหรือคะ เขาเคยมาที่นี่ด้วยกันสองสามครั้ง เขายุ่งมาก เขาจะมีเวลามาเป็นคู่ฝึกให้เราได้อย่างไร”

เฝิงเยี่ยนหงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่ได้คาดหวังผลลัพธ์เช่นนั้น

หวังผิงเป็นคนเดียวจริง ๆ ที่ทำตัวไม่ซื่อสัตย์ !

ในตอนแรก หลินเจียอินยังคงกังวลเล็กน้อยว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะแอบมา แต่ด้วยการสอบถามของเฝิงเยี่ยนหง ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ

ในเวลาเดียวกัน เธอก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์ของเฝิงเยี่ยนหงด้วย

ใช่ นี่คือการจับผิดหวังผิง

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เห็นใจหวังผิง และยืนหยัดเป็นแนวร่วมกับเฝิงเยี่ยนหงอย่างมั่นคง

แต่หลินเจียอินไม่รู้ว่าแม้ว่าหยวนหยวนจะไม่เข้าใจว่าทำไมเฝิงเยี่ยนหงถามเกี่ยวกับคู่ฝึกหัด แต่เธอก็ไม่เคยพูดอะไรเชิงลบเกี่ยวกับเจียงเสี่ยวไป๋เลย

ท้ายที่สุดเธอก็รู้ว่าเขามีประธานหลินเป็นภรรยาอยู่ด้วย

อย่าพูดว่าเจียงเสี่ยวไป่ไม่ได้มาจริง ๆ สักครั้ง แม้ว่าเขาจะมาทุกวัน เธอก็จะบอกว่าเขาไม่ค่อยมา !

เธอยังคงมีไหวพริบอยู่บ้าง

เธอไม่สามารถพูดได้ว่าคุณไม่เคยมาที่นี่มาก่อน เพราะท้ายที่สุดแล้วนี่คือธุรกิจของเจียงเสี่ยวไป๋ คงจะแปลกเกินไปที่จะบอกว่าเขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อน !

เธอจึงบอกได้คำเดียวว่าเขามาไม่บ่อยนัก !

ดังนั้นเฝิงเยี่ยนหงจึงไม่สามารถถามอะไรเกี่ยวกับเจียงเสี่ยวไป๋ได้ และทำได้เพียงเพิ่มความโกรธของเธอที่มีต่อหวังผิง

……

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากรับสายของเจียงชานแล้ว เฉินซินก็ล็อกห้องทำงานของเธอ ขึ้นจักรยานและรีบปั่นไปที่ที่หวังผิงอยู่

แม้ว่าในเดือนธันวาคมจะเริ่มต้นฤดูหนาว แต่ก็ยังหนาวมากเมื่อขี่จักรยาน มือของเธอรู้สึกหนาวจนชา ร่างกายของเธอสั่นเทาจากความหนาวเย็น และใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอก็แสบร้อนเพราะแรงลม

“ฉันมีใบขับขี่แล้ว ฉันควรคุยกับผู้ช่วยเจียงและขอรถตู้ ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นด้วยหรือไม่”

เฉินซินพึมพำกับตัวเองขณะปั่นจักรยาน

ทุกวันนี้ เธอใช้เวลาข้างนอกเป็นส่วนใหญ่

เธอรู้สึกว่าถึงเวลาต้องมีรถตู้แล้ว ทั้งในด้านส่วนตัวและด้านอาชีพการงาน

ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะพูดกับเจียงเสี่ยวไป๋อย่างไรดีเกี่ยวกับเรื่องนี้

ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็เห็นหวังผิง

“เสี่ยวเฉิน วันนี้อากาศหนาวมาก ทำไมคุณถึงขี่จักรยานมาที่นี่ได้ล่ะ ? ”

หวังผิงรู้สึกประหลาดใจมาก เมื่อเห็นเฉินซินและพูดด้วยความกังวล

เฉินซินสูดหายใจเข้าลึก ๆ พร้อมกับลมหายใจสีขาวหนาที่พ่นออกมาและพูดอย่างเร่งด่วนว่า “ผู้จัดการหวังอย่ากังวลกับการขี่จักรยานของฉัน สนใจเรื่องของคุณก่อนเถอะ ! ”

หวังผิงตกตะลึงและถามด้วยความประหลาดใจ “มีอะไรผิดปกติกับผมหรือ ? ”

ทันใดนั้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปและเขาถามอย่างกังวล “เสี่ยวเฉิน มีอะไรผิดปกติกับผู้จัดการเฝิงหรือเปล่า ? ”

เฉินซินกลั้นหายใจแล้วพูดว่า “ผู้จัดการเฝิงสบายดี คุณเองนั่นแหละที่มีปัญหา”

ทันใดนั้น เธอก็ถ่ายทอดคำพูดเจียงชานที่โทรมาบอกทั้งหมดให้หวังผิงฟัง

เธอเองก็ไม่เข้าใจความหมาย เธอแค่พูดตามสิ่งที่เจียงชานพูด หลังจากพูดจบ เธอกล่าวเสริมว่า “ฉันเองก็ไม่เข้าใจ แต่ชานชานกังวลมาก เธอบอกว่ามันเป็นเรื่องเร่งด่วนอย่างยิ่ง และบอกให้ฉันต้องบอกคุณโดยเร็วที่สุด ผู้จัดการหวัง คุณเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดไหม ? ”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็สังเกตเห็นว่าการแสดงออกของหวังผิงเปลี่ยนไป

ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจหาย โอ้พระเจ้า มีบางอย่างเกิดขึ้นจริง ๆ !

“ผู้จัดการหวัง ! ผู้จัดการหวัง ! คุณโอเคไหม ? ”

เมื่อเห็นหวังผิงยืนนิ่งเป็นเวลานาน เฉินซินก็อดไม่ได้ที่จะเขย่าแขนและถามด้วยความกังวล

ทันใดนั้น หวังผิงก็รู้สึกตัวและพูดว่า “เสี่ยวเฉิน ขอบคุณ ! ”

“แล้วเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ที่ไหน ? ”

เฉินซินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ที่ไหน ? เธอกล่าวเพียงว่า “ก่อนนี้ผู้ช่วยเจียงบอกว่าเขาจะพาพี่เจียจวินและพี่เจียหงไปทิ้งไว้ที่คลับเฮาส์ดื่มชาสปาเท้า ทว่าชานชานและเสี่ยวกังก็อยากตามไปที่นั่นด้วย ทำให้ประธานหลินและผู้จัดการเฝิงติดตามพวกเขาไปด้วย”

“ผู้ช่วยเจียงไม่น่าจะอยู่ที่คลับเฮาส์ดื่มชาสปาเท้า ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน”

“แต่เขาบอกว่าจะไปรับพวกเขาที่คลับเฮาส์ดื่มชาสปาเท้าในตอนบ่าย ! ”

หวังผิงทุบหน้าอกและกระทืบเท้า ปรากฎว่าเจียงเสี่ยวไป๋เป็นคนพาเฝิงเยี่ยนหงไปที่คลับเฮาส์ดื่มชาสปาเท้า !

“เจียงเสี่ยวไป๋ก่อเรื่องให้ฉันแล้ว ! ”

พาภรรยาของเขาออกไปโดยตรงได้อย่างไร ?

อย่างน้อยก็ต้องบอกกล่าวกันล่วงหน้าก่อน เพื่อที่เขาจะตระเตรียมกับพนักงานนวดก่อน !

ตอนนี้สายเกินไปแล้ว ทุกอย่างถูกเปิดเผยแล้ว !

เขาจะใช้ชีวิตต่อจากนี้ไปได้อย่างไร ?

โชคดีที่ชานชานฉลาดพอที่จะแจ้งเรื่องนี้ให้เขารู้ก่อน ไม่อย่างนั้นถ้ากลับไปโต้เถียงกับเธอ เขาเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะจบลงอย่างไร

“ตัวเจ้าปัญหาเจียงเสี่ยวไป๋ ! ”

“หากฉันไม่สามารถหลีกหนีภัยพิบัตินี้ได้ ฉันจะโทษนายทั้งหมด ! ”

หวังผิงทั้งกังวลทั้งโกรธ