ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 654 แจ้งจัดการประชุม

ตอนที่ 654 แจ้งจัดการประชุม

นายกเทศมนตรีจางตระหนักได้ว่าเขาจะต้องไปคุยเรื่องล็อตเตอรี่นี้กับเจียงเสี่ยวไป๋ให้รู้เรื่อง

และบังเอิญกับที่เฉินเซียนจิ้นเอาเอกสารมาส่งให้ นายกเทศมนตรีจางก็ได้เซ็นสัญญาลงนามในทันที ก่อนที่เขาจะบอกว่า “เฉินเซียนจิ้น เดี๋ยวโทรหาเจียงเสี่ยวไป๋และบอกให้เขามาหาฉันที่ออฟฟิศด้วยนะ”

“ครับ ! ” เฉินเซียนจิ้นพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่จะหันมาถามว่า “ผมต้องบอกให้เขาเตรียมอะไรมาด้วยไหม ? ”

นายกเทศมนตรีจางโบกมือ “แค่ให้เขามาก็พอแล้ว ! ”

“ครับ เดี๋ยวผมจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้” เฉินเซียนจิ้นกล่าว

“เดี๋ยวก่อน ! ” ทันทีที่เฉินเซียนจิ้นกำลังจะหันกลับมา นายกเทศมนตรีจางก็ได้เรียกเขาอีกครั้ง

“นายกเทศมนตรีจาง ท่านมีอะไรจะพูดเพิ่มเติมไหมครับ ? ” เฉินเซียนจิ้นหันกลับมาถามด้วยความเคารพ

นายกเทศมนตรีจางกล่าวว่า “วันนี้คุณได้อ่านโฆษณาที่อยู่ในหนังสือพิมพ์ชิงโจวแล้วหรือยัง ? ”

เฉินเซียนจิ้นตอบกลับ “ท่านกำลังพูดถึงโฆษณาล็อตเตอรี่เหรอครับ ? ผมอ่านมันแล้ว”

นายกเทศมนตรีจางมองไปที่เฉินเซียนจิ้นจินแล้วถามว่า “แล้วคุณคิดอย่างไรบ้างเกี่ยวกับโฆษณานี้ ? ”

เฉินเซียนจิ้นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “สำหรับผม ผมคิดว่ามันเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมเลยครับ เจียงเสี่ยวไป๋เขาจะต้องทำเงินได้อย่างมากมายแน่นอนหลังเสร็จกิจกรรมนี้”

นายกเทศมนตรีจางยังคงถามต่ออีกว่า “แล้วคุณคิดจะซื้อล็อตเตอรี่หลังจากเห็นโฆษณานี้ไหม ? ”

เฉินเซียนจิ้นกล่าวว่า “ผมคิดว่าน่าจะซื้อสัก 20 หยวน และผมก็คงจะดีใจมากถ้าผมถูกรางวัลใหญ่ แต่ถ้าไม่ถูกก็ไม่เป็นไร เพราะเรายังสามารถใช้เป็นส่วนลดไปซื้อของในร้านค้าได้”

นายกเทศมนตรีจางพยักหน้าและถอนหายใจ “แสดงว่าเจียงเสี่ยวไป๋ได้จัดกิจกรรมที่ไม่ว่าใครก็ไม่ปฎิเสธที่จะเข้าร่วมสินะ ! ”

เฉินเซียนจิ้นยิ้มและพูดว่า “ท่านผู้นำ ถ้าเขาได้ยินคุณชมเขาแบบนี้ เขาจะต้องมาขออะไรกับคุณแน่ ๆ ”

นายกเทศมนตรีจางทำหน้ามุ่ย “เขาขอไปตั้งนานแล้ว ! ”

ฮะ ?

เมื่อเฉินเซียนจิ้นได้ยินแบบนั้นก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

นายกเทศมนตรีจางกล่าวว่า “ถ้าเกิดว่าคุณไม่พูดขึ้นมา ฉันก็คงจะลืมคำขอของเขาไปแล้ว หลังจากที่คุณแจ้งให้เขาทราบแล้ว ก็ช่วยแจ้งไปที่สำนักงานความมั่นคงสาธารณะของเทศบาล กองพลตำรวจติดอาวุธประจำเทศบาล กองดับเพลิงเทศบาล โรงพยาบาลประชาชนเทศบาล อืม แล้วก็แจ้งไปยังธนาคารเพื่อการเกษตรแห่งประเทศจีนและโรงพยาบาลประชาชนประจำเทศบาลด้วยนะ โทรหาพวกเขาและขอให้ผู้อำนวยการของพวกเขามาประชุมที่นี่”

เฉินเซียนจิ้นกล่าวว่า “ให้พวกเขามาพร้อมกับเจียงเสี่ยวไป๋แล้ว หรือว่าหลังจากนั้นครับ ? ”

นายกเทศมนตรีจางกล่าวว่า “เดี๋ยวฉันจะบอกคุณอีกที แต่ฉันจะพบพวกเขาหลังจากที่ฉันพบกับเจียงเสี่ยวไป๋แล้ว”

“ครับท่าน ! ” เฉินเซียนจิ้นพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะเดินออกไปโทรศัพท์

นายกเทศมนตรีจางหยิบถ้วยชาจากโต๊ะหลุมไฟ ก่อนที่จะคิดอยู่ในใจ: โอ้ ดีจริง ๆ ที่มีโต๊ะหลุมไฟตัวนี้

ในฤดูหนาว หากวางแก้วชาไว้ก็จะเป็นเหมือนกระติกน้ำร้อนที่อุ่นอยู่ตลอดเวลา

“เด็กคนนี้ จัดกิจกรรมใหญ่ขนาดนี้ นี่กะไม่ให้ฉันนั่งติดที่เลยหรือไง ! ”

หลังจากดื่มชาเสร็จ นายกเทศมนตรีจางก็พาลนึกโทษเจียงเสี่ยวไป๋ขึ้นมา ในตอนนั้นเจียงเสี่ยวไป๋บอกเขาว่าต้องการจัดระบบรักษาความปลอดภัยเพื่อป้องกันเหตุชุลมุนในที่สาธารณะ ตอนนั้นเขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจ

แต่หลังจากที่ได้เห็นโฆษณาของเจียงเสี่ยวไป๋ เขาก็รู้ทันทีว่าจะมีผู้คนจำนวนมากมาเข้าร่วมกิจกรรม เพราะฉะนั้นก็อาจเกิดความแตกตื่นและเหตุการณ์อื่น ๆ เกิดขึ้นได้ ดังนั้นจึงจะต้องมีการวางแผน ซึ่งเขาก็ได้ขอให้เฉินเซียนจิ้นแจ้งไปที่ผู้นำของเหล่าผู้จัดว่าจะมีการจัดตั้งการประชุมและวางแผนการรักษาความปลอดภัย

และแล้ววันนั้นก็มาถึง หลินเต๋อกั๋วและผู้นำคนอื่นต่างก็กำลังมากัน

เขาจะปล่อยให้เกิดเหตุไม่คาดฝันไม่ได้

……

หลังจากที่ได้อ่านโฆษณาในหนังสือพิมพ์ชิงโจวที่อยู่ในห้องทำงานของเขาแล้ว ถังจิงเทียนก็หยิบบุหรี่ออกมาพร้อมกับจุดไฟด้วยไม้ขีด

“เจ้าเด็กคนนี้ เล่นใหญ่ขนาดนี้ทำไมถึงไม่ทำรายงานแจ้งมาก่อน ! ”

“แล้วเกิดมีอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาล่ะ ? ”

หลังจากที่พ่นควันออกมา ใบหน้าของถังจิงเทียนก็แสดงถึงความมุ่งมั่นในทันที “ไม่สิ เราจะต้องไปแจ้งเรื่องนี้ให้นายกเทศมนตรีจางทราบ”

หลังจากดับบุหรี่ที่เขาเพิ่งสูบไป ถังจิงเทียนก็เดินไปที่ห้องทำงานของนายกเทศมนตรีจาง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !

“เข้ามา ! ” นายกเทศมนตรีจางได้ยินเสียงเคาะประตูก็ตะโกนตอบออกไป

ประตูเปิดออกและเห็นว่าเป็นถังจิงเทียน เขาก็ยิ้มออกมาทันทีและพูดว่า “คุณถังเองหรือ ? มา ๆ นั่งผิงไฟด้วยกัน ตัวจะได้อุ่น ๆ ! ”

ถังจิงเทียนเดินไปที่โต๊ะไฟ ก่อนที่จะนั่งลง เขาแตะไปยังโต๊ะที่ยังคงร้อนอยู่ เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นายกเทศมนตรีจาง ในห้องทำงานของคุณอบอุ่นมาก พอได้นั่งข้างโต๊ะตัวนี้แล้ว ร่างกายของผมรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย”

นายกเทศมนตรีจางหัวเราะ “เราพึ่งจะประชุมกันไปใช่ไหมว่าเมืองนี้จะมีการจัดซื้อจัดจ้างแบบครบวงจร อีกไม่นานสำนักงานทุกแห่งจะสามารถใช้โต๊ะหลุมไฟแบบนี้ได้”

ถังจิงเทียนกล่าวว่า “นั่นมันน่าจะเยอะมากและทางโรงงานของเจียงเสี่ยวไปเอง ก็พึ่งจะถูกสร้างขึ้น ผมไม่รู้ว่ากว่าจะได้ใช้ต้องใช้เวลานานขนาดไหน”

หลังจากพูดจบ เขาก็พูดอย่างอิจฉา “เป็นเพราะนายกเทศมนตรีจางสนิทกับเขา ถึงได้มาล่วงหน้าหนึ่งตัว”

นายกเทศมนตรีจางหัวเราะและพูดว่า “คุณถัง คุณคิดผิดแล้ว ถึงฉันจะขอเขาแบบนั้น แต่เขาก็จะตอบกลับมาว่าขออีกสักเวลาสองสามวันเดี๋ยวจะส่งให้ ซึ่งนั่นมันก็หมายความว่าเขาปฏิเสธฉัน”

ถังจิงเทียนเกิดความสงสัย “แล้วทำไมคุณถึงได้มันมาล่ะ ? ”

นายกเทศมนตรีจางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันบอกเขาว่าถ้าเขาไม่ให้ฉัน ฉันจะให้เฉินเซียนจิ้นเข้าไปย้ายตัวที่อยู่ในห้องทำงานของเขาออกมาซะ”

ดวงตาของถังจิงเทียนเป็นประกาย เขาทำแบบนี้ได้ด้วยหรือ !

“คุณจาง ถ้าผมบอกเขาว่าผมจะให้เสี่ยงเจิงไปย้ายมันมาจากในห้องทำงานของเขาบ้าง คุณว่าเขาจะให้ผมไหม ? ”

นายกเทศมนตรีจางหัวเราะและพูดว่า “ให้สิ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนแบบนั้น แต่เขารักภรรยามาก เขาคงจะไม่ยอมปล่อยให้หลินเจียอินภรรยาของเขาเป็นหวัดในออฟฟิศหรอกจริงไหม ? ”

ถังจิงเทียนยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ผมจะไปหาเขาที่สำนักงานโรงงานเครื่องปรุงตอนนี้แหละ จะได้ถือโอกาสพูดคุยกับเขาพอดี”

นายกเทศมนตรีจางกล่าวว่า “คุณถัง คุณไม่จำเป็นต้องไปหรอก ฉันเพิ่งให้เสี่ยวเฉินโทรหาเขาแล้วบอกให้เขามาที่นี่”

“โอ้ งั้นก็ดีเลย ช่วยผมได้เยอะ ! ”

“จริงสิ สรุปคุณมาหาฉันทำไมนะ ? ”

ถังจิงเทียนกล่าวว่า “นายกเทศมนตรีจาง วันนี้คุณได้อ่านหนังสือพิมพ์ชิงโจวแล้วหรือยัง ? ”

นายกเทศมนตรีจางยิ้มรับ “คุณถัง ที่คุณมาหาฉันก็เพราะเรื่องล็อตเตอรี่ใช่ไหม ? ”

ถังจิงเทียนพยักหน้า “ใช่ และผมคิดว่าถ้าเกิดเราไม่เตรียมการอะไรไว้อย่างรอบคอบสำหรับงานใหญ่เช่นนี้ มันอาจจะเกิดอะไรที่เราไม่คาดคิดขึ้นมาก็ได้”

นายกเทศมนตรีจางยิ้ม “ถ้าจะพูดเรื่องนี้ คุณถัง คุณมาได้ทันเวลาพอดี ไม่เช่นนั้นฉันจะต้องขอให้เสี่ยวเฉินเรียกคุณมาหาทีหลังแน่นอน”

ถังจิงเทียนกล่าวว่า “นายกเทศมนตรีจาง คุณก็กำลังพิจารณาเรื่องนี้ด้วยเหรอ ? ”

นายกเทศมนตรีจางพยักหน้า “เจียงเสี่ยวไป๋บอกฉันในวันนั้น เขาบอกว่าเขาจะสร้างรายได้ห้าล้านภายในสามวัน ในตอนนั้นฉันยังไม่เชื่อ และเขาเองก็ไม่ได้บอกฉันว่าทำอย่างไร เขาบอกแค่ว่าให้ฉันเตรียมการรักษาความปลอดภัยเพื่อหลีกเลี่ยงวิกฤติสาธารณะไว้”

“ในตอนนั้นฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ ฉันจึงไม่ได้สนใจอะไรกับมันมากนัก”

“จนกระทั่งวันนี้ ฉันได้อ่านหนังสือพิมพ์จึงรู้ว่าเขากำลังขายล็อตเตอรี่จับรางวัล และฉันจำปัญหาด้านความปลอดภัยที่เขาบอกไว้ได้ ดังนั้นฉันจึงขอให้เสี่ยวเฉินแจ้งไปยังบุคคลที่รับผิดชอบและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้มาหาฉันที่สำนักงานเพื่อเข้าร่วมประชุม”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ถังจิงเทียนจึงได้รู้ว่าเจียงเสี่ยวไป๋ได้รายงานเรื่องนี้ไปแล้วและเมื่อพิจารณาถึงวิกฤตสาธารณะแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจ