ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 658 ฉันมีภารกิจมาให้ทำ

ตอนที่ 658 ฉันมีภารกิจมาให้ทำ

จูกั๋วฟู่ยิ้มและพูดออกมาว่า “ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าถ้าคุณส่งโต๊ะหลุมไฟไปให้รองนายกเทศมนตรีถังแล้ว คุณก็ส่งมันมาให้ฉันด้วยละกัน ! ”

เจิ้งปิงอี้กล่าวว่า “เถ้าแก่เจียง ถ้าคุณไม่ส่งโต๊ะหลุมไฟมาให้เรา พวกเราคงได้นั่งหนาวสั่นกันหมด แล้วเราจะช่วยคุณทำกิจกรรมของคุณให้สำเร็จลุล่วงได้อย่างไร ! ”

โจวเต๋อฟู่กล่าวว่า “ใช่แล้ว ไฟยังไม่น่ากลัวเท่ากับความหนาวเย็น ! ”

“……”

เจียงเสี่ยวไป๋ยกนิ้วให้กับพวกเขา “พวกคุณนี้เก่งกันจริง ๆ เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณเจิ้งเจียฮุ่ย และขอให้ช่วยทำรายการทีวีที่เชิญชวนพวกคุณไปเข้าร่วมการแสดง ผมเชื่อว่าเรตติ้งจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน ! ”

จูกั๋วฟู่หัวเราะออกมาเสียงดัง “ถ้าให้ไป ผมก็ไม่ติดอะไรนะ”

พวกเขาต่างก็พูดคุยและหัวเราะกันอีกสักพัก ก่อนที่เจียงเสี่ยวไป๋จะสัญญาว่าจะจัดส่งโต๊ะหลุมไฟให้กับพวกเขาทุกคนในวันพรุ่งนี้

เจิ้งปิงอี้กล่าวว่า “ตอบรับแต่แรกก็จบแล้ว เพราะอย่างไรมันก็เป็นการจัดซื้อของเทศบาล ไม่ได้เบียดเบียนเงินของคุณเสียหน่อย”

จูกั๋วฟู่กล่าวว่า “ใช่แล้ว แต่ฉันเองก็อยากได้โต๊ะหลุมไฟเอาไปไว้ที่บ้านสักสองสามตัว คุณต้องขายให้ฉันในราคาจัดซื้อของรัฐบาลนะ”

“ใช่ ใช่ ฉันก็ด้วยเหมือนกัน ! ” เจิ้งปิงอี้พูดทันที

เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างไม่พอใจว่า “เทศบาลได้ราคาพิเศษเพราะจัดซื้อเป็นจำนวนมาก หากพวกคุณอยากซื้อไปใช้ที่บ้าน พวกคุณก็ไปซื้อที่ร้าน และซื้อในราคาปกติ ! ”

“พวกคุณไม่ได้ขาดแคลนเงินสามสี่หยวนเสียหน่อย ยังจะมาต่อราคาผมอีก ! ”

จูกั๋วฟู่กล่าวว่า “ถ้าเป็นตอนปกติ ผมจะไม่ต่อรองราคาแค่ไม่กี่หยวนกับคุณหรอก แต่คุณจะขายล็อตเตอรี่นี่ ? ผมเอาเงินตรงนี้ไปซื้อล็อตเตอรีเพิ่มได้อีกตั้งหลายสิบใบ ! ”

“ก็จริง ถ้าฉันเก็บเงินตรงส่วนนั้นไว้ก็จะสามารถซื้อล็อตเตอรี่เพิ่มได้อีก 20 ใบ บางทีฉันอาจโชคดีถูกรางวัลขึ้นมาได้” โจวเต๋อฝูกล่าว

เจิ้งปิงอี้ หลี่ไคเซียน และคนอื่น ก็พูดในทำนองนี้ด้วยเหมือนกัน

คราวนี้เจียงเสี่ยวไป๋ปฏิเสธที่จะเห็นด้วย ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไรก็ตาม

คราวนี้เขาไม่สามารถยอมได้ เพราะไม่อย่างนั้นหากมีคนที่รู้ราคาจัดซื้อของรัฐบาลขึ้นมา ก็จะมีแต่คนมาต่อรองราคากับเขา สุดท้ายมันจะเป็นการสูญเสียมูลค่ามหาศาล

“เลิกพูดคุยเรื่องราคากันเถอะ เดี๋ยวผมจะเลี้ยงอาหารพวกคุณ หากพวกคุณสามารถทานอาหารได้ถึง 200 หยวน ผมถึงจะยอม” เจียงเสี่ยวไป๋กล่าว

เจิ้งปิงอี้กล่าวว่า “ไม่มีปัญหา ในเมื่อคุณไม่ลดราคาให้ งั้นผมก็จะกินจนกว่าจะได้ลดราคา”

จูกั๋วฟู่กล่าวว่า “เอาล่ะ แต่ต้องเป็นเหล้าเหมาไถเท่านั้นนะ”

เจียงเสี่ยวไป๋จึงรีบชิงพูดทันทีว่า “ไม่มีเหล้าเหมาไถ ตอนนี้ผมหาซื้อเหมาไถไม่ได้เลย ! ”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ จูกั๋วฟู่ก็พูดออกมาด้วยความโกรธ “ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้สารเลวคนไหนมาเหมาเหล้าเหมาไถไปหมดตลาดแบบนี้ ทำเอาผมไม่ได้ดื่มรสชาติของมันมานานแล้ว”

โจวเต๋อฝูกล่าวว่า “ใช่ ผมก็ไม่ได้ดื่มมันมานานแล้วเหมือนกัน”

เจิ้งปิงอี้กล่าวว่า “ถ้าพวกคุณไม่พูด ผมก็คงคิดว่าผมเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ดื่มเหล้าเหมาไถมานานแล้ว ที่แท้ทุกคนก็เป็นเหมือนกัน ! ”

เมื่อฟังการสนทนาของหลายคน เจียงเสี่ยวไป๋จึงเปลี่ยนเรื่องโดยการเร่งเร้าให้พวกเขาไปกินข้าวด้วยกันแทน

หลังจากทานอาหารมื้อใหญ่ที่ร้านข้าวต้มหัวปลาเสร็จแล้ว เขาก็รีบส่งคนพวกนั้นกลับทันที

เจียงเสี่ยวไป๋กลับไปที่สำนักงานของโรงงานเครื่องปรุงรส แต่ก็ไม่เห็นหลินเจียอินและคนอื่น ทั้งสำนักงานเหลือแค่เฉินซินเท่านั้น เขาจึงถามออกไปว่า “ประธานหลินและคนอื่นอยู่ที่ไหน ? ”

เฉินซินกล่าวว่า “ประธานหลินและคนอื่นไปสปาเท้าแล้วค่ะ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้ารับแล้วพูดว่า “งั้นคุณคงจะต้องอยู่คนเดียวไปก่อน เพราะฉันก็จะไปเหมือนกัน”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็หันหลังกลับและเดินออกไปในทันที

เฉินซินถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังด้วยความงุนงงที่โต๊ะหลุมไฟ

ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคลับเฮ้าส์ดื่มชาสปาเท้านั้นมันมีอะไรดี แต่ฉันก็อยากลองไปที่นั่นเหมือนกัน !

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้ไปที่คลับเฮ้าส์โดยตรง แต่เขาแวะไปที่ร้านช่างตีเหล็กเพื่อรับสายจูงสุนัขออกมา 2 เส้นก่อน จากนั้นเขาก็ไปที่ร้านกุ้งอบน้ำมันชิงเหอต่ออีกหลายแห่ง รวมถึงร้านกุ้งอบน้ำมันชิงเจียงของเขาเองอีก 30 ร้าน ในตอนนี้ก็ได้มีร้านหม้อไฟอยู่ทุกแห่งด้วยเหมือนกัน ส่วนใหญ่สร้างเสร็จแล้ว แต่บางร้านก็ยังสร้างไม่เสร็จ

เจียงเสี่ยวไป๋ตรวจสอบร้านแต่ละร้านจนกว่าจะรู้สึกว่าในวันที่ 12 นี้จะไม่มีปัญหาอะไร

และมันก็ได้กินเวลาไปแล้วกว่าหลายชั่วโมง

เมื่อเห็นว่าฟ้าใกล้มืดแล้ว เขาจึงรีบไปที่คลับเฮ้าส์ต่อในทันที

“ป่าป๊า ทำไมถึงเพิ่งมาค่ะ ? ”

เจียงชานถามด้วยรอยยิ้มทันทีที่เธอเห็นเขาเดินเข้ามา

“ทำไม อยากรีบกลับบ้านแย่แล้วหรอ ! ” เจียงเสี่ยวไป๋พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

เจียงชานส่ายหัว “ไม่ใช่ค่ะ แต่ลุงใหญ่เขามาที่นี่แล้ว ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋มองไปที่หลินเจียอิน เธอพยักหน้าและพูดว่า “เขามากับพี่สะใภ้ พวกเขากำลังทำสปาเท้าอยู่ข้างใน”

“ถ้าอย่างนั้นผมจะไปดู ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋ถามหมายเลขห้อง ก่อนที่จะเดินไปที่ลานด้านใน

พอเดินเข้ามาในห้อง 012 เจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้เห็นหลินเจียเหว่ยที่กำลังสปาเท้าอยู่กับหานหยุนอิงอย่างสบายใจ

“พี่เจียเหว่ย พี่สะใภ้ พวกพี่มาแล้วทำไมไม่บอกผมก่อน ? ”

หลินเจียเหว่ยไม่ตอบ แต่ถามออกไปว่า “เสี่ยวไป๋ ทำไมนายถึงสร้างสถานที่ที่สะดวกสบายเช่นนี้อย่างเงียบ ๆ ทำไมนายไม่บอกฉัน ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “เราเพิ่งสร้างมันมาได้ไม่นานและยังไม่ได้เริ่มธุรกิจอย่างจริงจัง ผมจะบอกพี่ได้อย่างไร”

หลินเจียเหว่ยพยักหน้ารับ แล้วพูดต่ออีกว่า “ธุรกิจนี้ไม่เลวเลย หรือฉันจะหยุดทำงานในโรงเบียร์ แล้วกลับไปที่เจี้ยนหยางเพื่อเปิดสปาเท้าแบบนี้ดี ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋จึงพูดว่า “แม้ว่าพี่จะเปิดสปาเท้า แต่พี่ก็ไม่จำเป็นต้องเลิกทำโรงเบียร์ พี่จะให้บริการลูกค้าด้วยตัวเองหรือไง ? ”

หลินเจียเหว่ยหัวเราะ “จริงสิ ! ฉันก็แค่เป็นเจ้านายก็ได้นี่ ! ”

หานหยุนอิงพูดด้วยความโกรธจากด้านข้าง “คุณจะเป็นเจ้านายได้อย่างไร ทำงานในโรงเบียร์ของคุณไปเถอะ แค่นั้นก็ได้รายได้ต่อเดือนดีแล้ว”

หลินเจียเหว่ยหัวเราะ ก่อนที่จะพูดว่า “เงินเดือนที่ผมได้จากโรงเบียร์ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว มันแตกต่างจากเงินเดือนเมื่อก่อนมาก ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋หยุดไม่ให้เขาพูดไปมากกว่านี้ “เอาล่ะ เราอย่ามามัวพูดเรื่องไร้สาระกันเลย ตอนนี้การปรับโครงสร้างของโรงเบียร์เป็นไงบ้าง ? คนงานเขาว่าอย่างไรบ้าง ? ”

หลินเจียเหว่ยกล่าวว่า “เปากันฉวนที่คุณส่งมาใช้ได้เลย ยังไม่มีการต่อต้านต่อระบบงานใหม่ แถมดูจะดีกว่าเดิมด้วย”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “แล้วทำไมจู่ ๆ พี่กับพี่สะใภ้ของคุณถึงมาที่ชิงโจวล่ะ ? ”

หลินเจียเหว่ยกล่าวว่า “พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของอินอินไม่ใช่หรือไง ? หยุนอิงและฉันเลยมาที่นี่”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดว่า “พวกพี่สองคนมาที่นี่ แล้วจื้อเสียนและจื้อหลินล่ะ ? ”

หานหยุนอิงกล่าวว่า “ฉันเตรียมการไว้แล้ว ช่วงนี้ฉันให้ยายของพวกเขามาอยู่ที่บ้าน ช่วยทำอาหารและดูแลพวกเขาน่ะ”

เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋เห็นว่าพวกเขามีการเตรียมการไว้อยู่แล้ว จึงไม่ได้พูดอะไรออกมาต่อ

หลินเจียเหว่ยกล่าวว่า “แต่ว่าเรื่องนี้เอาไว้ก่อน แต่เรื่องโฆษณาล็อตเตอรี่ในหนังสือพิมพ์ของนายที่รางวัลพิเศษมีมูลค่า 10,000 หยวน มันใช่เรื่องจริงไหม ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มแล้วพูดว่า “เรื่องแบบนี้มันจะโกหกกันได้อย่างไร ? ”

เธอเหลือบมองเขา ก่อนที่จะพูดว่า “ทำไม ? พี่ก็จะซื้อลอตเตอรี่เหรอ ? ”

หลินเจียเหว่ยกล่าวต่อว่า “เอ้า ก็ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ฉันก็จะต้องซื้อมันอย่างแน่นอน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นก็คือฉันมีภารกิจมาให้นายทำ”

เจียงเสี่ยวไป๋ตอบ “พี่พกภารกิจมาด้วยเหรอ ? ให้ผมทำอะไรล่ะ ? ”