ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 662 ภรรยาต้องการให้ฉันติดเข็มกลัดให้กับเธอ

ตอนที่ 662 ภรรยาต้องการให้ฉันติดเข็มกลัดให้กับเธอ

เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋มาถึงเกสต์เฮาส์ชิงเจียง ฉากตรงหน้าของเขาดูมีชีวิตชีวามาก บริเวณขายล็อตเตอรี่มีคิวต่อแถวยาวเหยียด หลายคนได้ซื้อล็อตเตอรี่แล้ว ส่วนคนที่ยังไม่ได้ซื้อก็เข้าแถวเป็นระเบียบในบริเวณที่ขายล็อตเตอรี่

ผู้คนที่สวมเครื่องแบบรักษาความปลอดภัยต่างเข้ามารักษาความสงบเรียบร้อย ส่วนพนักงานจากเจียงเจียกรุ๊ปก็ช่วยกันขายล็อตเตอรี่ แม้ว่าจะมีคนมาซื้อจำนวนมาก แต่สถานการณ์ไม่ได้วุ่นวายอะไร

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋จอดรถ หลินเจียอิน หลินต้าเหว่ย หลิวอี้ถิง และเจียงชานต่างก็ลงจากรถ อีกด้านหนึ่ง เจียงไห่หยาง หวังซิ่วจวี๋ หลินเจียเหว่ย และคนอื่นก็ลงจากรถแล้วเดินเข้ามาสมทบกับพวกเขา

“พ่อครับ แม่ครับ พ่อกับแม่ไปพักผ่อนที่ห้องพักก่อนเลยนะครับ ผมจองห้องไว้ให้หมดแล้ว” เจียงเสี่ยวไป๋พูดกับหลินต้าเหว่ย

หลินต้าเหว่ยพยักหน้า “เอ่อ แล้วพิธีเปิดจะเริ่มกี่โมง ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ประมาณสิบโมงครับ ! ”

หลินต้าเหว่ยยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงเช้า เขาจึงพูดว่า “เอาล่ะ พ่อจะไปนั่งในห้องรอสักพัก งานเริ่มเมื่อไหร่ค่อยลงมา”

หลังจากนั้น เขาก็หันไปเชิญเจียงไห่หยางและภรรยาของเขาว่า “พี่ไห่หยาง พี่ชิ่วจวี๋ เราขึ้นไปบนห้องด้วยกันเถอะ”

เจียงไห่หยางโบกมือ “พ่อตาเสี่ยวไป๋ พวกคุณขึ้นไปก่อนได้เลย ฉันว่าจะขออยู่ข้างล่าง ดูสถานการณ์สักพักน่ะ’

หลินต้าเหว่ยยิ้ม “อากาศหนาวมาก ข้างล่างนี้มีอะไรให้ดูกัน ? ”

เจียงไห่หยางกล่าวว่า “เป็นเรื่องยากที่จะเห็นความตื่นเต้นเช่นนี้ พลาดไปก็คงน่าเสียดาย”

หวังซิ่วจวี๋ยังกล่าวอีกว่า “ฉันก็ว่าจะไปต่อแถวเข้าคิวซื้อล็อตเตอรี่ คุณตาคุณยายของเจียงชานไปพักผ่อนก่อนเถอะ ! ”

หลิวอี้ถิงยิ้มและพูดว่า “แม่สามีเจียอิน ถ้าคุณต้องการล็อตเตอรี่ แค่ขอให้เสี่ยวไป๋ไปเอามาให้คุณสองสามใบก็ได้แล้ว คุณจะเข้าแถวให้เสียเวลาทำไม ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ใช่ครับ พ่อกับแม่ไม่ต้องลำบากหรอก ผมจะให้คนไปซื้อล็อตเตอรี่ให้เองดีกว่า”

หวังซิ่วจวี๋เม้มริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “ใครบอกว่าแม่อยากให้แกทำให้ล่ะ ? เลือกซื้อเลขเองน่าสนใจมากกว่า แม่แค่อยากลองเสี่ยงโชคบ้างไม่ได้หรือ ? ”

เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นแม่พูด เขาก็หยุดพยายามเกลี้ยกล่อมเธอทันที

พ่อแม่ของเขาชอบความตื่นเต้นและอยากร่วมสนุกไปกับล็อตเตอรี่นี้ เขาจึงปล่อยให้ทั้งคู่ได้ทำในสิ่งที่ชอบและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ก็ระวังตัวด้วยนะครับ คนเยอะ”

“ฉันรู้น่า ไปทำงานของแกเถอะ ! ” เจียงไห่หยางโบกมือไล่ลูกชายด้วยความรำคาญ

พวกเขาแก่แล้ว แต่ลูกชายยังปฏิบัติต่อพวกเขาราวกับเป็นเด็กอมมือต่อหน้าพ่อตาแม่ยาย ช่างน่าอับอายจริง ๆ

เจียงเสี่ยวไป๋ได้แต่ยิ้มด้วยความเอือมระอาและเรียกเจียงชาน “ชานชาน มานี่มา หนูขึ้นไปอยู่บนห้องกับคุณตาคุณยายก่อนนะ”

“ไม่เอาค่ะ หนูจะไปกับคุณปู่คุณย่า” เจียงชานกล่าว

เจียงไห่หยางกล่าวว่า “เอาล่ะ เราจะดูแลชานชานเอง”

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่คาดคิดว่าลูกสาวของเขาจะอยากไปดูการซื้อล็อตเตอรี่ เขาจึงมองไปที่เจียงเสี่ยวเฟิงและหลัวเจาตี้แล้วพูดว่า “นายกับน้องสะใภ้อย่าเพิ่งไปร่วมสนุกเลย อีกเดี๋ยวจะเป็นช่วงพิธีการ พวกนายจะต้องเข้าร่วมพิธีด้วย”

เจียงเสี่ยวเฟิงพยักหน้า “ครับพี่”

และเขาได้หันไปพูดกับเจียงถิงว่า “ลูกและพี่ชานชานไปเล่นกับปู่ย่าก่อน อย่าวิ่งวุ่นวายล่ะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ ! ” เจียงถิงวิ่งไปจับมือเจียงชานอย่างมีความสุข

เจียงเสี่ยวไป๋ให้คำแนะนำเพิ่มเติมแก่เจียงชานสองสามคำ จากนั้นจึงเดินไปกับหลินเจียอินไปที่ล็อบบี้ของเกสต์เฮาส์พร้อมกับพ่อตาแม่ยายและหลินเจียหง

ในด้านหลินเจียจวิน เขาก็ได้เดินไปหาเย่กวงโต้วหลังลงจากรถ จากนั้นพวกเขาก็ยุ่งอยู่ตลอด

เจียงเสี่ยวไป๋เพียงเหลือบมองเขาและไม่สนใจอีก

“สวัสดีประธานหลิน ! ”

“สวัสดีผู้ช่วยเจียง ! ”

ที่ทางเข้าล็อบบี้เกสต์เฮาส์ เมิ่งเสี่ยวเป่ยกำลังรอพวกเขาอยู่ที่นี่ เธอเปิดประตูกระจกให้พวกเขาด้วยตัวเองและทักทายทั้งสองคน

“ขอบคุณมากผู้จัดการเมิ่ง ! ” หลินเจียอินตอบอย่างสุภาพ

เจียงเสี่ยวไป๋แนะนำหลินต้าเหว่ย หลิวอี้ถิงและหลินเจียหง ก่อนจะกล่าวว่า “ผู้จัดการเมิ่ง รบกวนบอกพนักงานให้พาพวกเขาขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องที”

“ได้ค่ะ ! ” เมิ่งเสี่ยวเป่ยรับคำและสั่งให้พนักงานพาหลินต้าเหว่ยและคนอื่นไปที่ห้องพักทันที

หลังจากจัดการธุระเสร็จ เธอก็พูดว่า “ประธานหลิน ผู้ช่วยเจียง เราจะไปที่สถานที่จัดนิทรรศการก่อนหรือไปที่ห้องประชุมเลยคะ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ถามว่า “สถานที่จัดนิทรรศการจัดเรียบร้อยแล้วหรือยัง ? ”

เมิ่งเสี่ยวเป่ยกล่าวว่า “เรียบร้อยแล้วค่ะ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ลองไปดูสถานที่จัดนิทรรศการก่อน แล้วค่อยไปที่ห้องประชุม ! ”

เกสต์เฮาส์ชิงเจียงมีห้องประชุม 2 ห้อง ห้องใหญ่ 1 ห้องและห้องเล็ก 1 ห้อง ห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ชั้น 1 ได้รับการดัดแปลงให้เป็นสถานที่จัดแสดงนิทรรศการ ส่วนห้องประชุมเล็กบนชั้น 2 สามารถรองรับคนได้เพียง 30-40 คนเท่านั้น แต่คนที่เข้าร่วมการประชุมเปิดเจียงเจียกรุ๊ปในวันนี้มีเพียงสมาชิกระดับสูงของบริษัทเท่านั้น ซึ่งห้องประชุมเล็กสามารถรองรับได้เพียงพอ

ในเวลานี้ ก็มีพนักงานต้อนรับเดินเข้ามาพร้อมกับถือถาดที่มีเข็มกลัดดอกไม้ติดหน้าอกสีแดง ซึ่งก็มีพนักงานต้อนรับอีกคนหนึ่งเดินตามหลังมาเหมือนกัน

เจียงเสี่ยวไป๋มองไปที่พนักงานต้อนรับทั้งสองคนที่ดูคุ้นเคย ไม่นานทั้งสองก็เข้ามาทักทายพวกเขา “สวัสดี ประธานหลิน สวัสดีผู้ช่วยเจียง ! ”

หลินเจียอินพยักหน้า “ขอบคุณที่ช่วยเราดูแลแขกนะ ! ”

จากนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็จำได้ว่าพนักงานต้อนรับที่มาช่วยงานในวันนี้เป็นพนักงานเสิร์ฟของร้านกุ้งอบน้ำมันชิงเจียง ซึ่งเขาก็ไม่ค่อยรู้จักทั้งสองคนมากนัก แต่หลินเจียอินแตกต่างออกไป เธอรู้จักพนักงานทุกคนของร้านกุ้งอบน้ำมันชิงเจียง และยังคุ้นเคยกับพวกเธอเป็นอย่างมาก

พนักงานต้อนรับที่เดินมาด้านหลังยิ้มและพูดว่า “ประธานหลิน ให้ฉันช่วยติดเข็มกลัดดอกไม้ตรงหน้าอกให้คุณไหม ! ”

หลินเจียอินอ้าปากกำลังจะตอบตกลง แต่เธอก็เหลือบมองเจียงเสี่ยวไป๋ที่อยู่ข้าง ๆ เธอด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “เสี่ยวเหมย ไม่เป็นไร ฉันมีผู้ช่วยอยู่นี่แล้ว” เธอชี้ไปที่เจียงเสี่ยวเฟิง แล้วพูดว่า “ไปติดให้คนอื่นก่อนเถอะ ติดให้ผู้ช่วยเจียงก่อนก็ได้ ! ”

หลินเจียอินเป็นประธาน ส่วนเจียงเสี่ยวไป๋เป็นผู้ช่วยประธาน จึงไม่ใช่ปัญหาอะไรที่ผู้ช่วยจะติดเข็มกลัดให้กับประธาน

เจียงเสี่ยวไป๋ตกตะลึงหลังจากได้ยินคำพูดของหลินเจียอิน เขาดีใจมาก วันนี้ภรรยาขอให้เขาติดเข็มกลัดที่หน้าอกให้เธอต่อหน้าพนักงาน แถมตอนพูด เธอก็ยิ้มกรุ่มกริ่มออกมาด้วยความเขินอาย

โดยธรรมชาติแล้ว เขาจะไม่ปฏิเสธเรื่องดี ๆ แบบนี้แน่นอน

“เอาล่ะ ฉันจะติดเข็มกลัดดอกไม้ที่หน้าอกให้ประธานเอง ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดพร้อมกับหยิบเข็มกลัดดอกไม้จากถาดอย่างมีความสุข เปิดหมุดออก และปักหมุดลงบนเสื้อตรงหน้าอกของหลินเจียอินอย่างอ่อนโยน

หลังจากติดเข็มกลัดแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็ถอยกลับไปสองก้าวแล้วมองดูด้วยความรู้สึกพึงพอใจ

ในอีกด้านหนึ่ง เสี่ยวเหม่ยก็ได้ติดเข็มกลัดให้กับเจียงเสี่ยวเฟิงและหลัวเจาตี้แล้ว เธอได้ฝึกติดเข็มกลัดให้แขกเมื่อวานนี้แล้ว ดังนั้นวันนี้เธอจึงติดได้ชำนาญกว่า

เธอเดินเข้ามาและหยิบเข็มกลัดอีกอันหนึ่ง

“ผู้ช่วยเจียง ให้ฉันช่วยติดเข็มกลัดให้คุณนะคะ ! ”

เสี่ยวเหม่ยพูดด้วยรอยยิ้ม ดวงตาที่สวยงามของเธอเป็นประกายออกมา

ตอนนี้ผู้ช่วยเจียงเป็นไอดอลของกลุ่มพนักงานหญิง และโดยปกติแล้วพวกพนักงานจะไม่ค่อยได้มีโอกาสใกล้ชิดกับเขามากนัก การติดเข็มกลัดให้เขาจึงเป็นโอกาสที่หาได้ยาก

เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและแอบมีความสุขในใจอยู่เล็ก ๆ ภายในใจ