ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - เทศกาลชิงหมิงคือช่วงเวลาที่ฝนใหญ่ตกกระหน่า ตระกูลขุนนาง ชนชั้นสูงรวมไปถึงเหล่าบัณฑิตและสตรีในตระกูลส่วนใหญ่จะนั่งรถ ม้าไปเช่นไหว้บรรพบุรุษที่นอกเมือง แม้ว่าจะเป็ นการปัดกวาดสุสาน ให้กับคนที่ตายไปแล้ว แต่บนใหน้าของทุกคนกลับไม่มีสีหน้า โศกเศร ้า แต่ละคนแต่งกายงดงามโดดเด่น พกสุราชั้นดีและอาหาร เลิศรสไปด้วย ตลอดทางพูดคุยกันเสียงดังเอะอะ ส าเริงส าราญกัน อย่างยิ่ง เหมือนออกไปเที่ยวเล่นชานเมืองมากกว่ามิน่าเล่าในบันทึก ของปัญญาชนแคว้นอื่นจึงมักจะยกเรื่องนี้มาเหน็บแนมคนของเมือง หลวงแคว้นอวี้เซวียนว่ามีขนบธรรมเนียมให้ความสาคัญกับคนเป็ น เมินเฉยคนตาย ให้ค่าการมีชีวิตอยู่ ดูแคลนความตายมาตั้งนานแล้ว เผยเฉียนจะไปที่ศาลเทพอภิบาลเมืองซึ่งอยู่ห่างจากวังหลวงและ กองโหราศาสตร ์ค่อนข้างไกล นางจึงบอกลากู้ช่านกับกู้หลิงเยี่ยน แล้วแฝงตัวเข้าไปในเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนอย่างลับๆ ก่อนใคร การป้ องกันของแคว้นเล็กๆ แห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็ นวิธีการของบน หรือล่างภูเขา เมื่อมาเจอเข้ากับผู้ฝึกยุทธขอบเขตปลายทางที่มีน้อย จนนับนิ้วได้ก็ไม่ถือว่าเป็ นการป้ องกันที่เข้มงวดอะไร จะบอกว่าแปด ทิศมีแต่รูรั่วก็ไม่เกินจริงแม้แต่น้อย กู้ช่านกลับพากู้หลิงเยี่ยนมาที่ประตูเมือง ยื่นส่งเอกสารผ่านด่าน เลือกที่จะเดินเข้าไปในเมืองหลวงอย่างถูกระเบียบ กู้หลิงเยี่ยนที่สวมหมวกคลุมใบหน้าปิดปากหัวเราะคิก “ให้ข้าไป ที่กองโหราศาสตร ์หลิวเสี้ยนหยางวางใจ เจ้าก็วางใจเหมือนกันหรือ?” กู้ช่านกล่าว “หลิวเสี้ยนหยางย่อมไม่ไว้ใจเจ้า แต่หลิวเสี้ยนหยาง ไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่ควบคุมข้า แล้วค่อยให้ข้าควบคุมเจ้าอีกทีก็ได้ แล้ว” กู้ช่านจะมีอะไรให้ต้องไม่ไว้ใจนาง เขาวางใจอย่างมาก เพราะ หากนางท าพลาดตรงไหนก็แค่คิดบัญชีกันไปตามกฎก็พอ กู้หลิงเยี่ยนยิ้มเอ่ย “เขาเป็ นคนน่าสนใจมากจริงๆ” กู้ช่านกล่าว “ข้าเคยพูดไปแล้วในร ้านเหล้าว่าหลิวเสี้ยนหยาง อาศัยแค่สัญชาตญาณเท่านั้น หากเจ้าคิดว่าประโยคนี้เป็ นการ ประเมินเขาต่าล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นสมองของเจ้าก็มีปัญหาแล้ว" กู้หลิงเยี่ยนเบ้ปาก กู้ช่านเอ่ยเตือน “อีกเดี๋ยวพอเจ้าเข้าไปในกองโหราศาสตร ์แล้วก็ อ าพรางเรือนกายให้ดีรอจังหวะเหมาะๆ ในการลงมือ ตอนที่อยู่ว่างไม่ มีเรื่องอะไรทาก็เดินเล่นไปตามคลังลับหรือไม่ก็หอเก็บตาราของ หน่วยค านวณและหน่วยตรวจสอบให้มากหน่อย นอกจากจะต้องวาด ภาพแผนที่ที่แม่นยาออกมาแล้ว สิ่งปลูกสร ้างน้อยใหญ่และเครื่องมือ เฉพาะทุกชิ้น งานที่เหล่าขุนนางตามกองต่างๆ ง่วนท ากันก็ต้องวาด ลงไปในภาพนี้ด้วย ทางที่ดีที่สุดอย่าให้พลาดรายละเอียดใดๆ ไป เดิน ไปดูไปวาดไป จ าไว้ว่าช่วยคัดลอกต าราลับและเอกสารของราช สานักเก่าบางส่วนมาด้วย หลักๆ แล้วให้เน้นในเรื่องของบันทึก เกี่ยวกับพิธีบวงสรวงเซ่นไหว้ พิธีแต่งงาน งานศพ นิมิตหมายอันดี และหายนะอันเป็ นภัยทั้งหมดในประวัติศาสตร ์ของตระกูลเซวียแห่ง แคว้นอวี่เซวียน รวมไปถึงสมุดเล่มสารองของประวัติในยุคสมัยต่างๆ และประวัติของตาหนักบูรพา ยิ่งมากก็ยิ่งมีประโยชน์ ในอนาคตข้า ต้องได้ใช ้” ทุกวันนี้เฉินผิงอันกาลังแสวงหา “ขอบเขต” อะไร กู้ช่านพอจะ เดาเบาะแสได้คร่าวๆ แล้ว กู้หลิงเยี่ยนถามหยั่งเชิง “เรื่องพวกนี้ล้วนเป็ นเรื่องเล็กน้อย ไม่มี ความยากอะไรเลยเพียงแต่ข้าควรจะตัดสินอย่างไรว่า 'มีเรื่อง” หรือ “ไม่มีเรื่อง” ล่ะ?” กู้ช่านมองผู้ฝึ กตนหญิงที่สวมหมวกคลุมหน้า กู้หลิงเยี่ยนรีบ เปลี่ยนคาพูดใหม่ทันทีว่า “ข้าจะตัดสินใจเอง" คนทั้งสองเดินไปถึงจุดที่ต้องแยกย้ายกัน กู้หลิงเยี่ยนยอบกาย คารวะอย่างแช่มช ้อย “บ่าวขออวยพรล่วงหน้าให้คุณชายราบรื่น ตลอดเส้นทาง” กู้ช่านกล่าว “การช่วยเหลือห้ามช่วยให้เสียเรื่อง” กู้หลิงเยี่ยนยิ้มหวาน “บ่าวจาไว้แล้ว” คงเป็ นเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉินผิงอัน เขาถึงได้ยินดีจะพูด เตือนมากหน่อย กู้ช่านกล่าว “เจ้าก็ไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป ในไหเลี้ยง ตะพาบเอาไว้ ต่อให้จะตัวใหญ่แค่ไหนก็มีขีดจ ากัด" กู้หลิงเยี่ยนปิดปากหัวเราะคิกคัก ก็จริงนะ เมืองหลวงแคว้นเล็ก แห่งนี้ก็คือน้าตื้นตะพาบเยอะตามแบบฉบับ นางเดินมาถึงตรอกห่างไกลแห่งหนึ่งก็ร่ายวิชาคาถา อาพราง ร่องรอย เดินอาดๆ เข้าไปในกองโหราศาสตร ์ตราผนึกขุนเขาสายน้า บางอย่างสาหรับนางแล้วประหนึ่งด่านดินทรายที่พวกเด็กๆ ก่อเล่น กัน ขณะเดียวกันนางก็ปล่อยจิตหยินออกจากช่องโพรง จากนั้นใช ้ จิตหยางกายนอกกายเลือกหอสูงแห่งหนึ่ง ปล่อยให้จิตหยินรับหน้าที่ คัดลอกภาพแผนที่ของกองโหราศาสตร ์อย่างละเอียดแม่นย า แล้วให้ จิตหยางไป 'คัดลอก ส าเนาของเอกสารและตาราตามสถานที่ต่างๆ ส่วนร่างจริงของนางเดินอยู่ในกองโหราศาสตร ์ ชมทัศนียภาพไป เรื่อยเปื่อย ตลอดทางก็ได้เจอกับขุนนางของกองโหราศาสตร ์ที่ ได้รับสืบ ทอดบรรดาศักดิ์รุ่นต่อรุ่น บุตรสืบทอดกิจการต่อจากบิดา” อยู่หลาย กลุ่ม กู้หลิงเยี่ยนเกิดใจนึกสนุกจึงหยิบเอายันต์สืบทอดของทาง ตระกูล” ที่หายากหลายแผ่นออกมาจากชายแขนเสื้อ นางดีดนิ้วหนึ่ง ทียันต์ก็กลายเป็ นภาพมายาจับต้องไม่ได้ พากันไปแปะอยู่บน หน้าผากของหลิงไถหลาง ขุนนางร ้องประกาศ เมื่อเป็ นเช่นนี้ สิ่งที่ พวกเขาเห็นอยู่ในสายตา ไม่ว่าจะเป็ นคน สิ่งของ สิ่งปลูกสร ้างหรือ ทิวทัศน์ก็ล้วนถูกรับเข้ามาสู่คลองจักษุของกู้หลิงเยี่ยนทั้งหมด และนี่ก็เป็ นครั้งแรกที่นางได้มาเยือนที่ว่าการที่ “ไม่ได้รับความ นิยม” อย่างกองโหราศาสตร ์ ทางฝั่งของใต้หล้าเปลี่ยวร ้างไม่เคย สนใจในเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อปรากฏอยู่ในสายตาของนางจึงกลายเป็ นว่า มีแต่เรื่องแปลกใหม่เต็มไปหมด นางเดินเล่นไปทั่วรอบหนึ่งแล้วถึงได้รู ้ ว่าขุนนางผู้ตรวจสอบของสถานที่แห่งนี้แบ่งออกเป็ นสองประเภท ประเภทแรกคือขุนนางฝ่ ายใน ถือเป็ นชามข้าวเหล็ก และยังมีอีก ประเภทหนึ่งที่เป็ นคนมีฝีมือซึ่งทางราชสานักเรียกใช ้ตัวชั่วคราว เป็ น การทางานระยะสั้น ฝ่ ายแรกไม่มีคากล่าวที่ว่าลาออกจากการเป็ นขุน นางกลับบ้านเกิดเพราะความแก่ชรา ขอแค่มีบรรพบุรุษเป็ นขุนนางผู้ ตรวจสอบ รุ่นบิดาก็ต้องเป็ นตามกัน รุ่นลูกรุ่นหลานก็เช่นเดียวกัน ทุกรุ่นทุกสมัยล้วนวนเวียนอยู่ในทีว่าการน้าใสแห่งนี้ มิอาจโยกย้าย ไปรับตาแหน่งอื่น เกิดมาเป็ นคนของกองโหราศาสตร ์ตายไปก็ต้อง เป็ นผีของกองโหราศาสตร ์ ทุ่มเทท างานจนกว่าชีวิตจะหาไม่อย่าง แท้จริง หลิงไถหลางอายุน้อยคนหนึ่งกลับไปถึงที่ทางานของตัวเอง ห้อง มอชอยากแค้น แสงสว่างน้อยนิด เขาคลี่กางกระดาษและหยิบพู่กัน ขึ้นมา ก่อนจะเริ่มคานวณด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ บทความที่อยู่ใน เอกสารนั้นทาเอากู้หลิงเยี่ยนที่ “มองดูอยู่” รู ้สึกหัวโต ศาสตร ์การหา พื้นที่เพื่อเติมเต็มช่องว่าง ศาสตร ์การคานวณวงกลมอะไร พวกเจ้า ต้องทาเรื่องพวกนี้ทุกวันเลยหรือ? มิน่าเล่าเส้นผมใต้หมวกขุนนางถึง ได้น้อยนิดเช่นนั้น กู้หลิงเยี่ยนเหลือบมองไปยังถนนอูชาของอาเภอหย่งเจีย นาง สัมผัสไม่ได้ถึงความผิดปกติใดๆ น่าเสียดายที่ในใบรายการของปีนั้น มีเพียงผู้ฝึ กกระบี่หลิวไฉ เท่านั้นที่ระบุวิชาอภินิหารแห่งชะตาชีวิตสองเล่มไว้อย่างชัดเจน ในห้องของที่ว่าการ หัวหน้าผู้ตรวจการหลัวย่งชิงกับอูเจียน หลี่ ฝูจิ้งสองคนที่เป็ นรองหัวหน้า ขุนนางหลักสามคนนี้รวมตัวกันเพื่อ พูดคุยเรื่องหนึ่ง งานใหญ่อันดับหนึ่งตลอดหลายปี มานี้ของกอง โหราศาสตร ์ก็คือได้รับพระราชโองการให้ออกตรวจตราหาท าเลที เหมาะแก่การสร ้างสุสานหลวง หัวหน้าหลัวมักจะต้องจับมือกับขุน นางของฝ่ ายซือหลีเจียนกรมพิธีการและวัดไท่ฉาง พากันไปตามหา พื้นที่มงคลให้กับโอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันบ่อยๆ สุสานในภูเขาคือ เรื่องที่สาคัญ จาเป็ นต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ให้ความสาคัญกับ รูปร่างของภูเขาภายนอก ตรวจสอบเส้นสายพลังงานของดินภายใน ตามหาสถานที่ที่มีทั้งภูเขาสายน้าและกลิ่นอายของราชา มิอาจมี ข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อย นี่เป็ นเรื่องที่ใหญ่และสาคัญมากทางฝั่ง ของกงองโหราศาสตร ์ต้องเลือกสรรถ้อยคาที่ใช ้ในฎีกาที่ถวาย รายงานอย่างระมัดระวัง ทั้งต้องแนบภาพประกอบเข้าไปด้วย ฮ่องเต้ เองก็ตอบฎีกากลับมาเกือบสิบครั้งแล้ว ในหมู่ชาวบ้าน ตอนที่มีชีวิตอยู่พวกคนแก่ก็มักจะเริ่มเตรียมโลง ศพไว้ให้กับตัวเองแล้วตระกูลจักรพรรดิเอง ยามที่ฮ่องเต้เพิ่งขึ้น ครองราชย์ก็มักจะเริ่มเลือกสุสานที่ฮวงจุ้ยดีเยี่ยมไว้ให้ตัวเองเช่นกัน ขุนนางผู้ตรวจสอบทั้งสามท่านมองถาดทรายสองถาดที่อยู่ใน ห้อง กรมพิธีการและกองโหราศาสตร ์ต่างก็เลือกที่ตั้งสุสานหลวงกัน ได้คนละที่ แต่ละที่มีข้อดีต่างกันไป รองหัวหน้าอูถามว่า “บัณฑิตเฒ่าหลิวยังคงยืนกรานในค าพูด ของเขาอยู่หรือ?” ก่อนหน้านี้ไม่นานเขากับเหอเจาหัวหน้าสานักไท่ฉางซื่อไปนา ป้ ายวิญญาณของชินอ๋องผู้ก่อตั้งแคว้นทั้งสามพระองค์ไปไว้ในศาล ใหม่แต่ละแห่ง ทางราชส านักมีการก าหนดกฎระเบียบในการเซ่นไหว้ บวงสรวงขึ้นมาใหม่ เลื่อนระดับขึ้นเป็ นพิธีที่มีการเซ่นไหว้ด้วย เนื้อสัตว์ เพียงแต่ว่าภาชนะที่ใช ้กับเทวรูปซึ่งตั้งบูชาอยู่ในศาลยังคง เป็ นเครื่องเงินเหมือนเดิมจากนั้นก็มีการคัดเลือกขุนนางหลักในการ ทาพิธีเซ่นไหว้บวงสรวงขั้นแปดชั้นโทซึ่งจะต้อง“อยู่เฝ้ าศาล ตลอดไป” มาอีกสามคน อย่าเห็นว่ากองโหราศาสตร ์คือที่ว่าการเก้าอี้เย็นน้าใสจืดชืด เรื่องที่ขุนนางผู้ตรวจสอบต้องทากลับไม่ใช่เรื่องเล็กเลยจริงๆ รองหัวหน้าหลี่พยักหน้า “รองหัวหน้าหงแห่งส านักไท่ฉางซือเห็น ด้วยกับค ากล่าวของบัณฑิตหลิว ก่อนหน้านี้ข้ากับหัวหน้าหลัวไปใน วังกันมารอบหนึ่ง โต้เถียงกับพวกเขาไปเล็กน้อย มองออกว่าฮ่องเต้ เองก็ค่อนข้างร าคาญพระทัย หากยังถ่วงเวลาอีกต่อไป คาดว่าต้อง โดนโบยคนละห้าสิบไม้แล้ว" รองหัวหน้าอูยิ้มเอ่ย “ก็หลวงจีนจากต่างถิ่นอ่านคัมภีร ์เพราะกว่า นี่นะ พวกเจ้าควรเชื่อข้า ให้กองชานหลวนของภูเขาลู่เจี่ยวช่วยพูด ทวงความเป็ นธรรมให้กับกองโหราศาสตร ์ของพวกเราสักสองสาม ประโยค เรื่องนี้ก็จะได้ข้อสรุปที่แน่นอนแล้ว” หัวหน้าหลัวย่งชิงถอนหายใจ “เจ้าไม่รู ้อะไร ระหว่างที่เจ้าออกไป จากเมืองหลวง ภูเขาลู่เจียววุ่นวายมาก ไหนเลยจะมีเวลามาสนใจ พวกเราอีก” รอแค่ให้ฮ่องเต้เลือกสถานที่ได้ในท้ายที่สุด กองโหราศาสตร ์และ กรมพิธีการก็จะสามารถเลือกวันฤกษ์งามยามดีบอกกล่าวบรรพบุรุษ กรมโยธาด าเนินงาน ท าตามระเบียบพิธีการที่มีกาหนดไว้แต่เดิม สร ้างตาหนักบูชาขึ้นมาก่อน เตรียมรับไม้จื่อกง (ไม้ที่ฮองเต้ฮองเฮา หรือขุนนางคนส าคัญใช ้ท าโลงศพ) จากนั้นทางราชสานักจะส่งตัว นายกองทหารม้าคุ้มกันให้แยกย้ายกันน าพระราชโองการไปแจ้ง เตือนและทาพิธีเช่นไหว้แก่เทพภูเขา ณ สถานที่ที่ถูกเลือกเป็ นที่ สร ้างสุสาน เจ้ากรมโยธาท าพิธีเซ่นไหว้แก่เทพแห่งผืนดินและเทพ แห่งการก่อสร ้าง สุดท้ายก็น่าจะเป็ นรองเจ้ากรมโยธาท่านหนึ่งที่มา ตรวจสอบดูแลการด าเนินการอย่างละเอียด เรียกได้ว่ามีภาระงานยิบย่อยวุ่นวายอย่างมาก รองหัวหน้าอูกาลังจะถามว่าภูเขาลู่เจี่ยววุ่นวายอย่างไร ทว่าเวลา นี้เองกลับมีเสียงหัวเราะคิกคักของสตรีคนหนึ่งดังมาจากหน้าประตู “ที่ตั้งสุสานจักรพรรดิที่กองโหราศาสตร ์ของพวกเจ้าเลือกอย่างตั้งใจ นี้ เส้นพลังมังกรที่พาดผ่านจะโดดเดี่ยวเกินไปหน่อยหรือไม่? พวกเจ้าไม่ต้องเชิญยอดฝีมือในท้องถิ่นที่รู ้เรื่องฮวงจุ้ยดีๆ สักสอง สามคนให้เข้าเมืองมาตรวจสอบช้า ช่วยพวกเจ้าวางแผนจริงๆ หรือ?” ขุนนางฝ่ ายนอกที่ถูกเรียกตัวมาใช ้งานชั่วคราวอยู่ในกอง โหราศาสตร ์พวกนี้ ส่วนใหญ่แล้วตาแหน่งขุนนางมักจะต่ามาก ส่วนมากก็จะเป็ นขุนนางผู้ควบคุมนาฬิกาน้า ตี้ซือผู้ดูแลด้านชัยภูมิ ซึ่งเป็ นตาแหน่งขั้นเก้าหรือไม่ก็ขั้นเก้าชั้นโทซึ่งระดับต่าที่สุดแล้ว รอ กระทั่งงานบางโครงการเสร็จสิ้นก็จะปลดจากตาแหน่งขุนนาง ชั่วคราวนี้ทันที ราชสานักจะมอบเงินเดือนให้ส่วนหนึ่ง รวมถึงมอบ ข้าวของเครื่องใช ้ในห้องหนังสือจากสานักการผลิตให้พอเป็ นพิธี ทว่าต่อให้เป็ นเช่นนี้ฮ่องเต้ก็ยังต้องอ่านรายชื่อทั้งหมดด้วยตัวเอง หากระหว่างที่ขุนนางฝ่ ายนอกรับตาแหน่งแล้วไม่ผ่านการตรวจสอบ ของกรมขุนนางก็จะต้องถูกขับไล่ให้ออกจากกองโหราศาสตร์ไป อีก ทั้งต่อให้ถูกปลดไปเป็ นชาวบ้านธรรมดา กลับมาถึงในพื้นที่ก็ยังมิ อาจพูดเรื่องวงในของกองโหราศาสตร ์ได้แม้แต่ครึ่งคา หากถูกจับได้ ก็จะมีจุดจบเป็ นการถูกสวมตรวนเนรเทศออกไปไกลพันลี้ เรื่องลับ ประเภทนี้อย่าว่าแต่ประวัติศาสตร ์จากฝ่ ายทางการและเอกสารลับ ของฝ่ ายในเลย แม้กระทั่งจารึกท้องถิ่นและทาเนียบประจาตระกูลก็ไม่ อาจบันทึกไว้เป็ นลายลักษณ์อักษรได้ เว้นเสียจากว่ามีการเปลี่ยน ชะตาแคว้น ลูกหลานยุคหลังอยากจะสร ้างชื่อเสียงให้กับบรรพบุรุษ ถึงจะกล้าเขียนลงไปในท าเนียบตระกูลของตัวเอง รองหัวหน้าอูตวาดสีหน้าดุดัน “ใคร?!” กองโหราศาสตร ์คือพื้นที่ต้องห้ามของแคว้น ผู้ฝึ กลมปราณที่ กล้าบุกเข้ามาที่นี่โดยพลการต้องแบกรับผลลัพธ ์ที่ตามมาเอาเอง ขุน นางที่เข้าเวรก็ต้องพลอยรับเคราะห์ไปด้วยอีกทั้งยังไม่ใช่โทษทัณฑ์ เบาๆ มีคนหนึ่งก็นับคนหนึ่ง ไม่ว่าใครก็อย่าคิดจะหนี อีกทั้งต่างก็ ไม่ใช่เรื่องที่ว่าจะถูกกรมขุนนางประเมินผลต่าหรือทางราชสานักจะ ออกคาสั่งตักเตือนอะไรแล้ว ตรงหน้าประตูมีริ้วน้ากระเพื่อมแผ่ ก่อนที่เรือนกายของสตรีผู้ หนึ่งจะเผยออกมา นางสวมหมวกคลุมศีรษะ เรือนกายอ้อนแอ้น ประหนึ่งสาวงามที่เดินออกมาจากในภาพวาด นางยื่นนิ้วหนึ่งมาวาง ไว้บนริมฝีปากบอกเป็ นนัยแก่พวกเขาว่าให้เงียบเสียง ส่วนตัวนาง เดินเข้าไปใกล้ถาดทราย คีบไม้ไผ่เหลืองที่เอาไว้ชี้ภาพขึ้นมาแล้ว เคาะไปตามเทือกเขาสายน้าเส้นพลังมังกรที่อยู่บนถาด แล้วก็นางเริ่ม พูดจาเหลวไหลด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ข้าท างานอยู่ในกองระเบียบพิธี การของภูเขาหลวนซาน เคยมีโอกาสได้พบหน้าบรรพบุรุษหลายคน ที่ตายไปแล้วของกองโหราศาสตร ์พวกเจ้า ในอดีตเคยพูดคุยกันเรื่อง ชัยภูมิ ศาสตร์การค านวณไม่ถือว่าใครสอนความรู้ให้ใคร น่าจะบอก ว่าต่างคนต่างได้ประโยชน์เสียมากกว่า ครั้งนี้บังเอิญผ่านทางมา มา ยืมหนังสือสองสามเล่ม เพียงแต่เห็นว่าพวกเจ้าก าลังกลัดกลุ้มกับ เรื่องนี้ก็เลยอยากจะช่วยออกความคิดให้กับพวกเจ้า วางใจเถอะ คน กันเองทั้งนั้น หาไม่แล้วข้าจะต้องเปิ ดเผยตัวตนหาเรื่องใส่ตัวไป ท าไม” นางอยู่ว่างไม่มีอะไรทาจนต้องหาเรื่องทาเท่านั้นจริงๆ ขุนนางผู้ดูแลทั้งสามคนต่างก็กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย แต่พวกเขาอาศัย การพูดคุยกันผ่านเสียงในใจไปรอบหนึ่งก็ตัดสินใจกันว่าจะนิ่งเฉยรอ ดูสถานการณ์ไปก่อน ไม่สะดวกจะนุ่มบ่ามลงมือ ตาราและเครื่องมือที่เก็บไว้ในกองโหราศาสตร ์แม้จะสาคัญมาก ก็จริง แต่กลับไม่ได้มีมูลค่าตามความหมายของโลกมนุษย์โดยทั่วไป แล้วไม่มีผู้ฝึกลมปราณคนใดที่มาที่นี่เพื่อแสวงหาทรัพย์สินเงินทอง เพราะความอันตรายไม่ได้เท่าเทียมกับผลประโยชน์ที่จะได้รับ วังหลวง ในห้องแห่งหนึ่งที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก สามีภรรยาวัย กลางคนคู่หนึ่งนั่งกันอยู่บนขอบเตียงเตา สตรีกลัวหนาว ในมือจึงถือ ตะกร ้าใส่ถ่านที่ประณีติงดงามเอาไว้ และยังมีผู้เฒ่าร่างเล็กเตี้ยคนหนึ่งที่ได้รับอนุญาตให้นั่งลงบน เก้าอี้ ข้างเท้าของเขาก็มีกระถางไฟ ผู้เฒ่าพูดคุยกับบุรุษด้วยท่าทาง สบายๆ กาลังคุยกันถึงเรื่องที่ว่าทาไมหงจงอวี้ถึงได้เปลี่ยนจากสถานะขุน นางผู้พิพากษาฝ่ ายบุ๋นของศาลเทพอภิบาลเมืองในเมืองหลวงบ้าน ตัวเอง เลื่อนขั้นไปเป็ นนายท่านเทพอภิบาลเมืองแห่งหลิงโจวของราช สานักต้าหลีซึ่งเป็ นแคว้นเหนือหัวได้ เพียงแต่ว่าพวกเขาคุยกันไปคุย กันมาก็ยังไม่ได้คาตอบที่ชัดเจนอยู่ดี ไม่ว่าจะอย่างไร ขุนนางผู้พิพากษาหงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ใน วงการขุนนาง สกุลเซวียของแคว้นอวี้เซวียนก็ถือว่ามีเกียรติตามไป ด้วย ส่วนวันหน้าเทพอภิบาลเมืองหงจะช่วยเหลือแคว้นอวี้เซวียน หรือไม่ก็ไม่ต้องไปคิดแล้ว ศาลเทพอภิบาลเมืองแต่ละระดับกับวงการ ขุนนางภูเขาสายน้าทั่วไปยังมีความแตกต่างกันอยู่มาก จากนั้นก็ได้รับจดหมายลับที่ส่งมาจากจวนสกุลหม่าอาเภอหย่ง เจีย นี่ทาให้เซวียผังผู้เป็ นฮ่องเต้มีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่มีข้อห้ามเรื่อง ที่ว่าวังหลวงไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับการปกครองอะไร เขาส่งจดหมายลับ ให้ฮองเฮาอ่านโดยตรง ฮองเฮาอ่านแล้วก็ส่งต่อให้ผู้เฒ่า หวงเลี่ย ราชครูสามรัชสมัยของแคว้นอวี้เซวียน ส่วนลึกในใจของฮองเฮาเคียดแค้นฉินเจิงมาก แม้จะบอกว่า หลายครั้งที่ได้พบเจอกันภายนอกก็ถือว่ากลมเกลียวกันดี แต่แท้จริง แล้วนางดูแคลนสตรีที่เป็ นประมุขหญิงสกุลหม่าผู้นี้ที่สุด หญิงคนหนึ่ง ที่เป็ นชาวบ้านธรรมดา ไก่พื้นบ้านบินขึ้นไปบนกิ่งไม้ได้ก็จะไม่ใช่ไก่ พื้นบ้านแล้วหรือ? ผู้เฒ่าอ่านจดหมายลับแล้วก็ยู่หน้า เอ่ยเสียงเบาว่า “หายนะที่มา เยือนโดยไม่คาดฝันจริงๆ" สกุลหม่าของเจ้าดวงชวยยิ่งนัก ไฉนจึงไปมีเรื่องกับคนผู้นี้ได้? แจกันสมบัติทวีปมียอดฝีมืออยู่มากมาย เปลี่ยนเป็ นคนอื่นไม่ได้หรือ? ดันจะต้องมาผูกปมแค้นกับคนผู้นี้? ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเซียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเขียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว แน่นอนว่าแจกันสมบัติทวีปในทุกวันนี้ยิ่งทาให้คนไม่เข้าใจมาก ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่คนของแจกันสมบัติทวีปเองที่ไม่เข้าใจ เกรงว่าอีก แปดทวีปที่เหลือของไพศาลก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทาไมจู่ๆ ถึงมีห้าขอบเขตบนโผล่มามากมายขนาดนี้

1. Home
2. ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล)
3. เทศกาลชิงหมิงคือช่วงเวลาที่ฝนใหญ่ตกกระหน่า ตระกูลขุนนาง ชนชั้นสูงรวมไปถึงเหล่าบัณฑิตและสตรีในตระกูลส่วนใหญ่จะนั่งรถ ม้าไปเช่นไหว้บรรพบุรุษที่นอกเมือง แม้ว่าจะเป็ นการปัดกวาดสุสาน ให้กับคนที่ตายไปแล้ว แต่บนใหน้าของทุกคนกลับไม่มีสีหน้า โศกเศร ้า แต่ละคนแต่งกายงดงามโดดเด่น พกสุราชั้นดีและอาหาร เลิศรสไปด้วย ตลอดทางพูดคุยกันเสียงดังเอะอะ ส าเริงส าราญกัน อย่างยิ่ง เหมือนออกไปเที่ยวเล่นชานเมืองมากกว่ามิน่าเล่าในบันทึก ของปัญญาชนแคว้นอื่นจึงมักจะยกเรื่องนี้มาเหน็บแนมคนของเมือง หลวงแคว้นอวี้เซวียนว่ามีขนบธรรมเนียมให้ความสาคัญกับคนเป็ น เมินเฉยคนตาย ให้ค่าการมีชีวิตอยู่ ดูแคลนความตายมาตั้งนานแล้ว เผยเฉียนจะไปที่ศาลเทพอภิบาลเมืองซึ่งอยู่ห่างจากวังหลวงและ กองโหราศาสตร ์ค่อนข้างไกล นางจึงบอกลากู้ช่านกับกู้หลิงเยี่ยน แล้วแฝงตัวเข้าไปในเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนอย่างลับๆ ก่อนใคร การป้ องกันของแคว้นเล็กๆ แห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็ นวิธีการของบน หรือล่างภูเขา เมื่อมาเจอเข้ากับผู้ฝึกยุทธขอบเขตปลายทางที่มีน้อย จนนับนิ้วได้ก็ไม่ถือว่าเป็ นการป้ องกันที่เข้มงวดอะไร จะบอกว่าแปด ทิศมีแต่รูรั่วก็ไม่เกินจริงแม้แต่น้อย กู้ช่านกลับพากู้หลิงเยี่ยนมาที่ประตูเมือง ยื่นส่งเอกสารผ่านด่าน เลือกที่จะเดินเข้าไปในเมืองหลวงอย่างถูกระเบียบ กู้หลิงเยี่ยนที่สวมหมวกคลุมใบหน้าปิดปากหัวเราะคิก “ให้ข้าไป ที่กองโหราศาสตร ์หลิวเสี้ยนหยางวางใจ เจ้าก็วางใจเหมือนกันหรือ?” กู้ช่านกล่าว “หลิวเสี้ยนหยางย่อมไม่ไว้ใจเจ้า แต่หลิวเสี้ยนหยาง ไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่ควบคุมข้า แล้วค่อยให้ข้าควบคุมเจ้าอีกทีก็ได้ แล้ว” กู้ช่านจะมีอะไรให้ต้องไม่ไว้ใจนาง เขาวางใจอย่างมาก เพราะ หากนางท าพลาดตรงไหนก็แค่คิดบัญชีกันไปตามกฎก็พอ กู้หลิงเยี่ยนยิ้มเอ่ย “เขาเป็ นคนน่าสนใจมากจริงๆ” กู้ช่านกล่าว “ข้าเคยพูดไปแล้วในร ้านเหล้าว่าหลิวเสี้ยนหยาง อาศัยแค่สัญชาตญาณเท่านั้น หากเจ้าคิดว่าประโยคนี้เป็ นการ ประเมินเขาต่าล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นสมองของเจ้าก็มีปัญหาแล้ว" กู้หลิงเยี่ยนเบ้ปาก กู้ช่านเอ่ยเตือน “อีกเดี๋ยวพอเจ้าเข้าไปในกองโหราศาสตร ์แล้วก็ อ าพรางเรือนกายให้ดีรอจังหวะเหมาะๆ ในการลงมือ ตอนที่อยู่ว่างไม่ มีเรื่องอะไรทาก็เดินเล่นไปตามคลังลับหรือไม่ก็หอเก็บตาราของ หน่วยค านวณและหน่วยตรวจสอบให้มากหน่อย นอกจากจะต้องวาด ภาพแผนที่ที่แม่นยาออกมาแล้ว สิ่งปลูกสร ้างน้อยใหญ่และเครื่องมือ เฉพาะทุกชิ้น งานที่เหล่าขุนนางตามกองต่างๆ ง่วนท ากันก็ต้องวาด ลงไปในภาพนี้ด้วย ทางที่ดีที่สุดอย่าให้พลาดรายละเอียดใดๆ ไป เดิน ไปดูไปวาดไป จ าไว้ว่าช่วยคัดลอกต าราลับและเอกสารของราช สานักเก่าบางส่วนมาด้วย หลักๆ แล้วให้เน้นในเรื่องของบันทึก เกี่ยวกับพิธีบวงสรวงเซ่นไหว้ พิธีแต่งงาน งานศพ นิมิตหมายอันดี และหายนะอันเป็ นภัยทั้งหมดในประวัติศาสตร ์ของตระกูลเซวียแห่ง แคว้นอวี่เซวียน รวมไปถึงสมุดเล่มสารองของประวัติในยุคสมัยต่างๆ และประวัติของตาหนักบูรพา ยิ่งมากก็ยิ่งมีประโยชน์ ในอนาคตข้า ต้องได้ใช ้” ทุกวันนี้เฉินผิงอันกาลังแสวงหา “ขอบเขต” อะไร กู้ช่านพอจะ เดาเบาะแสได้คร่าวๆ แล้ว กู้หลิงเยี่ยนถามหยั่งเชิง “เรื่องพวกนี้ล้วนเป็ นเรื่องเล็กน้อย ไม่มี ความยากอะไรเลยเพียงแต่ข้าควรจะตัดสินอย่างไรว่า 'มีเรื่อง” หรือ “ไม่มีเรื่อง” ล่ะ?” กู้ช่านมองผู้ฝึ กตนหญิงที่สวมหมวกคลุมหน้า กู้หลิงเยี่ยนรีบ เปลี่ยนคาพูดใหม่ทันทีว่า “ข้าจะตัดสินใจเอง" คนทั้งสองเดินไปถึงจุดที่ต้องแยกย้ายกัน กู้หลิงเยี่ยนยอบกาย คารวะอย่างแช่มช ้อย “บ่าวขออวยพรล่วงหน้าให้คุณชายราบรื่น ตลอดเส้นทาง” กู้ช่านกล่าว “การช่วยเหลือห้ามช่วยให้เสียเรื่อง” กู้หลิงเยี่ยนยิ้มหวาน “บ่าวจาไว้แล้ว” คงเป็ นเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉินผิงอัน เขาถึงได้ยินดีจะพูด เตือนมากหน่อย กู้ช่านกล่าว “เจ้าก็ไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป ในไหเลี้ยง ตะพาบเอาไว้ ต่อให้จะตัวใหญ่แค่ไหนก็มีขีดจ ากัด" กู้หลิงเยี่ยนปิดปากหัวเราะคิกคัก ก็จริงนะ เมืองหลวงแคว้นเล็ก แห่งนี้ก็คือน้าตื้นตะพาบเยอะตามแบบฉบับ นางเดินมาถึงตรอกห่างไกลแห่งหนึ่งก็ร่ายวิชาคาถา อาพราง ร่องรอย เดินอาดๆ เข้าไปในกองโหราศาสตร ์ตราผนึกขุนเขาสายน้า บางอย่างสาหรับนางแล้วประหนึ่งด่านดินทรายที่พวกเด็กๆ ก่อเล่น กัน ขณะเดียวกันนางก็ปล่อยจิตหยินออกจากช่องโพรง จากนั้นใช ้ จิตหยางกายนอกกายเลือกหอสูงแห่งหนึ่ง ปล่อยให้จิตหยินรับหน้าที่ คัดลอกภาพแผนที่ของกองโหราศาสตร ์อย่างละเอียดแม่นย า แล้วให้ จิตหยางไป 'คัดลอก ส าเนาของเอกสารและตาราตามสถานที่ต่างๆ ส่วนร่างจริงของนางเดินอยู่ในกองโหราศาสตร ์ ชมทัศนียภาพไป เรื่อยเปื่อย ตลอดทางก็ได้เจอกับขุนนางของกองโหราศาสตร ์ที่ ได้รับสืบ ทอดบรรดาศักดิ์รุ่นต่อรุ่น บุตรสืบทอดกิจการต่อจากบิดา” อยู่หลาย กลุ่ม กู้หลิงเยี่ยนเกิดใจนึกสนุกจึงหยิบเอายันต์สืบทอดของทาง ตระกูล” ที่หายากหลายแผ่นออกมาจากชายแขนเสื้อ นางดีดนิ้วหนึ่ง ทียันต์ก็กลายเป็ นภาพมายาจับต้องไม่ได้ พากันไปแปะอยู่บน หน้าผากของหลิงไถหลาง ขุนนางร ้องประกาศ เมื่อเป็ นเช่นนี้ สิ่งที่ พวกเขาเห็นอยู่ในสายตา ไม่ว่าจะเป็ นคน สิ่งของ สิ่งปลูกสร ้างหรือ ทิวทัศน์ก็ล้วนถูกรับเข้ามาสู่คลองจักษุของกู้หลิงเยี่ยนทั้งหมด และนี่ก็เป็ นครั้งแรกที่นางได้มาเยือนที่ว่าการที่ “ไม่ได้รับความ นิยม” อย่างกองโหราศาสตร ์ ทางฝั่งของใต้หล้าเปลี่ยวร ้างไม่เคย สนใจในเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อปรากฏอยู่ในสายตาของนางจึงกลายเป็ นว่า มีแต่เรื่องแปลกใหม่เต็มไปหมด นางเดินเล่นไปทั่วรอบหนึ่งแล้วถึงได้รู ้ ว่าขุนนางผู้ตรวจสอบของสถานที่แห่งนี้แบ่งออกเป็ นสองประเภท ประเภทแรกคือขุนนางฝ่ ายใน ถือเป็ นชามข้าวเหล็ก และยังมีอีก ประเภทหนึ่งที่เป็ นคนมีฝีมือซึ่งทางราชสานักเรียกใช ้ตัวชั่วคราว เป็ น การทางานระยะสั้น ฝ่ ายแรกไม่มีคากล่าวที่ว่าลาออกจากการเป็ นขุน นางกลับบ้านเกิดเพราะความแก่ชรา ขอแค่มีบรรพบุรุษเป็ นขุนนางผู้ ตรวจสอบ รุ่นบิดาก็ต้องเป็ นตามกัน รุ่นลูกรุ่นหลานก็เช่นเดียวกัน ทุกรุ่นทุกสมัยล้วนวนเวียนอยู่ในทีว่าการน้าใสแห่งนี้ มิอาจโยกย้าย ไปรับตาแหน่งอื่น เกิดมาเป็ นคนของกองโหราศาสตร ์ตายไปก็ต้อง เป็ นผีของกองโหราศาสตร ์ ทุ่มเทท างานจนกว่าชีวิตจะหาไม่อย่าง แท้จริง หลิงไถหลางอายุน้อยคนหนึ่งกลับไปถึงที่ทางานของตัวเอง ห้อง มอชอยากแค้น แสงสว่างน้อยนิด เขาคลี่กางกระดาษและหยิบพู่กัน ขึ้นมา ก่อนจะเริ่มคานวณด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ บทความที่อยู่ใน เอกสารนั้นทาเอากู้หลิงเยี่ยนที่ “มองดูอยู่” รู ้สึกหัวโต ศาสตร ์การหา พื้นที่เพื่อเติมเต็มช่องว่าง ศาสตร ์การคานวณวงกลมอะไร พวกเจ้า ต้องทาเรื่องพวกนี้ทุกวันเลยหรือ? มิน่าเล่าเส้นผมใต้หมวกขุนนางถึง ได้น้อยนิดเช่นนั้น กู้หลิงเยี่ยนเหลือบมองไปยังถนนอูชาของอาเภอหย่งเจีย นาง สัมผัสไม่ได้ถึงความผิดปกติใดๆ น่าเสียดายที่ในใบรายการของปีนั้น มีเพียงผู้ฝึ กกระบี่หลิวไฉ เท่านั้นที่ระบุวิชาอภินิหารแห่งชะตาชีวิตสองเล่มไว้อย่างชัดเจน ในห้องของที่ว่าการ หัวหน้าผู้ตรวจการหลัวย่งชิงกับอูเจียน หลี่ ฝูจิ้งสองคนที่เป็ นรองหัวหน้า ขุนนางหลักสามคนนี้รวมตัวกันเพื่อ พูดคุยเรื่องหนึ่ง งานใหญ่อันดับหนึ่งตลอดหลายปี มานี้ของกอง โหราศาสตร ์ก็คือได้รับพระราชโองการให้ออกตรวจตราหาท าเลที เหมาะแก่การสร ้างสุสานหลวง หัวหน้าหลัวมักจะต้องจับมือกับขุน นางของฝ่ ายซือหลีเจียนกรมพิธีการและวัดไท่ฉาง พากันไปตามหา พื้นที่มงคลให้กับโอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันบ่อยๆ สุสานในภูเขาคือ เรื่องที่สาคัญ จาเป็ นต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ให้ความสาคัญกับ รูปร่างของภูเขาภายนอก ตรวจสอบเส้นสายพลังงานของดินภายใน ตามหาสถานที่ที่มีทั้งภูเขาสายน้าและกลิ่นอายของราชา มิอาจมี ข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อย นี่เป็ นเรื่องที่ใหญ่และสาคัญมากทางฝั่ง ของกงองโหราศาสตร ์ต้องเลือกสรรถ้อยคาที่ใช ้ในฎีกาที่ถวาย รายงานอย่างระมัดระวัง ทั้งต้องแนบภาพประกอบเข้าไปด้วย ฮ่องเต้ เองก็ตอบฎีกากลับมาเกือบสิบครั้งแล้ว ในหมู่ชาวบ้าน ตอนที่มีชีวิตอยู่พวกคนแก่ก็มักจะเริ่มเตรียมโลง ศพไว้ให้กับตัวเองแล้วตระกูลจักรพรรดิเอง ยามที่ฮ่องเต้เพิ่งขึ้น ครองราชย์ก็มักจะเริ่มเลือกสุสานที่ฮวงจุ้ยดีเยี่ยมไว้ให้ตัวเองเช่นกัน ขุนนางผู้ตรวจสอบทั้งสามท่านมองถาดทรายสองถาดที่อยู่ใน ห้อง กรมพิธีการและกองโหราศาสตร ์ต่างก็เลือกที่ตั้งสุสานหลวงกัน ได้คนละที่ แต่ละที่มีข้อดีต่างกันไป รองหัวหน้าอูถามว่า “บัณฑิตเฒ่าหลิวยังคงยืนกรานในค าพูด ของเขาอยู่หรือ?” ก่อนหน้านี้ไม่นานเขากับเหอเจาหัวหน้าสานักไท่ฉางซื่อไปนา ป้ ายวิญญาณของชินอ๋องผู้ก่อตั้งแคว้นทั้งสามพระองค์ไปไว้ในศาล ใหม่แต่ละแห่ง ทางราชส านักมีการก าหนดกฎระเบียบในการเซ่นไหว้ บวงสรวงขึ้นมาใหม่ เลื่อนระดับขึ้นเป็ นพิธีที่มีการเซ่นไหว้ด้วย เนื้อสัตว์ เพียงแต่ว่าภาชนะที่ใช ้กับเทวรูปซึ่งตั้งบูชาอยู่ในศาลยังคง เป็ นเครื่องเงินเหมือนเดิมจากนั้นก็มีการคัดเลือกขุนนางหลักในการ ทาพิธีเซ่นไหว้บวงสรวงขั้นแปดชั้นโทซึ่งจะต้อง“อยู่เฝ้ าศาล ตลอดไป” มาอีกสามคน อย่าเห็นว่ากองโหราศาสตร ์คือที่ว่าการเก้าอี้เย็นน้าใสจืดชืด เรื่องที่ขุนนางผู้ตรวจสอบต้องทากลับไม่ใช่เรื่องเล็กเลยจริงๆ รองหัวหน้าหลี่พยักหน้า “รองหัวหน้าหงแห่งส านักไท่ฉางซือเห็น ด้วยกับค ากล่าวของบัณฑิตหลิว ก่อนหน้านี้ข้ากับหัวหน้าหลัวไปใน วังกันมารอบหนึ่ง โต้เถียงกับพวกเขาไปเล็กน้อย มองออกว่าฮ่องเต้ เองก็ค่อนข้างร าคาญพระทัย หากยังถ่วงเวลาอีกต่อไป คาดว่าต้อง โดนโบยคนละห้าสิบไม้แล้ว" รองหัวหน้าอูยิ้มเอ่ย “ก็หลวงจีนจากต่างถิ่นอ่านคัมภีร ์เพราะกว่า นี่นะ พวกเจ้าควรเชื่อข้า ให้กองชานหลวนของภูเขาลู่เจี่ยวช่วยพูด ทวงความเป็ นธรรมให้กับกองโหราศาสตร ์ของพวกเราสักสองสาม ประโยค เรื่องนี้ก็จะได้ข้อสรุปที่แน่นอนแล้ว” หัวหน้าหลัวย่งชิงถอนหายใจ “เจ้าไม่รู ้อะไร ระหว่างที่เจ้าออกไป จากเมืองหลวง ภูเขาลู่เจียววุ่นวายมาก ไหนเลยจะมีเวลามาสนใจ พวกเราอีก” รอแค่ให้ฮ่องเต้เลือกสถานที่ได้ในท้ายที่สุด กองโหราศาสตร ์และ กรมพิธีการก็จะสามารถเลือกวันฤกษ์งามยามดีบอกกล่าวบรรพบุรุษ กรมโยธาด าเนินงาน ท าตามระเบียบพิธีการที่มีกาหนดไว้แต่เดิม สร ้างตาหนักบูชาขึ้นมาก่อน เตรียมรับไม้จื่อกง (ไม้ที่ฮองเต้ฮองเฮา หรือขุนนางคนส าคัญใช ้ท าโลงศพ) จากนั้นทางราชสานักจะส่งตัว นายกองทหารม้าคุ้มกันให้แยกย้ายกันน าพระราชโองการไปแจ้ง เตือนและทาพิธีเช่นไหว้แก่เทพภูเขา ณ สถานที่ที่ถูกเลือกเป็ นที่ สร ้างสุสาน เจ้ากรมโยธาท าพิธีเซ่นไหว้แก่เทพแห่งผืนดินและเทพ แห่งการก่อสร ้าง สุดท้ายก็น่าจะเป็ นรองเจ้ากรมโยธาท่านหนึ่งที่มา ตรวจสอบดูแลการด าเนินการอย่างละเอียด เรียกได้ว่ามีภาระงานยิบย่อยวุ่นวายอย่างมาก รองหัวหน้าอูกาลังจะถามว่าภูเขาลู่เจี่ยววุ่นวายอย่างไร ทว่าเวลา นี้เองกลับมีเสียงหัวเราะคิกคักของสตรีคนหนึ่งดังมาจากหน้าประตู “ที่ตั้งสุสานจักรพรรดิที่กองโหราศาสตร ์ของพวกเจ้าเลือกอย่างตั้งใจ นี้ เส้นพลังมังกรที่พาดผ่านจะโดดเดี่ยวเกินไปหน่อยหรือไม่? พวกเจ้าไม่ต้องเชิญยอดฝีมือในท้องถิ่นที่รู ้เรื่องฮวงจุ้ยดีๆ สักสอง สามคนให้เข้าเมืองมาตรวจสอบช้า ช่วยพวกเจ้าวางแผนจริงๆ หรือ?” ขุนนางฝ่ ายนอกที่ถูกเรียกตัวมาใช ้งานชั่วคราวอยู่ในกอง โหราศาสตร ์พวกนี้ ส่วนใหญ่แล้วตาแหน่งขุนนางมักจะต่ามาก ส่วนมากก็จะเป็ นขุนนางผู้ควบคุมนาฬิกาน้า ตี้ซือผู้ดูแลด้านชัยภูมิ ซึ่งเป็ นตาแหน่งขั้นเก้าหรือไม่ก็ขั้นเก้าชั้นโทซึ่งระดับต่าที่สุดแล้ว รอ กระทั่งงานบางโครงการเสร็จสิ้นก็จะปลดจากตาแหน่งขุนนาง ชั่วคราวนี้ทันที ราชสานักจะมอบเงินเดือนให้ส่วนหนึ่ง รวมถึงมอบ ข้าวของเครื่องใช ้ในห้องหนังสือจากสานักการผลิตให้พอเป็ นพิธี ทว่าต่อให้เป็ นเช่นนี้ฮ่องเต้ก็ยังต้องอ่านรายชื่อทั้งหมดด้วยตัวเอง หากระหว่างที่ขุนนางฝ่ ายนอกรับตาแหน่งแล้วไม่ผ่านการตรวจสอบ ของกรมขุนนางก็จะต้องถูกขับไล่ให้ออกจากกองโหราศาสตร์ไป อีก ทั้งต่อให้ถูกปลดไปเป็ นชาวบ้านธรรมดา กลับมาถึงในพื้นที่ก็ยังมิ อาจพูดเรื่องวงในของกองโหราศาสตร ์ได้แม้แต่ครึ่งคา หากถูกจับได้ ก็จะมีจุดจบเป็ นการถูกสวมตรวนเนรเทศออกไปไกลพันลี้ เรื่องลับ ประเภทนี้อย่าว่าแต่ประวัติศาสตร ์จากฝ่ ายทางการและเอกสารลับ ของฝ่ ายในเลย แม้กระทั่งจารึกท้องถิ่นและทาเนียบประจาตระกูลก็ไม่ อาจบันทึกไว้เป็ นลายลักษณ์อักษรได้ เว้นเสียจากว่ามีการเปลี่ยน ชะตาแคว้น ลูกหลานยุคหลังอยากจะสร ้างชื่อเสียงให้กับบรรพบุรุษ ถึงจะกล้าเขียนลงไปในท าเนียบตระกูลของตัวเอง รองหัวหน้าอูตวาดสีหน้าดุดัน “ใคร?!” กองโหราศาสตร ์คือพื้นที่ต้องห้ามของแคว้น ผู้ฝึ กลมปราณที่ กล้าบุกเข้ามาที่นี่โดยพลการต้องแบกรับผลลัพธ ์ที่ตามมาเอาเอง ขุน นางที่เข้าเวรก็ต้องพลอยรับเคราะห์ไปด้วยอีกทั้งยังไม่ใช่โทษทัณฑ์ เบาๆ มีคนหนึ่งก็นับคนหนึ่ง ไม่ว่าใครก็อย่าคิดจะหนี อีกทั้งต่างก็ ไม่ใช่เรื่องที่ว่าจะถูกกรมขุนนางประเมินผลต่าหรือทางราชสานักจะ ออกคาสั่งตักเตือนอะไรแล้ว ตรงหน้าประตูมีริ้วน้ากระเพื่อมแผ่ ก่อนที่เรือนกายของสตรีผู้ หนึ่งจะเผยออกมา นางสวมหมวกคลุมศีรษะ เรือนกายอ้อนแอ้น ประหนึ่งสาวงามที่เดินออกมาจากในภาพวาด นางยื่นนิ้วหนึ่งมาวาง ไว้บนริมฝีปากบอกเป็ นนัยแก่พวกเขาว่าให้เงียบเสียง ส่วนตัวนาง เดินเข้าไปใกล้ถาดทราย คีบไม้ไผ่เหลืองที่เอาไว้ชี้ภาพขึ้นมาแล้ว เคาะไปตามเทือกเขาสายน้าเส้นพลังมังกรที่อยู่บนถาด แล้วก็นางเริ่ม พูดจาเหลวไหลด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ข้าท างานอยู่ในกองระเบียบพิธี การของภูเขาหลวนซาน เคยมีโอกาสได้พบหน้าบรรพบุรุษหลายคน ที่ตายไปแล้วของกองโหราศาสตร ์พวกเจ้า ในอดีตเคยพูดคุยกันเรื่อง ชัยภูมิ ศาสตร์การค านวณไม่ถือว่าใครสอนความรู้ให้ใคร น่าจะบอก ว่าต่างคนต่างได้ประโยชน์เสียมากกว่า ครั้งนี้บังเอิญผ่านทางมา มา ยืมหนังสือสองสามเล่ม เพียงแต่เห็นว่าพวกเจ้าก าลังกลัดกลุ้มกับ เรื่องนี้ก็เลยอยากจะช่วยออกความคิดให้กับพวกเจ้า วางใจเถอะ คน กันเองทั้งนั้น หาไม่แล้วข้าจะต้องเปิ ดเผยตัวตนหาเรื่องใส่ตัวไป ท าไม” นางอยู่ว่างไม่มีอะไรทาจนต้องหาเรื่องทาเท่านั้นจริงๆ ขุนนางผู้ดูแลทั้งสามคนต่างก็กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย แต่พวกเขาอาศัย การพูดคุยกันผ่านเสียงในใจไปรอบหนึ่งก็ตัดสินใจกันว่าจะนิ่งเฉยรอ ดูสถานการณ์ไปก่อน ไม่สะดวกจะนุ่มบ่ามลงมือ ตาราและเครื่องมือที่เก็บไว้ในกองโหราศาสตร ์แม้จะสาคัญมาก ก็จริง แต่กลับไม่ได้มีมูลค่าตามความหมายของโลกมนุษย์โดยทั่วไป แล้วไม่มีผู้ฝึกลมปราณคนใดที่มาที่นี่เพื่อแสวงหาทรัพย์สินเงินทอง เพราะความอันตรายไม่ได้เท่าเทียมกับผลประโยชน์ที่จะได้รับ วังหลวง ในห้องแห่งหนึ่งที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก สามีภรรยาวัย กลางคนคู่หนึ่งนั่งกันอยู่บนขอบเตียงเตา สตรีกลัวหนาว ในมือจึงถือ ตะกร ้าใส่ถ่านที่ประณีติงดงามเอาไว้ และยังมีผู้เฒ่าร่างเล็กเตี้ยคนหนึ่งที่ได้รับอนุญาตให้นั่งลงบน เก้าอี้ ข้างเท้าของเขาก็มีกระถางไฟ ผู้เฒ่าพูดคุยกับบุรุษด้วยท่าทาง สบายๆ กาลังคุยกันถึงเรื่องที่ว่าทาไมหงจงอวี้ถึงได้เปลี่ยนจากสถานะขุน นางผู้พิพากษาฝ่ ายบุ๋นของศาลเทพอภิบาลเมืองในเมืองหลวงบ้าน ตัวเอง เลื่อนขั้นไปเป็ นนายท่านเทพอภิบาลเมืองแห่งหลิงโจวของราช สานักต้าหลีซึ่งเป็ นแคว้นเหนือหัวได้ เพียงแต่ว่าพวกเขาคุยกันไปคุย กันมาก็ยังไม่ได้คาตอบที่ชัดเจนอยู่ดี ไม่ว่าจะอย่างไร ขุนนางผู้พิพากษาหงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ใน วงการขุนนาง สกุลเซวียของแคว้นอวี้เซวียนก็ถือว่ามีเกียรติตามไป ด้วย ส่วนวันหน้าเทพอภิบาลเมืองหงจะช่วยเหลือแคว้นอวี้เซวียน หรือไม่ก็ไม่ต้องไปคิดแล้ว ศาลเทพอภิบาลเมืองแต่ละระดับกับวงการ ขุนนางภูเขาสายน้าทั่วไปยังมีความแตกต่างกันอยู่มาก จากนั้นก็ได้รับจดหมายลับที่ส่งมาจากจวนสกุลหม่าอาเภอหย่ง เจีย นี่ทาให้เซวียผังผู้เป็ นฮ่องเต้มีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่มีข้อห้ามเรื่อง ที่ว่าวังหลวงไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับการปกครองอะไร เขาส่งจดหมายลับ ให้ฮองเฮาอ่านโดยตรง ฮองเฮาอ่านแล้วก็ส่งต่อให้ผู้เฒ่า หวงเลี่ย ราชครูสามรัชสมัยของแคว้นอวี้เซวียน ส่วนลึกในใจของฮองเฮาเคียดแค้นฉินเจิงมาก แม้จะบอกว่า หลายครั้งที่ได้พบเจอกันภายนอกก็ถือว่ากลมเกลียวกันดี แต่แท้จริง แล้วนางดูแคลนสตรีที่เป็ นประมุขหญิงสกุลหม่าผู้นี้ที่สุด หญิงคนหนึ่ง ที่เป็ นชาวบ้านธรรมดา ไก่พื้นบ้านบินขึ้นไปบนกิ่งไม้ได้ก็จะไม่ใช่ไก่ พื้นบ้านแล้วหรือ? ผู้เฒ่าอ่านจดหมายลับแล้วก็ยู่หน้า เอ่ยเสียงเบาว่า “หายนะที่มา เยือนโดยไม่คาดฝันจริงๆ" สกุลหม่าของเจ้าดวงชวยยิ่งนัก ไฉนจึงไปมีเรื่องกับคนผู้นี้ได้? แจกันสมบัติทวีปมียอดฝีมืออยู่มากมาย เปลี่ยนเป็ นคนอื่นไม่ได้หรือ? ดันจะต้องมาผูกปมแค้นกับคนผู้นี้? ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเซียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเขียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว แน่นอนว่าแจกันสมบัติทวีปในทุกวันนี้ยิ่งทาให้คนไม่เข้าใจมาก ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่คนของแจกันสมบัติทวีปเองที่ไม่เข้าใจ เกรงว่าอีก แปดทวีปที่เหลือของไพศาลก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทาไมจู่ๆ ถึงมีห้าขอบเขตบนโผล่มามากมายขนาดนี้

เทศกาลชิงหมิงคือช่วงเวลาที่ฝนใหญ่ตกกระหน่า ตระกูลขุนนาง ชนชั้นสูงรวมไปถึงเหล่าบัณฑิตและสตรีในตระกูลส่วนใหญ่จะนั่งรถ ม้าไปเช่นไหว้บรรพบุรุษที่นอกเมือง แม้ว่าจะเป็ นการปัดกวาดสุสาน ให้กับคนที่ตายไปแล้ว แต่บนใหน้าของทุกคนกลับไม่มีสีหน้า โศกเศร ้า แต่ละคนแต่งกายงดงามโดดเด่น พกสุราชั้นดีและอาหาร เลิศรสไปด้วย ตลอดทางพูดคุยกันเสียงดังเอะอะ ส าเริงส าราญกัน อย่างยิ่ง เหมือนออกไปเที่ยวเล่นชานเมืองมากกว่ามิน่าเล่าในบันทึก ของปัญญาชนแคว้นอื่นจึงมักจะยกเรื่องนี้มาเหน็บแนมคนของเมือง หลวงแคว้นอวี้เซวียนว่ามีขนบธรรมเนียมให้ความสาคัญกับคนเป็ น เมินเฉยคนตาย ให้ค่าการมีชีวิตอยู่ ดูแคลนความตายมาตั้งนานแล้ว เผยเฉียนจะไปที่ศาลเทพอภิบาลเมืองซึ่งอยู่ห่างจากวังหลวงและ กองโหราศาสตร ์ค่อนข้างไกล นางจึงบอกลากู้ช่านกับกู้หลิงเยี่ยน แล้วแฝงตัวเข้าไปในเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนอย่างลับๆ ก่อนใคร การป้ องกันของแคว้นเล็กๆ แห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็ นวิธีการของบน หรือล่างภูเขา เมื่อมาเจอเข้ากับผู้ฝึกยุทธขอบเขตปลายทางที่มีน้อย จนนับนิ้วได้ก็ไม่ถือว่าเป็ นการป้ องกันที่เข้มงวดอะไร จะบอกว่าแปด ทิศมีแต่รูรั่วก็ไม่เกินจริงแม้แต่น้อย กู้ช่านกลับพากู้หลิงเยี่ยนมาที่ประตูเมือง ยื่นส่งเอกสารผ่านด่าน เลือกที่จะเดินเข้าไปในเมืองหลวงอย่างถูกระเบียบ กู้หลิงเยี่ยนที่สวมหมวกคลุมใบหน้าปิดปากหัวเราะคิก “ให้ข้าไป ที่กองโหราศาสตร ์หลิวเสี้ยนหยางวางใจ เจ้าก็วางใจเหมือนกันหรือ?” กู้ช่านกล่าว “หลิวเสี้ยนหยางย่อมไม่ไว้ใจเจ้า แต่หลิวเสี้ยนหยาง ไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่ควบคุมข้า แล้วค่อยให้ข้าควบคุมเจ้าอีกทีก็ได้ แล้ว” กู้ช่านจะมีอะไรให้ต้องไม่ไว้ใจนาง เขาวางใจอย่างมาก เพราะ หากนางท าพลาดตรงไหนก็แค่คิดบัญชีกันไปตามกฎก็พอ กู้หลิงเยี่ยนยิ้มเอ่ย “เขาเป็ นคนน่าสนใจมากจริงๆ” กู้ช่านกล่าว “ข้าเคยพูดไปแล้วในร ้านเหล้าว่าหลิวเสี้ยนหยาง อาศัยแค่สัญชาตญาณเท่านั้น หากเจ้าคิดว่าประโยคนี้เป็ นการ ประเมินเขาต่าล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นสมองของเจ้าก็มีปัญหาแล้ว" กู้หลิงเยี่ยนเบ้ปาก กู้ช่านเอ่ยเตือน “อีกเดี๋ยวพอเจ้าเข้าไปในกองโหราศาสตร ์แล้วก็ อ าพรางเรือนกายให้ดีรอจังหวะเหมาะๆ ในการลงมือ ตอนที่อยู่ว่างไม่ มีเรื่องอะไรทาก็เดินเล่นไปตามคลังลับหรือไม่ก็หอเก็บตาราของ หน่วยค านวณและหน่วยตรวจสอบให้มากหน่อย นอกจากจะต้องวาด ภาพแผนที่ที่แม่นยาออกมาแล้ว สิ่งปลูกสร ้างน้อยใหญ่และเครื่องมือ เฉพาะทุกชิ้น งานที่เหล่าขุนนางตามกองต่างๆ ง่วนท ากันก็ต้องวาด ลงไปในภาพนี้ด้วย ทางที่ดีที่สุดอย่าให้พลาดรายละเอียดใดๆ ไป เดิน ไปดูไปวาดไป จ าไว้ว่าช่วยคัดลอกต าราลับและเอกสารของราช สานักเก่าบางส่วนมาด้วย หลักๆ แล้วให้เน้นในเรื่องของบันทึก เกี่ยวกับพิธีบวงสรวงเซ่นไหว้ พิธีแต่งงาน งานศพ นิมิตหมายอันดี และหายนะอันเป็ นภัยทั้งหมดในประวัติศาสตร ์ของตระกูลเซวียแห่ง แคว้นอวี่เซวียน รวมไปถึงสมุดเล่มสารองของประวัติในยุคสมัยต่างๆ และประวัติของตาหนักบูรพา ยิ่งมากก็ยิ่งมีประโยชน์ ในอนาคตข้า ต้องได้ใช ้” ทุกวันนี้เฉินผิงอันกาลังแสวงหา “ขอบเขต” อะไร กู้ช่านพอจะ เดาเบาะแสได้คร่าวๆ แล้ว กู้หลิงเยี่ยนถามหยั่งเชิง “เรื่องพวกนี้ล้วนเป็ นเรื่องเล็กน้อย ไม่มี ความยากอะไรเลยเพียงแต่ข้าควรจะตัดสินอย่างไรว่า 'มีเรื่อง” หรือ “ไม่มีเรื่อง” ล่ะ?” กู้ช่านมองผู้ฝึ กตนหญิงที่สวมหมวกคลุมหน้า กู้หลิงเยี่ยนรีบ เปลี่ยนคาพูดใหม่ทันทีว่า “ข้าจะตัดสินใจเอง" คนทั้งสองเดินไปถึงจุดที่ต้องแยกย้ายกัน กู้หลิงเยี่ยนยอบกาย คารวะอย่างแช่มช ้อย “บ่าวขออวยพรล่วงหน้าให้คุณชายราบรื่น ตลอดเส้นทาง” กู้ช่านกล่าว “การช่วยเหลือห้ามช่วยให้เสียเรื่อง” กู้หลิงเยี่ยนยิ้มหวาน “บ่าวจาไว้แล้ว” คงเป็ นเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉินผิงอัน เขาถึงได้ยินดีจะพูด เตือนมากหน่อย กู้ช่านกล่าว “เจ้าก็ไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป ในไหเลี้ยง ตะพาบเอาไว้ ต่อให้จะตัวใหญ่แค่ไหนก็มีขีดจ ากัด" กู้หลิงเยี่ยนปิดปากหัวเราะคิกคัก ก็จริงนะ เมืองหลวงแคว้นเล็ก แห่งนี้ก็คือน้าตื้นตะพาบเยอะตามแบบฉบับ นางเดินมาถึงตรอกห่างไกลแห่งหนึ่งก็ร่ายวิชาคาถา อาพราง ร่องรอย เดินอาดๆ เข้าไปในกองโหราศาสตร ์ตราผนึกขุนเขาสายน้า บางอย่างสาหรับนางแล้วประหนึ่งด่านดินทรายที่พวกเด็กๆ ก่อเล่น กัน ขณะเดียวกันนางก็ปล่อยจิตหยินออกจากช่องโพรง จากนั้นใช ้ จิตหยางกายนอกกายเลือกหอสูงแห่งหนึ่ง ปล่อยให้จิตหยินรับหน้าที่ คัดลอกภาพแผนที่ของกองโหราศาสตร ์อย่างละเอียดแม่นย า แล้วให้ จิตหยางไป 'คัดลอก ส าเนาของเอกสารและตาราตามสถานที่ต่างๆ ส่วนร่างจริงของนางเดินอยู่ในกองโหราศาสตร ์ ชมทัศนียภาพไป เรื่อยเปื่อย ตลอดทางก็ได้เจอกับขุนนางของกองโหราศาสตร ์ที่ ได้รับสืบ ทอดบรรดาศักดิ์รุ่นต่อรุ่น บุตรสืบทอดกิจการต่อจากบิดา” อยู่หลาย กลุ่ม กู้หลิงเยี่ยนเกิดใจนึกสนุกจึงหยิบเอายันต์สืบทอดของทาง ตระกูล” ที่หายากหลายแผ่นออกมาจากชายแขนเสื้อ นางดีดนิ้วหนึ่ง ทียันต์ก็กลายเป็ นภาพมายาจับต้องไม่ได้ พากันไปแปะอยู่บน หน้าผากของหลิงไถหลาง ขุนนางร ้องประกาศ เมื่อเป็ นเช่นนี้ สิ่งที่ พวกเขาเห็นอยู่ในสายตา ไม่ว่าจะเป็ นคน สิ่งของ สิ่งปลูกสร ้างหรือ ทิวทัศน์ก็ล้วนถูกรับเข้ามาสู่คลองจักษุของกู้หลิงเยี่ยนทั้งหมด และนี่ก็เป็ นครั้งแรกที่นางได้มาเยือนที่ว่าการที่ “ไม่ได้รับความ นิยม” อย่างกองโหราศาสตร ์ ทางฝั่งของใต้หล้าเปลี่ยวร ้างไม่เคย สนใจในเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อปรากฏอยู่ในสายตาของนางจึงกลายเป็ นว่า มีแต่เรื่องแปลกใหม่เต็มไปหมด นางเดินเล่นไปทั่วรอบหนึ่งแล้วถึงได้รู ้ ว่าขุนนางผู้ตรวจสอบของสถานที่แห่งนี้แบ่งออกเป็ นสองประเภท ประเภทแรกคือขุนนางฝ่ ายใน ถือเป็ นชามข้าวเหล็ก และยังมีอีก ประเภทหนึ่งที่เป็ นคนมีฝีมือซึ่งทางราชสานักเรียกใช ้ตัวชั่วคราว เป็ น การทางานระยะสั้น ฝ่ ายแรกไม่มีคากล่าวที่ว่าลาออกจากการเป็ นขุน นางกลับบ้านเกิดเพราะความแก่ชรา ขอแค่มีบรรพบุรุษเป็ นขุนนางผู้ ตรวจสอบ รุ่นบิดาก็ต้องเป็ นตามกัน รุ่นลูกรุ่นหลานก็เช่นเดียวกัน ทุกรุ่นทุกสมัยล้วนวนเวียนอยู่ในทีว่าการน้าใสแห่งนี้ มิอาจโยกย้าย ไปรับตาแหน่งอื่น เกิดมาเป็ นคนของกองโหราศาสตร ์ตายไปก็ต้อง เป็ นผีของกองโหราศาสตร ์ ทุ่มเทท างานจนกว่าชีวิตจะหาไม่อย่าง แท้จริง หลิงไถหลางอายุน้อยคนหนึ่งกลับไปถึงที่ทางานของตัวเอง ห้อง มอชอยากแค้น แสงสว่างน้อยนิด เขาคลี่กางกระดาษและหยิบพู่กัน ขึ้นมา ก่อนจะเริ่มคานวณด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ บทความที่อยู่ใน เอกสารนั้นทาเอากู้หลิงเยี่ยนที่ “มองดูอยู่” รู ้สึกหัวโต ศาสตร ์การหา พื้นที่เพื่อเติมเต็มช่องว่าง ศาสตร ์การคานวณวงกลมอะไร พวกเจ้า ต้องทาเรื่องพวกนี้ทุกวันเลยหรือ? มิน่าเล่าเส้นผมใต้หมวกขุนนางถึง ได้น้อยนิดเช่นนั้น กู้หลิงเยี่ยนเหลือบมองไปยังถนนอูชาของอาเภอหย่งเจีย นาง สัมผัสไม่ได้ถึงความผิดปกติใดๆ น่าเสียดายที่ในใบรายการของปีนั้น มีเพียงผู้ฝึ กกระบี่หลิวไฉ เท่านั้นที่ระบุวิชาอภินิหารแห่งชะตาชีวิตสองเล่มไว้อย่างชัดเจน ในห้องของที่ว่าการ หัวหน้าผู้ตรวจการหลัวย่งชิงกับอูเจียน หลี่ ฝูจิ้งสองคนที่เป็ นรองหัวหน้า ขุนนางหลักสามคนนี้รวมตัวกันเพื่อ พูดคุยเรื่องหนึ่ง งานใหญ่อันดับหนึ่งตลอดหลายปี มานี้ของกอง โหราศาสตร ์ก็คือได้รับพระราชโองการให้ออกตรวจตราหาท าเลที เหมาะแก่การสร ้างสุสานหลวง หัวหน้าหลัวมักจะต้องจับมือกับขุน นางของฝ่ ายซือหลีเจียนกรมพิธีการและวัดไท่ฉาง พากันไปตามหา พื้นที่มงคลให้กับโอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันบ่อยๆ สุสานในภูเขาคือ เรื่องที่สาคัญ จาเป็ นต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ให้ความสาคัญกับ รูปร่างของภูเขาภายนอก ตรวจสอบเส้นสายพลังงานของดินภายใน ตามหาสถานที่ที่มีทั้งภูเขาสายน้าและกลิ่นอายของราชา มิอาจมี ข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อย นี่เป็ นเรื่องที่ใหญ่และสาคัญมากทางฝั่ง ของกงองโหราศาสตร ์ต้องเลือกสรรถ้อยคาที่ใช ้ในฎีกาที่ถวาย รายงานอย่างระมัดระวัง ทั้งต้องแนบภาพประกอบเข้าไปด้วย ฮ่องเต้ เองก็ตอบฎีกากลับมาเกือบสิบครั้งแล้ว ในหมู่ชาวบ้าน ตอนที่มีชีวิตอยู่พวกคนแก่ก็มักจะเริ่มเตรียมโลง ศพไว้ให้กับตัวเองแล้วตระกูลจักรพรรดิเอง ยามที่ฮ่องเต้เพิ่งขึ้น ครองราชย์ก็มักจะเริ่มเลือกสุสานที่ฮวงจุ้ยดีเยี่ยมไว้ให้ตัวเองเช่นกัน ขุนนางผู้ตรวจสอบทั้งสามท่านมองถาดทรายสองถาดที่อยู่ใน ห้อง กรมพิธีการและกองโหราศาสตร ์ต่างก็เลือกที่ตั้งสุสานหลวงกัน ได้คนละที่ แต่ละที่มีข้อดีต่างกันไป รองหัวหน้าอูถามว่า “บัณฑิตเฒ่าหลิวยังคงยืนกรานในค าพูด ของเขาอยู่หรือ?” ก่อนหน้านี้ไม่นานเขากับเหอเจาหัวหน้าสานักไท่ฉางซื่อไปนา ป้ ายวิญญาณของชินอ๋องผู้ก่อตั้งแคว้นทั้งสามพระองค์ไปไว้ในศาล ใหม่แต่ละแห่ง ทางราชส านักมีการก าหนดกฎระเบียบในการเซ่นไหว้ บวงสรวงขึ้นมาใหม่ เลื่อนระดับขึ้นเป็ นพิธีที่มีการเซ่นไหว้ด้วย เนื้อสัตว์ เพียงแต่ว่าภาชนะที่ใช ้กับเทวรูปซึ่งตั้งบูชาอยู่ในศาลยังคง เป็ นเครื่องเงินเหมือนเดิมจากนั้นก็มีการคัดเลือกขุนนางหลักในการ ทาพิธีเซ่นไหว้บวงสรวงขั้นแปดชั้นโทซึ่งจะต้อง“อยู่เฝ้ าศาล ตลอดไป” มาอีกสามคน อย่าเห็นว่ากองโหราศาสตร ์คือที่ว่าการเก้าอี้เย็นน้าใสจืดชืด เรื่องที่ขุนนางผู้ตรวจสอบต้องทากลับไม่ใช่เรื่องเล็กเลยจริงๆ รองหัวหน้าหลี่พยักหน้า “รองหัวหน้าหงแห่งส านักไท่ฉางซือเห็น ด้วยกับค ากล่าวของบัณฑิตหลิว ก่อนหน้านี้ข้ากับหัวหน้าหลัวไปใน วังกันมารอบหนึ่ง โต้เถียงกับพวกเขาไปเล็กน้อย มองออกว่าฮ่องเต้ เองก็ค่อนข้างร าคาญพระทัย หากยังถ่วงเวลาอีกต่อไป คาดว่าต้อง โดนโบยคนละห้าสิบไม้แล้ว" รองหัวหน้าอูยิ้มเอ่ย “ก็หลวงจีนจากต่างถิ่นอ่านคัมภีร ์เพราะกว่า นี่นะ พวกเจ้าควรเชื่อข้า ให้กองชานหลวนของภูเขาลู่เจี่ยวช่วยพูด ทวงความเป็ นธรรมให้กับกองโหราศาสตร ์ของพวกเราสักสองสาม ประโยค เรื่องนี้ก็จะได้ข้อสรุปที่แน่นอนแล้ว” หัวหน้าหลัวย่งชิงถอนหายใจ “เจ้าไม่รู ้อะไร ระหว่างที่เจ้าออกไป จากเมืองหลวง ภูเขาลู่เจียววุ่นวายมาก ไหนเลยจะมีเวลามาสนใจ พวกเราอีก” รอแค่ให้ฮ่องเต้เลือกสถานที่ได้ในท้ายที่สุด กองโหราศาสตร ์และ กรมพิธีการก็จะสามารถเลือกวันฤกษ์งามยามดีบอกกล่าวบรรพบุรุษ กรมโยธาด าเนินงาน ท าตามระเบียบพิธีการที่มีกาหนดไว้แต่เดิม สร ้างตาหนักบูชาขึ้นมาก่อน เตรียมรับไม้จื่อกง (ไม้ที่ฮองเต้ฮองเฮา หรือขุนนางคนส าคัญใช ้ท าโลงศพ) จากนั้นทางราชสานักจะส่งตัว นายกองทหารม้าคุ้มกันให้แยกย้ายกันน าพระราชโองการไปแจ้ง เตือนและทาพิธีเช่นไหว้แก่เทพภูเขา ณ สถานที่ที่ถูกเลือกเป็ นที่ สร ้างสุสาน เจ้ากรมโยธาท าพิธีเซ่นไหว้แก่เทพแห่งผืนดินและเทพ แห่งการก่อสร ้าง สุดท้ายก็น่าจะเป็ นรองเจ้ากรมโยธาท่านหนึ่งที่มา ตรวจสอบดูแลการด าเนินการอย่างละเอียด เรียกได้ว่ามีภาระงานยิบย่อยวุ่นวายอย่างมาก รองหัวหน้าอูกาลังจะถามว่าภูเขาลู่เจี่ยววุ่นวายอย่างไร ทว่าเวลา นี้เองกลับมีเสียงหัวเราะคิกคักของสตรีคนหนึ่งดังมาจากหน้าประตู “ที่ตั้งสุสานจักรพรรดิที่กองโหราศาสตร ์ของพวกเจ้าเลือกอย่างตั้งใจ นี้ เส้นพลังมังกรที่พาดผ่านจะโดดเดี่ยวเกินไปหน่อยหรือไม่? พวกเจ้าไม่ต้องเชิญยอดฝีมือในท้องถิ่นที่รู ้เรื่องฮวงจุ้ยดีๆ สักสอง สามคนให้เข้าเมืองมาตรวจสอบช้า ช่วยพวกเจ้าวางแผนจริงๆ หรือ?” ขุนนางฝ่ ายนอกที่ถูกเรียกตัวมาใช ้งานชั่วคราวอยู่ในกอง โหราศาสตร ์พวกนี้ ส่วนใหญ่แล้วตาแหน่งขุนนางมักจะต่ามาก ส่วนมากก็จะเป็ นขุนนางผู้ควบคุมนาฬิกาน้า ตี้ซือผู้ดูแลด้านชัยภูมิ ซึ่งเป็ นตาแหน่งขั้นเก้าหรือไม่ก็ขั้นเก้าชั้นโทซึ่งระดับต่าที่สุดแล้ว รอ กระทั่งงานบางโครงการเสร็จสิ้นก็จะปลดจากตาแหน่งขุนนาง ชั่วคราวนี้ทันที ราชสานักจะมอบเงินเดือนให้ส่วนหนึ่ง รวมถึงมอบ ข้าวของเครื่องใช ้ในห้องหนังสือจากสานักการผลิตให้พอเป็ นพิธี ทว่าต่อให้เป็ นเช่นนี้ฮ่องเต้ก็ยังต้องอ่านรายชื่อทั้งหมดด้วยตัวเอง หากระหว่างที่ขุนนางฝ่ ายนอกรับตาแหน่งแล้วไม่ผ่านการตรวจสอบ ของกรมขุนนางก็จะต้องถูกขับไล่ให้ออกจากกองโหราศาสตร์ไป อีก ทั้งต่อให้ถูกปลดไปเป็ นชาวบ้านธรรมดา กลับมาถึงในพื้นที่ก็ยังมิ อาจพูดเรื่องวงในของกองโหราศาสตร ์ได้แม้แต่ครึ่งคา หากถูกจับได้ ก็จะมีจุดจบเป็ นการถูกสวมตรวนเนรเทศออกไปไกลพันลี้ เรื่องลับ ประเภทนี้อย่าว่าแต่ประวัติศาสตร ์จากฝ่ ายทางการและเอกสารลับ ของฝ่ ายในเลย แม้กระทั่งจารึกท้องถิ่นและทาเนียบประจาตระกูลก็ไม่ อาจบันทึกไว้เป็ นลายลักษณ์อักษรได้ เว้นเสียจากว่ามีการเปลี่ยน ชะตาแคว้น ลูกหลานยุคหลังอยากจะสร ้างชื่อเสียงให้กับบรรพบุรุษ ถึงจะกล้าเขียนลงไปในท าเนียบตระกูลของตัวเอง รองหัวหน้าอูตวาดสีหน้าดุดัน “ใคร?!” กองโหราศาสตร ์คือพื้นที่ต้องห้ามของแคว้น ผู้ฝึ กลมปราณที่ กล้าบุกเข้ามาที่นี่โดยพลการต้องแบกรับผลลัพธ ์ที่ตามมาเอาเอง ขุน นางที่เข้าเวรก็ต้องพลอยรับเคราะห์ไปด้วยอีกทั้งยังไม่ใช่โทษทัณฑ์ เบาๆ มีคนหนึ่งก็นับคนหนึ่ง ไม่ว่าใครก็อย่าคิดจะหนี อีกทั้งต่างก็ ไม่ใช่เรื่องที่ว่าจะถูกกรมขุนนางประเมินผลต่าหรือทางราชสานักจะ ออกคาสั่งตักเตือนอะไรแล้ว ตรงหน้าประตูมีริ้วน้ากระเพื่อมแผ่ ก่อนที่เรือนกายของสตรีผู้ หนึ่งจะเผยออกมา นางสวมหมวกคลุมศีรษะ เรือนกายอ้อนแอ้น ประหนึ่งสาวงามที่เดินออกมาจากในภาพวาด นางยื่นนิ้วหนึ่งมาวาง ไว้บนริมฝีปากบอกเป็ นนัยแก่พวกเขาว่าให้เงียบเสียง ส่วนตัวนาง เดินเข้าไปใกล้ถาดทราย คีบไม้ไผ่เหลืองที่เอาไว้ชี้ภาพขึ้นมาแล้ว เคาะไปตามเทือกเขาสายน้าเส้นพลังมังกรที่อยู่บนถาด แล้วก็นางเริ่ม พูดจาเหลวไหลด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ข้าท างานอยู่ในกองระเบียบพิธี การของภูเขาหลวนซาน เคยมีโอกาสได้พบหน้าบรรพบุรุษหลายคน ที่ตายไปแล้วของกองโหราศาสตร ์พวกเจ้า ในอดีตเคยพูดคุยกันเรื่อง ชัยภูมิ ศาสตร์การค านวณไม่ถือว่าใครสอนความรู้ให้ใคร น่าจะบอก ว่าต่างคนต่างได้ประโยชน์เสียมากกว่า ครั้งนี้บังเอิญผ่านทางมา มา ยืมหนังสือสองสามเล่ม เพียงแต่เห็นว่าพวกเจ้าก าลังกลัดกลุ้มกับ เรื่องนี้ก็เลยอยากจะช่วยออกความคิดให้กับพวกเจ้า วางใจเถอะ คน กันเองทั้งนั้น หาไม่แล้วข้าจะต้องเปิ ดเผยตัวตนหาเรื่องใส่ตัวไป ท าไม” นางอยู่ว่างไม่มีอะไรทาจนต้องหาเรื่องทาเท่านั้นจริงๆ ขุนนางผู้ดูแลทั้งสามคนต่างก็กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย แต่พวกเขาอาศัย การพูดคุยกันผ่านเสียงในใจไปรอบหนึ่งก็ตัดสินใจกันว่าจะนิ่งเฉยรอ ดูสถานการณ์ไปก่อน ไม่สะดวกจะนุ่มบ่ามลงมือ ตาราและเครื่องมือที่เก็บไว้ในกองโหราศาสตร ์แม้จะสาคัญมาก ก็จริง แต่กลับไม่ได้มีมูลค่าตามความหมายของโลกมนุษย์โดยทั่วไป แล้วไม่มีผู้ฝึกลมปราณคนใดที่มาที่นี่เพื่อแสวงหาทรัพย์สินเงินทอง เพราะความอันตรายไม่ได้เท่าเทียมกับผลประโยชน์ที่จะได้รับ วังหลวง ในห้องแห่งหนึ่งที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก สามีภรรยาวัย กลางคนคู่หนึ่งนั่งกันอยู่บนขอบเตียงเตา สตรีกลัวหนาว ในมือจึงถือ ตะกร ้าใส่ถ่านที่ประณีติงดงามเอาไว้ และยังมีผู้เฒ่าร่างเล็กเตี้ยคนหนึ่งที่ได้รับอนุญาตให้นั่งลงบน เก้าอี้ ข้างเท้าของเขาก็มีกระถางไฟ ผู้เฒ่าพูดคุยกับบุรุษด้วยท่าทาง สบายๆ กาลังคุยกันถึงเรื่องที่ว่าทาไมหงจงอวี้ถึงได้เปลี่ยนจากสถานะขุน นางผู้พิพากษาฝ่ ายบุ๋นของศาลเทพอภิบาลเมืองในเมืองหลวงบ้าน ตัวเอง เลื่อนขั้นไปเป็ นนายท่านเทพอภิบาลเมืองแห่งหลิงโจวของราช สานักต้าหลีซึ่งเป็ นแคว้นเหนือหัวได้ เพียงแต่ว่าพวกเขาคุยกันไปคุย กันมาก็ยังไม่ได้คาตอบที่ชัดเจนอยู่ดี ไม่ว่าจะอย่างไร ขุนนางผู้พิพากษาหงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ใน วงการขุนนาง สกุลเซวียของแคว้นอวี้เซวียนก็ถือว่ามีเกียรติตามไป ด้วย ส่วนวันหน้าเทพอภิบาลเมืองหงจะช่วยเหลือแคว้นอวี้เซวียน หรือไม่ก็ไม่ต้องไปคิดแล้ว ศาลเทพอภิบาลเมืองแต่ละระดับกับวงการ ขุนนางภูเขาสายน้าทั่วไปยังมีความแตกต่างกันอยู่มาก จากนั้นก็ได้รับจดหมายลับที่ส่งมาจากจวนสกุลหม่าอาเภอหย่ง เจีย นี่ทาให้เซวียผังผู้เป็ นฮ่องเต้มีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่มีข้อห้ามเรื่อง ที่ว่าวังหลวงไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับการปกครองอะไร เขาส่งจดหมายลับ ให้ฮองเฮาอ่านโดยตรง ฮองเฮาอ่านแล้วก็ส่งต่อให้ผู้เฒ่า หวงเลี่ย ราชครูสามรัชสมัยของแคว้นอวี้เซวียน ส่วนลึกในใจของฮองเฮาเคียดแค้นฉินเจิงมาก แม้จะบอกว่า หลายครั้งที่ได้พบเจอกันภายนอกก็ถือว่ากลมเกลียวกันดี แต่แท้จริง แล้วนางดูแคลนสตรีที่เป็ นประมุขหญิงสกุลหม่าผู้นี้ที่สุด หญิงคนหนึ่ง ที่เป็ นชาวบ้านธรรมดา ไก่พื้นบ้านบินขึ้นไปบนกิ่งไม้ได้ก็จะไม่ใช่ไก่ พื้นบ้านแล้วหรือ? ผู้เฒ่าอ่านจดหมายลับแล้วก็ยู่หน้า เอ่ยเสียงเบาว่า “หายนะที่มา เยือนโดยไม่คาดฝันจริงๆ" สกุลหม่าของเจ้าดวงชวยยิ่งนัก ไฉนจึงไปมีเรื่องกับคนผู้นี้ได้? แจกันสมบัติทวีปมียอดฝีมืออยู่มากมาย เปลี่ยนเป็ นคนอื่นไม่ได้หรือ? ดันจะต้องมาผูกปมแค้นกับคนผู้นี้? ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเซียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเขียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว แน่นอนว่าแจกันสมบัติทวีปในทุกวันนี้ยิ่งทาให้คนไม่เข้าใจมาก ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่คนของแจกันสมบัติทวีปเองที่ไม่เข้าใจ เกรงว่าอีก แปดทวีปที่เหลือของไพศาลก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทาไมจู่ๆ ถึงมีห้าขอบเขตบนโผล่มามากมายขนาดนี้ ตอนที่ 670 นี่ไม่ต่างจากเป็นการตบหน้าตัวเองเลย ตอนที่ 668 ไปต้อนรับที่สนามบิน ตอนที่ 667 สองเป้าหมายเล็ก ๆ ตอนที่ 666 จัดการวิทยาลัยบริหารธุรกิจ ตอนที่ 665 บอร์ดบริหาร ตอนที่ 664 ฟังคำพูดของหลินเจียอินพลันนึกย้อนถึงวันเก่า ตอนที่ 663 ห้องประชุมเล็ก ตอนที่ 662 ภรรยาต้องการให้ฉันติดเข็มกลัดให้กับเธอ ตอนที่ 661 คนเรามักจินตนาการถึงสิ่งสวยงาม ตอนที่ 660 บ้านกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ตอนที่ 659 ปรับแผน ตอนที่ 658 ฉันมีภารกิจมาให้ทำ ตอนที่ 657 ยอมพวกคุณเลย ตอนที่ 656 คำที่คุ้นเคย ตอนที่ 655 โทรมาถึงโรงงานฟิล์มพลาสติก ตอนที่ 654 แจ้งจัดการประชุม ตอนที่ 653 อย่างที่คิดไว้ คนมีไอเดียมักทำเงินได้เสมอ ตอนที่ 652 รู้สึกโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก ตอนที่ 651 เปลี่ยนความคิด ตอนที่ 650 กิจกรรมของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 649 ผมต้องการผู้ประสานงาน ตอนที่ 648 ฉันควรทำให้ฟันเขาร่วงกี่ซี่ดี ตอนที่ 647 ถ้าคิดแบบนั้นก็มาได้ ตอนที่ 646 ความกดดันอันยิ่งใหญ่ ตอนที่ 645 เฉินเจียรายงานข่าว ตอนที่ 644 สองคนนี้ไม่เหมือนเด็ก ตอนที่ 643 ในใจของเฝิงเยี่ยนหงเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมปะทุ ตอนที่ 642 พ่อของผมชื่อหวังผิง ตอนที่ 641 นี่คือสิ่งที่เราหมายถึงเหรอ ? ตอนที่ 640 มู่เสี่ยวชิงมีเรื่องในใจ ตอนที่ 639 สุนัขที่ไม่เคี้ยวกระดูก ตอนที่ 638 นี่มันปล้นกันชัด ๆ ตอนที่ 637 ฉันชอบคุณ ไม่ได้ชอบเขา ตอนที่ 636 การจัดซื้อแบบรวมศูนย์ ตอนที่ 635 คนอื่นอาจจะคิดว่าคุณมีสิทธิเหนือคนอื่น ตอนที่ 634 ไปดูว่ามีอะไรเซอร์ไพรส์หรือไม่ ตอนที่ 633 น่าทึ่งมาก ตอนที่ 632 ผมไม่ได้พูดเหรอ มาใช้โอกาสนี้กันเถอะ ตอนที่ 631 วางแผนจะเพิ่มโครงการเล็ก ๆ ตอนที่ 630 : คราวนี้คุณไปกับผมแค่สองคน ตอนที่ 629 : ผลิตเพิ่มอีกหลายสิบอัน ตอนที่ 628 : เป็นเรื่องยากสำหรับนาย เป็นเรื่องง่ายสำหรับฉัน ตอนที่ 627 : ไปคุยอวดทั่วหมู่บ้าน ตอนที่ 626 : สุนัขตัวโต ตอนที่ 625 : สถานที่ที่แนะนำนั้นยากลำบาก ตอนที่ 624 : อ๊ะ โอ๊ย เจ็บแต่มีความสุข ตอนที่ 623 : ในเมื่อมาแล้ว งั้นก็มาลองดูกัน ตอนที่ 622 : หนูน้อยเป็นนายหน้าซื้อขาย ตอนที่ 621: ถึงคลับเฮาส์ดื่มชาสปาเท้าแล้ว ตอนที่ 620 : ความสุขของหวังผิง ตอนที่ 619 : เซอร์ไพรส์ยิ่งกว่า ตอนที่ 618: ฝาแฝด ตอนที่ 617: ผลอัลตราซาวด์ของหลินเจียอิน ตอนที่ 616 : ยืมเครื่องอัลตราซาวด์จากโรงพยาบาล ตอนที่ 615 : นั่งเครื่องบินมา ตอนที่ 614 : ข่าวที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 613 : ข่าวดี ตอนที่ 612 : เย่กวงโต้วกังวลมาก ตอนที่ 611 : ความเจ้าเล่ห์ของหนูน้อย ตอนที่ 610 : มากกว่าที่คาดไว้ ตอนที่ 609 : ไปที่บ้านของหลี่เกินอีกครั้ง ตอนที่ 608 : มอบของขวัญ ตอนที่ 607 : เปลี่ยนทัศนคติ ตอนที่ 606 : คำที่จะเป็นประโยชน์ไปตลอดชีวิต ตอนที่ 605: หากอยากขาย ต้องเรียนรู้ที่จะเล่าเรื่อง ตอนที่ 604 : สร้างความสัมพันธ์ ตอนที่ 603 : ประเมินผลลัพธ์ ตอนที่ 602 : โต๊ะหลุมไฟสร้างเสร็จแล้ว ตอนที่ 601: แผนสำรองสามแผน ตอนที่ 600 : สอบถามเกี่ยวกับร้านค้า ตอนที่ 599 : โทรไปบอกให้เตรียมการ ตอนที่ 598 : หวังเอ้อฉุยเป็นคนมีพรสวรรค์ ตอนที่ 597 : วิธีบริหารคน ตอนที่ 596 : ปรับปรุงแกนเตาหลอม ตอนที่ 595 : เจียงเสี่ยวไป๋แจกเงิน ตอนที่ 594 : เป็นรุ่นพี่ ตอนที่ 593 : เหล้าเวินโหรวเซียง ตอนที่ 592 : คืนนี้ไปที่บ้านของหยินซื่อ ตอนที่ 591 : มอบของขวัญตอบแทน ตอนที่ 590 : อย่าฆ่ามันเลย ตอนที่ 589 : ผลที่ตามมาจากการพูดผิด ตอนที่ 588 : นึกว่าจะเลี่ยงได้ ตอนที่ 587 : เจ้าหมาระวังตัวอยู่เสมอ ตอนที่ 586 : ตามไปด้วย ตอนที่ 585 : มาถึงบ้านของหลี่เกิน ตอนที่ 584 : ฉันก็เป็นเจ้าของเหมืองเช่นกัน ตอนที่ 583 : เรื่องอื่น ตอนที่ 582 : เจียงเสี่ยวไป๋มืออ่อนแล้ว ตอนที่ 581 : เกือบหมดแล้ว ตอนที่ 580 : เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย ตอนที่ 579 : มาหาหลี่เกินและภรรยา ตอนที่ 578 : โดนขอไปอีกอันแล้ว ตอนที่ 577 : หลัวฉางเซิงขอ ตอนที่ 576 : รับสมัครคนงานง่าย ๆ ตอนที่ 575 : ยังไปตรวจไม่ได้ ตอนที่ 574 : บอกความคิด ตอนที่ 573 : ไม่สามารถปฏิเสธน้ำใจได้ ตอนที่ 572 : ทุกคนไปช่วย ตอนที่ 571 : จำความดีของพวกเขา ตอนที่ 570 : ลุงชอบมันมาก ตอนที่ 569 : ขึ้นเขาไปเจอพรานจาง ตอนที่ 568 : ไปแบบไม่บอกกล่าว ตอนที่ 567 : คำขอของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 566 : เผชิญกับปัญหา ตอนที่ 565 : ได้, ตามสบายเลย ! ตอนที่ 564 : ในที่สุดก็ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของไฟแช็ก ตอนที่ 563 : ไม่ทันได้สังเกต ตอนที่ 562 : ตะลึงกับราคาเหล้า ตอนที่ 561 : ป่าป๊า ขอห้องทองซ่อนสาวงาม ตอนที่ 560 : เพื่อความสง่างามและความสุภาพ ตอนที่ 559 : ช่างมีความแตกต่างกัน ตอนที่ 558 : ช่วยคิดก่อนโกหกได้ไหม? ตอนที่ 557 : หลินต้าเหว่ยตกตะลึง ตอนที่ 556 : ชิงโจวคือบ้านของผม ตอนที่ 555 : ลองกินผักดอง ตอนที่ 554 : ไปโรงงานผักดอง ตอนที่ 553 : ช่างไม้ถานที่งานยุ่งมาก ตอนที่ 552 : ความเชื่อมั่นของชาวเจียงวาน ตอนที่ 551 : เหลียงซิ่วหยูไม่พอใจแล้ว ตอนที่ 550 : เยี่ยมชมโรงเรือนปลูกผัก ตอนที่ 549 : คณะดูงานมาเจียงวานครั้งแรก ตอนที่ 548 : ครอบครัวของพ่อตามาถึงแล้ว ตอนที่ 547 : คำขอของฉงไห่เยี่ยน ตอนที่ 546 : ลูกสาวพูดได้ตรงจุด ตอนที่ 545 : ไม่มากเท่ากับสองครั้งก่อนหน้านี้ ตอนที่ 544 : เร่งโครงการในถู่เฉิง ตอนที่ 543 : เด็ก ๆ ชอบกินล่าเถียวมาก ตอนที่ 542 : ฝากฝังก่อนเดินทางกลับชิงโจว ตอนที่ 541 : จะไม่ทรยศหนูใช่ไหม ? ตอนที่ 540 : สถานที่ดี ๆ ที่หลินเจียจวินแนะนำ ตอนที่ 539 : เงินรางวัลควรให้ทันที อย่ารอเวลา ตอนที่ 538 : ทิ้งของดีไว้จริงด้วย ตอนที่ 537 : ไปส่งลุงโฮ่ว ตอนที่ 536 : มาหาถึงโรงอาหาร ตอนที่ 535 : ขอให้โชคดีในวันเปิดร้าน ตอนที่ 534 : ให้พนักงานเห็นความหวัง ตอนที่ 533 : แบบนี้ไม่เรียกลำบากใจ แล้วจะให้เรียกอะไร ตอนที่ 532 : ในเมื่อเป็นครอบครัวเดียวกัน ตอนที่ 531 : ฉันรู้วิธีการทำห้องทองซ่อนสาวงามแล้ว ตอนที่ 530 : ช้อปคอลเลคชั่นฤดูหนาวแบบจัดเต็ม ตอนที่ 529 : โชคชะตา ตอนที่ 528 : ชีวิตก็เหมือนชา ตอนที่ 527 : คุยต่ออีกสักพัก ตอนที่ 526 : โอกาสของติงจวิ้นเจี๋ย ตอนที่ 525 : เด็กคนนั้นมีอนาคต ตอนที่ 524 : ห้องทองซ่อนสาวงาม ตอนที่ 523 : หนูน้อยช่างรู้ ตอนที่ 522 : เพื่อนเก่ามาแล้ว ตอนที่ 521 : ไม่เจ้าเล่ห์ขี้โกง ไม่ใช่นักธุรกิจ ตอนที่ 520 : บทเรียนจากประสบการณ์ ตอนที่ 519 : มาตรวจสอบไซต์งานก่อสร้าง ตอนที่ 518 : ถามไถ่สถานการณ์ ตอนที่ 517 : มีราคาที่ต้องจ่ายแน่นอน ตอนที่ 516 : แนะนำให้รู้จักกับคนมีอำนาจ ตอนที่ 515 : ช่วยรับสมัครคน ตอนที่ 514 : นั่งชงชาและพูดคุย ตอนที่ 513 : สอนหลินเจียจวินถึงวิธีการหาเงิน ตอนที่ 512 : มีบ้านในเจียงเฉิงแล้ว ตอนที่ 511: ปฏิบัติต่างกันเกินไปแล้ว ตอนที่ 510 : เลือกของขวัญ ตอนที่ 509 : ถามงานอดิเรก ตอนที่ 508 : ความประหลาดใจที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 507 : พบกับหลินเจียจวินอีกครั้ง ตอนที่ 506 : เห็นพร้องต้องกัน ตอนที่ 505 : ไม่จำเป็นต้องหารือต่อ ตอนที่ 504 : คุยธุรกิจ ตอนที่ 503 : มันน่าลำบากใจ ตอนที่ 502 : ไปเจี้ยนหยาง ตอนที่ 501 : สร้างแรงกระตุ้น ตอนที่ 500 : อยู่เป็นหนูทดลอง ตอนที่ 499 : ทดสอบทักษะเล็กน้อย ตอนที่ 498 : มีวิสัยทัศน์ที่ยิ่งใหญ่เป็นเรื่องปกติของเถ้าแก่ ตอนที่ 497: ปัญหาความแตกต่างด้านมุมมอง ตอนที่ 496 : แตกต่างทางความคิด ตอนที่ 495 : โดนภรรยาสอบสวน ตอนที่ 494 : นายต้องช่วยฉันในเรื่องนี้ ตอนที่ 492 : ขุนพลอีกคนเข้าร่วม ตอนที่ 492 : ขุนพลอีกคนเข้าร่วม ตอนที่ 491 : เกิดไอเดียวผลิตภัณฑ์ใหม่ ตอนที่ 490 : ตกลงตั้งโรงงานเกาลัดคั่ว ตอนที่ 489 : คำขอของลูกสาว ตอนที่ 488 : ขอความช่วยเหลือได้สำเร็จ ตอนที่ 487 : ขอความช่วยเหลืออย่างชาญฉลาด ตอนที่ 486 : คุณป้า ตอนที่ 485 : ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ตอนที่ 484 : ไม่พบใครเลย ตอนที่ 483 : ปัญหาเกิดจากหนู ตอนที่ 482 : ป้าให้ขนม ตอนที่ 481: ประมาท ตอนที่ 480 : ขว้างชามเหล้า ตอนที่ 479 : น่ากลัวเกินไป ตอนที่ 478 : เตรียมลงทุนในถู่เฉิง ตอนที่ 477 : ตกใจ ตอนที่ 476 : ลาภลอย ตอนที่ 475 : ครูอาสาเริ่มปฏิบัติหน้าที่ ตอนที่ 474 : คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ ตอนที่ 473 ตั้งโรงเรียนในที่ใหม่ ตอนที่ 472 : ไปที่หมู่บ้านเสวี่ยลั่ว ตอนที่ 471 : สิ่งดีมีมาเรื่อย ๆ ตอนที่ 470 : มีการก่อสร้างในเจียงวาน ตอนที่ 469 : จะสร้างตลาดถนนคนเดินตอนกลางคืน ตอนที่ 468 : ข่าวดีที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 467 : ความคิดของมู่เสี่ยวชิง ตอนที่ 466 : เมนูเจียงหู ตอนที่ 465 : เข้าใจผิด ตอนที่ 464 : ตัดใบตอง ตอนที่ 463 : ทุกคนต่างอยากได้โควต้า ตอนที่ 462 : คนหนุ่มสาวไม่ควรภูมิใจในตัวเองเกินไป ตอนที่ 461: เยี่ยมชม ตอนที่ 460 : การรวมตัวในเจียงวาน ตอนที่ 459 : หาคู่ซ้อมมือ ตอนที่ 458 : พูดคุยตอนกลางคืนที่บ้านลุง ตอนที่ 457 : จะเป็นการเปิดแข่งกันเองไหม ตอนที่ 456 : ไม่มีใครเต็มใจ ตอนที่ 455 : ย้ายห้องมาทำงานด้วยกัน ตอนที่ 454 : เฉิงเสี่ยวเหวยดีใจมาก ตอนที่ 453 : จะเข้าร่วมให้ได้ ตอนที่ 452 : เจียงเจียกรุ๊ป ตอนที่ 451 ยืนกรานไม่ยอมทำตาม ตอนที่ 450 : การนวดผ่อนคลาย ตอนที่ 449 : ได้รางวัล ตอนที่ 448 : ของขวัญทั้งหมดเป็นผลิตภัณฑ์ของตัวเอง ตอนที่ 447 : ครั้งนี้รับสมัครสาวสวย ตอนที่ 446 : เจอหยางเจี๋ยโดยบังเอิญ ตอนที่ 445 : แรงกระตุ้นทำให้เกิดความคิดใหม่ขึ้น ตอนที่ 444 : ทำสัญญาจ้างครู ตอนที่ 443 : ยังไม่พอ ตอนที่ 442 : ผมเข้าใจแล้ว ผมก็เต็มใจเช่นกัน ตอนที่ 441 : คุณออกไปได้แล้ว ตอนที่ 440 : ครูสอนเขียนพู่กันจีน ตอนที่ 439 :เปลี่ยนสไตล์ให้ดีขึ้น ตอนที่ 438 :เก้าห่วงปริศนา ตอนที่ 437 :งานใหญ่กำลังมา ตอนที่ 436 :ผลการรับสมัคร ตอนที่ 435 :คุณไม่เหนื่อยเหรอ ? ตอนที่ 434 : ศูนย์กิจกรรมหมู่บ้าน ตอนที่ 433 :คำเตือนของลูกสาว ตอนที่ 432 :เสียงกลองไว้ทุกข์ดังตลอดทั้งคืนจนถึงรุ่งเช้า ตอนที่ 431 :แก้ปัญหา ตอนที่ 430 :ท่าทีจากแต่ละฝ่าย ตอนที่ 429 :ข่าวร้ายอีกเรื่อง ตอนที่ 428 :ไม่รอแล้ว ตอนที่ 427 :ไปหาเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 426 :เป็นที่ฮือฮา ตอนที่ 425 :เยี่ยมเยือนสถาบันเก่า ตอนที่ 424 :เปลี่ยนมุมมอง ตอนที่ 423 :เสนอโครงการพัฒนาชนบทใหม่ ตอนที่ 422 :คุณทำได้จริงเหรอ ? ตอนที่ 421 :เตรียมพร้อมบุกตลาดใหม่ ตอนที่ 420 :กินหม้อไฟกลางสนาม ตอนที่ 419 :ครูเจียง ตอนที่ 418 :เฝ้าทั้งคืน ตอนที่ 417 :รู้สึกผิดกว่าเดิม ตอนที่ 416 :ดอกไม้บานอยู่หน้าหลุมศพ ตอนที่ 415 :มาถึงโรงเรียนประถมในหมู่บ้านบนภูเขา ตอนที่ 414 :ถู่เฉิง ตอนที่ 413 :ไปหาเธอ ตอนที่ 412 :ฉันไม่ได้ฆ่าเธอ แต่เธอตายเพราะฉัน ตอนที่ 411 :รู้เรื่องอดีตมากแค่ไหน ? ตอนที่ 410 :นัดเจอกัน ตอนที่ 409 :ยังไม่มีข่าวคราว ตอนที่ 408 :พร้อมขนส่งปูแล้ว ตอนที่ 408 :พร้อมขนส่งปูแล้ว ตอนที่ 407 :ความฝัน ตอนที่ 406 :หลี่่ม่านม่านจากไปแล้ว ตอนที่ 405 :ทุกอย่างเป็นไปตามที่วางแผนไว้ ตอนที่ 404 :สุนัขจิ้งจอกแสร้งทำเป็นเสือ ตอนที่ 403 :สร้างของดีประจำเมือง ตอนที่ 402 :เจียงเสี่ยวไป๋ต้องการสร้างตึกสูง ตอนที่ 401 :ผมยังมีแผนการใหญ่ ตอนที่ 400 :จัดกิจกรรมใหม่ ตอนที่ 399 :เจ้าของแฟรนไชส์กุ้งอบมีความกังวล ตอนที่ 398 :ฉันเป็นคนใจแคบ ตอนที่ 397 :ของขวัญจากหลินเจียจวิน ตอนที่ 396 :ซื้อของขวัญให้น้าเจียลี่ ตอนที่ 395 :บรรลุความตั้งใจที่จะร่วมมือ ตอนที่ 394 :ปัญหาในการขนส่ง ตอนที่ 393 :วัตถุดิบชั้นสูง ปรุงด้วยกรรมวิธีธรรมดา ตอนที่ 392 :มื้อนี้มีแต่ปู ตอนที่ 391 :แม้ว่ายน้ำเก่งก็จมน้ำได้ ตอนที่ 390 :ซื้อกลับไปเป็นของเล่นให้หนูได้ไหม ตอนที่ 389 :บอกตามความจริง ตอนที่ 388 :มาเป็นแขกตระกูลหลิน ตอนที่ 387 :มีคนมาหา ตอนที่ 386 :ล่องเรือทะเลสาบตะวันออก ตอนที่ 385 :พบกับน้องเมีย ตอนที่ 384 :สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคน ๆ หนึ่งคือการมีพ่อที่ดี ตอนที่ 383 :ถังเสี่ยวโจวตกตะลึง ตอนที่ 382 :ชี้นำความสนใจให้ลูกสาว ตอนที่ 381 :ความคิดอื่น ตอนที่ 380 :ไม่ชอบโรงเรียนเล็ก ตอนที่ 379 :ทั้งสำเร็จและล้มเหลวในคนเดียว ตอนที่ 378 :คำตอบที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 377 :วันนี้เจียงเสี่ยวไป๋ใจกว้างเกินไป ตอนที่ 376 :แผนการตลาดนมถั่วเหลือง ตอนที่ 375 :ทบทวนตนเองสามประการ ตอนที่ 374 :ไปที่เจียงเฉิงอีกครั้ง ตอนที่ 373 :การเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 372 :เธอโบกมือลาเมฆบนท้องฟ้าตะวันตก ตอนที่ 371 :เพื่อนร่วมชั้นพบกัน ตอนที่ 370 :ตรวจการตั้งครรภ์ของหลินเจียอิน ตอนที่ 369 :สวัสดิการของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 368 :เด็ก ๆ ชอบกิน ตอนที่ 367 :เธอต้องกลับไปที่ชิงโจว ตอนที่ 366 :ฟ้อง ตอนที่ 365 :ดอกไม้ป่าเบ่งบาน ตอนที่ 364 :ได้พบกันแล้ว ตอนที่ 363 :หมู่บ้านบนภูเขาอันห่างไกล ตอนที่ 362 :ถูกปฏิเสธ ตอนที่ 361 :เกิดพฤติกรรมเลียนแบบอย่างคาดไม่ถึง ตอนที่ 360 :หลักการใช้คน ตอนที่ 359 :แล้วพบกันใหม่ครับคุณหลิน ตอนที่ 358 :ภรรยาอยากให้ขายขนมไหว้พระจันทร์ ตอนที่ 357 :ใครจะทนกินแบบนี้ได้ทุกวัน ? ตอนที่ 356 :งานยุ่ง ตอนที่ 355 :สอนทีละขั้นตอน ตอนที่ 354 :รูบิค ตอนที่ 353 :แย่งโครงการ ตอนที่ 352 :หม้อไฟเสฉวน ตอนที่ 351 :วันนี้แปลก ไม่เห็นได้กลิ่นหอมของอาหาร ตอนที่ 350 :คิดถูกแล้วที่มา ตอนที่ 349 :มาถึงเจียงวาน ตอนที่ 348 :ไม่อนุญาตให้เข้า ตอนที่ 347 :จำได้แล้ว ตอนที่ 346 :พบกันโดยบังเอิญ ตอนที่ 345 :ไปพักที่บ้านของเจียงเสี่ยวไป๋หนึ่งคืน ตอนที่ 344 :พบหลินต้ากั๋วเป็นครั้งแรก ตอนที่ 343 :ถึงบ้านแล้ว ตอนที่ 342 :จากบ้านเกิดมาสี่สิบปี ตอนที่ 341 :หลินต้ากั๋วกำลังมา ตอนที่ 340 :ความคิดของชายที่ร่ำรวยที่สุด ตอนที่ 339 :อย่าเอาเปรียบ ตอนที่ 338 :เหตุการณ์ในอดีตของตระกูลหลิน ตอนที่ 337 :เพชรจะคงอยู่ตลอดไป ตอนที่ 336 :นาฬิกาคู่รัก ตอนที่ 335 :จำเป็นต้องตรวจสอบบัญชี ตอนที่ 334 :เมียจ๋า ผมกลับมาแล้ว ตอนที่ 333 :ในที่สุดก็รู้ ตอนที่ 332 :ประมูลที่ดินในเจียงเฉิง ตอนที่ 331 :โชคใหญ่ ตอนที่ 330 :ความโมโหของน้องภรรยา ตอนที่ 329 :ไปเยี่ยมน้องสาวของเจียอิน ตอนที่ 328 :แผนเปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ ตอนที่ 327 :ถังเสี่ยวโจวรับแขก ตอนที่ 326 :กระหน่ำช้อปอีกครั้ง ตอนที่ 325 :กระหน่ำซื้อของแบรนด์ ตอนที่ 324 :ถอนเงิน ตอนที่ 323 :ลูกสาวติดเกินไปเป็นอุปสรรคเช่นกัน ตอนที่ 322 :เย่กวงโต้วผู้น่าสงสาร ตอนที่ 321 :มุ่งหน้าไปทางตะวันออกสู่เจียงเฉิง ตอนที่ 320 :ลูกเดินทางไกล แม่ย่อมเป็นกังวล ตอนที่ 319 : หาเรื่องให้ตัวเองหงุดหงิดใจ ตอนที่ 318 : รับสมัครคนเพิ่ม ตอนที่ 317 : ทะเยอทะยาน ตอนที่ 316 :ไม่ใช่อย่างที่ต้องการ ตอนที่ 315 :สอนบทเรียนให้น้อง ตอนที่ 314 :เดินเล่นไปตามถนนชิงโจว ตอนที่ 313 :ความคิดที่บ้ามาก ตอนที่ 312 :ไม่เลียนแบบวิถีของผู้อื่น แต่ทำตามเส้นทางของตัวเอง ตอนที่ 311 :เปลี่ยนไปตามบทบาทที่ทำ ตอนที่ 310 :เป็นเธอนี่เอง ตอนที่ 309 :ปุยนุ่นน้อยติดพ่อ ตอนที่ 308 :ทำธุรกิจที่มันขาดทุน ตอนที่ 307 :รับซื้อฟักทองในหมู่บ้านหยางซู่ ตอนที่ 306 :เซอร์ไพรส์จากพ่อตา ตอนที่ 305 :โครงการใหม่ฟังดูดีมาก! ตอนที่ 304 :หัวปลาหม้อไฟ ตอนที่ 303 :วาทศิลป์ ตอนที่ 302 :ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพูดคุยกับพ่อตา ตอนที่ 301 :ลูกสาวก็ฟ้องเป็นเหมือนกัน ตอนที่ 300 :ชั้นเรียนฝึกอบรมพนักงานขับรถ ตอนที่ 299 :หลินเจียอินฟ้อง ตอนที่ 298 :คำโน้มน้าวของเฝิงเยี่ยนหง ตอนที่ 297 :รู้จักไหม ขับขี่อย่างปลอดภัยน่ะ ตอนที่ 296 :ไม่ครบวงจร ไม่ใช่เจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 295 :นี่มันความเข้าใจผิดแบบไหนกัน? ตอนที่ 294 :ลูกสาวขี้อ้อน ตอนที่ 293 :ผักดองนี้ไม่เลว ตอนที่ 292 :ดึงตัวพนักงาน ตอนที่ 291 :ชีวิตตอนนี้มันดีจริง ๆ ตอนที่ 290 :ขอให้ไปสู่สุคติ ตอนที่ 289 :สวรรค์ต้องการคนดีเช่นกัน ตอนที่ 288 :ไปอิงซาน ตอนที่ 287 :สิ่งสุดท้ายที่จะมอบให้แก่ลูกชาย ตอนที่ 286 :ข่าวร้าย ตอนที่ 285 :สิ่งที่ควรเผชิญก็ต้องเผชิญ ตอนที่ 284 :ยังไม่บอก ตอนที่ 283 :สารทจีนปีนี้ ตอนที่ 282 :ค้นหา ตอนที่ 281 :วัฒนธรรมดั้งเดิมกำลังเลือนหายไป ตอนที่ 280 :เคล็ดลับในการทำเงิน ตอนที่ 279 :ฝนตกแล้ว ตอนที่ 278 :แผนการใหญ่ที่เจียงเสี่ยวไป๋บรรยาย ตอนที่ 277 :ผมมีความคิดอื่น ตอนที่ 276 :ไม่ต้องช่วยประหยัด ตอนที่ 275 :ดึงมาเป็นไม้กันหมา ตอนที่ 274 :มาดูว่าใครจะร้อนใจกว่ากัน ตอนที่ 273 :ภรรยาของฉันรู้แจ้งแล้ว ตอนที่ 272: เมล็ดแตงโม 5 รสดังระเบิดแล้ว ตอนที่ 271 :คิวยาว ตอนที่ 270 :บาดหมางกัน ตอนที่ 269 :ยังไม่มีข่าวคราว ตอนที่ 268 :ไม่ใช่ข่าวดี ตอนที่ 267 :เย่กวงโต้วผู้กลัดกลุ้ม ตอนที่ 266 :ทำไมวันนี้หัวหน้าเจียงดูโมโหนักล่ะ ตอนที่ 265 :เริ่มฝึกเหล่าน้องชายน้องสาว ตอนที่ 264 :ความรู้มีอยู่ทุกที่ ตอนที่ 263 :ไม่ใช่ข่าวดี ตอนที่ 262 :เป็นรองแค่ตำแหน่งประธานาธิบดี ตอนที่ 261 :ติดกับดักแล้ว ตอนที่ 260 :ศิลปะแห่งภาษา ตอนที่ 259 :อยู่ในแผนการแล้ว ตอนที่ 258 :เล่นผิดคนแล้ว ตอนที่ 257 :ยั่วยุ ตอนที่ 256 :ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัว ตอนที่ 255 :กระเป๋าเยียวยาได้ทุกโรค ตอนที่ 254 :คุณช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ ตอนที่ 253 :เจี่ยงชิงชิง ตอนที่ 252 :มีคนยืนกรานจะพบคุณให้ได้ ตอนที่ 251 :ความทะเยอทะยานของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 250 :คาดเดาไม่ได้ ตอนที่ 249 :กลายเป็น ‘ลุง’ ไปแล้ว ตอนที่ 248 :คำขอของเหรินฉางเซี่ย ตอนที่ 247 :บังเอิญอยากคุยธุระด้วยพอดี ตอนที่ 246 :บทสนทนายามค่ำคืนของสามีภรรยา ตอนที่ 245 :แนวคิดเก่าคร่ำครึ ตอนที่ 244 :ปล่อยให้ทำแต้มต่อไปสักพัก ตอนที่ 243 :ไม่ต้องกังวลว่าจะแย่งชิงคนมาไม่ได้ ตอนที่ 242 :ฉันมีข่าวดีมาบอกนาย ตอนที่ 241 :อยากของเปรี้ยวเขาว่าได้ลูกชาย ตอนที่ 240 :เมียของลูกกำลังตั้งครรภ์ ตอนที่ 239 :ชาวเจียงวานแห่ซื้อโทรทัศน์ ตอนที่ 238 มีสองเรื่องที่ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ตอนที่ 237 :หลุมพรางใหญ่ ตอนที่ 236 :แจกของฟรีได้เริ่มขึ้นแล้ว ตอนที่ 235 :จัดการใหม่ ตอนที่ 234 :การขายคืออะไร ตอนที่ 233 :เซ็นสัญญาจัดจ้าง ตอนที่ 232 :กุญแจไปสู่ความมั่งคั่ง ตอนที่ 231 :ใส่ร้ายกันชัด ๆ ตอนที่ 230 :แม้แต่พ่อตาก็ยังเล่นเกมโกง ตอนที่ 229 :ฉันมีความคิด ตอนที่ 228 :สีสันแห่งชีวิต ตอนที่ 227 :ได้ขวัญถุงมากมาย ตอนที่ 226 :ขวัญถุง ตอนที่ 225 :เรียนรู้ ตอนที่ 224 :แผนการในใจอันแยบยล ตอนที่ 223 :ลุงของแม่ ตอนที่ 222 :แขกผู้มีเกียรติมา ตอนที่ 221 :ไปเหมือนกัน ตอนที่ 220 :งานเลี้ยง ตอนที่ 219 :แขกที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 218 :แขกมา ช่วยรินชายื่นบุหรี่ต้อนรับ ตอนที่ 217 :เมล็ดแตงโม 5 รส ตอนที่ 216 :พ่อตาของผมกำลังจะมา ตอนที่ 215 :ธรรมเนียมมากมาย ตอนที่ 214 :ช่วย ตอนที่ 213 :มีบางคนที่คุณไม่สามารถทำให้ขุ่นเคืองได้ ตอนที่ 212 :มู่ฟางหยวนขอความช่วยเหลือ ตอนที่ 211 :ต่อกร ตอนที่ 210 :แค่ถามว่าคุณกลัวไหม ตอนที่ 209 :มีคนสร้างปัญหา ตอนที่ 208 :เจียงเสี่ยวชิงกลับบ้าน ตอนที่ 207 :ยิ่งห้ามยิ่งอยากพูด ตอนที่ 206 :โดนรังเกียจแล้ว ตอนที่ 205 :อาหลานแข่งหมากรุก ตอนที่ 204 พี่มารับเธอกลับบ้าน ตอนที่ 203 :เข้ารับตำแหน่งใหม่ ตอนที่ 202 :ย่อมมีคนไม่เต็มใจอยู่เสมอ ตอนที่ 201 :แข่งกันชิงตำแหน่ง ตอนที่ 200 :เสน่ห์ของหนังสือภาพ ตอนที่ 199 :เพื่อความรัก ตอนที่ 198 :ไม่เจอกันนาน ตอนที่ 197 :พบกันใหม่อีกครั้ง ตอนที่ 196 :ถูกกดดันให้มีลูกคนที่สอง ตอนที่ 195 :ต้องหาอะไรให้เขาทำ ตอนที่ 194 :คุณวางแผนที่จะทำผลิตภัณฑ์ใหม่อะไรบ้าง? ตอนที่ 193 :ชามข้าวเหล็กกับชามข้าวสีทอง อันไหนรสชาติดีกว่ากัน ตอนที่ 192 :ผมมาที่นี่เพื่อยกระดับชีวิตของพวกคุณ ตอนที่ 191 :จะเหมือนกันได้อย่างไร? ตอนที่ 190 :เยี่ยมบ้านพี่เขย ตอนที่ 189 :มีคำขออะไรอีกไหม ตอนที่ 188 :เจตนาที่แท้จริง ตอนที่ 187 :ผมต้องการซื้อ ตอนที่ 186 :คุณมาผิดแล้ว ตอนที่ 185 :กลับชิงโจว ตอนที่ 184 :ปัญหาที่เกิดจากอั่งเปา ตอนที่ 183 :หลินต้าเหว่ยตกตะลึง ตอนที่ 182 :ความสงสัยของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 181 :ได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกัน ตอนที่ 180 :แม้ไฟป่าโหดร้าย แต่ผู้คนรักใคร่กลมเกลียว ตอนที่ 179 :แผนการรับมือไฟป่า ‘ดับไฟด้วยไฟ’ ตอนที่ 178 :เกิดเหตุไฟป่า ตอนที่ 177 :ประเมินลูกเขยคนนี้ต่ำไป ตอนที่ 176 :ได้พบพ่อ ตอนที่ 175 :สองแม่ลูกพบกัน ตอนที่ 174 :ไม่เคยเปลี่ยนกุญแจล็อคประตู ตอนที่ 173 :หลินเจียอินกลับบ้านเกิด ตอนที่ 172 :นายมีทุนพอจริงหรือ ตอนที่ 171 :คำพูดสุดสะพรึง ตอนที่ 170 :กลางคืนมีเรื่องเซอร์ไพรส์ ตอนที่ 169 :งานเลี้ยงภายในครอบครัว ตอนที่ 168 :ไม่ทันตั้งตัว ตอนที่ 167 :ย้ายบ้านใหม่ พี่น้องได้พบหน้า ตอนที่ 166 :เกิดจากการไม่ได้ดูโทรทัศน์ ตอนที่ 165 :ปากพาซวย ตอนที่ 164 :ค่ำคืนนี้ ตอนที่ 163 :ถึงเวลาที่ลูกสาวต้องนอนแยกห้อง ตอนที่ 162 :คืนนี้ไม่กลับไปที่บ้านเก่า ตอนที่ 161 :แผนย้ายเข้าบ้านใหม่พัง ตอนที่ 160 :เอาโทรทัศน์กลับบ้าน ตอนที่ 159 :พร้อมย้ายเข้าบ้านใหม่ ตอนที่ 158 :ป้อมยามแนวใหม่ ตอนที่ 157 :ค่ารักษาพยาบาลเจ้าปัญหา ตอนที่ 156 :เกิดเรื่องแล้ว ตอนที่ 155 :แผนการของหลิวซือกั๋วและจูเยี่ยนผิง ตอนที่ 154 :หวังผิงตลบหลังคนเก่งเหมือนกัน ตอนที่ 153 :มีการแสดงดี ๆ ให้ดูอีกแล้ว ตอนที่ 152 :ระหว่างทางกลับบ้าน พาลูกสาวไปดูบ้านใหม่ ตอนที่ 151 :เริ่มวุ่นวายอีกครั้ง ตอนที่ 150 :หลินเจียอินขึ้นแท่นนักธุรกิจสาวไฟแรง ตอนที่ 149 :ปล่อยแกะตัวเดียวได้ ย่อมปล่อยทั้งฝูงได้เช่นกัน[1] ตอนที่ 148 :ออกกลยุทธ์ใหม่ ตอนที่ 147 :วิธีแก้ปัญหาของหลินเจียอิน ตอนที่ 146 :โควต้ามีจำกัด ตอนที่ 145 :พอได้กลิ่นเงินก็มีความปั่นป่วนไปทั่ว ตอนที่ 144 :วันของลูกสาว ตอนที่ 143 :แผนรับสมัครนักลงทุน ตอนที่ 142 :แม้เคยเป็นคนไม่ดี แต่ก็ทำสิ่งที่ดีได้ ตอนที่ 141 :คนสวย เราพบกันกันอีกแล้ว ตอนที่ 140 :ทุกอย่างเปลี่ยนไปเร็วมาก ตอนที่ 139 :ถ้าคุณอยากเรียน ผมจะสอนเอง ตอนที่ 138 :รถมาถึงแล้ว ตอนที่ 137 :เตรียมขยายสาขา ตอนที่ 136 :เมียจ๋า คุณมองผมเป็นคนแบบนั้นหรือ? ตอนที่ 135 :เรียกประชุม ตอนที่ 134 :คนสองคนปฏิบัติต่อกันอย่างซื่อสัตย์ ตอนที่ 133 :มันไม่เหมือนล้อเล่น ตอนที่ 132 :เงินไม่พอ ตอนที่ 131 :สิงโตอ้าปากกว้าง ตอนที่ 130 :ในเมื่อต้องมาก็มา ตอนที่ 129 :ลูกสาวฉันจะจบ ม.ปลาย ปีนี้แล้ว ตอนที่ 128 :เขาไม่สนใจเรื่องเงิน ตอนที่ 127 :ไล่ให้เป็ดขึ้นคอน ตอนที่ 126 :เปิดร้านใหม่ เชิญเพื่อนเก่ามาชิม ตอนที่ 125 :กุ้งอบน้ำมันชิงเจียง ตอนที่ 124 :เรื่องนี้ได้ ตอนที่ 123 :หลอกชายชราไม่สำเร็จ ตอนที่ 122 : ภรรยามีไอเดียดี ๆ อีกแล้ว ตอนที่ 121 :เยี่ยมเยือนปรมาจารย์ ตอนที่ 120 :เดินทางไปเฉินเจียโกวอีกครั้ง ตอนที่ 119 :แผนในอนาคตของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 118 :ยุ่งจนปลีกตัวแทบไม่ได้ ตอนที่ 117 :หยิบยกเรื่องเก่ามาพูดใหม่อีกครั้ง ตอนที่ 116 :ความคิดใหม่ ใจตรงกัน ตอนที่ 115 :ระบบสมาชิก ตอนที่ 113 :ข่าวแพร่ไปแล้ว ตอนที่ 112 :ดูสิ มันเริ่มดึกแล้ว ตอนที่ 111 :ขายดีเกินไป ตอนที่ 110 :มักจะมีคนทนดูไม่ได้ ตอนที่ 109 :แบบนี้มีอย่างที่ไหนกัน ตอนที่ 108 :ขายดีกว่าที่คิดไว้ ตอนที่ 107 :ลองตลาดเสียหน่อย ตอนที่ 106 :ขอแบบเป็น ไม่เอาแบบตาย ตอนที่ 105 :ลูกสาวตัวน้อยเผยพิรุธ ตอนที่ 104 :เมนูกุ้งเครย์ฟิชมาแล้ว ตอนที่ 103 :ช่องทางทำเงินใหม่มาแล้ว ตอนที่ 102 :ผู้หญิงเปลี่ยนสีหน้าเร็วมาก ตอนที่ 101 :เมียจ๋า ฟังผมอธิบายก่อน ตอนที่ 100 :เถ้าแก่เจียงใจป้ำ ตอนที่ 99 :เจียงเสี่ยวไป๋ต้องทนการถูกดุด่า ตอนที่ 98 :รับงานใหญ่ ตอนที่ 97 :เปลี่ยนข้าวสารให้กลายเป็นข้าวสุก ตอนที่ 96 :ความฝันของหลินเจียอิน ตอนที่ 95 :สองเศรษฐินี ตอนที่ 94 :จ่ายโบนัส ตอนที่ 93 :ความสนุกของเกมหมากรุก ตอนที่ 92 :เรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนที่ 91 :บทเพลงไล่ตามจันทร์ ตอนที่ 90 :พาภรรยาและลูกสาวไปเป็นแขก ตอนที่ 89 :ที่นั่งที่สงวนไว้สำหรับแขกผู้ทรงเกียรติ ตอนที่ 88 :ต้องเริ่มอบรมลูกสาวแล้ว ตอนที่ 87 :ใช้โอกาสนี้ดัดนิสัยน้องห้า ตอนที่ 86 :ขี่ม้า ตอนที่ 85 :ฝีปากสาวชนบท ตอนที่ 84 :ผลของการให้ความหวัง ตอนที่ 83 :ไม่แน่นอน ตอนที่ 82 :ป่าป๊าไม่ใช่พ่อที่แย่ ตอนที่ 81 :ลูกค้าวีไอพี ตอนที่ 80 :เปิดร้านใหม่ ตอนที่ 79 :ให้ของขวัญอย่าหวังผลประโยชน์ ตอนที่ 78 :ความสงสัยของหนูน้อย ตอนที่ 77 :ไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อน ตอนที่ 76 :สิทธิพิเศษ ตอนที่ 75 :ข่าวดีสองเรื่อง ตอนที่ 74 :ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง ตอนที่ 73 :ความสุขที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 72 ทำการใหญ่อย่างเงียบ ๆ ตอนที่ 71 :เลือกทำเลสร้างบ้านใหม่ ตอนที่ 70 :ฝนตกหลังคารั่วทั้งคืน ตอนที่ 69 :ฝนกำลังจะตก ตอนที่ 68 :ปรากฏว่าเป็นเขา ตอนที่ 67 :สองสะใภ้กระซิบกระซาบกัน ตอนที่ 66 :ย่ำจนรองเท้าเหล็กสึกไม่พบพาน ยามได้มากลับไม่เสียเวลา ตอนที่ 65 :มังกรมีเกล็ดย้อน ใครสัมผัสจะต้องตาย ตอนที่ 64 :สองทางเลือก เลือกทางใดทางหนึ่ง ตอนที่ 63 :ขอคำอธิบาย ตอนที่ 62 :ให้เขาชดใช้ด้วยชีวิต ตอนที่ 61 :ไม่เรียกทรัพย์ให้ แถมยังตัวซวยด้วย ตอนที่ 60 :การตอบโต้เริ่มต้นขึ้น ตอนที่ 59 :ความจริงมันเป็นแบบนี้ ตอนที่ 58 :จะทำแบบนี้จริงหรือ ? ตอนที่ 57 :หลิวซือกั๋วจ่ายโหดกว่า ตอนที่ 56 :ผิดคาดไปมาก ตอนที่ 55 :ช่วยสร้างความผาสุข ตอนที่ 54 :ขายเหมือนกันหรือ? ตอนที่ 53 :ฉันไม่ได้ดูถูก แต่นายทำไม่ได้หรอก ตอนที่ 52 :ถอดเสื้อผ้าจับแขวนไว้บนต้นพลับ ตอนที่ 51 :ไม่อยากโดดเด่นในหมู่พวกพ้อง ตอนที่ 50 :ภรรยาตกเป็นเป้า ตอนที่ 49 :โลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญได้อย่างไร ตอนที่ 48 :เตรียมเปิดตัวเมนูใหม่ ตอนที่ 47 :ความสุขของการได้ส่งไม้ต่อ ตอนที่ 46 :ฉันจะทำให้ภรรยากลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ตอนที่ 45 :การเปลี่ยนแปลง ตอนที่ 44 :แบกฟักเขียว ตอนที่ 43 :ความสุขมาโดยไม่รู้ตัว ตอนที่ 42 :อีกหนึ่งเป้าหมายเล็ก ๆ ตอนที่ 41 :ภรรยาของเขามีความคิด ตอนที่ 40 : ฉันก็อยากมีพ่อแบบนี้เหมือนกัน ตอนที่ 39 : มันฝรั่งไซซี ตอนที่ 38 : รวมกลุ่มกันมาซื้อ ตอนที่ 37 :พาภรรยาและลูกสาวเข้าเมืองไปด้วย ตอนที่ 36 :ลูกพี่ลูกน้องของคุณเป็นคนเก่ง ตอนที่ 35 บัญชีรายรับรายจ่าย ตอนที่ 34 :ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจ ตอนที่ 33 :ปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ ตอนที่ 32 :ถ้าไม่รังเกียจก็กินเถอะ ตอนที่ 31 :ทำไมคุณถึงมีเคล็ดลับมากมาย ? ตอนที่ 30 :มีเงินแล้วชอบปิดบัง ตอนที่ 29 : เขาคือลูกพี่ลูกน้องคนนั้นจริง ๆ ใช่ไหม ? ตอนที่ 28 :ไม่อร่อยไม่คิดเงิน ตอนที่ 27 :สุดยอดซอสลับ ตอนที่ 26 :ขนาดนั้นเชียวหรือ? ตอนที่ 25 :ปล่อยไก่ตั้งแต่เปิดร้านวันแรก ตอนที่ 24 จะอ่านชื่อกลับหัว ตอนที่ 23 เมีย, ผมให้ ตอนที่ 22 :ทำไมไม่แอบมีความสุขอยู่คนเดียว ตอนที่ 21 :นี่นายกะโหลกร้าวหรือว่าสมองบวม ตอนที่ 20 :วิธีกินกระดูกแบบใหม่ ตอนที่ 19 :บางเรื่องยังไม่ชิน ตอนที่ 18 :บริหารเงิน ตอนที่ 17 :หนูอยากรู้ความลับของป่าป๊ากับหม่าม๊า ตอนที่ 16 :บ้านไหนตุ๋นเนื้อกิน ตอนที่ 15 :เรียกพ่อแล้วจะให้ลูกอม ตอนที่ 14 :ขอโทษต่อหน้าทุกคน ตอนที่ 13 :บัญชีของฉันชำระหมดแล้ว แต่ของแกยัง ตอนที่ 12 :นักเลงเฉินมาทวงหนี้ ตอนที่ 11 :มีเงินก็ซื้อ ซื้อ ซื้อ ตอนที่ 10 :โชคชะตามักบันดาลให้คู่กัดมาพบกัน ตอนที่ 9 :สามีของคุณเก่งนะ ตอนที่ 8 :คิดจะไปปล้นหรือ ตอนที่ 7 :ได้พบหน้า ตอนที่ 6: รักษาภาพลักษณ์คนดีมีเกียรติ ตอนที่ 5 :แบกคุณกลับบ้าน ตอนที่ 4 :ที่รัก ผมขอกอดคุณอีกหน่อยได้ไหม ตอนที่ 3: วิ่งต่อไปเจ้าหนุ่ม ตอนที่ 2: ต้องตามไปให้ทัน ตอนที่ 1 : กลับมาเกิดใหม่ เมียไม่อยู่บ้าน

Prev

Manga Info

ตอนที่ 669 รางวัลที่หนึ่งออกแล้ว

สายการบินที่หลินต้ากั๋วนั่งมาลงจอดที่สนามบินชิงโจวในเวลา 11.00 น.

เครื่องบินแล่นลงมาจอดบนรันเวย์ จากนั้นรถมินิบัส 2 คันก็ขับตรงไปยังเครื่องบินผ่านช่องทางพิเศษ

ฉีเย่ผิง จางอี้เต๋อ ถังจิงเทียน และคนอื่นลงจากรถและยืนอยู่ข้างลิฟต์ตรงจุดที่ประตูเครื่องบินกำลังเปิดออก เพื่อรอพวกเขาลงมาจากเครื่อง

เจียงเสี่ยวไป๋เอามือลูบจมูก นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาต้อนรับคนที่สนามบิน

ไม่แม้แต่ชาติที่แล้ว เขาก็ไม่เคยได้รับสิทธิพิเศษแบบนี้เลย

เจียงเสี่ยวไป๋ไปยืนอยู่ข้าง ๆ จางอี้เต๋อแล้วพูดติดตลกขึ้นมาว่า “ถ้าครั้งต่อไปผมลงเครื่อง คุณจะให้คนเอารถมารับผมกลับแบบนี้ไหมนะ ? ”

นายกเทศมนตรีจางยิ้ม “ไม่มีปัญหา โทรหาฉันแล้วบอกเวลาเที่ยวบินของคุณมา ฉันจะได้ส่งคนมารับ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกยินดี เขาแค่พูดเล่น ไม่คาดคิดว่านายกเทศมนตรีจางจะรับปากจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “ผมเข้าใจแล้ว แต่ผมขอใช้เส้นทางที่ปลอดภัยดีกว่า”

นายกเทศมนตรีจางมุ่ยปากและไม่พูดอะไรอีก

ไม่นานหลังจากนั้น ประตูเครื่องบินก็เปิดออก และพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็เดินออกจากประตู ตามมาด้วยร่างของหลินต้ากั๋ว เจิงเหลียงหยู กั๋วเทียนเยว่ กานเหว่ยหง เมิ่งเหว่ย และคนอื่น

หลินต้ากั๋วก้าวลงจากเครื่องบิน ซึ่งทันทีที่เท้าของเขาลงถึงพื้น ฉีเย่ผิงก็ทักทายเขา “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านผู้นำมา ยินดีต้อนรับสู่เมืองชิงโจว ! ”

หลินต้ากั๋วเอื้อมมือไปจับมือกับเขาแล้วพูดด้วยท่าทางใจเย็น “ฉันเดินทางโดยเครื่องบิน ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง พวกคุณต่างหากที่เตรียมการต้อนรับมานานแล้ว”

ฉีเย่ผิงพูดทันทีว่า “ทางเรายินดีครับ ! ”

จางอี้เต๋อและถังจิงเทียนก็ก้าวไปข้างหน้าและทักทายหลินต้ากั๋วเช่นกัน

หลินต้ากั๋วมองไปที่เจียงเสี่ยวไป๋แล้วยิ้ม “นายก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ ! ”

“ลุงรอง ! ” เจียงเสี่ยวไป๋ไม่มีคำพูดอะไรอื่น นอกจากกล่าวทักทาย

หลินต้ากั๋วพยักหน้า “ขอแสดงความยินดีในที่สุดเจียงเจียกรุ๊ปก็ก่อตั้งขึ้นแล้ว ฉันหวังว่าจะได้เห็นการแสดงสุดพิเศษของเจียงเจียกรุ๊ปในวันครบรอบปีหน้าอีกทีนะ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “ผมจะไม่ทำให้ลุงรองต้องผิดหวังครับ”

หลินต้ากั๋วหัวเราะและเดินไปที่รถมินิบัสคันแรก

สนามบินเงียบสงบ ลมหนาวพัดมา แต่พอเข้าไปในรถก็ทำให้อุ่นมากขึ้น

ฉีเย่ผิง จางอี้เต๋อ และคนอื่นทักทายเจิงเหลียงหยู กั๋วเทียนเยว่ และคนอื่น ๆ ก่อนที่จะขึ้นรถมินิบัสไปทีละคน

แน่นอนว่าเจิงเหลียงหยูและคนอื่นก็เข้ามาพูดกับเจียงเสี่ยวไป๋ด้วย ซึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่าการกล่าวแสดงความยินดี

หลังจากรถมาถึงเทศบาลเมืองแล้ว ก็จอดที่หน้าทางเข้าอาคารสำนักงาน

เมื่อเห็นว่าทุกคนลงจากรถมินิบัสแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดกับหลินต้ากั๋วว่า “ลุงรอง ผมมาส่งลุงแค่นี้นะครับ งานเปิดตัวเจียงเจียกรุ๊ปจะจัดขึ้นที่เกสต์เฮาส์ชิงเจียง ผมต้องกลับไปเตรียมตัวก่อน”

หลินต้ากั๋วพยักหน้า “ลำบากนายแล้ว เราเป็นลุงหลานกัน ที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องมาต้อนรับก็ได้”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “การมีมารยาทที่เหมาะสมเป็นเรื่องดี”

หลินต้ากั๋วกล่าวว่า “เอาล่ะ ไปทำธุระของนายก่อนเถอะ ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวลาคนอื่น จากนั้นก็เดินไปรับกุญแจรถ แล้วตรงไปที่เกสต์เฮาส์ชิงเจียงกับเมิ่งเสี่ยวเป่ย

นายกเทศมนตรีจางมองตามรถของเจียงเสี่ยวไป๋ที่ขับออกไปและอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากของเขา เขาคิดอยู่นานก่อนที่จะคิดกลอุบายเช่นนี้ออก เขาต้องการใช้หลินต้ากั๋วหลอกให้เจียงเสี่ยวไป๋มาที่นี่ แต่ใครจะคิดว่าผู้ชายคนนี้จะแอบหนีไปเร็วยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก

“กลับไปเตรียมตัว ! ”

“เชื่อกับผีน่ะสิ ! ”

เรื่องแบบนี้มันควรจะเตรียมกันมานานแล้ว

เขาแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ แต่ลุงรองกลับเชื่อในสิ่งที่หลานเขยบอกจริง ๆ

นายกเทศมนตรีจางส่ายหัว แล้วเดินตามทุกคนไปที่ห้องประชุม

เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋และเมิ่งเสี่ยวเป่ยกลับมาที่เกสต์เฮาส์ชิงเจียง พวกเขาเห็นว่าลานจอดรถเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แม้แต่คนก็ยังเบียดเสียดกัน ไม่ต้องพูดถึงรถจี๊ปที่จะขับเข้าไปจอดเลย

“คนเยอะมาก ! ” เมิ่งเสี่ยวเป่ยเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อเธอเห็นผู้คนมากมายขนาดนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้า

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “หาที่จอดรถก่อนเถอะ ! ”

หลังจากมองไปรอบ ๆ เขาก็ขับรถจี๊ปไปข้างหน้าประมาณ 500 เมตร ก่อนจะเจอที่ว่างให้จอดริมถนน

ในยุคนี้คนที่ขับยานยนต์มีน้อย จึงไม่ค่อยมีใครให้ความสนใจเรื่องที่จอดรถ สามารถจอดได้ทุกที่

เจียงเสี่ยวไป๋ส่ายหัว แล้วเดินกลับพร้อมกับเมิ่งเสี่ยวเป่ย

“ฉันได้ยินมาว่าผลล็อตเตอรี่ออกแล้ว และมีคนถูกรางวัลใหญ่ 3,000 หยวน ! ”

“จริงเหรอ ? พวกเขาได้รับเงินรางวัลหรือเปล่า ? ”

“แน่นอน พวกเขามอบให้ทันที เงินปึกใหญ่จำนวนสามปึกเลยนะ ! ”

“ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้โชคดีคนนั้น ถูกรางวัลที่หนึ่งเหมือนได้ประหยัดเวลาทำงานหนักไปได้เจ็ดหรือแปดปีเลยนะ”

“มันเป็นโชคดีของเขา ฉันไม่อิจฉาพวกเขาหรอก ! ”

“โชคดีจริง แต่ยังไม่สุด เพราะเขาไม่ถูกรางวัลพิเศษ”

“คุณไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม ผู้โชคดีคนนั้นยังเอาเงินทั้งปึกที่ได้ไปซื้อล็อตเตอรี่ลุ้นต่ออีก”

“ให้ตายเถอะ ถ้าเอาเงินทั้งปึกมาซื้อล็อตเตอรี่ ก็ต้องซื้อได้ประมาณ 5,000 ใบเลยไม่ใช่เหรอ ? ”

“เยอะขนาดนั้นเชียว ! ”

“ใช่ ถ้าเขาซื้อล็อตเตอรี่มาตั้ง 5,000 ใบขนาดนั้น ฉันเชื่อว่าเขาต้องได้รางวัลใหญ่เพิ่มอีกแน่”

“งั้นเราจะมัวช้าอยู่ทำไม รีบไปซื้อกันเถอะ ! ”

“ใช่ รีบไปดีกว่า ถ้ามัวช้าอย่างนี้ รางวัลใหญ่อาจจะถูกคนอื่นเอาไปจนหมด”

“ฉันว่าจะซื้อ 4 หยวน หวังว่าจะมีสักใบที่เป็นรางวัลพิเศษ”

“คุณจะซื้อ 4 หยวนงั้นเหรอ ฉันว่าจะซื้อสัก 20 หยวน ! ”

“ไป ไป ไป ! ”

“……”

ระหว่างทาง เจียงเสี่ยวไป๋และเมิ่งเสี่ยวเป่ยได้ยินผู้คนบนท้องถนนพูดคุยกัน

เมิ่งเสี่ยวเป่ยกล่าวว่า “มีคนถูกรางวัลใหญ่ไปแล้วเหรอ เร็วมาก ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “หลังจากประกาศรางวัลใหญ่ออกมาครั้งหนึ่ง ผู้คนก็จะกระตือรือร้นในการซื้อล็อตเตอรี่มากขึ้น”

เมิ่งเสี่ยวเป่ยพยักหน้า “ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคนเหล่านี้จะตื่นตัวและกระตือรือร้นกันขนาดไหนหากมีการประกาศว่ามีคนถูกรางวัลพิเศษ”

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ก็น่าจะเป็นเร็ว ๆ นี้ ! ”

เขาบอกให้หลินเจียจวินเริ่มประกาศรางวัลพิเศษตอนเที่ยง

ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 ผู้คนไม่เคยเล่นล็อตเตอรี่มาก่อน ซึ่งวิธีการเล่นล็อตเตอรี่ของเจียงเสี่ยวไป๋นั้นก็ง่ายมาก บริเวณที่ขายล็อตเตอรี่จะมีโต๊ะ 30 โต๊ะวางกล่องล็อตเตอรี่ไว้บนโต๊ะแต่ละตัว กล่องล็อตเตอรี่แต่ละกล่องจะมีจำนวนล็อตเตอรี่ 10,000 ใบ ผู้ที่ซื้อสลากล็อตเตอรี่สามารถจับสลากได้ 1 ใบต่อครั้ง หากจับได้รางวัลใหญ่ รางวัลนั้นก็จะเป็นของคุณ

แน่นอนว่าในบรรดาล็อตเตอรี่ 10,000 ใบในกล่องล็อตเตอรี่นั้น รางวัลใหญ่จะถูกใส่ลงไปเฉลี่ย ๆ กัน

ซึ่งตอนนี้รางวัลพิเศษและรางวัลที่หนึ่งก็อยู่ในมือของหลินเจียจวิน เขาควบคุมจังหวะการแจกรางวัลใหญ่ เมื่อถึงเวลา เขาจะใส่ล็อตเตอรี่รางวัลพิเศษหรือรางวัลที่หนึ่งลงในกล่องใดกล่องหนึ่ง

แม้แต่เมิ่งเสี่ยวเป่ยและหลินเจียอินก็ไม่รู้เรื่องนี้

มีเพียงเจียงเสี่ยวไป๋และหลินเจียจวินเท่านั้นที่รู้

เทศกาลชิงหมิงคือช่วงเวลาที่ฝนใหญ่ตกกระหน่า ตระกูลขุนนาง ชนชั้นสูงรวมไปถึงเหล่าบัณฑิตและสตรีในตระกูลส่วนใหญ่จะนั่งรถ ม้าไปเช่นไหว้บรรพบุรุษที่นอกเมือง แม้ว่าจะเป็ นการปัดกวาดสุสาน ให้กับคนที่ตายไปแล้ว แต่บนใหน้าของทุกคนกลับไม่มีสีหน้า โศกเศร ้า แต่ละคนแต่งกายงดงามโดดเด่น พกสุราชั้นดีและอาหาร เลิศรสไปด้วย ตลอดทางพูดคุยกันเสียงดังเอะอะ ส าเริงส าราญกัน อย่างยิ่ง เหมือนออกไปเที่ยวเล่นชานเมืองมากกว่ามิน่าเล่าในบันทึก ของปัญญาชนแคว้นอื่นจึงมักจะยกเรื่องนี้มาเหน็บแนมคนของเมือง หลวงแคว้นอวี้เซวียนว่ามีขนบธรรมเนียมให้ความสาคัญกับคนเป็ น เมินเฉยคนตาย ให้ค่าการมีชีวิตอยู่ ดูแคลนความตายมาตั้งนานแล้ว เผยเฉียนจะไปที่ศาลเทพอภิบาลเมืองซึ่งอยู่ห่างจากวังหลวงและ กองโหราศาสตร ์ค่อนข้างไกล นางจึงบอกลากู้ช่านกับกู้หลิงเยี่ยน แล้วแฝงตัวเข้าไปในเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนอย่างลับๆ ก่อนใคร การป้ องกันของแคว้นเล็กๆ แห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็ นวิธีการของบน หรือล่างภูเขา เมื่อมาเจอเข้ากับผู้ฝึกยุทธขอบเขตปลายทางที่มีน้อย จนนับนิ้วได้ก็ไม่ถือว่าเป็ นการป้ องกันที่เข้มงวดอะไร จะบอกว่าแปด ทิศมีแต่รูรั่วก็ไม่เกินจริงแม้แต่น้อย กู้ช่านกลับพากู้หลิงเยี่ยนมาที่ประตูเมือง ยื่นส่งเอกสารผ่านด่าน เลือกที่จะเดินเข้าไปในเมืองหลวงอย่างถูกระเบียบ กู้หลิงเยี่ยนที่สวมหมวกคลุมใบหน้าปิดปากหัวเราะคิก “ให้ข้าไป ที่กองโหราศาสตร ์หลิวเสี้ยนหยางวางใจ เจ้าก็วางใจเหมือนกันหรือ?” กู้ช่านกล่าว “หลิวเสี้ยนหยางย่อมไม่ไว้ใจเจ้า แต่หลิวเสี้ยนหยาง ไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่ควบคุมข้า แล้วค่อยให้ข้าควบคุมเจ้าอีกทีก็ได้ แล้ว” กู้ช่านจะมีอะไรให้ต้องไม่ไว้ใจนาง เขาวางใจอย่างมาก เพราะ หากนางท าพลาดตรงไหนก็แค่คิดบัญชีกันไปตามกฎก็พอ กู้หลิงเยี่ยนยิ้มเอ่ย “เขาเป็ นคนน่าสนใจมากจริงๆ” กู้ช่านกล่าว “ข้าเคยพูดไปแล้วในร ้านเหล้าว่าหลิวเสี้ยนหยาง อาศัยแค่สัญชาตญาณเท่านั้น หากเจ้าคิดว่าประโยคนี้เป็ นการ ประเมินเขาต่าล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นสมองของเจ้าก็มีปัญหาแล้ว" กู้หลิงเยี่ยนเบ้ปาก กู้ช่านเอ่ยเตือน “อีกเดี๋ยวพอเจ้าเข้าไปในกองโหราศาสตร ์แล้วก็ อ าพรางเรือนกายให้ดีรอจังหวะเหมาะๆ ในการลงมือ ตอนที่อยู่ว่างไม่ มีเรื่องอะไรทาก็เดินเล่นไปตามคลังลับหรือไม่ก็หอเก็บตาราของ หน่วยค านวณและหน่วยตรวจสอบให้มากหน่อย นอกจากจะต้องวาด ภาพแผนที่ที่แม่นยาออกมาแล้ว สิ่งปลูกสร ้างน้อยใหญ่และเครื่องมือ เฉพาะทุกชิ้น งานที่เหล่าขุนนางตามกองต่างๆ ง่วนท ากันก็ต้องวาด ลงไปในภาพนี้ด้วย ทางที่ดีที่สุดอย่าให้พลาดรายละเอียดใดๆ ไป เดิน ไปดูไปวาดไป จ าไว้ว่าช่วยคัดลอกต าราลับและเอกสารของราช สานักเก่าบางส่วนมาด้วย หลักๆ แล้วให้เน้นในเรื่องของบันทึก เกี่ยวกับพิธีบวงสรวงเซ่นไหว้ พิธีแต่งงาน งานศพ นิมิตหมายอันดี และหายนะอันเป็ นภัยทั้งหมดในประวัติศาสตร ์ของตระกูลเซวียแห่ง แคว้นอวี่เซวียน รวมไปถึงสมุดเล่มสารองของประวัติในยุคสมัยต่างๆ และประวัติของตาหนักบูรพา ยิ่งมากก็ยิ่งมีประโยชน์ ในอนาคตข้า ต้องได้ใช ้” ทุกวันนี้เฉินผิงอันกาลังแสวงหา “ขอบเขต” อะไร กู้ช่านพอจะ เดาเบาะแสได้คร่าวๆ แล้ว กู้หลิงเยี่ยนถามหยั่งเชิง “เรื่องพวกนี้ล้วนเป็ นเรื่องเล็กน้อย ไม่มี ความยากอะไรเลยเพียงแต่ข้าควรจะตัดสินอย่างไรว่า 'มีเรื่อง” หรือ “ไม่มีเรื่อง” ล่ะ?” กู้ช่านมองผู้ฝึ กตนหญิงที่สวมหมวกคลุมหน้า กู้หลิงเยี่ยนรีบ เปลี่ยนคาพูดใหม่ทันทีว่า “ข้าจะตัดสินใจเอง" คนทั้งสองเดินไปถึงจุดที่ต้องแยกย้ายกัน กู้หลิงเยี่ยนยอบกาย คารวะอย่างแช่มช ้อย “บ่าวขออวยพรล่วงหน้าให้คุณชายราบรื่น ตลอดเส้นทาง” กู้ช่านกล่าว “การช่วยเหลือห้ามช่วยให้เสียเรื่อง” กู้หลิงเยี่ยนยิ้มหวาน “บ่าวจาไว้แล้ว” คงเป็ นเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉินผิงอัน เขาถึงได้ยินดีจะพูด เตือนมากหน่อย กู้ช่านกล่าว “เจ้าก็ไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป ในไหเลี้ยง ตะพาบเอาไว้ ต่อให้จะตัวใหญ่แค่ไหนก็มีขีดจ ากัด" กู้หลิงเยี่ยนปิดปากหัวเราะคิกคัก ก็จริงนะ เมืองหลวงแคว้นเล็ก แห่งนี้ก็คือน้าตื้นตะพาบเยอะตามแบบฉบับ นางเดินมาถึงตรอกห่างไกลแห่งหนึ่งก็ร่ายวิชาคาถา อาพราง ร่องรอย เดินอาดๆ เข้าไปในกองโหราศาสตร ์ตราผนึกขุนเขาสายน้า บางอย่างสาหรับนางแล้วประหนึ่งด่านดินทรายที่พวกเด็กๆ ก่อเล่น กัน ขณะเดียวกันนางก็ปล่อยจิตหยินออกจากช่องโพรง จากนั้นใช ้ จิตหยางกายนอกกายเลือกหอสูงแห่งหนึ่ง ปล่อยให้จิตหยินรับหน้าที่ คัดลอกภาพแผนที่ของกองโหราศาสตร ์อย่างละเอียดแม่นย า แล้วให้ จิตหยางไป 'คัดลอก ส าเนาของเอกสารและตาราตามสถานที่ต่างๆ ส่วนร่างจริงของนางเดินอยู่ในกองโหราศาสตร ์ ชมทัศนียภาพไป เรื่อยเปื่อย ตลอดทางก็ได้เจอกับขุนนางของกองโหราศาสตร ์ที่ ได้รับสืบ ทอดบรรดาศักดิ์รุ่นต่อรุ่น บุตรสืบทอดกิจการต่อจากบิดา” อยู่หลาย กลุ่ม กู้หลิงเยี่ยนเกิดใจนึกสนุกจึงหยิบเอายันต์สืบทอดของทาง ตระกูล” ที่หายากหลายแผ่นออกมาจากชายแขนเสื้อ นางดีดนิ้วหนึ่ง ทียันต์ก็กลายเป็ นภาพมายาจับต้องไม่ได้ พากันไปแปะอยู่บน หน้าผากของหลิงไถหลาง ขุนนางร ้องประกาศ เมื่อเป็ นเช่นนี้ สิ่งที่ พวกเขาเห็นอยู่ในสายตา ไม่ว่าจะเป็ นคน สิ่งของ สิ่งปลูกสร ้างหรือ ทิวทัศน์ก็ล้วนถูกรับเข้ามาสู่คลองจักษุของกู้หลิงเยี่ยนทั้งหมด และนี่ก็เป็ นครั้งแรกที่นางได้มาเยือนที่ว่าการที่ “ไม่ได้รับความ นิยม” อย่างกองโหราศาสตร ์ ทางฝั่งของใต้หล้าเปลี่ยวร ้างไม่เคย สนใจในเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อปรากฏอยู่ในสายตาของนางจึงกลายเป็ นว่า มีแต่เรื่องแปลกใหม่เต็มไปหมด นางเดินเล่นไปทั่วรอบหนึ่งแล้วถึงได้รู ้ ว่าขุนนางผู้ตรวจสอบของสถานที่แห่งนี้แบ่งออกเป็ นสองประเภท ประเภทแรกคือขุนนางฝ่ ายใน ถือเป็ นชามข้าวเหล็ก และยังมีอีก ประเภทหนึ่งที่เป็ นคนมีฝีมือซึ่งทางราชสานักเรียกใช ้ตัวชั่วคราว เป็ น การทางานระยะสั้น ฝ่ ายแรกไม่มีคากล่าวที่ว่าลาออกจากการเป็ นขุน นางกลับบ้านเกิดเพราะความแก่ชรา ขอแค่มีบรรพบุรุษเป็ นขุนนางผู้ ตรวจสอบ รุ่นบิดาก็ต้องเป็ นตามกัน รุ่นลูกรุ่นหลานก็เช่นเดียวกัน ทุกรุ่นทุกสมัยล้วนวนเวียนอยู่ในทีว่าการน้าใสแห่งนี้ มิอาจโยกย้าย ไปรับตาแหน่งอื่น เกิดมาเป็ นคนของกองโหราศาสตร ์ตายไปก็ต้อง เป็ นผีของกองโหราศาสตร ์ ทุ่มเทท างานจนกว่าชีวิตจะหาไม่อย่าง แท้จริง หลิงไถหลางอายุน้อยคนหนึ่งกลับไปถึงที่ทางานของตัวเอง ห้อง มอชอยากแค้น แสงสว่างน้อยนิด เขาคลี่กางกระดาษและหยิบพู่กัน ขึ้นมา ก่อนจะเริ่มคานวณด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ บทความที่อยู่ใน เอกสารนั้นทาเอากู้หลิงเยี่ยนที่ “มองดูอยู่” รู ้สึกหัวโต ศาสตร ์การหา พื้นที่เพื่อเติมเต็มช่องว่าง ศาสตร ์การคานวณวงกลมอะไร พวกเจ้า ต้องทาเรื่องพวกนี้ทุกวันเลยหรือ? มิน่าเล่าเส้นผมใต้หมวกขุนนางถึง ได้น้อยนิดเช่นนั้น กู้หลิงเยี่ยนเหลือบมองไปยังถนนอูชาของอาเภอหย่งเจีย นาง สัมผัสไม่ได้ถึงความผิดปกติใดๆ น่าเสียดายที่ในใบรายการของปีนั้น มีเพียงผู้ฝึ กกระบี่หลิวไฉ เท่านั้นที่ระบุวิชาอภินิหารแห่งชะตาชีวิตสองเล่มไว้อย่างชัดเจน ในห้องของที่ว่าการ หัวหน้าผู้ตรวจการหลัวย่งชิงกับอูเจียน หลี่ ฝูจิ้งสองคนที่เป็ นรองหัวหน้า ขุนนางหลักสามคนนี้รวมตัวกันเพื่อ พูดคุยเรื่องหนึ่ง งานใหญ่อันดับหนึ่งตลอดหลายปี มานี้ของกอง โหราศาสตร ์ก็คือได้รับพระราชโองการให้ออกตรวจตราหาท าเลที เหมาะแก่การสร ้างสุสานหลวง หัวหน้าหลัวมักจะต้องจับมือกับขุน นางของฝ่ ายซือหลีเจียนกรมพิธีการและวัดไท่ฉาง พากันไปตามหา พื้นที่มงคลให้กับโอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันบ่อยๆ สุสานในภูเขาคือ เรื่องที่สาคัญ จาเป็ นต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ให้ความสาคัญกับ รูปร่างของภูเขาภายนอก ตรวจสอบเส้นสายพลังงานของดินภายใน ตามหาสถานที่ที่มีทั้งภูเขาสายน้าและกลิ่นอายของราชา มิอาจมี ข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อย นี่เป็ นเรื่องที่ใหญ่และสาคัญมากทางฝั่ง ของกงองโหราศาสตร ์ต้องเลือกสรรถ้อยคาที่ใช ้ในฎีกาที่ถวาย รายงานอย่างระมัดระวัง ทั้งต้องแนบภาพประกอบเข้าไปด้วย ฮ่องเต้ เองก็ตอบฎีกากลับมาเกือบสิบครั้งแล้ว ในหมู่ชาวบ้าน ตอนที่มีชีวิตอยู่พวกคนแก่ก็มักจะเริ่มเตรียมโลง ศพไว้ให้กับตัวเองแล้วตระกูลจักรพรรดิเอง ยามที่ฮ่องเต้เพิ่งขึ้น ครองราชย์ก็มักจะเริ่มเลือกสุสานที่ฮวงจุ้ยดีเยี่ยมไว้ให้ตัวเองเช่นกัน ขุนนางผู้ตรวจสอบทั้งสามท่านมองถาดทรายสองถาดที่อยู่ใน ห้อง กรมพิธีการและกองโหราศาสตร ์ต่างก็เลือกที่ตั้งสุสานหลวงกัน ได้คนละที่ แต่ละที่มีข้อดีต่างกันไป รองหัวหน้าอูถามว่า “บัณฑิตเฒ่าหลิวยังคงยืนกรานในค าพูด ของเขาอยู่หรือ?” ก่อนหน้านี้ไม่นานเขากับเหอเจาหัวหน้าสานักไท่ฉางซื่อไปนา ป้ ายวิญญาณของชินอ๋องผู้ก่อตั้งแคว้นทั้งสามพระองค์ไปไว้ในศาล ใหม่แต่ละแห่ง ทางราชส านักมีการก าหนดกฎระเบียบในการเซ่นไหว้ บวงสรวงขึ้นมาใหม่ เลื่อนระดับขึ้นเป็ นพิธีที่มีการเซ่นไหว้ด้วย เนื้อสัตว์ เพียงแต่ว่าภาชนะที่ใช ้กับเทวรูปซึ่งตั้งบูชาอยู่ในศาลยังคง เป็ นเครื่องเงินเหมือนเดิมจากนั้นก็มีการคัดเลือกขุนนางหลักในการ ทาพิธีเซ่นไหว้บวงสรวงขั้นแปดชั้นโทซึ่งจะต้อง“อยู่เฝ้ าศาล ตลอดไป” มาอีกสามคน อย่าเห็นว่ากองโหราศาสตร ์คือที่ว่าการเก้าอี้เย็นน้าใสจืดชืด เรื่องที่ขุนนางผู้ตรวจสอบต้องทากลับไม่ใช่เรื่องเล็กเลยจริงๆ รองหัวหน้าหลี่พยักหน้า “รองหัวหน้าหงแห่งส านักไท่ฉางซือเห็น ด้วยกับค ากล่าวของบัณฑิตหลิว ก่อนหน้านี้ข้ากับหัวหน้าหลัวไปใน วังกันมารอบหนึ่ง โต้เถียงกับพวกเขาไปเล็กน้อย มองออกว่าฮ่องเต้ เองก็ค่อนข้างร าคาญพระทัย หากยังถ่วงเวลาอีกต่อไป คาดว่าต้อง โดนโบยคนละห้าสิบไม้แล้ว" รองหัวหน้าอูยิ้มเอ่ย “ก็หลวงจีนจากต่างถิ่นอ่านคัมภีร ์เพราะกว่า นี่นะ พวกเจ้าควรเชื่อข้า ให้กองชานหลวนของภูเขาลู่เจี่ยวช่วยพูด ทวงความเป็ นธรรมให้กับกองโหราศาสตร ์ของพวกเราสักสองสาม ประโยค เรื่องนี้ก็จะได้ข้อสรุปที่แน่นอนแล้ว” หัวหน้าหลัวย่งชิงถอนหายใจ “เจ้าไม่รู ้อะไร ระหว่างที่เจ้าออกไป จากเมืองหลวง ภูเขาลู่เจียววุ่นวายมาก ไหนเลยจะมีเวลามาสนใจ พวกเราอีก” รอแค่ให้ฮ่องเต้เลือกสถานที่ได้ในท้ายที่สุด กองโหราศาสตร ์และ กรมพิธีการก็จะสามารถเลือกวันฤกษ์งามยามดีบอกกล่าวบรรพบุรุษ กรมโยธาด าเนินงาน ท าตามระเบียบพิธีการที่มีกาหนดไว้แต่เดิม สร ้างตาหนักบูชาขึ้นมาก่อน เตรียมรับไม้จื่อกง (ไม้ที่ฮองเต้ฮองเฮา หรือขุนนางคนส าคัญใช ้ท าโลงศพ) จากนั้นทางราชสานักจะส่งตัว นายกองทหารม้าคุ้มกันให้แยกย้ายกันน าพระราชโองการไปแจ้ง เตือนและทาพิธีเช่นไหว้แก่เทพภูเขา ณ สถานที่ที่ถูกเลือกเป็ นที่ สร ้างสุสาน เจ้ากรมโยธาท าพิธีเซ่นไหว้แก่เทพแห่งผืนดินและเทพ แห่งการก่อสร ้าง สุดท้ายก็น่าจะเป็ นรองเจ้ากรมโยธาท่านหนึ่งที่มา ตรวจสอบดูแลการด าเนินการอย่างละเอียด เรียกได้ว่ามีภาระงานยิบย่อยวุ่นวายอย่างมาก รองหัวหน้าอูกาลังจะถามว่าภูเขาลู่เจี่ยววุ่นวายอย่างไร ทว่าเวลา นี้เองกลับมีเสียงหัวเราะคิกคักของสตรีคนหนึ่งดังมาจากหน้าประตู “ที่ตั้งสุสานจักรพรรดิที่กองโหราศาสตร ์ของพวกเจ้าเลือกอย่างตั้งใจ นี้ เส้นพลังมังกรที่พาดผ่านจะโดดเดี่ยวเกินไปหน่อยหรือไม่? พวกเจ้าไม่ต้องเชิญยอดฝีมือในท้องถิ่นที่รู ้เรื่องฮวงจุ้ยดีๆ สักสอง สามคนให้เข้าเมืองมาตรวจสอบช้า ช่วยพวกเจ้าวางแผนจริงๆ หรือ?” ขุนนางฝ่ ายนอกที่ถูกเรียกตัวมาใช ้งานชั่วคราวอยู่ในกอง โหราศาสตร ์พวกนี้ ส่วนใหญ่แล้วตาแหน่งขุนนางมักจะต่ามาก ส่วนมากก็จะเป็ นขุนนางผู้ควบคุมนาฬิกาน้า ตี้ซือผู้ดูแลด้านชัยภูมิ ซึ่งเป็ นตาแหน่งขั้นเก้าหรือไม่ก็ขั้นเก้าชั้นโทซึ่งระดับต่าที่สุดแล้ว รอ กระทั่งงานบางโครงการเสร็จสิ้นก็จะปลดจากตาแหน่งขุนนาง ชั่วคราวนี้ทันที ราชสานักจะมอบเงินเดือนให้ส่วนหนึ่ง รวมถึงมอบ ข้าวของเครื่องใช ้ในห้องหนังสือจากสานักการผลิตให้พอเป็ นพิธี ทว่าต่อให้เป็ นเช่นนี้ฮ่องเต้ก็ยังต้องอ่านรายชื่อทั้งหมดด้วยตัวเอง หากระหว่างที่ขุนนางฝ่ ายนอกรับตาแหน่งแล้วไม่ผ่านการตรวจสอบ ของกรมขุนนางก็จะต้องถูกขับไล่ให้ออกจากกองโหราศาสตร์ไป อีก ทั้งต่อให้ถูกปลดไปเป็ นชาวบ้านธรรมดา กลับมาถึงในพื้นที่ก็ยังมิ อาจพูดเรื่องวงในของกองโหราศาสตร ์ได้แม้แต่ครึ่งคา หากถูกจับได้ ก็จะมีจุดจบเป็ นการถูกสวมตรวนเนรเทศออกไปไกลพันลี้ เรื่องลับ ประเภทนี้อย่าว่าแต่ประวัติศาสตร ์จากฝ่ ายทางการและเอกสารลับ ของฝ่ ายในเลย แม้กระทั่งจารึกท้องถิ่นและทาเนียบประจาตระกูลก็ไม่ อาจบันทึกไว้เป็ นลายลักษณ์อักษรได้ เว้นเสียจากว่ามีการเปลี่ยน ชะตาแคว้น ลูกหลานยุคหลังอยากจะสร ้างชื่อเสียงให้กับบรรพบุรุษ ถึงจะกล้าเขียนลงไปในท าเนียบตระกูลของตัวเอง รองหัวหน้าอูตวาดสีหน้าดุดัน “ใคร?!” กองโหราศาสตร ์คือพื้นที่ต้องห้ามของแคว้น ผู้ฝึ กลมปราณที่ กล้าบุกเข้ามาที่นี่โดยพลการต้องแบกรับผลลัพธ ์ที่ตามมาเอาเอง ขุน นางที่เข้าเวรก็ต้องพลอยรับเคราะห์ไปด้วยอีกทั้งยังไม่ใช่โทษทัณฑ์ เบาๆ มีคนหนึ่งก็นับคนหนึ่ง ไม่ว่าใครก็อย่าคิดจะหนี อีกทั้งต่างก็ ไม่ใช่เรื่องที่ว่าจะถูกกรมขุนนางประเมินผลต่าหรือทางราชสานักจะ ออกคาสั่งตักเตือนอะไรแล้ว ตรงหน้าประตูมีริ้วน้ากระเพื่อมแผ่ ก่อนที่เรือนกายของสตรีผู้ หนึ่งจะเผยออกมา นางสวมหมวกคลุมศีรษะ เรือนกายอ้อนแอ้น ประหนึ่งสาวงามที่เดินออกมาจากในภาพวาด นางยื่นนิ้วหนึ่งมาวาง ไว้บนริมฝีปากบอกเป็ นนัยแก่พวกเขาว่าให้เงียบเสียง ส่วนตัวนาง เดินเข้าไปใกล้ถาดทราย คีบไม้ไผ่เหลืองที่เอาไว้ชี้ภาพขึ้นมาแล้ว เคาะไปตามเทือกเขาสายน้าเส้นพลังมังกรที่อยู่บนถาด แล้วก็นางเริ่ม พูดจาเหลวไหลด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ข้าท างานอยู่ในกองระเบียบพิธี การของภูเขาหลวนซาน เคยมีโอกาสได้พบหน้าบรรพบุรุษหลายคน ที่ตายไปแล้วของกองโหราศาสตร ์พวกเจ้า ในอดีตเคยพูดคุยกันเรื่อง ชัยภูมิ ศาสตร์การค านวณไม่ถือว่าใครสอนความรู้ให้ใคร น่าจะบอก ว่าต่างคนต่างได้ประโยชน์เสียมากกว่า ครั้งนี้บังเอิญผ่านทางมา มา ยืมหนังสือสองสามเล่ม เพียงแต่เห็นว่าพวกเจ้าก าลังกลัดกลุ้มกับ เรื่องนี้ก็เลยอยากจะช่วยออกความคิดให้กับพวกเจ้า วางใจเถอะ คน กันเองทั้งนั้น หาไม่แล้วข้าจะต้องเปิ ดเผยตัวตนหาเรื่องใส่ตัวไป ท าไม” นางอยู่ว่างไม่มีอะไรทาจนต้องหาเรื่องทาเท่านั้นจริงๆ ขุนนางผู้ดูแลทั้งสามคนต่างก็กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย แต่พวกเขาอาศัย การพูดคุยกันผ่านเสียงในใจไปรอบหนึ่งก็ตัดสินใจกันว่าจะนิ่งเฉยรอ ดูสถานการณ์ไปก่อน ไม่สะดวกจะนุ่มบ่ามลงมือ ตาราและเครื่องมือที่เก็บไว้ในกองโหราศาสตร ์แม้จะสาคัญมาก ก็จริง แต่กลับไม่ได้มีมูลค่าตามความหมายของโลกมนุษย์โดยทั่วไป แล้วไม่มีผู้ฝึกลมปราณคนใดที่มาที่นี่เพื่อแสวงหาทรัพย์สินเงินทอง เพราะความอันตรายไม่ได้เท่าเทียมกับผลประโยชน์ที่จะได้รับ วังหลวง ในห้องแห่งหนึ่งที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก สามีภรรยาวัย กลางคนคู่หนึ่งนั่งกันอยู่บนขอบเตียงเตา สตรีกลัวหนาว ในมือจึงถือ ตะกร ้าใส่ถ่านที่ประณีติงดงามเอาไว้ และยังมีผู้เฒ่าร่างเล็กเตี้ยคนหนึ่งที่ได้รับอนุญาตให้นั่งลงบน เก้าอี้ ข้างเท้าของเขาก็มีกระถางไฟ ผู้เฒ่าพูดคุยกับบุรุษด้วยท่าทาง สบายๆ กาลังคุยกันถึงเรื่องที่ว่าทาไมหงจงอวี้ถึงได้เปลี่ยนจากสถานะขุน นางผู้พิพากษาฝ่ ายบุ๋นของศาลเทพอภิบาลเมืองในเมืองหลวงบ้าน ตัวเอง เลื่อนขั้นไปเป็ นนายท่านเทพอภิบาลเมืองแห่งหลิงโจวของราช สานักต้าหลีซึ่งเป็ นแคว้นเหนือหัวได้ เพียงแต่ว่าพวกเขาคุยกันไปคุย กันมาก็ยังไม่ได้คาตอบที่ชัดเจนอยู่ดี ไม่ว่าจะอย่างไร ขุนนางผู้พิพากษาหงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ใน วงการขุนนาง สกุลเซวียของแคว้นอวี้เซวียนก็ถือว่ามีเกียรติตามไป ด้วย ส่วนวันหน้าเทพอภิบาลเมืองหงจะช่วยเหลือแคว้นอวี้เซวียน หรือไม่ก็ไม่ต้องไปคิดแล้ว ศาลเทพอภิบาลเมืองแต่ละระดับกับวงการ ขุนนางภูเขาสายน้าทั่วไปยังมีความแตกต่างกันอยู่มาก จากนั้นก็ได้รับจดหมายลับที่ส่งมาจากจวนสกุลหม่าอาเภอหย่ง เจีย นี่ทาให้เซวียผังผู้เป็ นฮ่องเต้มีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่มีข้อห้ามเรื่อง ที่ว่าวังหลวงไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับการปกครองอะไร เขาส่งจดหมายลับ ให้ฮองเฮาอ่านโดยตรง ฮองเฮาอ่านแล้วก็ส่งต่อให้ผู้เฒ่า หวงเลี่ย ราชครูสามรัชสมัยของแคว้นอวี้เซวียน ส่วนลึกในใจของฮองเฮาเคียดแค้นฉินเจิงมาก แม้จะบอกว่า หลายครั้งที่ได้พบเจอกันภายนอกก็ถือว่ากลมเกลียวกันดี แต่แท้จริง แล้วนางดูแคลนสตรีที่เป็ นประมุขหญิงสกุลหม่าผู้นี้ที่สุด หญิงคนหนึ่ง ที่เป็ นชาวบ้านธรรมดา ไก่พื้นบ้านบินขึ้นไปบนกิ่งไม้ได้ก็จะไม่ใช่ไก่ พื้นบ้านแล้วหรือ? ผู้เฒ่าอ่านจดหมายลับแล้วก็ยู่หน้า เอ่ยเสียงเบาว่า “หายนะที่มา เยือนโดยไม่คาดฝันจริงๆ" สกุลหม่าของเจ้าดวงชวยยิ่งนัก ไฉนจึงไปมีเรื่องกับคนผู้นี้ได้? แจกันสมบัติทวีปมียอดฝีมืออยู่มากมาย เปลี่ยนเป็ นคนอื่นไม่ได้หรือ? ดันจะต้องมาผูกปมแค้นกับคนผู้นี้? ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเซียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเขียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว แน่นอนว่าแจกันสมบัติทวีปในทุกวันนี้ยิ่งทาให้คนไม่เข้าใจมาก ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่คนของแจกันสมบัติทวีปเองที่ไม่เข้าใจ เกรงว่าอีก แปดทวีปที่เหลือของไพศาลก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทาไมจู่ๆ ถึงมีห้าขอบเขตบนโผล่มามากมายขนาดนี้ ตอนที่ 670 นี่ไม่ต่างจากเป็นการตบหน้าตัวเองเลย ตอนที่ 668 ไปต้อนรับที่สนามบิน ตอนที่ 667 สองเป้าหมายเล็ก ๆ ตอนที่ 666 จัดการวิทยาลัยบริหารธุรกิจ ตอนที่ 665 บอร์ดบริหาร ตอนที่ 664 ฟังคำพูดของหลินเจียอินพลันนึกย้อนถึงวันเก่า ตอนที่ 663 ห้องประชุมเล็ก ตอนที่ 662 ภรรยาต้องการให้ฉันติดเข็มกลัดให้กับเธอ ตอนที่ 661 คนเรามักจินตนาการถึงสิ่งสวยงาม ตอนที่ 660 บ้านกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ตอนที่ 659 ปรับแผน ตอนที่ 658 ฉันมีภารกิจมาให้ทำ ตอนที่ 657 ยอมพวกคุณเลย ตอนที่ 656 คำที่คุ้นเคย ตอนที่ 655 โทรมาถึงโรงงานฟิล์มพลาสติก ตอนที่ 654 แจ้งจัดการประชุม ตอนที่ 653 อย่างที่คิดไว้ คนมีไอเดียมักทำเงินได้เสมอ ตอนที่ 652 รู้สึกโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก ตอนที่ 651 เปลี่ยนความคิด ตอนที่ 650 กิจกรรมของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 649 ผมต้องการผู้ประสานงาน ตอนที่ 648 ฉันควรทำให้ฟันเขาร่วงกี่ซี่ดี ตอนที่ 647 ถ้าคิดแบบนั้นก็มาได้ ตอนที่ 646 ความกดดันอันยิ่งใหญ่ ตอนที่ 645 เฉินเจียรายงานข่าว ตอนที่ 644 สองคนนี้ไม่เหมือนเด็ก ตอนที่ 643 ในใจของเฝิงเยี่ยนหงเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมปะทุ ตอนที่ 642 พ่อของผมชื่อหวังผิง ตอนที่ 641 นี่คือสิ่งที่เราหมายถึงเหรอ ? ตอนที่ 640 มู่เสี่ยวชิงมีเรื่องในใจ ตอนที่ 639 สุนัขที่ไม่เคี้ยวกระดูก ตอนที่ 638 นี่มันปล้นกันชัด ๆ ตอนที่ 637 ฉันชอบคุณ ไม่ได้ชอบเขา ตอนที่ 636 การจัดซื้อแบบรวมศูนย์ ตอนที่ 635 คนอื่นอาจจะคิดว่าคุณมีสิทธิเหนือคนอื่น ตอนที่ 634 ไปดูว่ามีอะไรเซอร์ไพรส์หรือไม่ ตอนที่ 633 น่าทึ่งมาก ตอนที่ 632 ผมไม่ได้พูดเหรอ มาใช้โอกาสนี้กันเถอะ ตอนที่ 631 วางแผนจะเพิ่มโครงการเล็ก ๆ ตอนที่ 630 : คราวนี้คุณไปกับผมแค่สองคน ตอนที่ 629 : ผลิตเพิ่มอีกหลายสิบอัน ตอนที่ 628 : เป็นเรื่องยากสำหรับนาย เป็นเรื่องง่ายสำหรับฉัน ตอนที่ 627 : ไปคุยอวดทั่วหมู่บ้าน ตอนที่ 626 : สุนัขตัวโต ตอนที่ 625 : สถานที่ที่แนะนำนั้นยากลำบาก ตอนที่ 624 : อ๊ะ โอ๊ย เจ็บแต่มีความสุข ตอนที่ 623 : ในเมื่อมาแล้ว งั้นก็มาลองดูกัน ตอนที่ 622 : หนูน้อยเป็นนายหน้าซื้อขาย ตอนที่ 621: ถึงคลับเฮาส์ดื่มชาสปาเท้าแล้ว ตอนที่ 620 : ความสุขของหวังผิง ตอนที่ 619 : เซอร์ไพรส์ยิ่งกว่า ตอนที่ 618: ฝาแฝด ตอนที่ 617: ผลอัลตราซาวด์ของหลินเจียอิน ตอนที่ 616 : ยืมเครื่องอัลตราซาวด์จากโรงพยาบาล ตอนที่ 615 : นั่งเครื่องบินมา ตอนที่ 614 : ข่าวที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 613 : ข่าวดี ตอนที่ 612 : เย่กวงโต้วกังวลมาก ตอนที่ 611 : ความเจ้าเล่ห์ของหนูน้อย ตอนที่ 610 : มากกว่าที่คาดไว้ ตอนที่ 609 : ไปที่บ้านของหลี่เกินอีกครั้ง ตอนที่ 608 : มอบของขวัญ ตอนที่ 607 : เปลี่ยนทัศนคติ ตอนที่ 606 : คำที่จะเป็นประโยชน์ไปตลอดชีวิต ตอนที่ 605: หากอยากขาย ต้องเรียนรู้ที่จะเล่าเรื่อง ตอนที่ 604 : สร้างความสัมพันธ์ ตอนที่ 603 : ประเมินผลลัพธ์ ตอนที่ 602 : โต๊ะหลุมไฟสร้างเสร็จแล้ว ตอนที่ 601: แผนสำรองสามแผน ตอนที่ 600 : สอบถามเกี่ยวกับร้านค้า ตอนที่ 599 : โทรไปบอกให้เตรียมการ ตอนที่ 598 : หวังเอ้อฉุยเป็นคนมีพรสวรรค์ ตอนที่ 597 : วิธีบริหารคน ตอนที่ 596 : ปรับปรุงแกนเตาหลอม ตอนที่ 595 : เจียงเสี่ยวไป๋แจกเงิน ตอนที่ 594 : เป็นรุ่นพี่ ตอนที่ 593 : เหล้าเวินโหรวเซียง ตอนที่ 592 : คืนนี้ไปที่บ้านของหยินซื่อ ตอนที่ 591 : มอบของขวัญตอบแทน ตอนที่ 590 : อย่าฆ่ามันเลย ตอนที่ 589 : ผลที่ตามมาจากการพูดผิด ตอนที่ 588 : นึกว่าจะเลี่ยงได้ ตอนที่ 587 : เจ้าหมาระวังตัวอยู่เสมอ ตอนที่ 586 : ตามไปด้วย ตอนที่ 585 : มาถึงบ้านของหลี่เกิน ตอนที่ 584 : ฉันก็เป็นเจ้าของเหมืองเช่นกัน ตอนที่ 583 : เรื่องอื่น ตอนที่ 582 : เจียงเสี่ยวไป๋มืออ่อนแล้ว ตอนที่ 581 : เกือบหมดแล้ว ตอนที่ 580 : เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย ตอนที่ 579 : มาหาหลี่เกินและภรรยา ตอนที่ 578 : โดนขอไปอีกอันแล้ว ตอนที่ 577 : หลัวฉางเซิงขอ ตอนที่ 576 : รับสมัครคนงานง่าย ๆ ตอนที่ 575 : ยังไปตรวจไม่ได้ ตอนที่ 574 : บอกความคิด ตอนที่ 573 : ไม่สามารถปฏิเสธน้ำใจได้ ตอนที่ 572 : ทุกคนไปช่วย ตอนที่ 571 : จำความดีของพวกเขา ตอนที่ 570 : ลุงชอบมันมาก ตอนที่ 569 : ขึ้นเขาไปเจอพรานจาง ตอนที่ 568 : ไปแบบไม่บอกกล่าว ตอนที่ 567 : คำขอของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 566 : เผชิญกับปัญหา ตอนที่ 565 : ได้, ตามสบายเลย ! ตอนที่ 564 : ในที่สุดก็ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของไฟแช็ก ตอนที่ 563 : ไม่ทันได้สังเกต ตอนที่ 562 : ตะลึงกับราคาเหล้า ตอนที่ 561 : ป่าป๊า ขอห้องทองซ่อนสาวงาม ตอนที่ 560 : เพื่อความสง่างามและความสุภาพ ตอนที่ 559 : ช่างมีความแตกต่างกัน ตอนที่ 558 : ช่วยคิดก่อนโกหกได้ไหม? ตอนที่ 557 : หลินต้าเหว่ยตกตะลึง ตอนที่ 556 : ชิงโจวคือบ้านของผม ตอนที่ 555 : ลองกินผักดอง ตอนที่ 554 : ไปโรงงานผักดอง ตอนที่ 553 : ช่างไม้ถานที่งานยุ่งมาก ตอนที่ 552 : ความเชื่อมั่นของชาวเจียงวาน ตอนที่ 551 : เหลียงซิ่วหยูไม่พอใจแล้ว ตอนที่ 550 : เยี่ยมชมโรงเรือนปลูกผัก ตอนที่ 549 : คณะดูงานมาเจียงวานครั้งแรก ตอนที่ 548 : ครอบครัวของพ่อตามาถึงแล้ว ตอนที่ 547 : คำขอของฉงไห่เยี่ยน ตอนที่ 546 : ลูกสาวพูดได้ตรงจุด ตอนที่ 545 : ไม่มากเท่ากับสองครั้งก่อนหน้านี้ ตอนที่ 544 : เร่งโครงการในถู่เฉิง ตอนที่ 543 : เด็ก ๆ ชอบกินล่าเถียวมาก ตอนที่ 542 : ฝากฝังก่อนเดินทางกลับชิงโจว ตอนที่ 541 : จะไม่ทรยศหนูใช่ไหม ? ตอนที่ 540 : สถานที่ดี ๆ ที่หลินเจียจวินแนะนำ ตอนที่ 539 : เงินรางวัลควรให้ทันที อย่ารอเวลา ตอนที่ 538 : ทิ้งของดีไว้จริงด้วย ตอนที่ 537 : ไปส่งลุงโฮ่ว ตอนที่ 536 : มาหาถึงโรงอาหาร ตอนที่ 535 : ขอให้โชคดีในวันเปิดร้าน ตอนที่ 534 : ให้พนักงานเห็นความหวัง ตอนที่ 533 : แบบนี้ไม่เรียกลำบากใจ แล้วจะให้เรียกอะไร ตอนที่ 532 : ในเมื่อเป็นครอบครัวเดียวกัน ตอนที่ 531 : ฉันรู้วิธีการทำห้องทองซ่อนสาวงามแล้ว ตอนที่ 530 : ช้อปคอลเลคชั่นฤดูหนาวแบบจัดเต็ม ตอนที่ 529 : โชคชะตา ตอนที่ 528 : ชีวิตก็เหมือนชา ตอนที่ 527 : คุยต่ออีกสักพัก ตอนที่ 526 : โอกาสของติงจวิ้นเจี๋ย ตอนที่ 525 : เด็กคนนั้นมีอนาคต ตอนที่ 524 : ห้องทองซ่อนสาวงาม ตอนที่ 523 : หนูน้อยช่างรู้ ตอนที่ 522 : เพื่อนเก่ามาแล้ว ตอนที่ 521 : ไม่เจ้าเล่ห์ขี้โกง ไม่ใช่นักธุรกิจ ตอนที่ 520 : บทเรียนจากประสบการณ์ ตอนที่ 519 : มาตรวจสอบไซต์งานก่อสร้าง ตอนที่ 518 : ถามไถ่สถานการณ์ ตอนที่ 517 : มีราคาที่ต้องจ่ายแน่นอน ตอนที่ 516 : แนะนำให้รู้จักกับคนมีอำนาจ ตอนที่ 515 : ช่วยรับสมัครคน ตอนที่ 514 : นั่งชงชาและพูดคุย ตอนที่ 513 : สอนหลินเจียจวินถึงวิธีการหาเงิน ตอนที่ 512 : มีบ้านในเจียงเฉิงแล้ว ตอนที่ 511: ปฏิบัติต่างกันเกินไปแล้ว ตอนที่ 510 : เลือกของขวัญ ตอนที่ 509 : ถามงานอดิเรก ตอนที่ 508 : ความประหลาดใจที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 507 : พบกับหลินเจียจวินอีกครั้ง ตอนที่ 506 : เห็นพร้องต้องกัน ตอนที่ 505 : ไม่จำเป็นต้องหารือต่อ ตอนที่ 504 : คุยธุรกิจ ตอนที่ 503 : มันน่าลำบากใจ ตอนที่ 502 : ไปเจี้ยนหยาง ตอนที่ 501 : สร้างแรงกระตุ้น ตอนที่ 500 : อยู่เป็นหนูทดลอง ตอนที่ 499 : ทดสอบทักษะเล็กน้อย ตอนที่ 498 : มีวิสัยทัศน์ที่ยิ่งใหญ่เป็นเรื่องปกติของเถ้าแก่ ตอนที่ 497: ปัญหาความแตกต่างด้านมุมมอง ตอนที่ 496 : แตกต่างทางความคิด ตอนที่ 495 : โดนภรรยาสอบสวน ตอนที่ 494 : นายต้องช่วยฉันในเรื่องนี้ ตอนที่ 492 : ขุนพลอีกคนเข้าร่วม ตอนที่ 492 : ขุนพลอีกคนเข้าร่วม ตอนที่ 491 : เกิดไอเดียวผลิตภัณฑ์ใหม่ ตอนที่ 490 : ตกลงตั้งโรงงานเกาลัดคั่ว ตอนที่ 489 : คำขอของลูกสาว ตอนที่ 488 : ขอความช่วยเหลือได้สำเร็จ ตอนที่ 487 : ขอความช่วยเหลืออย่างชาญฉลาด ตอนที่ 486 : คุณป้า ตอนที่ 485 : ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ตอนที่ 484 : ไม่พบใครเลย ตอนที่ 483 : ปัญหาเกิดจากหนู ตอนที่ 482 : ป้าให้ขนม ตอนที่ 481: ประมาท ตอนที่ 480 : ขว้างชามเหล้า ตอนที่ 479 : น่ากลัวเกินไป ตอนที่ 478 : เตรียมลงทุนในถู่เฉิง ตอนที่ 477 : ตกใจ ตอนที่ 476 : ลาภลอย ตอนที่ 475 : ครูอาสาเริ่มปฏิบัติหน้าที่ ตอนที่ 474 : คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ ตอนที่ 473 ตั้งโรงเรียนในที่ใหม่ ตอนที่ 472 : ไปที่หมู่บ้านเสวี่ยลั่ว ตอนที่ 471 : สิ่งดีมีมาเรื่อย ๆ ตอนที่ 470 : มีการก่อสร้างในเจียงวาน ตอนที่ 469 : จะสร้างตลาดถนนคนเดินตอนกลางคืน ตอนที่ 468 : ข่าวดีที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 467 : ความคิดของมู่เสี่ยวชิง ตอนที่ 466 : เมนูเจียงหู ตอนที่ 465 : เข้าใจผิด ตอนที่ 464 : ตัดใบตอง ตอนที่ 463 : ทุกคนต่างอยากได้โควต้า ตอนที่ 462 : คนหนุ่มสาวไม่ควรภูมิใจในตัวเองเกินไป ตอนที่ 461: เยี่ยมชม ตอนที่ 460 : การรวมตัวในเจียงวาน ตอนที่ 459 : หาคู่ซ้อมมือ ตอนที่ 458 : พูดคุยตอนกลางคืนที่บ้านลุง ตอนที่ 457 : จะเป็นการเปิดแข่งกันเองไหม ตอนที่ 456 : ไม่มีใครเต็มใจ ตอนที่ 455 : ย้ายห้องมาทำงานด้วยกัน ตอนที่ 454 : เฉิงเสี่ยวเหวยดีใจมาก ตอนที่ 453 : จะเข้าร่วมให้ได้ ตอนที่ 452 : เจียงเจียกรุ๊ป ตอนที่ 451 ยืนกรานไม่ยอมทำตาม ตอนที่ 450 : การนวดผ่อนคลาย ตอนที่ 449 : ได้รางวัล ตอนที่ 448 : ของขวัญทั้งหมดเป็นผลิตภัณฑ์ของตัวเอง ตอนที่ 447 : ครั้งนี้รับสมัครสาวสวย ตอนที่ 446 : เจอหยางเจี๋ยโดยบังเอิญ ตอนที่ 445 : แรงกระตุ้นทำให้เกิดความคิดใหม่ขึ้น ตอนที่ 444 : ทำสัญญาจ้างครู ตอนที่ 443 : ยังไม่พอ ตอนที่ 442 : ผมเข้าใจแล้ว ผมก็เต็มใจเช่นกัน ตอนที่ 441 : คุณออกไปได้แล้ว ตอนที่ 440 : ครูสอนเขียนพู่กันจีน ตอนที่ 439 :เปลี่ยนสไตล์ให้ดีขึ้น ตอนที่ 438 :เก้าห่วงปริศนา ตอนที่ 437 :งานใหญ่กำลังมา ตอนที่ 436 :ผลการรับสมัคร ตอนที่ 435 :คุณไม่เหนื่อยเหรอ ? ตอนที่ 434 : ศูนย์กิจกรรมหมู่บ้าน ตอนที่ 433 :คำเตือนของลูกสาว ตอนที่ 432 :เสียงกลองไว้ทุกข์ดังตลอดทั้งคืนจนถึงรุ่งเช้า ตอนที่ 431 :แก้ปัญหา ตอนที่ 430 :ท่าทีจากแต่ละฝ่าย ตอนที่ 429 :ข่าวร้ายอีกเรื่อง ตอนที่ 428 :ไม่รอแล้ว ตอนที่ 427 :ไปหาเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 426 :เป็นที่ฮือฮา ตอนที่ 425 :เยี่ยมเยือนสถาบันเก่า ตอนที่ 424 :เปลี่ยนมุมมอง ตอนที่ 423 :เสนอโครงการพัฒนาชนบทใหม่ ตอนที่ 422 :คุณทำได้จริงเหรอ ? ตอนที่ 421 :เตรียมพร้อมบุกตลาดใหม่ ตอนที่ 420 :กินหม้อไฟกลางสนาม ตอนที่ 419 :ครูเจียง ตอนที่ 418 :เฝ้าทั้งคืน ตอนที่ 417 :รู้สึกผิดกว่าเดิม ตอนที่ 416 :ดอกไม้บานอยู่หน้าหลุมศพ ตอนที่ 415 :มาถึงโรงเรียนประถมในหมู่บ้านบนภูเขา ตอนที่ 414 :ถู่เฉิง ตอนที่ 413 :ไปหาเธอ ตอนที่ 412 :ฉันไม่ได้ฆ่าเธอ แต่เธอตายเพราะฉัน ตอนที่ 411 :รู้เรื่องอดีตมากแค่ไหน ? ตอนที่ 410 :นัดเจอกัน ตอนที่ 409 :ยังไม่มีข่าวคราว ตอนที่ 408 :พร้อมขนส่งปูแล้ว ตอนที่ 408 :พร้อมขนส่งปูแล้ว ตอนที่ 407 :ความฝัน ตอนที่ 406 :หลี่่ม่านม่านจากไปแล้ว ตอนที่ 405 :ทุกอย่างเป็นไปตามที่วางแผนไว้ ตอนที่ 404 :สุนัขจิ้งจอกแสร้งทำเป็นเสือ ตอนที่ 403 :สร้างของดีประจำเมือง ตอนที่ 402 :เจียงเสี่ยวไป๋ต้องการสร้างตึกสูง ตอนที่ 401 :ผมยังมีแผนการใหญ่ ตอนที่ 400 :จัดกิจกรรมใหม่ ตอนที่ 399 :เจ้าของแฟรนไชส์กุ้งอบมีความกังวล ตอนที่ 398 :ฉันเป็นคนใจแคบ ตอนที่ 397 :ของขวัญจากหลินเจียจวิน ตอนที่ 396 :ซื้อของขวัญให้น้าเจียลี่ ตอนที่ 395 :บรรลุความตั้งใจที่จะร่วมมือ ตอนที่ 394 :ปัญหาในการขนส่ง ตอนที่ 393 :วัตถุดิบชั้นสูง ปรุงด้วยกรรมวิธีธรรมดา ตอนที่ 392 :มื้อนี้มีแต่ปู ตอนที่ 391 :แม้ว่ายน้ำเก่งก็จมน้ำได้ ตอนที่ 390 :ซื้อกลับไปเป็นของเล่นให้หนูได้ไหม ตอนที่ 389 :บอกตามความจริง ตอนที่ 388 :มาเป็นแขกตระกูลหลิน ตอนที่ 387 :มีคนมาหา ตอนที่ 386 :ล่องเรือทะเลสาบตะวันออก ตอนที่ 385 :พบกับน้องเมีย ตอนที่ 384 :สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคน ๆ หนึ่งคือการมีพ่อที่ดี ตอนที่ 383 :ถังเสี่ยวโจวตกตะลึง ตอนที่ 382 :ชี้นำความสนใจให้ลูกสาว ตอนที่ 381 :ความคิดอื่น ตอนที่ 380 :ไม่ชอบโรงเรียนเล็ก ตอนที่ 379 :ทั้งสำเร็จและล้มเหลวในคนเดียว ตอนที่ 378 :คำตอบที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 377 :วันนี้เจียงเสี่ยวไป๋ใจกว้างเกินไป ตอนที่ 376 :แผนการตลาดนมถั่วเหลือง ตอนที่ 375 :ทบทวนตนเองสามประการ ตอนที่ 374 :ไปที่เจียงเฉิงอีกครั้ง ตอนที่ 373 :การเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 372 :เธอโบกมือลาเมฆบนท้องฟ้าตะวันตก ตอนที่ 371 :เพื่อนร่วมชั้นพบกัน ตอนที่ 370 :ตรวจการตั้งครรภ์ของหลินเจียอิน ตอนที่ 369 :สวัสดิการของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 368 :เด็ก ๆ ชอบกิน ตอนที่ 367 :เธอต้องกลับไปที่ชิงโจว ตอนที่ 366 :ฟ้อง ตอนที่ 365 :ดอกไม้ป่าเบ่งบาน ตอนที่ 364 :ได้พบกันแล้ว ตอนที่ 363 :หมู่บ้านบนภูเขาอันห่างไกล ตอนที่ 362 :ถูกปฏิเสธ ตอนที่ 361 :เกิดพฤติกรรมเลียนแบบอย่างคาดไม่ถึง ตอนที่ 360 :หลักการใช้คน ตอนที่ 359 :แล้วพบกันใหม่ครับคุณหลิน ตอนที่ 358 :ภรรยาอยากให้ขายขนมไหว้พระจันทร์ ตอนที่ 357 :ใครจะทนกินแบบนี้ได้ทุกวัน ? ตอนที่ 356 :งานยุ่ง ตอนที่ 355 :สอนทีละขั้นตอน ตอนที่ 354 :รูบิค ตอนที่ 353 :แย่งโครงการ ตอนที่ 352 :หม้อไฟเสฉวน ตอนที่ 351 :วันนี้แปลก ไม่เห็นได้กลิ่นหอมของอาหาร ตอนที่ 350 :คิดถูกแล้วที่มา ตอนที่ 349 :มาถึงเจียงวาน ตอนที่ 348 :ไม่อนุญาตให้เข้า ตอนที่ 347 :จำได้แล้ว ตอนที่ 346 :พบกันโดยบังเอิญ ตอนที่ 345 :ไปพักที่บ้านของเจียงเสี่ยวไป๋หนึ่งคืน ตอนที่ 344 :พบหลินต้ากั๋วเป็นครั้งแรก ตอนที่ 343 :ถึงบ้านแล้ว ตอนที่ 342 :จากบ้านเกิดมาสี่สิบปี ตอนที่ 341 :หลินต้ากั๋วกำลังมา ตอนที่ 340 :ความคิดของชายที่ร่ำรวยที่สุด ตอนที่ 339 :อย่าเอาเปรียบ ตอนที่ 338 :เหตุการณ์ในอดีตของตระกูลหลิน ตอนที่ 337 :เพชรจะคงอยู่ตลอดไป ตอนที่ 336 :นาฬิกาคู่รัก ตอนที่ 335 :จำเป็นต้องตรวจสอบบัญชี ตอนที่ 334 :เมียจ๋า ผมกลับมาแล้ว ตอนที่ 333 :ในที่สุดก็รู้ ตอนที่ 332 :ประมูลที่ดินในเจียงเฉิง ตอนที่ 331 :โชคใหญ่ ตอนที่ 330 :ความโมโหของน้องภรรยา ตอนที่ 329 :ไปเยี่ยมน้องสาวของเจียอิน ตอนที่ 328 :แผนเปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ ตอนที่ 327 :ถังเสี่ยวโจวรับแขก ตอนที่ 326 :กระหน่ำช้อปอีกครั้ง ตอนที่ 325 :กระหน่ำซื้อของแบรนด์ ตอนที่ 324 :ถอนเงิน ตอนที่ 323 :ลูกสาวติดเกินไปเป็นอุปสรรคเช่นกัน ตอนที่ 322 :เย่กวงโต้วผู้น่าสงสาร ตอนที่ 321 :มุ่งหน้าไปทางตะวันออกสู่เจียงเฉิง ตอนที่ 320 :ลูกเดินทางไกล แม่ย่อมเป็นกังวล ตอนที่ 319 : หาเรื่องให้ตัวเองหงุดหงิดใจ ตอนที่ 318 : รับสมัครคนเพิ่ม ตอนที่ 317 : ทะเยอทะยาน ตอนที่ 316 :ไม่ใช่อย่างที่ต้องการ ตอนที่ 315 :สอนบทเรียนให้น้อง ตอนที่ 314 :เดินเล่นไปตามถนนชิงโจว ตอนที่ 313 :ความคิดที่บ้ามาก ตอนที่ 312 :ไม่เลียนแบบวิถีของผู้อื่น แต่ทำตามเส้นทางของตัวเอง ตอนที่ 311 :เปลี่ยนไปตามบทบาทที่ทำ ตอนที่ 310 :เป็นเธอนี่เอง ตอนที่ 309 :ปุยนุ่นน้อยติดพ่อ ตอนที่ 308 :ทำธุรกิจที่มันขาดทุน ตอนที่ 307 :รับซื้อฟักทองในหมู่บ้านหยางซู่ ตอนที่ 306 :เซอร์ไพรส์จากพ่อตา ตอนที่ 305 :โครงการใหม่ฟังดูดีมาก! ตอนที่ 304 :หัวปลาหม้อไฟ ตอนที่ 303 :วาทศิลป์ ตอนที่ 302 :ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพูดคุยกับพ่อตา ตอนที่ 301 :ลูกสาวก็ฟ้องเป็นเหมือนกัน ตอนที่ 300 :ชั้นเรียนฝึกอบรมพนักงานขับรถ ตอนที่ 299 :หลินเจียอินฟ้อง ตอนที่ 298 :คำโน้มน้าวของเฝิงเยี่ยนหง ตอนที่ 297 :รู้จักไหม ขับขี่อย่างปลอดภัยน่ะ ตอนที่ 296 :ไม่ครบวงจร ไม่ใช่เจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 295 :นี่มันความเข้าใจผิดแบบไหนกัน? ตอนที่ 294 :ลูกสาวขี้อ้อน ตอนที่ 293 :ผักดองนี้ไม่เลว ตอนที่ 292 :ดึงตัวพนักงาน ตอนที่ 291 :ชีวิตตอนนี้มันดีจริง ๆ ตอนที่ 290 :ขอให้ไปสู่สุคติ ตอนที่ 289 :สวรรค์ต้องการคนดีเช่นกัน ตอนที่ 288 :ไปอิงซาน ตอนที่ 287 :สิ่งสุดท้ายที่จะมอบให้แก่ลูกชาย ตอนที่ 286 :ข่าวร้าย ตอนที่ 285 :สิ่งที่ควรเผชิญก็ต้องเผชิญ ตอนที่ 284 :ยังไม่บอก ตอนที่ 283 :สารทจีนปีนี้ ตอนที่ 282 :ค้นหา ตอนที่ 281 :วัฒนธรรมดั้งเดิมกำลังเลือนหายไป ตอนที่ 280 :เคล็ดลับในการทำเงิน ตอนที่ 279 :ฝนตกแล้ว ตอนที่ 278 :แผนการใหญ่ที่เจียงเสี่ยวไป๋บรรยาย ตอนที่ 277 :ผมมีความคิดอื่น ตอนที่ 276 :ไม่ต้องช่วยประหยัด ตอนที่ 275 :ดึงมาเป็นไม้กันหมา ตอนที่ 274 :มาดูว่าใครจะร้อนใจกว่ากัน ตอนที่ 273 :ภรรยาของฉันรู้แจ้งแล้ว ตอนที่ 272: เมล็ดแตงโม 5 รสดังระเบิดแล้ว ตอนที่ 271 :คิวยาว ตอนที่ 270 :บาดหมางกัน ตอนที่ 269 :ยังไม่มีข่าวคราว ตอนที่ 268 :ไม่ใช่ข่าวดี ตอนที่ 267 :เย่กวงโต้วผู้กลัดกลุ้ม ตอนที่ 266 :ทำไมวันนี้หัวหน้าเจียงดูโมโหนักล่ะ ตอนที่ 265 :เริ่มฝึกเหล่าน้องชายน้องสาว ตอนที่ 264 :ความรู้มีอยู่ทุกที่ ตอนที่ 263 :ไม่ใช่ข่าวดี ตอนที่ 262 :เป็นรองแค่ตำแหน่งประธานาธิบดี ตอนที่ 261 :ติดกับดักแล้ว ตอนที่ 260 :ศิลปะแห่งภาษา ตอนที่ 259 :อยู่ในแผนการแล้ว ตอนที่ 258 :เล่นผิดคนแล้ว ตอนที่ 257 :ยั่วยุ ตอนที่ 256 :ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัว ตอนที่ 255 :กระเป๋าเยียวยาได้ทุกโรค ตอนที่ 254 :คุณช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ ตอนที่ 253 :เจี่ยงชิงชิง ตอนที่ 252 :มีคนยืนกรานจะพบคุณให้ได้ ตอนที่ 251 :ความทะเยอทะยานของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 250 :คาดเดาไม่ได้ ตอนที่ 249 :กลายเป็น ‘ลุง’ ไปแล้ว ตอนที่ 248 :คำขอของเหรินฉางเซี่ย ตอนที่ 247 :บังเอิญอยากคุยธุระด้วยพอดี ตอนที่ 246 :บทสนทนายามค่ำคืนของสามีภรรยา ตอนที่ 245 :แนวคิดเก่าคร่ำครึ ตอนที่ 244 :ปล่อยให้ทำแต้มต่อไปสักพัก ตอนที่ 243 :ไม่ต้องกังวลว่าจะแย่งชิงคนมาไม่ได้ ตอนที่ 242 :ฉันมีข่าวดีมาบอกนาย ตอนที่ 241 :อยากของเปรี้ยวเขาว่าได้ลูกชาย ตอนที่ 240 :เมียของลูกกำลังตั้งครรภ์ ตอนที่ 239 :ชาวเจียงวานแห่ซื้อโทรทัศน์ ตอนที่ 238 มีสองเรื่องที่ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ตอนที่ 237 :หลุมพรางใหญ่ ตอนที่ 236 :แจกของฟรีได้เริ่มขึ้นแล้ว ตอนที่ 235 :จัดการใหม่ ตอนที่ 234 :การขายคืออะไร ตอนที่ 233 :เซ็นสัญญาจัดจ้าง ตอนที่ 232 :กุญแจไปสู่ความมั่งคั่ง ตอนที่ 231 :ใส่ร้ายกันชัด ๆ ตอนที่ 230 :แม้แต่พ่อตาก็ยังเล่นเกมโกง ตอนที่ 229 :ฉันมีความคิด ตอนที่ 228 :สีสันแห่งชีวิต ตอนที่ 227 :ได้ขวัญถุงมากมาย ตอนที่ 226 :ขวัญถุง ตอนที่ 225 :เรียนรู้ ตอนที่ 224 :แผนการในใจอันแยบยล ตอนที่ 223 :ลุงของแม่ ตอนที่ 222 :แขกผู้มีเกียรติมา ตอนที่ 221 :ไปเหมือนกัน ตอนที่ 220 :งานเลี้ยง ตอนที่ 219 :แขกที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 218 :แขกมา ช่วยรินชายื่นบุหรี่ต้อนรับ ตอนที่ 217 :เมล็ดแตงโม 5 รส ตอนที่ 216 :พ่อตาของผมกำลังจะมา ตอนที่ 215 :ธรรมเนียมมากมาย ตอนที่ 214 :ช่วย ตอนที่ 213 :มีบางคนที่คุณไม่สามารถทำให้ขุ่นเคืองได้ ตอนที่ 212 :มู่ฟางหยวนขอความช่วยเหลือ ตอนที่ 211 :ต่อกร ตอนที่ 210 :แค่ถามว่าคุณกลัวไหม ตอนที่ 209 :มีคนสร้างปัญหา ตอนที่ 208 :เจียงเสี่ยวชิงกลับบ้าน ตอนที่ 207 :ยิ่งห้ามยิ่งอยากพูด ตอนที่ 206 :โดนรังเกียจแล้ว ตอนที่ 205 :อาหลานแข่งหมากรุก ตอนที่ 204 พี่มารับเธอกลับบ้าน ตอนที่ 203 :เข้ารับตำแหน่งใหม่ ตอนที่ 202 :ย่อมมีคนไม่เต็มใจอยู่เสมอ ตอนที่ 201 :แข่งกันชิงตำแหน่ง ตอนที่ 200 :เสน่ห์ของหนังสือภาพ ตอนที่ 199 :เพื่อความรัก ตอนที่ 198 :ไม่เจอกันนาน ตอนที่ 197 :พบกันใหม่อีกครั้ง ตอนที่ 196 :ถูกกดดันให้มีลูกคนที่สอง ตอนที่ 195 :ต้องหาอะไรให้เขาทำ ตอนที่ 194 :คุณวางแผนที่จะทำผลิตภัณฑ์ใหม่อะไรบ้าง? ตอนที่ 193 :ชามข้าวเหล็กกับชามข้าวสีทอง อันไหนรสชาติดีกว่ากัน ตอนที่ 192 :ผมมาที่นี่เพื่อยกระดับชีวิตของพวกคุณ ตอนที่ 191 :จะเหมือนกันได้อย่างไร? ตอนที่ 190 :เยี่ยมบ้านพี่เขย ตอนที่ 189 :มีคำขออะไรอีกไหม ตอนที่ 188 :เจตนาที่แท้จริง ตอนที่ 187 :ผมต้องการซื้อ ตอนที่ 186 :คุณมาผิดแล้ว ตอนที่ 185 :กลับชิงโจว ตอนที่ 184 :ปัญหาที่เกิดจากอั่งเปา ตอนที่ 183 :หลินต้าเหว่ยตกตะลึง ตอนที่ 182 :ความสงสัยของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 181 :ได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกัน ตอนที่ 180 :แม้ไฟป่าโหดร้าย แต่ผู้คนรักใคร่กลมเกลียว ตอนที่ 179 :แผนการรับมือไฟป่า ‘ดับไฟด้วยไฟ’ ตอนที่ 178 :เกิดเหตุไฟป่า ตอนที่ 177 :ประเมินลูกเขยคนนี้ต่ำไป ตอนที่ 176 :ได้พบพ่อ ตอนที่ 175 :สองแม่ลูกพบกัน ตอนที่ 174 :ไม่เคยเปลี่ยนกุญแจล็อคประตู ตอนที่ 173 :หลินเจียอินกลับบ้านเกิด ตอนที่ 172 :นายมีทุนพอจริงหรือ ตอนที่ 171 :คำพูดสุดสะพรึง ตอนที่ 170 :กลางคืนมีเรื่องเซอร์ไพรส์ ตอนที่ 169 :งานเลี้ยงภายในครอบครัว ตอนที่ 168 :ไม่ทันตั้งตัว ตอนที่ 167 :ย้ายบ้านใหม่ พี่น้องได้พบหน้า ตอนที่ 166 :เกิดจากการไม่ได้ดูโทรทัศน์ ตอนที่ 165 :ปากพาซวย ตอนที่ 164 :ค่ำคืนนี้ ตอนที่ 163 :ถึงเวลาที่ลูกสาวต้องนอนแยกห้อง ตอนที่ 162 :คืนนี้ไม่กลับไปที่บ้านเก่า ตอนที่ 161 :แผนย้ายเข้าบ้านใหม่พัง ตอนที่ 160 :เอาโทรทัศน์กลับบ้าน ตอนที่ 159 :พร้อมย้ายเข้าบ้านใหม่ ตอนที่ 158 :ป้อมยามแนวใหม่ ตอนที่ 157 :ค่ารักษาพยาบาลเจ้าปัญหา ตอนที่ 156 :เกิดเรื่องแล้ว ตอนที่ 155 :แผนการของหลิวซือกั๋วและจูเยี่ยนผิง ตอนที่ 154 :หวังผิงตลบหลังคนเก่งเหมือนกัน ตอนที่ 153 :มีการแสดงดี ๆ ให้ดูอีกแล้ว ตอนที่ 152 :ระหว่างทางกลับบ้าน พาลูกสาวไปดูบ้านใหม่ ตอนที่ 151 :เริ่มวุ่นวายอีกครั้ง ตอนที่ 150 :หลินเจียอินขึ้นแท่นนักธุรกิจสาวไฟแรง ตอนที่ 149 :ปล่อยแกะตัวเดียวได้ ย่อมปล่อยทั้งฝูงได้เช่นกัน[1] ตอนที่ 148 :ออกกลยุทธ์ใหม่ ตอนที่ 147 :วิธีแก้ปัญหาของหลินเจียอิน ตอนที่ 146 :โควต้ามีจำกัด ตอนที่ 145 :พอได้กลิ่นเงินก็มีความปั่นป่วนไปทั่ว ตอนที่ 144 :วันของลูกสาว ตอนที่ 143 :แผนรับสมัครนักลงทุน ตอนที่ 142 :แม้เคยเป็นคนไม่ดี แต่ก็ทำสิ่งที่ดีได้ ตอนที่ 141 :คนสวย เราพบกันกันอีกแล้ว ตอนที่ 140 :ทุกอย่างเปลี่ยนไปเร็วมาก ตอนที่ 139 :ถ้าคุณอยากเรียน ผมจะสอนเอง ตอนที่ 138 :รถมาถึงแล้ว ตอนที่ 137 :เตรียมขยายสาขา ตอนที่ 136 :เมียจ๋า คุณมองผมเป็นคนแบบนั้นหรือ? ตอนที่ 135 :เรียกประชุม ตอนที่ 134 :คนสองคนปฏิบัติต่อกันอย่างซื่อสัตย์ ตอนที่ 133 :มันไม่เหมือนล้อเล่น ตอนที่ 132 :เงินไม่พอ ตอนที่ 131 :สิงโตอ้าปากกว้าง ตอนที่ 130 :ในเมื่อต้องมาก็มา ตอนที่ 129 :ลูกสาวฉันจะจบ ม.ปลาย ปีนี้แล้ว ตอนที่ 128 :เขาไม่สนใจเรื่องเงิน ตอนที่ 127 :ไล่ให้เป็ดขึ้นคอน ตอนที่ 126 :เปิดร้านใหม่ เชิญเพื่อนเก่ามาชิม ตอนที่ 125 :กุ้งอบน้ำมันชิงเจียง ตอนที่ 124 :เรื่องนี้ได้ ตอนที่ 123 :หลอกชายชราไม่สำเร็จ ตอนที่ 122 : ภรรยามีไอเดียดี ๆ อีกแล้ว ตอนที่ 121 :เยี่ยมเยือนปรมาจารย์ ตอนที่ 120 :เดินทางไปเฉินเจียโกวอีกครั้ง ตอนที่ 119 :แผนในอนาคตของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนที่ 118 :ยุ่งจนปลีกตัวแทบไม่ได้ ตอนที่ 117 :หยิบยกเรื่องเก่ามาพูดใหม่อีกครั้ง ตอนที่ 116 :ความคิดใหม่ ใจตรงกัน ตอนที่ 115 :ระบบสมาชิก ตอนที่ 113 :ข่าวแพร่ไปแล้ว ตอนที่ 112 :ดูสิ มันเริ่มดึกแล้ว ตอนที่ 111 :ขายดีเกินไป ตอนที่ 110 :มักจะมีคนทนดูไม่ได้ ตอนที่ 109 :แบบนี้มีอย่างที่ไหนกัน ตอนที่ 108 :ขายดีกว่าที่คิดไว้ ตอนที่ 107 :ลองตลาดเสียหน่อย ตอนที่ 106 :ขอแบบเป็น ไม่เอาแบบตาย ตอนที่ 105 :ลูกสาวตัวน้อยเผยพิรุธ ตอนที่ 104 :เมนูกุ้งเครย์ฟิชมาแล้ว ตอนที่ 103 :ช่องทางทำเงินใหม่มาแล้ว ตอนที่ 102 :ผู้หญิงเปลี่ยนสีหน้าเร็วมาก ตอนที่ 101 :เมียจ๋า ฟังผมอธิบายก่อน ตอนที่ 100 :เถ้าแก่เจียงใจป้ำ ตอนที่ 99 :เจียงเสี่ยวไป๋ต้องทนการถูกดุด่า ตอนที่ 98 :รับงานใหญ่ ตอนที่ 97 :เปลี่ยนข้าวสารให้กลายเป็นข้าวสุก ตอนที่ 96 :ความฝันของหลินเจียอิน ตอนที่ 95 :สองเศรษฐินี ตอนที่ 94 :จ่ายโบนัส ตอนที่ 93 :ความสนุกของเกมหมากรุก ตอนที่ 92 :เรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนที่ 91 :บทเพลงไล่ตามจันทร์ ตอนที่ 90 :พาภรรยาและลูกสาวไปเป็นแขก ตอนที่ 89 :ที่นั่งที่สงวนไว้สำหรับแขกผู้ทรงเกียรติ ตอนที่ 88 :ต้องเริ่มอบรมลูกสาวแล้ว ตอนที่ 87 :ใช้โอกาสนี้ดัดนิสัยน้องห้า ตอนที่ 86 :ขี่ม้า ตอนที่ 85 :ฝีปากสาวชนบท ตอนที่ 84 :ผลของการให้ความหวัง ตอนที่ 83 :ไม่แน่นอน ตอนที่ 82 :ป่าป๊าไม่ใช่พ่อที่แย่ ตอนที่ 81 :ลูกค้าวีไอพี ตอนที่ 80 :เปิดร้านใหม่ ตอนที่ 79 :ให้ของขวัญอย่าหวังผลประโยชน์ ตอนที่ 78 :ความสงสัยของหนูน้อย ตอนที่ 77 :ไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อน ตอนที่ 76 :สิทธิพิเศษ ตอนที่ 75 :ข่าวดีสองเรื่อง ตอนที่ 74 :ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง ตอนที่ 73 :ความสุขที่ไม่คาดคิด ตอนที่ 72 ทำการใหญ่อย่างเงียบ ๆ ตอนที่ 71 :เลือกทำเลสร้างบ้านใหม่ ตอนที่ 70 :ฝนตกหลังคารั่วทั้งคืน ตอนที่ 69 :ฝนกำลังจะตก ตอนที่ 68 :ปรากฏว่าเป็นเขา ตอนที่ 67 :สองสะใภ้กระซิบกระซาบกัน ตอนที่ 66 :ย่ำจนรองเท้าเหล็กสึกไม่พบพาน ยามได้มากลับไม่เสียเวลา ตอนที่ 65 :มังกรมีเกล็ดย้อน ใครสัมผัสจะต้องตาย ตอนที่ 64 :สองทางเลือก เลือกทางใดทางหนึ่ง ตอนที่ 63 :ขอคำอธิบาย ตอนที่ 62 :ให้เขาชดใช้ด้วยชีวิต ตอนที่ 61 :ไม่เรียกทรัพย์ให้ แถมยังตัวซวยด้วย ตอนที่ 60 :การตอบโต้เริ่มต้นขึ้น ตอนที่ 59 :ความจริงมันเป็นแบบนี้ ตอนที่ 58 :จะทำแบบนี้จริงหรือ ? ตอนที่ 57 :หลิวซือกั๋วจ่ายโหดกว่า ตอนที่ 56 :ผิดคาดไปมาก ตอนที่ 55 :ช่วยสร้างความผาสุข ตอนที่ 54 :ขายเหมือนกันหรือ? ตอนที่ 53 :ฉันไม่ได้ดูถูก แต่นายทำไม่ได้หรอก ตอนที่ 52 :ถอดเสื้อผ้าจับแขวนไว้บนต้นพลับ ตอนที่ 51 :ไม่อยากโดดเด่นในหมู่พวกพ้อง ตอนที่ 50 :ภรรยาตกเป็นเป้า ตอนที่ 49 :โลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญได้อย่างไร ตอนที่ 48 :เตรียมเปิดตัวเมนูใหม่ ตอนที่ 47 :ความสุขของการได้ส่งไม้ต่อ ตอนที่ 46 :ฉันจะทำให้ภรรยากลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ตอนที่ 45 :การเปลี่ยนแปลง ตอนที่ 44 :แบกฟักเขียว ตอนที่ 43 :ความสุขมาโดยไม่รู้ตัว ตอนที่ 42 :อีกหนึ่งเป้าหมายเล็ก ๆ ตอนที่ 41 :ภรรยาของเขามีความคิด ตอนที่ 40 : ฉันก็อยากมีพ่อแบบนี้เหมือนกัน ตอนที่ 39 : มันฝรั่งไซซี ตอนที่ 38 : รวมกลุ่มกันมาซื้อ ตอนที่ 37 :พาภรรยาและลูกสาวเข้าเมืองไปด้วย ตอนที่ 36 :ลูกพี่ลูกน้องของคุณเป็นคนเก่ง ตอนที่ 35 บัญชีรายรับรายจ่าย ตอนที่ 34 :ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจ ตอนที่ 33 :ปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ ตอนที่ 32 :ถ้าไม่รังเกียจก็กินเถอะ ตอนที่ 31 :ทำไมคุณถึงมีเคล็ดลับมากมาย ? ตอนที่ 30 :มีเงินแล้วชอบปิดบัง ตอนที่ 29 : เขาคือลูกพี่ลูกน้องคนนั้นจริง ๆ ใช่ไหม ? ตอนที่ 28 :ไม่อร่อยไม่คิดเงิน ตอนที่ 27 :สุดยอดซอสลับ ตอนที่ 26 :ขนาดนั้นเชียวหรือ? ตอนที่ 25 :ปล่อยไก่ตั้งแต่เปิดร้านวันแรก ตอนที่ 24 จะอ่านชื่อกลับหัว ตอนที่ 23 เมีย, ผมให้ ตอนที่ 22 :ทำไมไม่แอบมีความสุขอยู่คนเดียว ตอนที่ 21 :นี่นายกะโหลกร้าวหรือว่าสมองบวม ตอนที่ 20 :วิธีกินกระดูกแบบใหม่ ตอนที่ 19 :บางเรื่องยังไม่ชิน ตอนที่ 18 :บริหารเงิน ตอนที่ 17 :หนูอยากรู้ความลับของป่าป๊ากับหม่าม๊า ตอนที่ 16 :บ้านไหนตุ๋นเนื้อกิน ตอนที่ 15 :เรียกพ่อแล้วจะให้ลูกอม ตอนที่ 14 :ขอโทษต่อหน้าทุกคน ตอนที่ 13 :บัญชีของฉันชำระหมดแล้ว แต่ของแกยัง ตอนที่ 12 :นักเลงเฉินมาทวงหนี้ ตอนที่ 11 :มีเงินก็ซื้อ ซื้อ ซื้อ ตอนที่ 10 :โชคชะตามักบันดาลให้คู่กัดมาพบกัน ตอนที่ 9 :สามีของคุณเก่งนะ ตอนที่ 8 :คิดจะไปปล้นหรือ ตอนที่ 7 :ได้พบหน้า ตอนที่ 6: รักษาภาพลักษณ์คนดีมีเกียรติ ตอนที่ 5 :แบกคุณกลับบ้าน ตอนที่ 4 :ที่รัก ผมขอกอดคุณอีกหน่อยได้ไหม ตอนที่ 3: วิ่งต่อไปเจ้าหนุ่ม ตอนที่ 2: ต้องตามไปให้ทัน ตอนที่ 1 : กลับมาเกิดใหม่ เมียไม่อยู่บ้าน

Prev

Manga Info

Comments for chapter "เทศกาลชิงหมิงคือช่วงเวลาที่ฝนใหญ่ตกกระหน่า ตระกูลขุนนาง ชนชั้นสูงรวมไปถึงเหล่าบัณฑิตและสตรีในตระกูลส่วนใหญ่จะนั่งรถ ม้าไปเช่นไหว้บรรพบุรุษที่นอกเมือง แม้ว่าจะเป็ นการปัดกวาดสุสาน ให้กับคนที่ตายไปแล้ว แต่บนใหน้าของทุกคนกลับไม่มีสีหน้า โศกเศร ้า แต่ละคนแต่งกายงดงามโดดเด่น พกสุราชั้นดีและอาหาร เลิศรสไปด้วย ตลอดทางพูดคุยกันเสียงดังเอะอะ ส าเริงส าราญกัน อย่างยิ่ง เหมือนออกไปเที่ยวเล่นชานเมืองมากกว่ามิน่าเล่าในบันทึก ของปัญญาชนแคว้นอื่นจึงมักจะยกเรื่องนี้มาเหน็บแนมคนของเมือง หลวงแคว้นอวี้เซวียนว่ามีขนบธรรมเนียมให้ความสาคัญกับคนเป็ น เมินเฉยคนตาย ให้ค่าการมีชีวิตอยู่ ดูแคลนความตายมาตั้งนานแล้ว เผยเฉียนจะไปที่ศาลเทพอภิบาลเมืองซึ่งอยู่ห่างจากวังหลวงและ กองโหราศาสตร ์ค่อนข้างไกล นางจึงบอกลากู้ช่านกับกู้หลิงเยี่ยน แล้วแฝงตัวเข้าไปในเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนอย่างลับๆ ก่อนใคร การป้ องกันของแคว้นเล็กๆ แห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็ นวิธีการของบน หรือล่างภูเขา เมื่อมาเจอเข้ากับผู้ฝึกยุทธขอบเขตปลายทางที่มีน้อย จนนับนิ้วได้ก็ไม่ถือว่าเป็ นการป้ องกันที่เข้มงวดอะไร จะบอกว่าแปด ทิศมีแต่รูรั่วก็ไม่เกินจริงแม้แต่น้อย กู้ช่านกลับพากู้หลิงเยี่ยนมาที่ประตูเมือง ยื่นส่งเอกสารผ่านด่าน เลือกที่จะเดินเข้าไปในเมืองหลวงอย่างถูกระเบียบ กู้หลิงเยี่ยนที่สวมหมวกคลุมใบหน้าปิดปากหัวเราะคิก “ให้ข้าไป ที่กองโหราศาสตร ์หลิวเสี้ยนหยางวางใจ เจ้าก็วางใจเหมือนกันหรือ?” กู้ช่านกล่าว “หลิวเสี้ยนหยางย่อมไม่ไว้ใจเจ้า แต่หลิวเสี้ยนหยาง ไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่ควบคุมข้า แล้วค่อยให้ข้าควบคุมเจ้าอีกทีก็ได้ แล้ว” กู้ช่านจะมีอะไรให้ต้องไม่ไว้ใจนาง เขาวางใจอย่างมาก เพราะ หากนางท าพลาดตรงไหนก็แค่คิดบัญชีกันไปตามกฎก็พอ กู้หลิงเยี่ยนยิ้มเอ่ย “เขาเป็ นคนน่าสนใจมากจริงๆ” กู้ช่านกล่าว “ข้าเคยพูดไปแล้วในร ้านเหล้าว่าหลิวเสี้ยนหยาง อาศัยแค่สัญชาตญาณเท่านั้น หากเจ้าคิดว่าประโยคนี้เป็ นการ ประเมินเขาต่าล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นสมองของเจ้าก็มีปัญหาแล้ว" กู้หลิงเยี่ยนเบ้ปาก กู้ช่านเอ่ยเตือน “อีกเดี๋ยวพอเจ้าเข้าไปในกองโหราศาสตร ์แล้วก็ อ าพรางเรือนกายให้ดีรอจังหวะเหมาะๆ ในการลงมือ ตอนที่อยู่ว่างไม่ มีเรื่องอะไรทาก็เดินเล่นไปตามคลังลับหรือไม่ก็หอเก็บตาราของ หน่วยค านวณและหน่วยตรวจสอบให้มากหน่อย นอกจากจะต้องวาด ภาพแผนที่ที่แม่นยาออกมาแล้ว สิ่งปลูกสร ้างน้อยใหญ่และเครื่องมือ เฉพาะทุกชิ้น งานที่เหล่าขุนนางตามกองต่างๆ ง่วนท ากันก็ต้องวาด ลงไปในภาพนี้ด้วย ทางที่ดีที่สุดอย่าให้พลาดรายละเอียดใดๆ ไป เดิน ไปดูไปวาดไป จ าไว้ว่าช่วยคัดลอกต าราลับและเอกสารของราช สานักเก่าบางส่วนมาด้วย หลักๆ แล้วให้เน้นในเรื่องของบันทึก เกี่ยวกับพิธีบวงสรวงเซ่นไหว้ พิธีแต่งงาน งานศพ นิมิตหมายอันดี และหายนะอันเป็ นภัยทั้งหมดในประวัติศาสตร ์ของตระกูลเซวียแห่ง แคว้นอวี่เซวียน รวมไปถึงสมุดเล่มสารองของประวัติในยุคสมัยต่างๆ และประวัติของตาหนักบูรพา ยิ่งมากก็ยิ่งมีประโยชน์ ในอนาคตข้า ต้องได้ใช ้” ทุกวันนี้เฉินผิงอันกาลังแสวงหา “ขอบเขต” อะไร กู้ช่านพอจะ เดาเบาะแสได้คร่าวๆ แล้ว กู้หลิงเยี่ยนถามหยั่งเชิง “เรื่องพวกนี้ล้วนเป็ นเรื่องเล็กน้อย ไม่มี ความยากอะไรเลยเพียงแต่ข้าควรจะตัดสินอย่างไรว่า 'มีเรื่อง” หรือ “ไม่มีเรื่อง” ล่ะ?” กู้ช่านมองผู้ฝึ กตนหญิงที่สวมหมวกคลุมหน้า กู้หลิงเยี่ยนรีบ เปลี่ยนคาพูดใหม่ทันทีว่า “ข้าจะตัดสินใจเอง" คนทั้งสองเดินไปถึงจุดที่ต้องแยกย้ายกัน กู้หลิงเยี่ยนยอบกาย คารวะอย่างแช่มช ้อย “บ่าวขออวยพรล่วงหน้าให้คุณชายราบรื่น ตลอดเส้นทาง” กู้ช่านกล่าว “การช่วยเหลือห้ามช่วยให้เสียเรื่อง” กู้หลิงเยี่ยนยิ้มหวาน “บ่าวจาไว้แล้ว” คงเป็ นเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉินผิงอัน เขาถึงได้ยินดีจะพูด เตือนมากหน่อย กู้ช่านกล่าว “เจ้าก็ไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป ในไหเลี้ยง ตะพาบเอาไว้ ต่อให้จะตัวใหญ่แค่ไหนก็มีขีดจ ากัด" กู้หลิงเยี่ยนปิดปากหัวเราะคิกคัก ก็จริงนะ เมืองหลวงแคว้นเล็ก แห่งนี้ก็คือน้าตื้นตะพาบเยอะตามแบบฉบับ นางเดินมาถึงตรอกห่างไกลแห่งหนึ่งก็ร่ายวิชาคาถา อาพราง ร่องรอย เดินอาดๆ เข้าไปในกองโหราศาสตร ์ตราผนึกขุนเขาสายน้า บางอย่างสาหรับนางแล้วประหนึ่งด่านดินทรายที่พวกเด็กๆ ก่อเล่น กัน ขณะเดียวกันนางก็ปล่อยจิตหยินออกจากช่องโพรง จากนั้นใช ้ จิตหยางกายนอกกายเลือกหอสูงแห่งหนึ่ง ปล่อยให้จิตหยินรับหน้าที่ คัดลอกภาพแผนที่ของกองโหราศาสตร ์อย่างละเอียดแม่นย า แล้วให้ จิตหยางไป 'คัดลอก ส าเนาของเอกสารและตาราตามสถานที่ต่างๆ ส่วนร่างจริงของนางเดินอยู่ในกองโหราศาสตร ์ ชมทัศนียภาพไป เรื่อยเปื่อย ตลอดทางก็ได้เจอกับขุนนางของกองโหราศาสตร ์ที่ ได้รับสืบ ทอดบรรดาศักดิ์รุ่นต่อรุ่น บุตรสืบทอดกิจการต่อจากบิดา” อยู่หลาย กลุ่ม กู้หลิงเยี่ยนเกิดใจนึกสนุกจึงหยิบเอายันต์สืบทอดของทาง ตระกูล” ที่หายากหลายแผ่นออกมาจากชายแขนเสื้อ นางดีดนิ้วหนึ่ง ทียันต์ก็กลายเป็ นภาพมายาจับต้องไม่ได้ พากันไปแปะอยู่บน หน้าผากของหลิงไถหลาง ขุนนางร ้องประกาศ เมื่อเป็ นเช่นนี้ สิ่งที่ พวกเขาเห็นอยู่ในสายตา ไม่ว่าจะเป็ นคน สิ่งของ สิ่งปลูกสร ้างหรือ ทิวทัศน์ก็ล้วนถูกรับเข้ามาสู่คลองจักษุของกู้หลิงเยี่ยนทั้งหมด และนี่ก็เป็ นครั้งแรกที่นางได้มาเยือนที่ว่าการที่ “ไม่ได้รับความ นิยม” อย่างกองโหราศาสตร ์ ทางฝั่งของใต้หล้าเปลี่ยวร ้างไม่เคย สนใจในเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อปรากฏอยู่ในสายตาของนางจึงกลายเป็ นว่า มีแต่เรื่องแปลกใหม่เต็มไปหมด นางเดินเล่นไปทั่วรอบหนึ่งแล้วถึงได้รู ้ ว่าขุนนางผู้ตรวจสอบของสถานที่แห่งนี้แบ่งออกเป็ นสองประเภท ประเภทแรกคือขุนนางฝ่ ายใน ถือเป็ นชามข้าวเหล็ก และยังมีอีก ประเภทหนึ่งที่เป็ นคนมีฝีมือซึ่งทางราชสานักเรียกใช ้ตัวชั่วคราว เป็ น การทางานระยะสั้น ฝ่ ายแรกไม่มีคากล่าวที่ว่าลาออกจากการเป็ นขุน นางกลับบ้านเกิดเพราะความแก่ชรา ขอแค่มีบรรพบุรุษเป็ นขุนนางผู้ ตรวจสอบ รุ่นบิดาก็ต้องเป็ นตามกัน รุ่นลูกรุ่นหลานก็เช่นเดียวกัน ทุกรุ่นทุกสมัยล้วนวนเวียนอยู่ในทีว่าการน้าใสแห่งนี้ มิอาจโยกย้าย ไปรับตาแหน่งอื่น เกิดมาเป็ นคนของกองโหราศาสตร ์ตายไปก็ต้อง เป็ นผีของกองโหราศาสตร ์ ทุ่มเทท างานจนกว่าชีวิตจะหาไม่อย่าง แท้จริง หลิงไถหลางอายุน้อยคนหนึ่งกลับไปถึงที่ทางานของตัวเอง ห้อง มอชอยากแค้น แสงสว่างน้อยนิด เขาคลี่กางกระดาษและหยิบพู่กัน ขึ้นมา ก่อนจะเริ่มคานวณด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ บทความที่อยู่ใน เอกสารนั้นทาเอากู้หลิงเยี่ยนที่ “มองดูอยู่” รู ้สึกหัวโต ศาสตร ์การหา พื้นที่เพื่อเติมเต็มช่องว่าง ศาสตร ์การคานวณวงกลมอะไร พวกเจ้า ต้องทาเรื่องพวกนี้ทุกวันเลยหรือ? มิน่าเล่าเส้นผมใต้หมวกขุนนางถึง ได้น้อยนิดเช่นนั้น กู้หลิงเยี่ยนเหลือบมองไปยังถนนอูชาของอาเภอหย่งเจีย นาง สัมผัสไม่ได้ถึงความผิดปกติใดๆ น่าเสียดายที่ในใบรายการของปีนั้น มีเพียงผู้ฝึ กกระบี่หลิวไฉ เท่านั้นที่ระบุวิชาอภินิหารแห่งชะตาชีวิตสองเล่มไว้อย่างชัดเจน ในห้องของที่ว่าการ หัวหน้าผู้ตรวจการหลัวย่งชิงกับอูเจียน หลี่ ฝูจิ้งสองคนที่เป็ นรองหัวหน้า ขุนนางหลักสามคนนี้รวมตัวกันเพื่อ พูดคุยเรื่องหนึ่ง งานใหญ่อันดับหนึ่งตลอดหลายปี มานี้ของกอง โหราศาสตร ์ก็คือได้รับพระราชโองการให้ออกตรวจตราหาท าเลที เหมาะแก่การสร ้างสุสานหลวง หัวหน้าหลัวมักจะต้องจับมือกับขุน นางของฝ่ ายซือหลีเจียนกรมพิธีการและวัดไท่ฉาง พากันไปตามหา พื้นที่มงคลให้กับโอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันบ่อยๆ สุสานในภูเขาคือ เรื่องที่สาคัญ จาเป็ นต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ให้ความสาคัญกับ รูปร่างของภูเขาภายนอก ตรวจสอบเส้นสายพลังงานของดินภายใน ตามหาสถานที่ที่มีทั้งภูเขาสายน้าและกลิ่นอายของราชา มิอาจมี ข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อย นี่เป็ นเรื่องที่ใหญ่และสาคัญมากทางฝั่ง ของกงองโหราศาสตร ์ต้องเลือกสรรถ้อยคาที่ใช ้ในฎีกาที่ถวาย รายงานอย่างระมัดระวัง ทั้งต้องแนบภาพประกอบเข้าไปด้วย ฮ่องเต้ เองก็ตอบฎีกากลับมาเกือบสิบครั้งแล้ว ในหมู่ชาวบ้าน ตอนที่มีชีวิตอยู่พวกคนแก่ก็มักจะเริ่มเตรียมโลง ศพไว้ให้กับตัวเองแล้วตระกูลจักรพรรดิเอง ยามที่ฮ่องเต้เพิ่งขึ้น ครองราชย์ก็มักจะเริ่มเลือกสุสานที่ฮวงจุ้ยดีเยี่ยมไว้ให้ตัวเองเช่นกัน ขุนนางผู้ตรวจสอบทั้งสามท่านมองถาดทรายสองถาดที่อยู่ใน ห้อง กรมพิธีการและกองโหราศาสตร ์ต่างก็เลือกที่ตั้งสุสานหลวงกัน ได้คนละที่ แต่ละที่มีข้อดีต่างกันไป รองหัวหน้าอูถามว่า “บัณฑิตเฒ่าหลิวยังคงยืนกรานในค าพูด ของเขาอยู่หรือ?” ก่อนหน้านี้ไม่นานเขากับเหอเจาหัวหน้าสานักไท่ฉางซื่อไปนา ป้ ายวิญญาณของชินอ๋องผู้ก่อตั้งแคว้นทั้งสามพระองค์ไปไว้ในศาล ใหม่แต่ละแห่ง ทางราชส านักมีการก าหนดกฎระเบียบในการเซ่นไหว้ บวงสรวงขึ้นมาใหม่ เลื่อนระดับขึ้นเป็ นพิธีที่มีการเซ่นไหว้ด้วย เนื้อสัตว์ เพียงแต่ว่าภาชนะที่ใช ้กับเทวรูปซึ่งตั้งบูชาอยู่ในศาลยังคง เป็ นเครื่องเงินเหมือนเดิมจากนั้นก็มีการคัดเลือกขุนนางหลักในการ ทาพิธีเซ่นไหว้บวงสรวงขั้นแปดชั้นโทซึ่งจะต้อง“อยู่เฝ้ าศาล ตลอดไป” มาอีกสามคน อย่าเห็นว่ากองโหราศาสตร ์คือที่ว่าการเก้าอี้เย็นน้าใสจืดชืด เรื่องที่ขุนนางผู้ตรวจสอบต้องทากลับไม่ใช่เรื่องเล็กเลยจริงๆ รองหัวหน้าหลี่พยักหน้า “รองหัวหน้าหงแห่งส านักไท่ฉางซือเห็น ด้วยกับค ากล่าวของบัณฑิตหลิว ก่อนหน้านี้ข้ากับหัวหน้าหลัวไปใน วังกันมารอบหนึ่ง โต้เถียงกับพวกเขาไปเล็กน้อย มองออกว่าฮ่องเต้ เองก็ค่อนข้างร าคาญพระทัย หากยังถ่วงเวลาอีกต่อไป คาดว่าต้อง โดนโบยคนละห้าสิบไม้แล้ว" รองหัวหน้าอูยิ้มเอ่ย “ก็หลวงจีนจากต่างถิ่นอ่านคัมภีร ์เพราะกว่า นี่นะ พวกเจ้าควรเชื่อข้า ให้กองชานหลวนของภูเขาลู่เจี่ยวช่วยพูด ทวงความเป็ นธรรมให้กับกองโหราศาสตร ์ของพวกเราสักสองสาม ประโยค เรื่องนี้ก็จะได้ข้อสรุปที่แน่นอนแล้ว” หัวหน้าหลัวย่งชิงถอนหายใจ “เจ้าไม่รู ้อะไร ระหว่างที่เจ้าออกไป จากเมืองหลวง ภูเขาลู่เจียววุ่นวายมาก ไหนเลยจะมีเวลามาสนใจ พวกเราอีก” รอแค่ให้ฮ่องเต้เลือกสถานที่ได้ในท้ายที่สุด กองโหราศาสตร ์และ กรมพิธีการก็จะสามารถเลือกวันฤกษ์งามยามดีบอกกล่าวบรรพบุรุษ กรมโยธาด าเนินงาน ท าตามระเบียบพิธีการที่มีกาหนดไว้แต่เดิม สร ้างตาหนักบูชาขึ้นมาก่อน เตรียมรับไม้จื่อกง (ไม้ที่ฮองเต้ฮองเฮา หรือขุนนางคนส าคัญใช ้ท าโลงศพ) จากนั้นทางราชสานักจะส่งตัว นายกองทหารม้าคุ้มกันให้แยกย้ายกันน าพระราชโองการไปแจ้ง เตือนและทาพิธีเช่นไหว้แก่เทพภูเขา ณ สถานที่ที่ถูกเลือกเป็ นที่ สร ้างสุสาน เจ้ากรมโยธาท าพิธีเซ่นไหว้แก่เทพแห่งผืนดินและเทพ แห่งการก่อสร ้าง สุดท้ายก็น่าจะเป็ นรองเจ้ากรมโยธาท่านหนึ่งที่มา ตรวจสอบดูแลการด าเนินการอย่างละเอียด เรียกได้ว่ามีภาระงานยิบย่อยวุ่นวายอย่างมาก รองหัวหน้าอูกาลังจะถามว่าภูเขาลู่เจี่ยววุ่นวายอย่างไร ทว่าเวลา นี้เองกลับมีเสียงหัวเราะคิกคักของสตรีคนหนึ่งดังมาจากหน้าประตู “ที่ตั้งสุสานจักรพรรดิที่กองโหราศาสตร ์ของพวกเจ้าเลือกอย่างตั้งใจ นี้ เส้นพลังมังกรที่พาดผ่านจะโดดเดี่ยวเกินไปหน่อยหรือไม่? พวกเจ้าไม่ต้องเชิญยอดฝีมือในท้องถิ่นที่รู ้เรื่องฮวงจุ้ยดีๆ สักสอง สามคนให้เข้าเมืองมาตรวจสอบช้า ช่วยพวกเจ้าวางแผนจริงๆ หรือ?” ขุนนางฝ่ ายนอกที่ถูกเรียกตัวมาใช ้งานชั่วคราวอยู่ในกอง โหราศาสตร ์พวกนี้ ส่วนใหญ่แล้วตาแหน่งขุนนางมักจะต่ามาก ส่วนมากก็จะเป็ นขุนนางผู้ควบคุมนาฬิกาน้า ตี้ซือผู้ดูแลด้านชัยภูมิ ซึ่งเป็ นตาแหน่งขั้นเก้าหรือไม่ก็ขั้นเก้าชั้นโทซึ่งระดับต่าที่สุดแล้ว รอ กระทั่งงานบางโครงการเสร็จสิ้นก็จะปลดจากตาแหน่งขุนนาง ชั่วคราวนี้ทันที ราชสานักจะมอบเงินเดือนให้ส่วนหนึ่ง รวมถึงมอบ ข้าวของเครื่องใช ้ในห้องหนังสือจากสานักการผลิตให้พอเป็ นพิธี ทว่าต่อให้เป็ นเช่นนี้ฮ่องเต้ก็ยังต้องอ่านรายชื่อทั้งหมดด้วยตัวเอง หากระหว่างที่ขุนนางฝ่ ายนอกรับตาแหน่งแล้วไม่ผ่านการตรวจสอบ ของกรมขุนนางก็จะต้องถูกขับไล่ให้ออกจากกองโหราศาสตร์ไป อีก ทั้งต่อให้ถูกปลดไปเป็ นชาวบ้านธรรมดา กลับมาถึงในพื้นที่ก็ยังมิ อาจพูดเรื่องวงในของกองโหราศาสตร ์ได้แม้แต่ครึ่งคา หากถูกจับได้ ก็จะมีจุดจบเป็ นการถูกสวมตรวนเนรเทศออกไปไกลพันลี้ เรื่องลับ ประเภทนี้อย่าว่าแต่ประวัติศาสตร ์จากฝ่ ายทางการและเอกสารลับ ของฝ่ ายในเลย แม้กระทั่งจารึกท้องถิ่นและทาเนียบประจาตระกูลก็ไม่ อาจบันทึกไว้เป็ นลายลักษณ์อักษรได้ เว้นเสียจากว่ามีการเปลี่ยน ชะตาแคว้น ลูกหลานยุคหลังอยากจะสร ้างชื่อเสียงให้กับบรรพบุรุษ ถึงจะกล้าเขียนลงไปในท าเนียบตระกูลของตัวเอง รองหัวหน้าอูตวาดสีหน้าดุดัน “ใคร?!” กองโหราศาสตร ์คือพื้นที่ต้องห้ามของแคว้น ผู้ฝึ กลมปราณที่ กล้าบุกเข้ามาที่นี่โดยพลการต้องแบกรับผลลัพธ ์ที่ตามมาเอาเอง ขุน นางที่เข้าเวรก็ต้องพลอยรับเคราะห์ไปด้วยอีกทั้งยังไม่ใช่โทษทัณฑ์ เบาๆ มีคนหนึ่งก็นับคนหนึ่ง ไม่ว่าใครก็อย่าคิดจะหนี อีกทั้งต่างก็ ไม่ใช่เรื่องที่ว่าจะถูกกรมขุนนางประเมินผลต่าหรือทางราชสานักจะ ออกคาสั่งตักเตือนอะไรแล้ว ตรงหน้าประตูมีริ้วน้ากระเพื่อมแผ่ ก่อนที่เรือนกายของสตรีผู้ หนึ่งจะเผยออกมา นางสวมหมวกคลุมศีรษะ เรือนกายอ้อนแอ้น ประหนึ่งสาวงามที่เดินออกมาจากในภาพวาด นางยื่นนิ้วหนึ่งมาวาง ไว้บนริมฝีปากบอกเป็ นนัยแก่พวกเขาว่าให้เงียบเสียง ส่วนตัวนาง เดินเข้าไปใกล้ถาดทราย คีบไม้ไผ่เหลืองที่เอาไว้ชี้ภาพขึ้นมาแล้ว เคาะไปตามเทือกเขาสายน้าเส้นพลังมังกรที่อยู่บนถาด แล้วก็นางเริ่ม พูดจาเหลวไหลด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ข้าท างานอยู่ในกองระเบียบพิธี การของภูเขาหลวนซาน เคยมีโอกาสได้พบหน้าบรรพบุรุษหลายคน ที่ตายไปแล้วของกองโหราศาสตร ์พวกเจ้า ในอดีตเคยพูดคุยกันเรื่อง ชัยภูมิ ศาสตร์การค านวณไม่ถือว่าใครสอนความรู้ให้ใคร น่าจะบอก ว่าต่างคนต่างได้ประโยชน์เสียมากกว่า ครั้งนี้บังเอิญผ่านทางมา มา ยืมหนังสือสองสามเล่ม เพียงแต่เห็นว่าพวกเจ้าก าลังกลัดกลุ้มกับ เรื่องนี้ก็เลยอยากจะช่วยออกความคิดให้กับพวกเจ้า วางใจเถอะ คน กันเองทั้งนั้น หาไม่แล้วข้าจะต้องเปิ ดเผยตัวตนหาเรื่องใส่ตัวไป ท าไม” นางอยู่ว่างไม่มีอะไรทาจนต้องหาเรื่องทาเท่านั้นจริงๆ ขุนนางผู้ดูแลทั้งสามคนต่างก็กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย แต่พวกเขาอาศัย การพูดคุยกันผ่านเสียงในใจไปรอบหนึ่งก็ตัดสินใจกันว่าจะนิ่งเฉยรอ ดูสถานการณ์ไปก่อน ไม่สะดวกจะนุ่มบ่ามลงมือ ตาราและเครื่องมือที่เก็บไว้ในกองโหราศาสตร ์แม้จะสาคัญมาก ก็จริง แต่กลับไม่ได้มีมูลค่าตามความหมายของโลกมนุษย์โดยทั่วไป แล้วไม่มีผู้ฝึกลมปราณคนใดที่มาที่นี่เพื่อแสวงหาทรัพย์สินเงินทอง เพราะความอันตรายไม่ได้เท่าเทียมกับผลประโยชน์ที่จะได้รับ วังหลวง ในห้องแห่งหนึ่งที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก สามีภรรยาวัย กลางคนคู่หนึ่งนั่งกันอยู่บนขอบเตียงเตา สตรีกลัวหนาว ในมือจึงถือ ตะกร ้าใส่ถ่านที่ประณีติงดงามเอาไว้ และยังมีผู้เฒ่าร่างเล็กเตี้ยคนหนึ่งที่ได้รับอนุญาตให้นั่งลงบน เก้าอี้ ข้างเท้าของเขาก็มีกระถางไฟ ผู้เฒ่าพูดคุยกับบุรุษด้วยท่าทาง สบายๆ กาลังคุยกันถึงเรื่องที่ว่าทาไมหงจงอวี้ถึงได้เปลี่ยนจากสถานะขุน นางผู้พิพากษาฝ่ ายบุ๋นของศาลเทพอภิบาลเมืองในเมืองหลวงบ้าน ตัวเอง เลื่อนขั้นไปเป็ นนายท่านเทพอภิบาลเมืองแห่งหลิงโจวของราช สานักต้าหลีซึ่งเป็ นแคว้นเหนือหัวได้ เพียงแต่ว่าพวกเขาคุยกันไปคุย กันมาก็ยังไม่ได้คาตอบที่ชัดเจนอยู่ดี ไม่ว่าจะอย่างไร ขุนนางผู้พิพากษาหงได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ใน วงการขุนนาง สกุลเซวียของแคว้นอวี้เซวียนก็ถือว่ามีเกียรติตามไป ด้วย ส่วนวันหน้าเทพอภิบาลเมืองหงจะช่วยเหลือแคว้นอวี้เซวียน หรือไม่ก็ไม่ต้องไปคิดแล้ว ศาลเทพอภิบาลเมืองแต่ละระดับกับวงการ ขุนนางภูเขาสายน้าทั่วไปยังมีความแตกต่างกันอยู่มาก จากนั้นก็ได้รับจดหมายลับที่ส่งมาจากจวนสกุลหม่าอาเภอหย่ง เจีย นี่ทาให้เซวียผังผู้เป็ นฮ่องเต้มีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่มีข้อห้ามเรื่อง ที่ว่าวังหลวงไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับการปกครองอะไร เขาส่งจดหมายลับ ให้ฮองเฮาอ่านโดยตรง ฮองเฮาอ่านแล้วก็ส่งต่อให้ผู้เฒ่า หวงเลี่ย ราชครูสามรัชสมัยของแคว้นอวี้เซวียน ส่วนลึกในใจของฮองเฮาเคียดแค้นฉินเจิงมาก แม้จะบอกว่า หลายครั้งที่ได้พบเจอกันภายนอกก็ถือว่ากลมเกลียวกันดี แต่แท้จริง แล้วนางดูแคลนสตรีที่เป็ นประมุขหญิงสกุลหม่าผู้นี้ที่สุด หญิงคนหนึ่ง ที่เป็ นชาวบ้านธรรมดา ไก่พื้นบ้านบินขึ้นไปบนกิ่งไม้ได้ก็จะไม่ใช่ไก่ พื้นบ้านแล้วหรือ? ผู้เฒ่าอ่านจดหมายลับแล้วก็ยู่หน้า เอ่ยเสียงเบาว่า “หายนะที่มา เยือนโดยไม่คาดฝันจริงๆ" สกุลหม่าของเจ้าดวงชวยยิ่งนัก ไฉนจึงไปมีเรื่องกับคนผู้นี้ได้? แจกันสมบัติทวีปมียอดฝีมืออยู่มากมาย เปลี่ยนเป็ นคนอื่นไม่ได้หรือ? ดันจะต้องมาผูกปมแค้นกับคนผู้นี้? ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเซียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว ผู้เฒ่าคือโอสถทองเฒ่า เมื่อก่อนเขียนดินในแจกันสมบัติทวีป นับว่ามีน้าหนักอย่างมากแล้ว บนอาณาเขตของทวีปแห่งหนึ่งที่มีแคว้นมากมายตั้งเรียงรายดุจ ต้นไม้ในผืนป่ าฮ่องเต้ผลัดกันนั่งครองบัลลังก ์ ทว่าเทพเซียนพสุธา กลับมีน้อยจนนับนิ้วได้ พูดถึงแค่ภูเขาตะวันเที่ยงกับสวนลมฟ้ า ทั้ง สองฝ่ายสะสมทรัพย์สมบัติกันมานานกี่ปีแล้ว แต่ถึงท้ายที่สุดก็ยังไม่มี ขอบเขตหยกดิบนั่งบัญชาการณ์ภูเขากันเสียที่ไม่ใช่หรือ? หากหลี่ จึงถวนหรือไม่ก็จู๋หวง ไม่ว่าจะเป็ นเซียนกระบี่คนใดที่ได้เลื่อนเป็ นห้า ขอบเขตบนในปีนั้น บุญคุณความแค้นที่สะสมมาหลายร ้อยปี ป่านนี้ ก็คงชาระกันจนเกลี้ยงเกลาไปนานแล้ว แน่นอนว่าแจกันสมบัติทวีปในทุกวันนี้ยิ่งทาให้คนไม่เข้าใจมาก ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่คนของแจกันสมบัติทวีปเองที่ไม่เข้าใจ เกรงว่าอีก แปดทวีปที่เหลือของไพศาลก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทาไมจู่ๆ ถึงมีห้าขอบเขตบนโผล่มามากมายขนาดนี้"

MANGA DISCUSSION

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Name *

Email *

Website

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Δ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

YOU MAY ALSO LIKE

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

March 9, 2022

ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

March 17, 2022

True Martial World พิภพเทพยุทธ์

November 15, 2020

ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ

March 23, 2023

Tags:

#จีนโบราณ, #ย้อนยุค, #ย้อนอดีต, #ย้อนเวลา