ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2728 ชักม้าให้เดินไปในทิศทางของใครของมัน
บทที่ 2728 ชักม้าให้เดินไปในทิศทางของใครของมัน
เมื่อเห็นเหอหงเซึ่งมีท่าทีเด็ดขาด ซูอานลุ้นจึงรู้สึกร้อนรน เขาไม่รู้ว่า เหอหงเซิ่งตาแก่คนนี้ ทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนความคิดแบบนี้ เขายิ่งไม่รู้ว่าตน
กลับไปจะรายงานกับคุณท่านใหญ่ซูอย่างไร
สีหน้าเขาเศร้าหมอง พยายามพูดขอร้องอ้อนวอน”ท่านเหอ ถ้าคุณยังไม่พอเรื่องของจำนวนเงิน อย่าร้อนใจไป ถ้าคุณไม่พอใจตรงไหน คุณ
สามารถพูดมาได้เลย คุณท่านของเราพูดแล้ว เงินสองพันล้านเป็นแค่จำนวนเงินที่ตั้งใจจะให้ แต่ถ้าท่านเหอคุณไม่พอใจกับจำนวนเงินที่เราเสนอให้
คุณท่านเขายังสามารถเพิ่มให้ได้อีก สามพันล้าน คุณคิดว่ายังไง? ! ”
“สามพันล้าน? ! “เหออิงฉวนที่อยู่ข้างๆ แทบจะเป็นบ้า
เขาไม่เวลาคิดเกี่ยวกับเงินสามพันล้านว่าจะใช้อย่างไร ในใจของเขาบอกกับเขาว่า เขาสามารถเพิ่มรากฐานได้อีกครึ่งหนึ่งจากภาพลวงตา
ของเงินสองพันล้าน เพื่อที่จะได้ซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่ขึ้นทั่วโลก สามารถซื้อเรือสำราญให้ใหญ่ขึ้นได้ เครื่องบินส่วนตัวที่ใหญ่ขึ้น!
เหออิงฉวนเขายังดวงตาแดงก่ำ เขาถลึงตาจ้องมองไปที่พ่อของตน แล้วโพล่งออกไปว่า”พ่อ! พ่อยังลังเลอะไรอยู่อีก? นี่มันสามพันล้านเลย
เหอหงเซิ่งตะคอกอย่างเย็นชา”ถึงจะเป็นสามพันล้าน ฉันก็จะปฏิเสธอยู่ดี! ”
ซูอานลุ้นถึงกับตกตะลึง
เดิมทีเขายังคิดว่า ถ้าเหอหงเซิ่งไม่พอใจเงินจำนวนสามพันล้าน ตนสามารถเพิ่มขึ้นไปอีก
แต่เมื่อดูจากตอนนี้ เขาไม่มีเหตุผลที่ต้องเพิ่มมันแล้ว
สีหน้าของเขาหมองหม่น เขาพยักหน้าอย่างหนักหน่วง แล้วพูดว่า”ก็ได้! ก็ได้! ไอ้คนแซ่เหออย่างพวกคุณมันแน่จริงๆ! ”
พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่เหอหงเซิ่ง แล้วกัดฟันพูดว่า”ท่านเหอ พูดดีๆไม่ชอบสินะ แนนี้ ผมจะจำมันไว้แทนคุณท่าน อนาคตข้างหน้าถ้าให้คุณ
ชดใช้แค้นนี้มาให้หมด คุณอย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน อย่าโทษว่าวันนี้ผมไม่ได้เตือนคุณ! ”
เหอหงเซิ่งพูดอย่างเคร่งขรึม”จะจำก็จำไปเถอะ ผมเหอหงเซิ่งไม่ใช่คนกลัวใคร! ”
พูดจบ เขาก็ตบโต๊ะ แล้วพูดอย่างเย้ยหยันว่า”ใครก็ได้! ส่งแขก! ”
“ไม่จำเป็น! “ซูอานสุ้นกัดฟันกรอด แล้วโพล่งออกไปว่า”ผมไปเอง! ”
พูดจบ เขาก็ถลึงตาใส่เหอหงเซิ่ง แล้วหันหลังเดินออกจากโรงอาหารไป
เหออิงฉวนร้อนใจจนกระทืบเท้า แล้วโพล่งออกไปว่า”พ่อ!พ่อบ้าไปแล้วหรอ? ! เรามีปัญญาล่วงเกินตระกูลซูที่ไหนล่ะ!”
เหอหงเซิ่งพูดอย่างเย็นชา”ฉันเป็นผู้นำตระกูลเหอ ผลที่ตามมาทุกอย่างฉันจะแบกรับไว้เอง”
เหออิงฉวนรู้ดีว่าไม่สามารถเกลี้ยกล่อมพ่อได้ ในขณะที่กำลังร้อนใจ เขาก็หันหลังวิ่งตามหลังซูอานสุ้นออกไป
ซูอานสุ้นเดินออกมาด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลเหอด้วยความโกรธ ขบวนรถที่มีรถสหลายนและรถกระบะพึ่งเดินทางมาถึง
รถบัสคันใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าสุดพึ่งจอด ซูอานสุ้นก็ก้าวเท้าขึ้นไป แล้วพูดกับคนขับรถว่า”ฉันคนเดียว ไปสนามบิน! ”
ในขณะที่คนขับกำลังแปลกใจ เหออิงฉวนก็วิ่งเข้ามา แล้วจับประตูของรถสไว้ พลางพูดกับซูอานสุ้นว่า”พ่อบ้านซูครับ คุณใจเย็นๆนะ
ครับ! ”
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com
“ใจเย็นๆ? “ซูอนสุ้นมองเหออิงฉวนด้วยความโมโห”ใจเย็นบ้าอะไร! ตระกูลเหอของพวกคุณมันปีกกล้าขาแข็งแล้ว! เราจะได้เห็นดีกัน! ”
เหออิงฉวนรีบพูดขึ้นมาว่า”พ่อบ้านซุครับ คุณฟังผมนะครับ พ่อผมแก่แล้วเป็นคนดื้อดึง คุณให้เวลาผมหน่อยนะครับ ผมจะไปเกลี้ยกล่อมเขา
แล้วผมจะให้คำตอบที่พอใจกับคุณอย่างแน่นอน! ”
ซูอานสุนพูดอย่างดูถูกว่า”พอแล้ว เหออิงฉวน คุณท่านของตระกูลคุณนิสัยเป็นยังไง? ผมรู้ดี ถ้าคุณสามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้ งั้นตอนนี้ผู้นำ
ตระกูลเหอก็ต้องเป็นคุณไม่ใช่เขาแล้วล่ะ ! เขาอายุตั้งแปดสิบกว่าแล้วยังไม่ยอมให้คุณสืบทอดตำแหน่ง เห็นได้ซัดว่าไม่เชื่อในความสามารถของ
คุณ! ในเมื่อเขาไม่เชื่อใจคุณ จะฟังคุณเกลี้ยกล่อมได้ยังไง? ”
เหออิงฉวนถูกคำพูดของซูานสุนทำให้อับอายจนหน้าดำหน้าแดง
ถึงแม้ซูอานลุ้นจะจงใจทำแตกแยก แต่คำพูดของเขายังคงมีเหตุผลอยู่บ้าง
ที่จนถึงตอนนี้เหอหงเซิ่ง ไม่ยกตำแหน่งให้เหออิงฉวนนั้น อืม ก็เพราะว่าไม่ชื่ในศักยภาพของเขา และยิ่งไม่ชื่อในการตัดสินใจของเขา
เหออิงฉวนได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์นี้มานานแล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
