ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2862 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

จงเทียนหยู่อารมณ์ไม่ดีมาตลอดทาง

แต่ว่า หลังจากที่เห็นภาพในวิดีโอคอล ทางด้านเซียวเวยเวยมีสาวๆต้อนรับหลายร้อยคน อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นมาทันตาเห็น

พูดตามตรง เมื่อก่อนเขาทำเรื่องซื้อแฟนคลับมายืนรอรับที่สนามบินมาไม่น้อย แต่ไม่เคยมีครั้งไหน ที่ซื้อแฟนคลับที่คุณภาพดีขนาดนี้มาก่อน

เมื่อก่อนเรื่องแบบนี้เป็นการร่วมมือกับหัวหน้าคณะ ในมือของหัวหน้าคณะจะมีกลุ่มนักแสดงอยู่ในมือ ผู้หญิงที่ถูกคัดเลือกมีอยู่หลายประเภท แต่คนที่สวย รูปร่างดีเป็นส่วนน้อย

แต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป สาวๆที่มาล้วนมีส่วนสูง1.68ซม.ขึ้นไป รูปร่างเพรียวสวย เด็กผู้หญิงแบบนี้หนึ่งคนหรือสองคนไม่ค่อยโดดเด่น แต่ร้อยสองร้อยคน สองสามร้อยคนอยู่รวมกัน การมองเห็นนี้มันเป็นอะไรที่ระเบิดฟอร์มมากๆ！

ดังนั้น เขาจึงจัดคอเสื้ออย่างมีความสุข แล้วพูดกับเฉินเหมิงเหมิงว่า“การต้อนรับที่สนามบินในวันนี้ จะต้องถ่ายรูปเยอะๆนะ หลังจากนั้นให้ลงทุนเพิ่มไปอีกหน่อย พยายามทำให้ค้นหาอันดับ1ให้ได้”

เฉินเหมิงเหมิงรีบบอกว่า“คุณชายวางใจได้เลยค่ะ ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะ”

“อืม！”จงเทียนหยู่พยักหน้าอย่างพอใจ แล้วลุกขึ้นยืน“เอาล่ะ ไปกันเถอะ！”

พูดจบ เขาก็รีบลงจากเครื่องบิน

ด้วยความที่ว่าตอนที่เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวได้ขอใช้เส้นทางการบิน ได้ซื้อบริการวีไอพีไปในตัวด้วย ดังนั้นตอนนี้จึงมีผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้าคนหนึ่งกำลังยืนรออยู่ที่นอกห้องอาคารผู้โดยสาร หลังจากที่รอจงเทียนหยู่เดินลงมา เขาก็รีบเดินเข้าไป แล้วพูดอย่างนอบน้อม“คุณจงครับเดินทางมาคงเหนื่อยแย่ ยินดีต้อนรับสู่จินหลิงครับ！”

จงเทียนหยู่พยักหน้าอย่างเย่อหยิ่ง ผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้าคนนั้นจึงเอ่ยปากถามอย่างระมัดระวังว่า“คุณจงครับ คุณมาที่จินหลิงครั้งแรกใช่ไหมครับ？”

“ใช่ครับ”จงเทียนหยู่ตอบกลับอย่างเมินเฉย แล้วชี้ไปที่โตโยต้าโคสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า แล้วถามขึ้นว่า“รถคันนี้เตรียมไว้ให้ผมหรอครับ？”

“ใช่ครับๆๆ！”ผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้ารีบทำท่าผายมือเชิญ แล้วพูดขึ้นว่า“เชิญคุณจงขึ้นรถครับ เราจะไปที่อาคารผู้โดยสารเดี๋ยวนี้เลยครับ！”

จงเทียนหยู่ไม่มองเขาแม้แต่นิดเดียว เขาก้าวขึ้นรถในทันที

แต่ปรากฏว่า พอหลังจากขึ้นรถมาแล้ว ภายในรถมินิบัสทั้งคัน ติดฟิล์มทึบแสงหน้าต่างทุกบาน อีกทั้งแม้แต่บริเวณที่นั่งคนขับยังถูกปิดตายด้วยที่กั้น หลังจากที่เข้ามา ก็มองไม่เห็นสิ่งต่างๆภายนอก ดังนั้นเขาจึงถามอย่างแปลกใจว่า“ทำไมหน้าต่างในรถของพวกคุณถึงปิดตายหมดล่ะ？”

ผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้ารีบตอบว่า“คุณท่านคงจะไม่รู้ รถคันนี้มีไว้ให้บริการเฉพาะลูกค้าซูเปอร์วีไอพีเท่านั้น เพราะฉะนั้นเราต้องแน่ใจว่าความเคลื่อนไหวของคุณจะไม่ถูกเปิดเผย และไม่มีอุปกรณ์ถ่ายภาพใดๆสามารถจับภาพได้ ปกป้องความเป็นส่วนตัวของคุณร้อยเปอร์เซ็นต์”

จงเทียนหยู่พยักหน้าอย่างเข้าใจในทันที แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“คิดไม่ถึงว่าจินหลิงสถานที่ไม่ใหญ่ แต่ทำอะไรค่อนข้างใส่ใจเลย”

พูดจบ เขาก็หาตำแหน่งที่นั่งที่สบายที่สุด

ทันใดนั้น ผู้ช่วยของเขา และช่างแต่งหน้ารวมถึงบอดี้การ์ดสี่คนสี่คนก็ตามกันขึ้นมาบนรถ เมื่อโคสเตอร์ปิดประตูลง ก็รีบขับเข้าไปในโรงจอดเครื่องบินทันที

จงเทียนหยู่ในตอนนี้ ไม่เห็นวิวภายนอกเลย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไปไหน มันไม่ใช่อาคารผู้โดยสารหลัก แต่เป็นอาคารผู้โดยสารสำหรับเครื่องบินเจ็ดส่วนตัว

รถคันนี้ขับตรงเข้าไปในทางเล็กๆของอาคารผู้โดยสารสำหรับเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว และประตูรถก็หยุดอยู่ตรงหน้าประตูกระจกที่มีโถงผู้โดยสารขาเข้าเขียนอยู่

หลังจากที่จงเทียนหยู่ลงจากรถ ก็เดินเข้าไปในประตูกระจกบานนั้นทันที เขาไม่มีโอกาสเห็นด้านนอกอาคารผู้โดยสาร เพราะฉะนั้นจึงไม่พบสิ่งผิดปกติ

ด้วยเหตุที่เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวมีรูปร่างที่ค่อนข้างเล็กและสั้น จึงแตกต่างจากผู้โดยสารส่วนใหญ่ที่สามารถเดินเข้าทางเชื่อมโดยตรงกับสะพานที่มีหลังคา ดังนั้นเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวหลังจากที่ผู้โดยสารเดินลงจากเครื่องแล้ว โดยปกติแล้วจึงต้องอาศัยรถชัตเทิลบัสประเภทนี้เพื่อส่งตรงไปยังทางเข้าพื้นดินของอาคารผู้โดยสาร พวกเขาเดินเข้ามา โดยไม่มีใครสงสัยอะไรทั้งนั้น ภายใต้การนำทางของผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้า