ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 2943
เพิ่งพูดจบ หงห้ามือข้างหนึ่งถือถาดสวยงามไว้ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ผลักประตูเข้ามา
บนถาด วางแก้วน้ำที่เติมน้ำแร่บริสุทธิ์ไว้สามแก้ว รวมทั้งมีดปอกผลไม้ความยาวคืบหนึ่งด้วยอีกเล่มหนึ่ง
หงห้าวางถาดลงตรงหน้าของเย่เฉินอย่างระมัดระวัง พูดอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ น้ำและมีดที่คุณต้องการอยู่นี่หมดแล้วครับ”
เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อย “ลำบากนายแล้ว”
หงห้ารีบพูดว่า “อาจารย์เย่เกรงใจเกินไปแล้วครับ ถ้าหากไม่มีเรื่องอะไรแล้วงั้นผมก็ออกไปก่อนละครับ”
“ได้”
เมื่อหงห้าจากไปแล้ว กู้ชิวอี๋ก็ถามเย่เฉินว่า “พี่เย่เฉิน พี่ขอน้ำกับมีดมาทำอะไรคะ?”
เย่เฉินพูดยิ้มๆ “เดี๋ยวเธอก็รู้แล้ว”
พูดจบ เขาก็ล้วงเอากล่องไม้จันทน์สีแดงที่สวยประณีตเป็นอย่างมากออกมาจากกระเป๋า
เมื่อเขาเปิดกล่องไม้จันทน์สีแดงออก กู้เย้นจงก็ดูเม็ดยาที่วางอยู่ด้านในนั่นออกในทันที
เขารู้ว่านี่คือยาวิเศษที่เคยช่วยชีวิตเขารวมทั้งทำให้เขาดูอ่อนเยาว์ลงสิบยี่สิบกว่าปีในชั่วพริบตา
หลินหว่านชิวและกู้ชิวอี๋สองแม่ลูก ก็เห็นความมหัศจรรย์นี่ด้วยตาตัวเอง ดังนั้นจึงมีความทรงจำฝังลึกต่อยาอายุวัฒนะนี้เป็นอย่างมาก
เพียงแต่ ทั้งสามคนต่างก็ไม่รู้ว่า ทำไมจู่ๆเย่เฉินถึงได้เอาสมบัติที่ล้ำค่านี้ออกมา
เย่เฉินในเวลานี้ หยิบเอายาอายุวัฒนะเม็ดนั้นออกมา จากนั้นก็เอามีดปอกผลไม้ที่หงห้านำมาให้ แบ่งยาอายุวัฒนะออกเป็นสามส่วน
เย่เฉินพูดยิ้มๆ “เดี๋ยวเธอก็รู้แล้ว”
พูดจบ เขาก็ล้วงเอากล่องไม้จันทน์สีแดงที่สวยประณีตเป็นอย่างมากออกมาจากกระเป๋า
เมื่อเขาเปิดกล่องไม้จันทน์สีแดงออก กู้เย้นจงก็ดูเม็ดยาที่วางอยู่ด้านในนั่นออกในทันที
เขารู้ว่านี่คือยาวิเศษที่เคยช่วยชีวิตเขารวมทั้งทำให้เขาดูอ่อนเยาว์ลงสิบยี่สิบกว่าปีในชั่วพริบตา
หลินหว่านชิวและกู้ชิวอี๋สองแม่ลูก ก็เห็นความมหัศจรรย์นี่ด้วยตาตัวเอง ดังนั้นจึงมีความทรงจำฝังลึกต่อยาอายุวัฒนะนี้เป็นอย่างมาก
เพียงแต่ ทั้งสามคนต่างก็ไม่รู้ว่า ทำไมจู่ๆเย่เฉินถึงได้เอาสมบัติที่ล้ำค่านี้ออกมา
เย่เฉินในเวลานี้ หยิบเอายาอายุวัฒนะเม็ดนั้นออกมา จากนั้นก็เอามีดปอกผลไม้ที่หงห้านำมาให้ แบ่งยาอายุวัฒนะออกเป็นสามส่วน
YOU MAY ALSO LIKE
