ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3005 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

กู้เย้นจงที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความเห็นด้วยเป็นอย่างมาก: “หนานหนาน แม่ของลูกพูดถูก แม้ว่าเฉินเอ๋อจะมีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับตระกูลอาน แต่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมากนัก ประกอบกับว่าแม่ของเฉินเอ๋อก็เสียชีวิตแล้ว ตระกูลอานกับเฉินเอ๋อห่างเหินกันมานานหลายปี ถ้าหากต้องการให้พวกเขานับญาติกันใหม่ในอนาคต จะต้องมีสายสัมพันธ์ตรงกลาง และลูก ก็ย่อมเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับสายสัมพันธ์นั้น!”

“และครั้งนี้หวางเวยเวยเห็นแก่เกียรติยศของตระกูลอาน มาทำชุดแต่งงานให้กับลูก ในตัวของมันนี้ก็มีโอกาสที่ดีมากสำหรับการก้าวหน้า ลูกไปสหรัฐอเมริกาในครั้งนี้ ถือโอกาสไปเยี่ยมเยียนหวางเวยเวยตามสถานการณ์ ทุกอย่างก็ย่อมบรรลุผลสำเร็จเป็นธรรมดา”

กู้ชิวอี๋พยักหน้าด้วยความรู้แจ้งกระจ่างอย่างฉับพลัน และรีบพูดว่า: “ได้ค่ะพ่อ หนูรู้แล้วค่ะ”

ในเวลานี้ เย่เฉินและเซียวชูหรันภรรยาได้กลับมาถึงบ้านแล้ว

เซียวชูหรันเพราะว่ายังยอมรับไม่ค่อยได้ที่กู้ชิวอี๋จะออกจากวงการเพลงอย่างกะทันหัน ในขณะที่ถือโทรศัพท์อยู่ตลอดก็เข้าร่วมกิจกรรมใหม่ที่มีรายการค้นหายอดฮิตเป็นอันดับหนึ่งในเวยป๋อไปด้วย แฟนคลับหลายสิบล้านคนร่วมกันขอให้กู้ชิวอี๋อยู่ในวงการบันเทิง

ตอนที่เธอยุ่งกับการเลื่อนดูโทรศัพท์ เย่เฉินมาถึงในลานบ้านคนเดียว และโทรหากู้เย้นจง

เขารู้ว่าคืนนี้กู้เย้นจงจะออกจากเมืองจินหลิง กลับไปเย่นจิง แต่เมื่อกี้นี้อยู่ในงานคอนเสิร์ต เพราะว่าภรรยาก็อยู่ ยิ่งไปกว่านั้นผู้คนมากเกินไป เขากับกู้เย้นจงก็ไม่ได้สื่อสารอะไรกัน ดังนั้นจึงรีบโทรหาเขา อยากจะขอให้เขาและหลินหว่านชิวเดินทางปลอดภัย

เมื่อรับสาย กู้เย้นจงพูดอย่างยิ้มแย้มว่า: “เฉินเอ๋อ นายถึงบ้านแล้วเหรอ?”

เย่เฉินรีบพูดว่า: “ใช่ครับลุงกู้ ผมถึงบ้านแล้ว ลุงและน้าหลินล่ะครับ? ออกเดินทางไปสนามบินหรือยังครับ?”

“ใช่”กู้เย้นจงพูดอย่างยิ้มแย้มว่า: “พวกเราอยู่ระหว่างทางแล้ว พอดีว่าคืนนี้หนานหนานก็จะกลับไปพร้อมกับพวกเราด้วย ดังนั้นครอบครัวพวกเราทั้งสามคนกลับไปด้วยกัน”

“หา?”เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจมาก: “หนานหนานก็จะกลับไปด้วยเหรอ? เธอเพิ่งจะยุ่งกับคอนเสิร์ตเสร็จเหนื่อยขนาดนี้ ทำไมไม่พักผ่อนคืนหนึ่งแล้วค่อยกลับไป?”

กู้เย้นจงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ลุงกับน้าหลินของนายก็เกลี้ยกล่อมเธอแบบนี้ แต่ว่าเด็กคนนี้จะกลับไปกับพวกเราให้ได้ บอกว่าที่นี่ก็ไม่มีเรื่องอะไร กลับไปถึงจะพักผ่อนได้อย่างเต็มที่”

ในใจของเย่เฉินค่อนข้างรู้สึกอ้างว้างว้าเหว่ และพูดอย่างช่วยไม่ได้: “งั้นก็ได้ ลุงบอกกับเธอหน่อย หลังจากที่เครื่องลงจอด ส่งข้อความวีแชทให้ผมด้วยครับ”

“ได้”กู้เย้นจงก็พูดว่า: “เฉินเอ๋อ นี่มันก็ดึกแล้วนะ นายก็พักผ่อนเร็วหน่อย”

เย่เฉินพูดอย่างละอายใจมาก: “ลุงกู้ ขอโทษด้วยจริงๆครับ วันนี้ลุงและน้าหลินไปกลับไกลขนาดนี้ ผมก็ไม่ได้ต้อนรับดีๆ ตอนที่ลุงกลับไปผมก็ไม่สามารถไปส่งลุงที่สนามบินได้”

กู้เย้นจงยิ้มอย่างสบายๆ: “ไม่เป็นไร ก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นไม่ถึงหนึ่งเดือน นายก็จะมาที่เย่นจิงเข้าร่วมพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษของตระกูลเย่ ถึงเวลานั้นนายก็พักที่บ้านของลุง พวกเราสองคนค่อยดื่มด้วยกัน”

“ได้ครับ”เย่เฉินตอบรับโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย กลับไปเข้าร่วมพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษ เป็นเรื่องราวที่เขารับปากกับปู่ ในเมื่อรับปากคนอื่นเขาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ย่อมต้องปฏิบัติตามสัญญาเป็นธรรมดา

แต่ว่า เย่เฉินกับคนของตระกูลเย่ก็ไม่ต้องการมีการติดต่อกันมากนัก ดังนั้นเดิมทีเขาก็ไม่ได้ตั้งที่พักอยู่ในตระกูลเย่

ไม่อย่างนั้น ก้มหน้าเงยหน้าก็สามารถที่จะเห็นเย่ฉางหมิ่นอาคนนั้นของตัวเอง ไม่เพียงเธอที่หนักใจ ตัวเองก็ไม่มีความสุข

ถึงเวลานั้นถ้าหากพักอยู่ในบ้านของกู้เย้นจง ก็ย่อมสะดวกมากกว่าเป็นธรรมดา

กู้เย้นจงเห็นว่าเย่เฉินรับปาก ก็พูดอย่างมีความสุขมากในทันทีว่า: “งั้นพวกเราก็ตกลงตามนี้ ถึงเวลาก่อนที่นายจะออกเดินทางมาเย่นจิง บอกกล่าวกับลุงล่วงหน้า!”