ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3069
ในตอนที่เขาตื่นเต้นสุดๆ ผู้ช่วยของเขาก็เข้ามารายงานอย่างตื่นเต้นว่า:”รายงานท่านจอมพล! เราได้รวบรวมอาวุธและอุปกรณ์มากมาย รวมทั้งเสื้อเกราะกันกระสุนและหมวกกันกระสุนหลายร้อยชุด! เป็นของดีทั้งนั้น”
“แม้ว่าอุปกรณ์เหล่านี้จะได้รับความเสียหายในระดับต่างๆ กัน แต่ยังใช้งานได้แน่นอน ผมคาดว่าสถานการณ์ที่ฝั่งเหนืออาจจะคล้ายกัน ถึงตอนนั้นอาจจะแยกชุดอุปกรณ์กันกระสุนอย่างน้อยหกเจ็ดร้อย หรืออาจจะเจ็ดแปดร้อยชุดได้ หากแจกให้กับทหารแนวหน้าของเรา จะทำให้เพิ่มความได้เปรียบโดยรวมของเรามากขึ้นอย่างแน่นอน!”
คามมิตพูดอย่างตื่นเต้น:”เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก! หลังจากการต่อสู้สองครั้งนี้ ยุทโธปกรณ์ทหารของเราได้มาถึงระดับใหม่แล้ว! ดูเหมือนว่าสำนักว่านหลงนี้จะไม่ใช่องค์กรทหารรับจ้างชั้นยอด พวกเขาเป็นทีมขนส่งชั้นยอด!”
ผู้ช่วยรีบพูดว่า:”ยังไม่จบนะท่านจอมพล! ห้าร้อยคนนี้ ล้วนมีแว่นตามองกลางคืนแบบสวมหัว เมื่อกี้ผมให้คนตรวจสอบดูแล้ว ส่วนใหญ่ยังดี ยังใช้ได้! มีอุปกรณ์มองเห็นตอนกลางคืนทหารชุดนี้ ประสิทธิภาพการต่อสู้ในตอนกลางคืนของเราจะพุ่งสูงขึ้นอีกด้วย!”
“นอกจากนี้ยังมีเครื่องถ่ายภาพความร้อนหลายตัว แม้ว่าจะพังไปสามตัว แต่ก็ยังมีอีกห้าตัวที่สามารถใช้ได้ หากเอาชิ้นส่วนของสามตัวที่แตกไปเปลี่ยน ไม่แน่อาจจะปรับใหม่ออกมาได้หนึ่งตัว !”
คามมิตเลียปากด้วยความตื่นเต้น และพูดอย่างซึ้งใจว่า:”อื้อหือ! อื้อหือ! พวกสำนักว่านหลงนี่มันรวยจริงๆ!”
เมื่อพูดถึงนี้ เขาก็เบ้ปากด้วยความดูถูกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้:”แม่งเอ้ย มีเงินแล้วทำอะไรได้ล่ะ? ก็ถูกฉันจัดการซะกลัวจนเยี่ยวรดตดหายไปเลยไม่ใช่เหรอ?”
ผู้ช่วยรีบพูดว่า:”คราวนี้เรายังได้ระเบิดมือแบบใหม่จำนวนมากที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจากพวกมันอีกด้วย!”
“ระเบิดมือแบบใหม่?”คามมิตขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้และถามว่า:”ระเบิดมือแบบใหม่ยังไง? เอามาให้ฉันดูหน่อย”
ผู้ช่วยรีบส่งระเบิดเพลิงอเมริกันให้คามมิต
คามมิตรับขึ้นมาดู และสีหน้าก็ตกตะลึงอย่างมากทันที
เขาเคยเห็นระเบิดเพลิงชนิดนี้มาก่อน ตอนนั้นสหายสิบกว่าคนของเขาถูกศัตรูล้อมอยู่ในถ้ำเล็กๆ อีกฝ่ายไม่ได้พุ่งเข้าไป แต่ขว้างระเบิดเพลิงแบบนี้ออกไปสองลูกโดยตรง
เพียงสองลูก ข้างในสิบกว่าคนถูกเผาเป็นถ่านดำทั้งหมด
จากประสบการณ์นั้น จนถึงตอนนี้เขาก็ยังหวาดผวาอยู่
ตอนนั้น พวกเขาเรียกอาวุธนี้ว่าเปลวไฟปีศาจ
เมื่อเห็นอาวุธนี้แล้ว เขาก็ยังมีความหวาดผวาอยู่
หลังจากนั้น เขากัดฟันและด่าว่า:”ไอ้พวกสัตว์เดรัจฉานสำนักว่านหลงมันโหดเหี้ยมจริงๆ พวกเขาอยากใช้อาวุธแบบนี้ มาเผาเราทั้งเป็นโครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์!”
พูดจบ เขาก็ด่าอีกครั้ง:”สัตว์เดรัจฉานพวกนี้มันสมควรตายจริงๆ! เราไม่เคยยั่วพวกมันเลย และไม่เคยมีความขัดแย้งหรือความขุ่นเคืองกับพวกมันเลย แต่พวกมันกลับมาที่ประเทศของเรา และล่าฆ่าพวกเราอย่างไร้ความปราณี แม่งเอ้ย ถึงฆ่าพวกมันให้หมดก็ยังไม่หายแค้นจริงๆ!”
ผู้ช่วยก็พูดด้วยความโกรธว่า:”ทหารรับจ้างของสำนักว่านหลง ก็เป็นแค่กลุ่มขยะที่ไร้ศรัทธาและศีลธรรม! ใครให้เงินพวกมัน ก็จะเป็นนายของพวกมัน ขอแต่จ่ายเงินเยอะ ให้พวกมันฆ่าคนญาติด้วยมือของพวกมันเอง พวกมันก็ทำได้ องค์กรรับจ้างที่ชั่วร้ายเช่นนี้ ควรถูกกวาดล้างออกไป!”
คามมิตพูดอย่างเย็นชา”คราวนี้ ฉันจะส่งสัญญาณไปให้สำนักว่านหลง เพื่อบอกพวกเขาว่า ฉันคามมิตไม่ใช้คนที่จะมายั่วได้ง่ายๆ!”
YOU MAY ALSO LIKE
