ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3357
“ฉันรับผิดชอบทั้งหมด?” วิลเลียมได้ยินคำพูดนี้ก็โมโหขึ้นมาทันที พูดเสียงดุว่า “โอลิเวีย ก่อนหน้านี้ตอนที่แบ่งเงิน เธอเอ่ยปากพูดว่าจะเอาครึ่งหนึ่ง ฉันไม่บ่นเลยสักคำเดียว ตอนนี้เธอคิดอยากจะโยนความผิดทั้งหมดมาให้ฉันใช่มั้ย?”
เวลานี้ริชาร์ดเอ่ยปากพูดว่า “วิลเลียม! มาทะเลาะกันเวลานี้ก็ไม่มีความหมายแล้ว! นายกับโอลิเวียจะต้องจับมือกันช่วยกันข้ามผ่านปัญหาครั้งนี้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้ตอนฟ้าสาง ก็คือเวลาที่พวกเธอสองคนรวมทั้งพวกเราสองตระกูลชื่อเสียงป่นปี้จนหมด!”
พูดจบ เขาก็มองไปทางจอร์เจีย กัดฟันพูดว่า “เย่เฉินเอ่ยปากขอห้าพันล้านยูโร ตระกูลอีเลียดของพวกเรา อย่างมากที่สุดก็เอาออกมาได้แค่หนึ่งพันล้านยูโรเท่านั้น ที่เหลือ ก็รบกวนพวกนายด้วย”
จอร์จถอนหายใจ
ราชวงศ์ยุโรปเหนือยอมออกเพียงแค่หนึ่งพันล้าน งั้นช่องโหว่ที่เหลือไว้ให้เขามันใหญ่มากเกินไปจริงๆ
แต่ว่า ยินดีออกเงินก็ไม่เลวแล้ว ยังไงซะเขาก็รู้ดีถึงสถานการณ์จริงของราชวงศ์ยุโรปเหนือ เอาเงินสดออกมาหนึ่งพันล้านยูโร คงจะเป็นขีดจำกัดสูงสุดของพวกเขาแล้ว
แต่ว่า เงินสดสี่พันล้านยูโรสำหรับเขาแล้วก็เป็นภารกิจที่ไม่สามารถทำให้สำเร็จได้
จากสถานการณ์ทางการเงินในตอนนี้ของตระกูลเขา วันนี้อย่างมากที่สุดก็สามารถเอาออกมาได้เพียงแค่สามพันล้านยูโรเท่านั้น
ถ้าอยากจะเอาออกมาสี่พันล้านยูโร ก็จะต้องจัดการทรัพย์สินบางส่วนทิ้งก่อน นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะจัดการได้ในทันที
ฉะนั้น เขาเอ่ยปากพูดว่า “ตอนนี้ฉันไม่มีความสามารถมากพอที่จะจัดการเงินจำนวนสี่พันล้านยูโรได้ นี่มันเกือบจะเท่ากับห้าพันล้านดอลลาร์สหรัฐเลยนะ! ฉันจะไปหาเงินสดเยอะมากขนาดนี้ที่ไหนมาให้เย่เฉิน?”
ริชาร์ดถามเขาว่า “งั้นเยอะที่สุดนายสามารถเอาออกมาได้เท่าไหร่?”
จอร์จพูด “มากที่สุดก็เพียงแค่สามพันล้านยูโรเท่านั้นแล้ว!”
ริชาร์ดได้ยินอย่างนี้ ก็ถอนหายใจพูดว่า “จอร์จ ถ้าหากนายคาดหวังจะให้พวกเราออกเงินสองพันล้านยูโร งั้นฉันสามารถบอกกับนายได้อย่างชัดเจนเลยว่าเป็นไปไม่ได้! ไม่ใช่ว่าฉันไม่ยินดีจะแบกเบาภาระกับพวกนาย แต่เป็นเพราะฉันไม่สามารถหาเงินเยอะขนาดนี้มาให้ได้! ทรัพย์สินทั้งหมดของราชวงศ์รวมกันแล้วก็เพียงแค่ประมาณสามพันล้านยูโรเท่านั้น ภายในส่วนนี้ยังมีอีกส่วนมากที่อยู่ภายใต้นามของแม่ฉัน หากเธอยังไม่ตาย ทรัพย์สินก้อนนั้นก็ไม่มีใครที่จะสามารถไปแตะต้องได้!”
จอร์จเองก็รู้ว่าคำพูดของริชาร์ดนั้นไม่ได้โกหก จึงถามเขาอย่างหมดแรงว่า “งั้นทำยังไงดี? หรือว่าจะบอกกับเย่เฉินไปตรงๆเลย บอกว่าพวกเรารวบรวมเงินได้ไม่เยอะขนาดนั้น?”
“ไม่ได้แน่นอน…..” ริชาร์ดพูด “ถ้าหากบอกเย่เฉินไปแบบนี้ แล้วเย่เฉินเอาเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป พวกเราก็จบเห่กันหมดแน่!”
ในเวลานี้โอลิเวียกัดฟันแน่นพูดว่า “ไม่ได้จริงก็ไม่ต้องทำอะไรมันแล้ว ฆ่าเขาทิ้งไปซะ! ให้มันจบๆ!”
“แบบนี้จะได้ยังไงกัน….” ริชาร์ดอุทาน พูดว่า “ฆ่าเย่เฉินทิ้ง ตระกูลเย่ไม่มีทางปล่อยพวกเราไปแน่นอน! แกอย่าลืมนะ ตอนนี้ตระกูลเย่มีสำนักว่านหลงสนับสนุนอยู่!”
โอลิเวียพูดด้วยสีหน้าโหดร้ายอย่างมากว่า “เรื่องนี้ วิธีการจัดการปัญหาที่ดีที่สุดก็คือฆ่าเย่เฉินทิ้งซะ! ฆ่าเขาทิ้ง จากนั้นก็คิดหาวิธีจัดฉากว่าเป็นอุบัติเหตุ เพียงแค่พวกเราทำได้อย่างแนบเนียน แล้วคนอื่นๆสามารถเก็บเป็นความลับ ตระกูลเย่เองก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้!”
ในเวลานี้วิลเลียมเหมือนว่าได้เห็นความหวังสุดท้าย พูดว่า “ผมคิดว่าวิธีของโอลิเวียโอเคมากนะครับ! ฆ่าเย่เฉินทิ้ง เงินห้าพันล้านยูโรก็ไม่ต้องจ่ายแล้ว! เพียงแค่พวกเราจัดการให้รอบคอบ ไม่ให้คนอื่นสามารถหาเบาะแสอะไรได้ เรื่องนี้ก็จะสามารถหลอกลวงผ่านไปได้แล้ว!”
ในสายตาของโอลิเวียมีไอสังหารผุดขึ้นมาอยางเข้มข้น พูดอย่างเย็นชาว่า “ราชวงศ์ของพวกเราเลี้ยงพวกคนพิเศษไว้บางส่วน ในนั้นไม่ขาดแคลนยอดฝีมือนักฆ่าที่เก่งกาจ จากที่หนูดูแล้ว ส่งคนไปจับตัวเย่เฉินมา จากนั้นก็โยนเขาลงไปจากชั้นบนสุดให้เขาตายไปซะ!”
พูดแล้วโอลิเวียก็พูดอีกว่า “หลังจากที่เย่เฉินตาย พวกเราจัดฉากให้สถานที่เป็นอุบัติเหตุตกตึก จากนั้นก็บอกกับตระกูลเย่ว่าเย่เฉินเป็นชู้กับเฮเลน่า! แล้วในตอนกลางคืนที่เย่เฉินปีนหน้าต่างอยากจะเข้าห้องเฮเลน่าก็ผิดพลาดพลัดตกลงไปตาย!”
พูดถึงนี่ มุมปากของโลิเวียยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย พูดเสียงเย็นชาว่า “ครั้งนี้เย่เฉินไม่พาบอดี้การ์ดมาสักคน แล้วตัวยังอยู่ในถิ่นของเราอีกด้วย พวกเราอยากจะฆ่าเขา ง่ายดายที่สุด!”
YOU MAY ALSO LIKE
