ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3390
เมื่อว่านพั่วจวินพูดคำนี้ออกมา ก็มีเสียงคร่ำครวญดังมาจากในที่เกิดเหตุ
นำทรัพย์สินในบ้านออกมาครึ่งหนึ่ง นี่โหดร้ายกว่าเจ้าถิ่นขี้เหนียวชัดๆ!
การลอกก็เพียงแค่ชั้นบางๆ แต่ว่านพั่วจวินจะฟันพวกเขากลายเป็นสองท่อนจากตรงกลาง!
คนกลุ่มหนึ่งขอร้องอย่างไม่หยุดหย่อน เย่เทียนเสี่ยวก็พูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า: “ประมุขว่าน พวกเราก็แค่ตระกูลย่อยของตระกูลเย่ คุณจะปฏิบัติกับพวกเราเหมือนอย่างที่ปฏิบัติกับตระกูลเย่ไม่ได้นะ! เท่าที่ผมรู้ ครอบครัวหลักของตระกูลเย่ก็นำทรัพย์สินออกมาครึ่งหนึ่ง คุณจะใช้เงื่อนไขเดียวกันมาเรียกร้องกับพวกเราได้ยังไง……”
คำพูดขอเย่เทียนเสี่ยว ก็ดึงดูดเสียงสะท้อนของคนอื่น
พวกเขาตระหนักว่าวันนี้พวกเขาได้รับคำสั่งให้กลับไปที่ภูเขาเย่หลิงซาน กลัวว่าคงจะไม่ใช่เรื่องดีอะไร แต่คาดไม่ถึงว่าความต้องการของว่านพั่วจวินจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้!
ทำให้พวกเขานำทรัพย์สินออกมาครึ่งหนึ่ง สำหรับพวกเขา น่ากลัวการฆ่าพวกเขาจริงๆ
ตระกูลย่อยของพวกเขาเหล่านี้ ทั้งหมดก็ต่างคนต่างก็พัฒนาในสาขามาเป็นเวลาหลายสิบปี ไม่ง่ายเลยที่จะหามูลค่าทรัพย์สินของวันนี้ได้ จู่ๆนำออกมาครึ่งหนึ่ง ใครก็รับไม่ได้ทั้งนั้น
ว่านพั่วจวินเห็นว่าความคับแค้นใจได้ระบือไปทั่วข้างล่าง ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาในทันที: “ฉันไม่พูดไร้สาระกับพวกแก ฉันได้ดูลำดับวงศ์ตระกูลของตระกูลเย่แล้ว นอกเหนือจากพวกแกเจ็ดร้อยกว่าคนที่มาร่วมงานไหว้บรรพบุรุษในครั้งนี้ ลูกหลานคนอื่นของพวกแกทุกบ้าน ก็ถูกบันทึกไว้อย่างชัดเจนในลำดับวงศ์ตระกูล ถ้าหากบ้านไหนไม่ให้ความร่วมมืออย่างตรงไปตรงมา งั้นก็อย่าหาว่าฉันว่านพั่วจวินโหดร้าย!”
เมื่อตระกูลย่อยเหล่านี้ของตระกูลเย่ได้ยินสิ่งนี้ ก็ตกอยู่ในความสิ้นหวังอย่างมากในทันที
ความแข็งแกร่งของว่านพั่วจวินพวกเขาก็รู้ดีเป็นอย่างมาก ทหารรับจ้างชั้นนำที่อยู่ภายใต้คำสั่งหลายหมื่นคน ถ้าหากต้องการจัดการพวกเขาจริงๆ ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือจริงๆ
ถ้าหากพวกเขาไม่ให้ความร่วมมืออย่างเชื่อฟัง ไม่แน่พวกเขาอาจจะตายในวันหนึ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าตระกูลเย่ที่มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าพวกเขาก็เชื่อฟังอย่างว่าง่าย พวกเขายังมีความกล้าต่อต้านจนถึงที่สุดที่ไหนกัน?
เนื่องจาก ตระกูลย่อยเหล่านี้รวมกันขึ้นมาทั้งหมด ความแข็งแกร่งก็สู้ตระกูลเย่ไม่ได้ แตกต่างกันกับสำนักว่านหลงราวฟ้ากับดิน
ว่านพั่วจวินเห็นคนพวกนี้หวาดกลัวจนสีหน้าซีดเซียว ก็รู้โดยพื้นฐานพวกเขาก็ไม่กล้าไม่เชื่อ ดังนั้นก็พูดเสียงดังว่า: “ต่อมา ลูกน้องของฉันจะตามบัญชีรายชื่อ จะแบ่งรายละเอียดที่เชื่อมเข้ากันกับพวกแกทุกคน ถ้าหากพวกไม่อยากเป็นศัตรูกับฉันว่านพั่วจวิน ไขว่คว้าเวลาติดต่อกับคนในครอบครัว รีบรวบรวมเงินกองทุนในบ้าน เดี๋ยวทำตามความต้องการ และโอนสินทรัพย์ครึ่งหนึ่งไปที่บัญชีสำนักว่านหลงในต่างประเทศของฉัน!”
“ร่วมมือดีๆ จากนี้ไปสำนักว่านหลงก็จะอยู่ด้วยสงบกับเขา ไม่ยอมเชื่อฟัง ก็จะเป็นศัตรูตัวฉกาจของสำนักว่านหลงตั้งแต่นี้เป็นต้นไป!”
ทันทีที่ทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ในขณะที่หัวใจก็สิ้นหวัง โดยพื้นฐานก็ทำการตัดสินใจออกมาแล้ว และประนีประนอมกับสำนักว่านหลง
เงินไม่สามารถหาใหม่ได้ แต่ไม่มีชีวิต ก็เหลืออะไร
ยิ่งไปกว่านั้น ลำดับวงศ์ตระกูลก็อยู่ในมือของว่านพั่วจวิน ถ้าหากว่านพั่วจวินยินยอม สามารถทำให้สาขาใดของพวกเขาไม่มีทายาททั้งหมด
เย่เทียนเสี่ยวอ้อนวอนอย่างหมดหวังในเวลานี้: “ประมุขว่าน……ธุรกิจครอบครัวแค่นั้นของผม ก็เก็บออมมาทีละบาท เงินทุกบาทก็เป็นเงินที่ผมหามาอย่างยากลำบาก ขอให้คุณได้โปรดเข้าใจด้วย อย่างน้อยไม่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น……”
ว่านพั่วจวินพยักหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ในเมื่อเงินทุกบาทของแกก็เป็นเงินที่หามาอย่างยากลำบาก งั้นฉันก็สามารถที่จะไม่เอาแม้แต่บาทเดียว”
เมื่อเย่เทียนเสี่ยวได้ยินคำพูดนี้ ในใจก็ซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากกำลังจะขอบคุณ ก็เห็นว่านพั่วจวินหันกลับมา และสั่งการกับทหารที่อยู่ข้างกายว่า: “หาข้อมูลของทั้งครอบครัวนี้ออกมา ไม่ว่าพวกนายจะใช้วิธีอะไรก็ตาม ภายในหนึ่งปี ฉันต้องการให้พวกเขาไม่มีทายาท!”
YOU MAY ALSO LIKE
