ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3421
การปรากฏเย่เฉิน ทำให้สายตาของซูจือหยูเปล่งประกายขึ้นมาในทันที
เธอมองไปที่เย่เฉินด้วยความประหลาดใจ และโพล่งออกมาว่า: “ผู้มีพระคุณคุณมาแล้ว……”
เย่เฉินพยักหน้า และซูเฉิงเฟิงที่อยู่ด้านข้างก็พูดด้วยความตื่นเต้นอย่างมากว่า: “คุณเย่……ขอบคุณสำหรับความใจกว้างของคุณ……”
เย่เฉินโบกมืออย่างราบเรียบ
เขากลับไม่ได้ใจกว้างต่อซูเฉิงเฟิง เพียงแต่ว่าซูเฉิงเฟิงได้ส่งมอบตำแหน่งผู้นำตระกูลซูออกมาอย่างว่าง่าย นับจากนี้ไปไม่มีภัยคุกคามใดต่อตัวเองอีก และหลังจากที่ซูจือหยูสืบทอดตระกูลซู ความโกรธแค้นระหว่างตัวเองกับตระกูลซูก็เลิกแล้วต่อกันไป ดังนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำให้ซูเฉิงเฟิงลำบากใจในเรื่องนี้อีกต่อไป
ดังนั้น เขาจึงเอ่ยปากพูดกับซูเฉิงเฟิงว่า: “หลังจากที่คุณท่านใหญ่ซูไปถึงมาดากัสการ์ คุณทำอะไรอยู่ที่นั่น โดยหลักการแล้วผมก็ไม่เข้าไปก้าวก่ายอะไรทั้งนั้น ตราบใดที่คุณไม่ได้คิดอะไรแผลงๆ ผมก็ไม่มีทางรบกวนชีวิตของคุณที่อยู่ทางนั่น”
ซูเฉิงเฟิงราวกับได้รับการนิรโทษกรรม และรีบโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว: “ขอบคุณคุณเย่ครับ! ขอบคุณคุณเย่ครับ!”
เย่เฉินมองไปทางซูจือหยู และเอ่ยปากถาม: “คุณหนูซู สองวันนี้คุณเร่งรีบเลือกคนที่จะตามคุณท่านไปที่มาดากัสการ์ ในเวลาเดียวกันส่งตัวแทนอสังหาริมทรัพย์สองคนไปยังมาดากัสการ์ ซื้อคฤหาสน์ตรงตามความต้องการของคุณท่านก่อน เลือกคนเสร็จแล้ว ซื้อสถานที่เสร็จ ทางคุณท่านก็สามารถไปได้แล้ว”
ซูจือหยูพูดโดยไม่ต้องคิดว่า: “ได้ค่ะผู้มีพระคุณ ฉันจะเริ่มจัดการสองเรื่องนี้ในคืนนี้”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ ต่อจากนั้นก็พูดกับซูเฉิงเฟิง: “คุณท่าน คุณไปไกลขนาดนั้นคนเดียว ข้างกายไม่มีญาติพี่น้องก็ค่อนข้างทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน ซูโสว่เต๋อลูกชายคนที่สองของคุณยังถูกผมกักขังอยู่ที่เมืองจินหลิง รอหลังจากที่ทางคุณเตรียมตัวเสร็จ ก็พาลูกชายคนที่สองของคุณไปด้วยกันนะ ข้อเรียกร้องที่ผมมีต่อเขาก็เหมือนกับคุณ ไม่ได้คำอนุญาตของผม ห้ามออกจากมาดากัสการ์ และก็ห้ามกลับในประเทศ”
ซูเฉิงเฟิงได้ยินเย่เฉินจะปล่อยซูโสว่เต๋อออกมาให้ไปด้วยกันกับตัวเอง อารมณ์ก็ดีขึ้นมาก
อย่างที่เย่เฉินบอก ไปมาดากัสการ์เพียงลำพัง นอกเหนือจากคนใช้แล้วก็ไม่มีญาติพี่น้อง ความรู้สึกแบบนี้ก็คงจะทุกข์ทรมานมาก ถ้าลูกชายคนที่สองสามารถไปกับตัวเองได้ สำหรับเขา สำหรับตัวเอง ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง
ดังนั้น เขาพูดอย่างซาบซึ้งใจอย่างยิ่งว่า: “ขอบคุณความใจกว้างของคุณเย่ ผมขอบคุณแทนโสว่เต๋อ!”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดกับโสว่เต๋อว่า: “คนของตระกูลเหอยังรอคุณอยู่ คืนนี้คุณพักห้องเดียวกับท่านเหอ พรุ่งนี้เช้า คุณกับพวกเขาขับรถกลับไปที่เมืองจินหลิงด้วยกัน”
ก่อนหน้านี้ตระกูลเหอคุมตัวของซูโสว่เต๋อและเฉินจงเหล่ยไปปักกิ่งอย่างลับๆ ก็ขับรถไปตลอดทาง และเนื่องจากสถานะพิเศษของซูรั่วหลี และแม่เหออิงซิ่วก็เลือกที่จะขับรถไปเย่นจิงในชั่วข้ามคืนไปด้วยกัน ดังนั้นครั้งนี้พวกเขาก็ขับรถเดินทางกลับ ดังนั้นเย่เฉินก็ตั้งใจให้ซูโสว่เต๋อกลับไปกับพวกเขา
ซูโสว่เต๋อไม่มีความขัดแย้งอะไรกับคนของตระกูลเหอ ในทางตรงกันข้ามตอนที่รู้ว่าตัวเองจะอยู่ภายใต้การดูแลของตระกูลเหอ เขาโล่งใจจริงๆ ดังนั้นในเวลานี้ก็ไม่ได้มีอะไรที่ไม่พอใจ และพูดอย่างเชื่อฟังว่า: “ได้ครับคุณเย่ ผมรู้แล้ว”
จากนั้นเย่เฉินให้คนเรียกหงห้ามา ให้หงห้าพาซูโสว่เต๋อไปที่ห้องของคุณท่านเหอ
ต่อจากนั้น เขาก็พูดกับซูเฉิงเฟิงว่า: “คุณท่าน ท่าทีของวันนี้ดีมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็จะให้อิสระกับคุณมากขึ้น คืนนี้คุณสามารถกลับไปที่ตระกูลซูได้ พรุ่งนี้ก็เรียกประชุมใหญ่ตระกูลพอดี ประกาศเรื่องที่คุณหนูซูกลายเป็นผู้นำตระกูลซู ต่อโลกภายนอกอย่างเป็นทางการ ช่วงเวลาก่อนออกเดินทางนี้ คุณสามารถอยู่ในเย่นจิงได้อย่างอิสระ แต่ห้ามออกจากเย่นจิง ห้ามหายตัวไป เข้าใจมั้ย?”
เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ตัวเองสามารถกลับบ้านไปพักผ่อนสองวันได้ ในใจก็รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก และพูดอย่างสะอึกสะอื้น: “คุณเย่ ขอบคุณที่คุณเมตตาต่อคนแก่อย่างผม…….ผมรู้สึกซาบซึ้งจนหาที่สุดไม่ได้…….”
เมื่อซูเฉิงเฟิงถูกรัศมีอันแข็งแกร่งของเย่เฉินกดขี่เป็นเวลาสองวัน แล้วก็คุกเข่าอยู่บนภูเขาเย่หลิงซานคืนหนึ่ง คนคนทั้งคนก็ไม่รู้ว่าอกแตกตายไปแล้วกี่ครั้ง ตอนนี้เย่เฉินก็ผ่อนผันต่อเขาเล็กน้อย ในใจของเขาก็เริ่มอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณเป็นอย่างยิ่ง
YOU MAY ALSO LIKE
